Ο Παναθηναϊκός έδειξε αντίδραση και για ένα ημίχρονο έδειξε ότι θέλει και μπορεί να πάρει μια μεγάλη νίκη μέσα στο ΟΑΚΑ. Στο δεύτερο ημίχρονο όμως, η εικόνα των δύο ομάδων εμφάνισε την σκληρή πραγματικότητα.
Ήταν από την αρχή ένα μεγάλο ντέρμπι και κυρίως για όλα όσα περιμέναμε να συμβούν. Ο Παναθηναϊκός είχε… παραδοθεί στο ΣΕΦ και όλοι περιμέναμε την αντίδραση των «πράσινων» και την αντιμετώπιση που θα είχαν οι «ερυθρόλευκοι». Πράγματι, ο Παναθηναϊκός έδειξε αντίδραση, με τον Ολυμπιακό να πιάνεται απροετοίμαστος για ένα ημίχρονο. Παρόλα αυτά, στο δεύτερο μέρος του παιχνιδιού, η… μπασκετική τάξη αποκαταστάθηκε, δείχνοντας την σκληρή -για τον Παναθηναϊκό– πραγματικότητα.
Απόλυτος άρχοντας στο πρώτο ημίχρονο
Οι «πράσινοι» παρουσιάστηκαν διαβασμένοι και ο κόουτς Βόβορας και οι συνεργάτες του, έκαναν εξαιρετική δουλειά. Προσπάθησαν και κατάφεραν να στοχεύσουν δύο από τα «βαρόμετρα» του Ολυμπιακού, τους Τόμας Ουόκαπ και Μουσταφά Φαλ. Οι δύο τους «παροπλίστηκαν» νωρίς με δύο φάουλ.
Έτσι, ο Ολυμπιακός δεν είχε σε καμία περίπτωση τη σκληράδα που τον αντικατοπτρίζει. Στην άμυνα έχασε την ενέργεια του, κάνοντας τον Ντόρσεϊ ευάλωτο, ενώ με τους Έβανς και Παπαγιάννη στο παρκέ, υπήρξε μεγάλο πλεονέκτημα έναντι του Μάρτιν.
Το μομέντουμ στο πρώτο ημίχρονο… βροντοφώναζε «Παναθηναϊκός», με τον Νέντοβιτς να πετυχαίνει buzzer beater από το κέντρο στη λήξη του πρώτου δεκαλέπτου, τον Παπαπέτρου να βάζει και αυτός buzzer beater από τις 45 – σχεδόν- μοίρες με ταμπλό και τον Μέικον στη συνέχεια να πετυχαίνει τρίποντο και φάουλ στο transition.
Οι «πράσινοι» είχαν βάλει όλες τις βάσεις για μια μεγάλη νίκη που θα αναπτέρωνε το ηθικό μετά την ήττα στο ΣΕΦ και κυρίως από τον τρόπο που προήλθε το αρνητικό αποτέλεσμα στο Φαληρικό στάδιο.
Ο Ολυμπιακός έκανε τα βασικά και απλώς… έδειξε τη πραγματικότητα
Ο κόουτς Μπαρτζώκας «πάρκαρε» τους Ουόκαπ και Φαλ στο πρώτο ημίχρονο, μετά τα δύο φάουλ που είχαν εκατέρωθεν και προσπάθησε απλώς να κρατήσει χαμηλά τον Παναθηναϊκό που έδειξε πως είχε το μομέντουμ. To 46-32 που έκλεισε το πρώτο ημίχρονο φανερώνει του λόγου το αληθές.
Παρόλα αυτά, μη ξεχνάμε πως ο Ολυμπιακός είναι μια πληρέστατη ομάδα που έχει λύσεις για κάθε πρόβλημα. Οι «πράσινοι» δεν το αντιλήφθηκαν νωρίς αυτό και πίστεψαν πως δεν θα έχουν ιδιαίτερη αντίδραση. Ίσως να ένιωσαν και ασφάλεια με το +14 του ημιχρόνου.
Με την παρουσία του Φαλ και του Ουόκαπ, ο Ολυμπιακός έδειξε τη σκληρότητα που απαιτούσε το παιχνίδι. Ειδικά η συνεισφορά του Ουόκαπ ήταν τεράστια, καθώς κάλυπτε τον Ντόρσεϊ στα αμυντικά του καθήκοντα. Από την άλλη ο Φαλ έκλεισε τους διαδρόμους, επανέφερε την ισορροπία στα ριμπάουντ και έκανε τον Ολυμπιακό πολύ πιο λειτουργικό αμυντικά.
Με την παρουσία, λοιπόν, των δύο ο Ολυμπιακός πήρε μεγάλη «ανάσα». Ο Ντόρσεϊ ήταν απίστευτος, πετυχαίνοντας 13 πόντους σε 4 αγωνιστικά λεπτά, ενώ συνολικά το σερί των Πειραιωτών ήταν 23-4, με τον Παναθηναϊκό να πετυχαίνει σε επτά λεπτά τέσσερις πόντους. Το επί μέρους 29-10 του τρίτου δεκαλέπτου, δείχνει ξεκάθαρα την υπεροχή των «ερυθρόλευκων» σε κάθε μεριά του παρκέ.
Οι «πράσινοι» προσπάθησαν και αυτό δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς. Ωστόσο ακόμα και στο τέταρτο δεκάλεπτο, ο Παναθηναϊκός δεν ήταν πειστικός ότι μπορούσε να γυρίσει το παιχνίδι. Τα μεγάλα σουτ που έβαλαν οι «ερυθρόλευκοι» με τον Σλούκα και τον Βεζένκοφ, δεν έδωσαν περιθώρια «πράσινης» αντίδρασης».
Αυτή η… πονεμένη θέση «1»
Τα έχουμε χιλιογράψει, αλλά δεν γίνεται να μην τα σχολιάσουμε ξανά. Οι «πράσινοι» στο δεύτερο ημίχρονο ήταν… σε άλλο γήπεδο. Όχι αδίκως, καθώς ο coach Βόβορας και οι συνεργάτες του, είδαν τον Σαντ-Ρος να αποβάλλεται με πέμπτο φάουλ στις αρχές του τέταρτου δεκαλέπτου και τον Μποχωρίδη να χρειάζεται να παίξει τα εναπομείναντα λεπτά με τέσσερα φάουλ.
Η επιθετική περιφερειακή άμυνα που ήθελε ο Βόβορας εκ των πραγμάτων δεν θα μπορούσε να συμβεί. Ο Ολυμπιακός σαφώς και το ήξερε αυτό. Έτσι, η επιθετική ραψωδία είχε ξεκινήσει ήδη και δύσκολα θα σταματούσε. Παρ’ όλα αυτά, οι «πράσινοι» έδειξαν για ακόμη ένα παιχνίδι πως δεν υπάρχει άνθρωπος να… «κουμαντάρει» την ομάδα επιθετικά.
Σε μια φάση στην τρίτη περίοδο, ο Παπαγιάννης ψάχνει να βρει παίκτη να πασάρει (χωρίς πίεση από τον αντίπαλο του) και δεν μπορεί. Όχι επειδή δεν μπορεί να του περάσει τη μπάλα, απλώς υπάρχουν τέσσερις ακίνητοι στις γωνίες.
Φυσικά αν περιμένει κανείς από τον Σαντ-Ρος να βάλει τρίποντο εκτός ισορροπίας με παίκτη κολλημένο επάνω του, ώστε να γυρίσει το παιχνίδι, τότε οι τίτλοι τέλους είχαν πέσει νωρίς.
Διαβάστε ακόμη…