Από εκεί που σταμάτησε ο Γιουσέφ Ελ Αραμπί στον Ολυμπιακό. Και μάλλον μόλις επιβεβαιώθηκε και τυπικά το πρώτο καλό νέο του καλοκαιριού για την ομάδα του Πέδρο Μαρτίνς.
Γιατί ο Μαροκινός δεν είναι απλά ένας ποδοσφαιριστής που ο προπονητής επιθυμούσε την παραμονή του και η κερκίδα τον αγαπά. Ήταν και παραμένει ο «κάνω τη διαφορά», τουλάχιστον στο ρόστερ που μέχρι σήμερα γνωρίζουμε.
Το ίδιο ρόστερ που εν πολλοίς –με δύο, τρεις προσθήκες– θα διεκδικήσει την πρόκριση από τη Μακάμπι Χάιφα και την παραμονή στο μονοπάτι του Champions League.
«Ναι, αλλά ο Ελ Αραμπί είναι 35 πατημένα» λένε κάποιοι εκφράζοντας τις αντιρρήσεις τους αν όχι για την παραμονή του Μαροκινού, για τη συμφωνία διετίας που χθες υπογράφτηκε. Κατανοητή η ένστασή τους. Όχι συμβατή όμως με ό,τι πραγματικά συμβαίνει αυτή τη στιγμή στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο.
Συνομήλικος του Γιουσέφ Ελ Αραμπί είναι ο Καρίμ Μπενζεμά. Το αδιαφιλονίκητο φαβορί για την κατάκτηση της Χρυσής Μπάλας. Σεζόν με 44 γκολ και 15 ασίστ και με ένα Champions League που εύκολα θα μπορούσε φέτος να πάρει το όνομά του.
Αμ ο άλλος, ο Ρόμπερτ Λεβαντόφσκι: «Μήλον της Έριδος» στα 34 του. Με την Μπαρτσελόνα, τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και την Παρί να στήνουν πολεμικό σκηνικό για την απόκτησή του από τη Μπάγερν Μονάχου.
Και όσο για τους μεγαλύτερους, σαν τον Κριστιάνο Ρονάλντο και τον Ζλάταν; Εδώ η επιστήμη έχει σηκώσει προ καιρού τα χέρια ψηλά. Σαν «Φάουστ» που πούλησαν την ψυχή τους στο Διάβολο όχι για κάποια «Μαργαρίτα», αλλά για την αιώνια ποδοσφαιρική νιότη. Για τη σχέση με τα αντίπαλα δίχτυα που δεν αγοράζεται και μάλλον δεν καλλιεργείται.
Είτε το έχεις, είτε δεν το έχεις. 
Δεν συμβαίνει φυσικά μόνο στο ποδόσφαιρο. Αυτή την εποχή στους τελικούς του NBA επί της ουσίας ένας 36άρης, ο Αλ Χόρφορντ, αφού πρώτα καθάρισε ολόκληρη την Ανατολή (Ντουράντ, Αντετοκούνμπο, Μπάτλερ και σια) έστειλε τους Σέλτικς να διεκδικήσουν τον τίτλο απέναντι στον 34χρονο Κάρι και την παρέα του. Πριν από λίγες ημέρες ο 36χρονος Ράφα Ναδάλ κατέκτησε ένα ακόμη Ρολάντ Γκαρός κλπ.
Είπαμε, είτε το έχεις. Είτε όχι…
Ο Ελ Αραμπί πέτυχε την προηγούμενη σεζόν 23 γκολ έχοντας μάλιστα διαφορετική διαχείριση από τον κόουτς Μαρτίνς σε σχέση με την πρώτη διετία του στον Ολυμπιακό. Έμεινε πολύ περισσότερο στον πάγκο για χάρη του Τικίνιο. Είχε και το… προνόμιο να περάσει δύο φορές Covid. Παρά ταύτα ήταν για μια ακόμη φορά η «σταθερά» στο επιθετικό τρίτο του γηπέδου.
Η κατάλληλη ερώτηση για εκείνον δεν είναι τι μπορεί να καταφέρει στα 35, αλλά ποιοι θα τον πλαισιώσουν. Και εδώ είναι που το πράγμα αποκτά ενδιαφέρον με θέα τον σχεδιασμό που βρίσκεται σε εξέλιξη. Αν η μπάλα φτάσει με προϋποθέσεις στο αντίπαλο κουτί, ο Ελ Αραμπί δεν θα χρειαστεί να δείξει σε κανέναν διαβατήριο για να τη στείλει στα δίχτυα.
Την μπάλα εκεί όμως την φέρνουν οι wingers, οι ακραίοι μπακ, τα κεντρικά χαφ παίζοντας κάθετα. Ο 33χρονος Ελ Αραμπί έβαλε 28 με Τσιμίκα, Ομάρ, Γκιγιέρμε, Βαλμπουενά στα 35 (με 23 ασίστ), Ποντένσε κλπ.
Πέρσι ο Μαρτίνς είχε την ιδέα να παίξει με δύο σέντερ φορ. Και τον Μαροκινό και τον Τικίνιο σε μια εκδοχή αλά Πόρτο. Το δοκίμασε αρκετές φορές. Δεν του βγήκε. Ο Ελ Αραμπί και ο Τικίνιο δεν μπορούν να λειτουργήσουν συμπληρωματικά. Η φετινή ιδέα του; Προφανώς πλησιάζει ο καιρός που θα αρχίσει να φαίνεται περισσότερο. Με τις μεταγραφικές επιλογές…
Εκεί μεταφέρεται πλέον και το ενδιαφέρον.