Να έχεις το πιο ακριβό ρόστερ της τελευταίας 15ετίας και ενδεχομένως το πιο ακριβό της ιστορίας σου και να μην μπορείς όχι πόντο να σταυρώσεις, σ’ έναν ευρωπαϊκό όμιλο με Φράιμπουργκ, Ναντ και Καραμπάγκ, αλλά ούτε να βάλεις ένα γκολ. Απέραντη θλίψη για την ευρωπαϊκή παρουσία του Ολυμπιακού, αλλά το ποδόσφαιρο είναι ένα άθλημα που όταν δεν το σέβεσαι θα σε τιμωρήσει. Και ο Ολυμπιακός την τελευταία διετία δεν το έχει σεβαστεί το ποδόσφαιρο.
Φθάσαμε στις αρχές του Οκτώβρη, ο Ολυμπιακός έπαιξε το πρώτο του επίσημο ματς στις 20 Ιουλίου, δηλαδή δυόμισι μήνες πριν (το 1-1 με τη Μακάμπι στη Χάιφα) και ακόμα και τώρα βλέπεις την ομάδα και νομίζεις ότι βρίσκεται σε καλοκαιρινή προετοιμασία. Οι ενδεκάδες από ματς σε ματς αλλάζουν σαν τα πουκάμισα, παίκτες παίζουν ένα-δυο παιχνίδια βασικοί και μετά εξαφανίζονται (κάποιοι όπως ο Ζιγκερνάγκελ και ο Μανωλάς, βασικοί και οι δύο στα πρώτα ματς της σεζόν, έχουν ήδη φύγει) και μετά απορούμε που ο Ολυμπιακός δεν μπορεί να σταυρώσει νίκη στην Ευρώπη.
Θα πει κανείς μα γίνεται να μην αλλάξεις την ενδεκάδα όταν η ομάδα δεν πηγαίνει καλά ή όταν έχεις παίκτες εκτός ευρωπαϊκής λίστας και κάποιους άλλους τραυματίες; Κατανοητά είναι όλα αυτά, αλλά αν ρίξει κανείς μια ματιά στις ενδεκάδες του Ολυμπιακού στα 15 επίσημα ματς από το ξεκίνημα της σεζόν θα καταλάβει ότι ανεξάρτητα από τις λίστες και τα όποια προβλήματα… έχει χαθεί η μπάλα.
Δεκαπέντε επίσημα ματς έχει παίξει ο Ολυμπιακός και σε όλα είχε διαφορετική ενδεκάδα. Ούτε στις αλάνες που παίζαμε μικροί δεν τα κάναμε αυτά. Και όπως είπαμε και νωρίτερα, το ποδόσφαιρο όταν δεν το σέβεσαι, αργά ή γρήγορα θα σε τιμωρήσει. Νόμος απαράβατος.
Γι’ αυτό και δεν μπαίνω στη διαδικασία να γράψω ότι ο Ολυμπιακός δεν άξιζε το 0-3 από την Καραμπάγκ. Διότι αν καθίσουμε τώρα να λέμε ότι η ομάδα για 60 λεπτά ήταν αρκετά καλή και αν είχε βάλει ένα γκολ ή αν δεν είχε κάνει τη λαλακία (μια ακόμα φορά…) ο Σισέ, το ματς ίσως να είχε διαφορετική εξέλιξη, θα βλέπουμε το δέντρο και θα χάνουμε το δάσος.
Και κάποια στιγμή ο Ολυμπιακός πρέπει να δει το δάσος, διότι έχουμε φθάσει Οκτώβρη και η ομάδα έχει μηδέν βαθμούς στο Europa League και είναι στο -7 από την κορυφή στο πρωτάθλημα. Και με αυτό το ρόστερ δεν είναι για έτσι…
Ο Μίτσελ έχει στα χέρια του και το καρπούζι και το μαχαίρι. Στηρίζεται και θα στηριχθεί, διότι έτσι πρέπει όταν είναι ο τρίτος προπονητής που αναλαμβάνει από την αρχή της σεζόν, οπότε θα πρέπει τάχιστα να χωρίσει την ήρα από το στάρι.
Να καταλήξει σ’ ένα βασικό κορμό (με όσες δυσκολίες κι αν έχει κάτι τέτοιο λόγω των παικτών που απουσιάζουν από την ευρωπαϊκή λίστα) και να ρολάρει μια ομάδα. Ο Ολυμπιακός μπορεί να βρίσκεται στα τάρταρα τώρα, αλλά έχει μάθει να μην παρατάει ποτέ χρονιές από τις αρχές Οκτώβρη. Κι αυτό πρέπει να κάνει και τώρα.
ΥΓ1. Αν η ομάδα πάρει αποτέλεσμα στο Αζερμπαϊτζάν, ενδεχομένως να μην τελειώσει άδοξα η φετινή της ευρωπαϊκή παρουσία. Ξέρω ότι ακούγεται ίσως και αστείο αυτό τούτη την ώρα, αλλά ισχύει.
ΥΓ2. Ο Σισέ αυτός είναι και δεν πρόκειται να αλλάξει. Ο Ολυμπιακός πρέπει να αλλάξει και κάποια στιγμή να «αλλάξει» και τον ίδιο.
ΥΓ3. Από την Κρήτη πρέπει να αρχίσει το χτίσιμο του βασικού κορμού. Άλλος χρόνος δεν πρέπει να χαθεί.