Ο «διπρόσωπος» Παναθηναϊκός του Ιβάν Γιοβάνοβιτς παρουσίασε τα γνωστά του επιθετικά προβλήματα στον αγωνιστικό χώρο της Λεωφόρου κόντρα στο Βόλο, δείχνοντας με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο πως οι προσθετικές κινήσεις στο ρόστερ είναι απαραίτητες. Ο Παναγιώτης Αναστόπουλος γράφει για τα όσα είδαμε στη «λευκή» ισοπαλία των «πράσινων» το απόγευμα της Κυριακής, εστιάζοντας σε συγκεκριμένα σημεία.
Παναθηναϊκός και Stoiximan μαζί για τα 3 επόμενα χρόνια! Μάθε περισσότερα
Η λήξη της φιλικής αναμέτρησης του «Τριφυλλιού» κόντρα στο Βόλο αφήνει τους φίλους του συλλόγου σίγουρα ικανοποιημένους από τη… μέση και πίσω. Οι «πράσινοι» εμφανίσθηκαν στα μετόπισθεν καθ’ όλα σοβαροί σε σχεδόν ολόκληρο το ματς, μην επιτρέποντας στους Θεσσαλούς να πατήσουν στην περιοχή τους. Στην αντίθετη πλευρά, όμως, τα πράγματα δεν πήγαν τόσο καλά στον επιθετικό τομέα, με τα ζητήματα στην ανάπτυξη και τη δημιουργία να βγάζουν… μάτι.
Η ενδεκάδα η οποία επέλεξε ο Σέρβος κόουτς είναι μία εκ των δύο πιθανών για την πρώτο σκέλος του 3ου προκριματικού γύρου του UEFA Europa Conference League κόντρα στη Σλάβια στην Πράγα. Οι γηπεδούχοι παρατάχθηκαν με έναν επιτελικό μέσο (Καρλίτος) και έναν κεντρικό μέσο (Αλεξανδρόπουλο), γεγονός το οποίο άφησε τον Άνταμ Τσέριν στον πάγκο για το αρχικό 45λεπτο. Σίγουρα η δυναμική του αντιπάλου, του Βόλου, αλλά και ο φιλικός χαρακτήρας του αγώνα επέτρεπαν δοκιμές σε σχήματα και τακτικές, με τον Παναθηναϊκό να ήθελε να εμφανιστεί πιο απειλητικός και πιο κυνικός στην αντίπαλη εστία. Βέβαια, η εικόνα δεν ήταν και η πιο ενδεικτική για το ρυθμό στον οποίον επιθυμούσε να παίξει το «Τριφύλλι», κάτι το οποίο μπορεί να επιχειρηματολογηθεί με δύο λόγους.
Αρχικά, είναι δεδομένη η κούραση και η συσσωρευμένη πίεση από την προετοιμασία σε Πήλιο και Αυστρία, με τα πόδια των ποδοσφαιριστών να είναι ακόμα «βαριά» μετά την επιστροφή τους στη «βάση» τους. Μπορεί η ομάδα κατά τη διάρκεια της παρουσίας της στην Κεντρική Ευρώπη να ανταποκρινόταν εξαιρετικά στα φιλικά της, ωστόσο αυτό συνέβαινε επειδή είχε εξαιρετικό ρυθμό από τη δουλειά που έριχνε καθημερινώς. Τώρα που ο Παναθηναϊκός είναι πίσω στην Αθήνα και το βασικό στάδιο της προετοιμασίας έχει τελειώσει, τα σώματα των παικτών διοχετεύουν όλη την ταλαιπωρία από τις συνεχόμενες διπλές προπονήσεις του προηγούμενου μήνα, όπως είναι απολύτως φυσιολογικό.
Το δεύτερο στοιχείο είναι ξεκάθαρα η έλλειψη παικτών σε θέσεις καταλυτικές μέσα στο γήπεδο. Ακόμα και απέναντι στο Βόλο, που είναι πολύ πιο ανίσχυρος από τις Γουότφορντ και Λεβερκούζεν για παράδειγμα, ο Παναθηναϊκός φάνηκε πως δεν έχει έναν ή δύο ποδοσφαιριστές να μεταφέρουν τη μπάλα από την άξονα προς την επίθεση με αξιώσεις. Η απουσία ενός δημιουργικού 8αριου, αλλά και 10αριου δεν επιτρέπει στο ρόστερ να είναι ευφάνταστο στις ενέργειες του μπροστά στην αντίπαλη περιοχή, στηριζόμενο μόνο σε κάποιες ατομικές προσπάθειες (όπως, για παράδειγμα, αυτή του Τσέριν στο δεύτερο μέρος).
Και για να γίνω πιο συγκεκριμένος, όλα αυτά έγιναν αντιληπτά στο πρώτο ημίχρονο, κατά κύριο λόγο. Ο Παναθηναϊκός ήλεγχε απόλυτα το τέμπο του αγώνα, δεν άφησε τους Βολιώτες να κυκλοφορήσουν σε καμία περίπτωση τη μπάλα και τους περιόρισε στο δικό τους μισό. Παρά ταύτα, ήταν τόσο μεγάλη η ανάγκη ενός παίκτη στη μεσαία γραμμή που, που το ρόλο πολλές φορές τον επιτέλεσε ο… Μάγκνουσον με κάποιες μπαλιές στην «πλάτη» της αντίπαλης άμυνας. Ο Καρλίτος δε μπόρεσε να κρατήσει την κατοχή και να δημιουργήσει χώρους για τους συμπαίκτες του, ο Πέρεθ δεν κατάφερε με τα γεμίσματα του να προξενήσει προβλήματα, ενώ και τα εξτρέμ της ομάδας δε βρέθηκαν και στην καλύτερη τους μέρα. Μόνο ο Αλεξανδρόπουλος έβγαλε περίσσεια διάθεση να τρέξει, να πιέσει και να συνεργαστεί με τους συμπαίκτες του, όντας μια από τις ευχάριστες «εκπλήξεις» του φιλικού. Δυστυχώς, όμως, η δική του όρεξη δεν έφτανε, καθώς ο Παναθηναϊκός πήγε στα αποδυτήρια με, ουσιαστικά, μηδέν (!) τελικές.
Στην επανάληψη, η αντικατάσταση του Καρλίτος με τον 23χρονο πρώην μέσο της Νυρεμβέργης έδωσε μια «πνοή» στην ενδεκάδα, δείχνοντας στον Γιοβάνοβιτς πως η συνύπαρξη του με τον Αλεξανδρόπουλο είναι αποδοτική. Το «Τριφύλλι», λοιπόν, για περίπου 15 λεπτά, ήταν καταιγιστικό μπροστά στο τέρμα του Κλέιμαν, βγάζοντας 2-3 αξιόλογες φάσεις. Ωστόσο, σε εκείνο το κομμάτι έκανε την εμφάνιση του ένα άλλο «καυτό» ζήτημα. Αυτό του σέντερ φορ. Γιατί, αν στο πρώτο μέρος είδαν μέχρι και οι… τυφλοί τη δυσλειτουργική ανάπτυξη και δημιουργία των «πράσινων», τότε σίγουρα στο δεύτερο φάνηκε η υποχρεωτική προσθήκη ενός γκολτζή επιθετικού. Ναι μεν ο Ιωαννίδης είναι φιλότιμος και ξέρει να χρησιμοποιεί τέλεια το σώμα του στις προσωπικές «μονομαχίες», όμως η βελτίωση που χρειάζεται στα τελειώματα του είναι απαραίτητη. Βρέθηκε ουκ ολίγες φορές σε πλεονεκτική θέση, αλλά δεν κατόρθωσε να σκοράρει κάτω από φαινομενικά ευνοϊκές συνθήκες.
Ύστερα από το πέρας της μίας ώρας, ο Σέρβος κόουτς δικαιολογημένα «φρέσκαρε» την ενδεκάδα του, αλλάζοντας σχεδόν όλα τα πρόσωπα. Από τους νεοεισελθόντες, καλή εντύπωση άφησε εκ νέου ο Ηλιάδης, ενώ και ο Γκάνεα μπήκε με… ορέξεις.
Συμπέρασμα; Η ομάδα όσο δεν κινείται στο μεταγραφικό «παζάρι», τόσο ίδια θα παρουσιάζεται. Μεσοαμυντικά βγάζει αυτή τη σιγουριά και την αυτοπεποίθηση σε όλες τις θέσεις επειδή πολύ απλά έχει ενισχυθεί άμεσα και στοχευμένα. Με τον ερχομό των Μάγκνουσον και Γκάνεα, οι ανασταλτικοί ρόλοι έχουν αποκτήσει ανταγωνισμό, γεγονός που βοηθάει στην εξέλιξη όλων. Τώρα, αυτό που μένει είναι οι μεσοεπιθετικές «πινελιές», που θα κάνουν τον Παναθηναϊκό ακόμα καλύτερο από πέρσι. Άλλωστε, αυτά έχουν αναφερθεί και σε προηγούμενα άρθρα επανειλημμένως, στα οποία τονίζεται ότι για να κριθεί ολοκληρωτικά η ομάδα, απαιτείται η αντικατάσταση των παικτών που έφυγαν (Βιγιαφάνιες, Μαουρίσιο, Γκατσίνοβιτς κυρίως). Στήριξη στον Ιβάν Γιοβάνοβιτς, συνεπώς, καθώς ναι μεν όλοι ξέρουμε πως η ομάδα έχει αργοπορήσει μεταγραφικά, όμως αυτή η τακτική πέρσι απέδωσε. Ελπίζουμε να έχουμε ίδιο αποτέλεσμα και φέτος!
Διαβάστε ακόμη…