Από την μια η χαοτική διαφορά ανάμεσα στο Βραζιλιάνικο και το Ελληνικό ποδόσφαιρο. Από την άλλη 11 εναντίον 11 στο θρυλικό «Μαρακανά». Και αν δεν ήξερες ακριβώς ποια από τις δύο ομάδες είναι η Βραζιλιάνικη και ποια η Ελληνική; Δεν τους ξεχώριζες. Γιατί τα παιδιά του Πειραιά κατάφεραν με την απόδοσή τους στο χορτάρι να αποδείξουν πως όσα έζησαν (*ζήσαμε) όλους αυτούς τους μήνες, όλα όσα έχτισαν όλα αυτά τα χρόνια, δεν ήταν τυχαία. Δεν ήταν απλά το… φεγγάρι. Ο χθεσινός τελικός του Διηπειρωτικού Κ20 μπορεί να χάθηκε πικρά στο 92΄όμως τα δάκρυα για την απώλεια είναι σίγουρο πως σύντομα θα γίνουν δάκρυα χαράς.
Πως άλλωστε να μην νοιώσεις περηφάνια, να μην ανατριχιάσεις βλέποντας τα ελληνόπουλα να «κεντάνε» στο Μαρακανά, να σκοράρουν, να χάνουν ευκαιρίες, να παίζουν με σθένος και αποφασιστικότητα έμπειρων παικτών; Ναι, η κούπα χάθηκε τόσο φτηνά σε μια βραδιά που η τύχη γύρισε την πλάτη στον Ολυμπιακό. Αλλά ας μην μείνουμε στο «δέντρο». Ας δούμε το «δάσος». Θα ήταν τέλεια προφανώς αν το μαγικό ταξίδι στο Ριο ντε Τζανέιρο είχε συνδυαστεί με την κατάκτηση του Κόσμου!
Οι λεπτομέρειες και το… δοκάρι και έξω στο 88΄του Πρεκατέ έμελλε να κρίνουν την πορεία ενός συγκλονιστικού τελικού. Γιατί το σπουδαίο για τα παιδιά του Σωτήρη Συλαϊδόπουλου είναι πως έπαιξαν για τη νίκη με σπουδαίο ποδόσφαιρο, με μεγάλες ευκαιρίες με λογική «ήρθαμε να σας κερδίσουμε, γιατί είμαστε Πρωταθλητές Ευρώπης»! Και αυτό δεν μπορεί να τους το πάρει κανείς! Αυτή είναι μεγαλύτερη νίκη από την ήττα στο 92΄από την σπουδαία Φλαμένγκο με το διαλεκτό υλικό.
Οι Βραζιλιάνοι που είδαν μια άλλη… Βραζιλιάνικη ομάδα απέναντι τους. Να μην «μασάει» στο Μαρακανά των 45 χιλιάδων οπαδών της Φλαμένγκο. Φανταστείτε το ανάποδα. Στο Καραϊσκάκη με 32 χιλιάδες οπαδούς του Ολυμπιακού. Οι Βραζιλιάνοι και ο Κόσμος όλος είδαν τον βιρτουόζο Παπακανέλλο, τους μαχητές Πνευμονίδη, Κωστούλα, τον αίλουρο Μπότη, τον κυρίαρχο Κουτσίδη μαζί με τους Πρεκατέ και Δάμα, τα «μηχανάκια» Μπακούλα και Μουζακίτη στον άξονα, τον ασταμάτητο Αλαφάκη και τον σκόρερ Λιατσικούρα να παίζουν το ποδόσφαιρο που έμαθαν στην ερυθρόλευκη Ακαδημία που άνθισε στα χρόνια του Βαγγέλη Μαρινάκη. Κάνοντας υπερήφανους όχι μόνο τους οπαδούς του Ολυμπιακού και τους Έλληνες, αλλά και όλη την Ευρώπη που εκπροσώπησε επάξια στο Ρίο.
Και αν φύγουμε από το αποτέλεσμα; Σκεφτείτε τα καλύτερα που έρχονται που για αυτά τα παιδιά που ολοκλήρωσαν το ταξίδι τους στην Κ19 και μπαίνουν στο επόμενο… level. Έχουν ήδη μπει για την ακρίβεια, απλά μετά και την χθεσινή εικόνα στο Μαρακανά, μαζί με τα κέρδη της παρουσίας τους, να είστε σίγουροι πως τα καλύτερα έρχονται!
Και ο Ολυμπιακός αλλά και συνολικά το ελληνικό ποδόσφαιρο έχει πολλά να κερδίσει από αυτά τα παιδιά. Ας τα αγαπάμε, ας τα στηρίζουμε, ας τα προσέχουμε λίγο παραπάνω στα δύσκολα και να είστε σίγουροι πως τα δάκρυα από εδώ και πέρα θα είναι χαράς.