Ο Παναθηναϊκός των αρκετών αλλαγών κόντρα στη Φόλενταμ έβγαλε σοβαρότητα στον αγωνιστικό χώρο, ενθουσίασε με την όρεξη του και προετοιμάστηκε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο ενόψει του πρώτου αγώνα με τη Σλάβια Πράγας στην Τσεχία. Ο Παναγιώτης Αναστόπουλος γράφει για το τι είδαμε στη φιλική αναμέτρηση απέναντι στους Ολλανδούς και τι μπορούμε να κρατήσουμε.
Παναθηναϊκός και Stoiximan μαζί για τα 3 επόμενα χρόνια! Μάθε περισσότερα
Το «Τριφύλλι» άρεσε… αρκετά. Παρά τις ελλείψεις και παρά το γεγονός πως το μυαλό πολλών είναι ήδη στο ματς της άλλης Πέμπτης, οι «πράσινοι» του Ιβάν Γιοβάνοβιτς εμφάνισαν στο γήπεδο μια εικόνα αντάξια της ποιότητάς τους, ειδικά στο πρώτο μέρος, και δοκίμασαν πρόσωπα και τακτικές που ίσως φανούν καθοριστικά ενόψει των διπλών αγώνων με τη Σλάβια. Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή.
Με τους Παλάσιος, Αϊτόρ και Χουάνκαρ να λείπουν από την αποστολή λόγω ίωσης, ο Σέρβος κόουτς προέβη σε «αλχημείες» όσον αφορά το αρχικό σχήμα, εντάσσοντας τους Βαγιαννίδη, Καμπετσή και Γκάνεα σε αυτό. Αυτή του η επιλογή φαίνεται πως έπιασε «τόπο», με τους δύο μικρούς να παρουσιάζονται ευδιάθετοι και τον Ρουμάνο μπακ να πραγματοποιεί ουκ ολίγα ανεβάσματα.
Ωστόσο, συγκεκριμένη μνεία πρέπει να γίνει στον Γιώργο Βαγιαννίδη. Γιατί, ναι μεν ο Καμπετσής έτρεξε και πίεσε τους αμυντικούς της Φόλενταμ, όμως οι πάμπολλες κλασικές ευκαιρίες που έχασε μπροστά στην αντίπαλη εστία (και, μάλιστα, με τις περισσότερες να είναι και πολύ εύκολες για να σκοράρει) καθιστούν την εμφάνιση του «άνοστη». Για τον «Βάγια», από την άλλη, τα δεδομένα είναι εκ διαμέτρου διαφορετικά.
Ο νεαρός μπακ-χαφ απέδειξε εκ νέου πως διαθέτει τρομερή ταχύτητα και εκρηκτικότητα, φοβερό διασκελισμό και αστείρευτες φυσικές δυνάμεις. Επιπρόσθετα, στο «ένας εναντίον ενός» ήταν α-στα-μά-τη-τος, έχοντας και μια χαρακτηριστική στιγμή στο πρώτο ημίχρονο, όπου πραγματικά προσπέρασε τουλάχιστον τη μισή ενδεκάδα των φιλοξενούμενων.
Στην επανάληψη, οι ατομικές του ενέργειες μειώθηκαν, χωρίς, βέβαια, να μένει άπραγος. Εξακολούθησε να ντριπλάρει ασταμάτητα και επιτυχημένα, κέρδισε αρκετά φάουλ, επειδή οι αντίπαλοι του δε μπορούσαν να τον ανακόψουν, ενώ υπήρξαν και μερικές στιγμές όπου δημιούργησε και φάσεις για τους συμπαίκτες του. Με την είσοδο του Σαρδέλη, πήγε και στη θέση του δεξιού οπισθοφύλακα, έχοντας θετική ανασταλτική συμπεριφορά. Προς το τέλος του αγώνα, αποχώρησε καταχειροκροτούμενος από το τερέν, καθώς ο κόσμος αναγνώρισε την προσπάθεια του και εμμέσως τον έχρισε MVP του φιλικού. Δε θα μπορούσε να γινόταν και κάτι άλλο, εξάλλου, μιας και, πέραν όλων των άλλων, πήρε και το πέναλντι με το οποίο ο Παναθηναϊκός άνοιξε το σκορ (εκτελεστής ο Κουρμπέλης).
Εξαιρετική παρουσία στον αγωνιστικό χώρο είχε και ο Σωτήρης Αλεξανδρόπουλος. Πολλά «πνευμόνια», έτσι και αλλιώς ήταν γνωστό αυτό, αρκετές συνεργασίες και αυτοματισμούς, ιδίως με τον Βαγιαννίδη, και πάθος για υψηλή πίεση. Δε λογάριασε πως την επόμενη βδομάδα ακολουθεί το πολυαναμενόμενο ευρωπαϊκό ματς, δίνοντας το 100% των δυνατοτήτων του στο τερέν, κάτι το οποίο κάνει πάντα. Γενικότερα, αυτός και ο Γιώργος ήταν οι δύο ξεκάθαροι διακριθέντες του «Τριφυλλιού», επιβεβαιώνοντας πως στα φυτώρια του συλλόγου κρύβονται… διαμάντια.
Σίγουρα, «γλυκιά» γεύση αφήνει και το ανασταλτικό δίδυμο Σένκεφελεντ–Μάγκνουσον, που για ακόμα μια φορά δε δέχθηκε γκολ. Αν και ακόμα είναι αρκετά νωρίς για να κρίνουμε εκ του ασφαλούς, ο Παναθηναϊκός δείχνει να έχει βρει έναν άξιο αντικαταστάτη του Φραν Βέλεθ, ο οποίος διαθέτει πολύ καλές μεταβιβάσεις, ξέρει να καλύπτει άκρως επιτυχημένα το χώρο δράσης του και αποτελεί «κέρβερο» στο ψηλό παιχνίδι. Φαίνεται πως σταδιακά «δένεται» με τον Μπαρτ Σένκεφελεντ, μαθαίνοντας καλύτερα ο ένας τον άλλον σε αγωνιστικό επίπεδο. Δείγμα αυτής της «δουλειάς» ήταν το γεγονός πως στο αρχικό 45λεπτο οι «πράσινοι» δε δέχθηκαν κάποια φάση προς την εστία τους, δίνοντας την ευκαιρία στον Λοντίγκιν να περάσει ένα ήσυχο ημίχρονο. Βέβαια, στο δεύτερο μέρος οι Ολλανδοί βρήκαν τον τρόπο να ισοφαρίσουν με ένα φανταστικό σουτ του Ελ Καντιρί, ωστόσο σε εκείνο το χρονικό σημείο είχαν περάσει στον αγωνιστικό χώρο οι Σάρλια και Πούγγουρας, που σίγουρα είναι ένα «κλικ» κάτω.
Συνεπώς, το πρώτο ημίχρονο του Παναθηναϊκού ήταν σαφώς ποιοτικότερο, πιο δημιουργικό και με ομορφότερη ανάπτυξη συγκριτικά με αυτό κόντρα στο Βόλο, καθώς αν υπήρχε η απαραίτητη ευστοχία, το σκορ ίσως να είχε μεγαλώσει επικίνδυνα.
Στο δεύτερο μέρος, σιγά-σιγά άρχισαν να γίνονται μαζικές αλλαγές, με τον ρυθμό να πέφτει. Πάντως, αυτό δεν πτόησε την ομάδα από το να παράξει στιγμές, οι οποίες, όμως, και πάλι ήταν «άσφαιρες». Με πρωταγωνιστή τον Καμπετσή, ο οποίος δεν ήταν στη… μέρα του, η ομάδα απώλεσε φαινομενικά απλές ευκαιρίες, κάνοντας τα εύκολα δύσκολα.
Τέλος, πρέπει να γίνει και μια αναφορά στο πρόσωπο που έδειξαν οι αναπληρωματικοί νεαροί του Παναθηναϊκού, με τους Κρυπαράκο, Σαρδέλη, Φρόκου και Ηλιάδη να είναι στο προσκήνιο. Οι δύο πρώτοι ήταν και οι πιο κινητικοί μέσα στον αγωνιστικό χώρο, προσπαθώντας να οδηγήσουν το ματς σε 1vs1 στιγμές, έτσι ώστε να ποντάρουν στην τεχνική τους κατάρτιση. Αυτή τους η προσέγγιση τούς βγήκε εν μέρει, καθώς υπήρχαν μερικές στιγμές που δικαιώθηκαν για την απόφαση τους αυτή και άλλες που, όμως, ανακόπηκαν από τους αμυντικούς. Βέβαια, κυρίως ο Σαρδέλης, όντας και λίγο πιο έμπειρος, είχε και περισσότερη αυτοπεποίθηση, όμως η αδυναμία του να τελειώσει τις στιγμές ήταν εμφανής. Ίσως αυτό να οφείλεται στο άγχος, καθώς μόλις φέτος εντάχθηκε στην πρώτη ομάδα (και λίγο απότομα), ίσως να είναι και ένδειξη πως πρέπει να βελτιωθεί.
Όσον αφορά τους Ηλιάδη και Φρόκου, η αλήθεια είναι πως δεν πρόλαβαν να κάνουν πολλά, με τον 19χρονο μόνο να έχει δύο στιγμές που πέρασε τον τερματοφύλακα, αλλά δε βρήκε την «τρύπα» για να εκτελέσει. Μάθημα, φυσικά, για την επόμενη φορά που θα βρεθεί στην ίδια θέση, καθώς τα φιλικά αυτό το ρόλο έχουν, να γίνονται οι παίκτες «σοφότεροι» από τα λάθη τους.
Πάντως, μπορεί οι μικροί να φοβήθηκαν το σουτ, ωστόσο ο Καρλίτος ήταν αυτός που βρήκε τον τρόπο να πετύχει το πρώτο φετινό γκολ του Παναθηναϊκού σε κανονική ροή αγώνα, αν και ανεπίσημο. Ο Ισπανός ήταν και πάλι «βαρύς» και δίχως πολλά σπριντ, αποδεικνύοντας πως η δράση του πρέπει να περιοριστεί σε συγκεκριμένα λεπτά. Αυτό που τον σώζει, πάντως, είναι δεδομένα η άριστη τεχνική του κατάρτιση, χάρη στην οποία κιόλας πραγματοποίησε το 2-1. Κόντρα στη Σλάβια, έχει την ικανότητα να δώσει ένα ποιοτικό 25λεπτο, για παράδειγμα.
Και τώρα που αναφέρθηκαν οι Τσέχοι, αυτονόητο είναι πως η σκέψη όλων είναι εκεί. Ο Παναθηναϊκός επιστρέφει στην Ευρώπη και έχει την υποχρέωση να δείξει πως η μπογιά του δεν έχει… ξεφτίσει. Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς, με τις σχετικά αργοπορημένες μεταγραφές που έκανε, επέλεξε να στηριχθεί κυρίως στην περσινή ομοιογένεια του ρόστερ του, δίνοντας μερικές πρωτοκλασάτες «πινελιές» από τον πάγκο (βλ. Σπόραρ).
Διαβάστε ακόμη…