Η Λολίτα Λύμουρα μίλησε για όλα όσα πέρασε στον Παναθηναϊκό, την φετινή χρονιά, το «αντίο» της, το ενδεχόμενο να γίνει προπονήτρια αλλά και την σχέση της με τον… Ολυμπιακό.
Αποσπάσματα από τα όσα ανέφερε στο «Gazzetta»:
Για το ελληνικό γυναικείο μπάσκετ: «Αν εξαιρέσεις τον κόσμο του Παναθηναϊκού που γεμίζει το γήπεδο με 1000-1500 άτομα κάθε φορά και πηγαίνεις σε άλλα γήπεδα και είσαι μεταξύ συγγενών και φίλων είναι δύσκολο. Και δεν το λέω επειδή είμαι Παναθηναϊκός, αλλά όταν ο πρωταθλητής καλεί τον κόσμο και δεν πηγαίνει, παρά μόνο στα ντέρμπι, καταλαβαίνεις ότι δεν υπάρχει μπάσκετ γυναικών στην Ελλάδα. Και εγώ που έκανα μεγάλα συμβόλαια μπορούσα να ζήσω άνετα αλλά δεν είμαστε σαν τους αθλητές που κάνουν και αποταμίευση. Ακόμα και με την επιτυχία που φέραμε με τον Αθηναϊκό το 2010. Τί άλλαξε; Γίναμε για ένα μήνα γνωστές, μας έδειξε η τηλεόραση και έβγαινες στο περίπτερο και σε γνωρίζανε. Αυτό! Παίξαμε Εθνική, φέραμε 4η θέση, Ευρωπαϊκό, Παγκόσμιο… Μας έκανε καλό μόνο στην προβολή».
Για την παρουσία της στον ΠΑΟΚ: «Αγαπώ Θεσσαλονίκη και είμαι η Αθηναία που αγάπησα τον ΠΑΟΚ. Ποτέ δεν έκρυψα ότι είμαι Παναθηναϊκός, αλλά με αγάπησαν γιατί 40 λεπτά στο γήπεδο τιμούσα την φανέλα που φορούσα. Απέσυραν την φανέλα μου και όταν με βράβευσαν δεν το κατάλαβα. Είναι μεγάλη τιμή!».
Για την συνεργασία της με την Καπογιάννη στον Παναθηναϊκό: «Και ήρθε η προπονήτρια που μου έβγαλε την ψυχή, η Καπογιάννη. Σε μία φάση έλεγα “Δεν ξέρει ότι είμαι 35; Πήγα στην ομάδα της καρδιάς μου που την στήριζα από μικρή. Δεν υπήρχε ο Ολυμπιακός όταν ξεκίνησα εγώ, αργότερα αγόρασε το Ελληνικό. Μου λέγανε είσαι από τον Πειραιά, αλλά απαντούσα ότι ο γνήσιος Πειραιώτης είναι Εθνικός Πειραιά».
Για την μεταγραφή στο Ελληνικό που δεν έγινε ποτέ: «Είχαμε συμφωνήσει να πάω εκεί. Όταν έγινε Ολυμπιακός φυσικά δεν θα πήγαινα. Όσα λεφτά και να μου έδιναν για αυτό ούτε με πήραν ούτε τους πήρα».
Για την αντιμετώπισή της από τον κόσμο του Ολυμπιακού: «Είμαι η Λολίτα Λύμουρα η παίκτρια που ποτέ οι αντίπαλοι φίλαθλοι δεν με είδαν έτσι, αλλά σαν σύντροφο του Βασίλη που έχουν πρόβλημα μαζί του. Εγώ δεν έχω πρόβλημα με τον Ολυμπιακό σαν ομάδα. Υπάρχουν και φίλαθλοι από την άλλη πλευρά, του Ολυμπιακού, που είναι φίλαθλοι σωστοί. Σε όλες τις ομάδες υπάρχουν και οι μεν και οι δε. Με τις παίκτριες υπάρχει σεβασμός και χάρηκα πολύ όταν κάποιες που ήμασταν μαζί στην Εθνική είπαν καλά λόγια για μένα όταν δήλωσα ότι αποσύρομαι. Τον σεβασμό μου τον έχουν κερδίσει οι παίκτριες και το προπονητικό τιμ, όχι η ομάδα του Ολυμπιακού. Πάω στο γήπεδο και με βρίζουν για άλλους λόγους, όχι για τον τρόπο που παίζω».
Για το περσινό Πρωτάθλημα: «Πέρσι ήταν όνειρο για εμένα αυτό, όταν έλεγα ότι θα πάρω πρωτάθλημα με τον ομάδα της καρδιάς μου με κορόιδευαν όλοι. «Τί πρωτάθλημα να πάρεις;». Η επιτυχία οφείλεται τόσο στις προσωπικότητες που είχαμε όσο και στην κόουτς Καπογιάννη. Με έκανε να πιστέψω στα 36 μου και μου έλεγε «Ναι μπορείς μωρή, έχεις πολλές ικανότητες δείξ΄τες στο γήπεδο.
Όλοι περίμεναν να σταματήσω εκεί. Γλυκάθηκα, όμως, με το Πρωτάθλημα και το ότι θα έπαιζα στην Ευρώπη που είχα να παίξω 10 χρόνια. Και ήθελα να το ζήσω. Είχα μιλήσει με την κόουτς για το αν θα αντέξω και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Δυστυχώς κάποιες παίκτριες που ήταν να βγουν μπροστά δεν το έκαναν, κάποιες ξένες δεν μας βγήκαν… Λέμε ότι είναι λάθος σχεδιασμός. Αλλά για αυτό δεν ευθύνεται η Καπογιάννη. Μπορεί να είναι μία πάρα πολύ καλή παίκτρια και να μην ταιριάξουμε στο σύνολο. Όπως και με την Κάιζερ πριν τους τελικούς, δεν πετάξαμε λευκή πετσέτα, αλλά ο σύλλογος είναι πάνω από κάθε παίκτη».
Για την φετινή σεζόν: «Στόχος μας ήταν Πρωτάθλημα-Κύπελλο. Δεν τα καταφέραμε… Όλοι μαζί κερδίζουμε, όλοι μαζί χάνουμε. Στο Κύπελλο αποτύχαμε, όχι μόνο επειδή χάσαμε 15 πόντους και ο αντίπαλος ήταν καλύτερος. Σαν Λολίτα έχω μάθει να χάνω, εκείνοι απέδειξαν το αντίθετο πέρσι. Ούτε συγχαρητήρια δεν ήρθαν να πουν εκτός από κάποιες παίκτριες που είπαν προσωπικά. Μετά το Κύπελλο άδειασα… Είμασταν πίσω 2-0 στο πρωτάθλημα, χάσαμε και τον τίτλο έπαθα μία μικρή καταθλιψούλα. Δεν γελούσα για μία βδομάδα που για μένα είναι σπάνιο, το τί τράβηξε ο σύντροφός μου δεν ξέρω και εγώ, έκανε υπομονή. Με πείραξε το ότι δεν εμφανιστήκαμε στο γήπεδο όπως έπρεπε να εμφανιστούν οι αθλήτριες που φοράνε αυτή τη φανέλα. Εγώ είπα ότι δεν ήμουν έτοιμη για το Κύπελλο. Ο καθένας κάνει την αυτοκριτική του. Μετά κάναμε πολλή προπόνηση, βάλαμε μπροστά το “εμείς” και μας συσπείρωσαν όλα αυτά».
Για την ισοφάριση σε 2-2 στους τελικούς: «Μας υποτίμησαν λίγο… Δεν μας περίμεναν. Όλες είχαμε μετακινηθεί μία θέση. Η Ριντ 1.85μ. έπαιζε 5άρι, εγώ έπαιζα στο «3-4», η Χολμς κουτσή η κοπέλα να παίζει και εκείνη. Βάλαμε το «εμείς», ήρθε η πρώτη νίκη, ήρθε και η δεύτερη… Ε κάποια στιγμή θα αντιδρούσαν οι αντίπαλες. Είχαν καλύτερο ρόστερ, έπαιζαν καλύτερο μπάσκετ από εμάς. Χάσαμε 30 πόντους και δεν μας άξιζε αυτό».
Για το τελευταίο της παιχνίδι: «Στο τελευταίο παιχνίδι έλεγα «μην το πάρουν μέσα στην έδρα μου στο ματς που αποσύρομαι». Αυτό με ενοχλούσε πριν τον αγώνα γιατί δεν το αξίζει ο κόσμος του Παναθηναϊκού, αλλά άξιζαν να γίνουν πρωταθλήτριες. Αν μου έλεγες ότι θα παίζαμε για το πρωτάθλημα, ότι θα το χάναμε και ο κόσμος θα ήταν εκεί μέχρι το τέλος για να φωνάξει ρυθμικά το όνομά μου, ούτε σε όνειρο. Ανατριχιαστικό.
Μας έδωσαν ένα δώρο πριν το ματς σε εμένα και στην Όλγα και ήμουν πολύ ψυχρή. Μου το είπαν όλοι. Αλλά ήταν όλο μία συγκίνηση. Δεν το έχω δει ξανά! Μιλούσε όλη η Ευρώπη για τον κόσμο μας. Τους ευχαριστώ γιατί αυτό που λένε «στις χαρές και στις λύπες μαζί» το κάνουν πράξη. Χάσαμε και ήταν εκεί!».
Για τα συγχαρητήρια που έδωσε στον Ολυμπιακό και την κόντρα των «αιώνιων»: «Όλες οι Ελληνίδες μεταξύ μας έχουμε έναν σεβασμό! Η Σταμάτη ήταν συμμαθήτριά μου, με την Σταμολάμπρου ήμασταν στο ίδιο δωμάτιο στην Εθνική σε μία προετοιμασία. Με την Νικολοπούλου και την Σπυριδοπούλου ήμασταν στον Πρωτέα μαζί, αλλά και στην Εθνική. Η Στέλλα Καλτσίδου έχει την απέραντη εκτίμησή μου και ήταν από τις αγαπημένες μου συμπαίκτριες στην Εθνική. Ο γυμναστής του Ολυμπιακού ήταν και προσωπικός μου γυμναστής. Ο κόσμος δεν καταλαβαίνει. Βλέπει Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός και νομίζει είμαστε εχθροί.
Είμαστε 40 λεπτά. Όπως πέρσι μου έδωσαν κάποιοι συγχαρητήρια, έτσι πήγα να δώσω και εγώ. Βέβαια η Βιτόλα με τόσο ξύλο που της έριξα επειδή δεν μπορούσα να την φτάσω είναι και δύο μέτρα η τύπισσα, έλεγα συνέχεια ¨θα με πλακώσει αυτή στο τέλος¨ (γέλια). Αλλά όταν πήγα να χαιρετήσω μου είπε συγχαρητήρια. Όπως και η Πλουφ που μου άρεσε πάρα πολύ φέτος. Το ότι έχω κάποια προβλήματα με ανθρώπους που αφήνουν να… τραβήξω όλα αυτά στην έδρα του αντιπάλου είναι άλλο θέμα».
Για το ματς που θα ξανά έπαιζε: «Θα έπαιζα τον αγώνα μέσα στο βοηθητικό του ΣΕΦ για να ζήσουμε από εκείνο το γήπεδο μέχρι και τον Τάφο του Ινδού την αγάπη του κόσμου! Αυτό θα ήθελα να το ξαναζήσω. Είμαι τυχερή που ανήκα σε αυτή την ομάδα και καταλάβαμε την αγάπη του κόσμου. Από το ΣΕΦ μέχρι την Αθήνα και τον Τάφο του Ινδού που μας περίμενε ο κόσμος».
Για την αντρική ομάδα του Παναθηναϊκού: «Οι αγαπημένοι μου παίκτες ήταν ο Σαρούνας Γιασικεβίτσιους και ο Δημήτρης Διαμαντίδης. Έχω δει παιχνίδι στο ΟΑΚΑ πολύ ψηλά με την Μπαρτσελόνα επί Ομπράντοβιτς και πανηγύριζα. Τελευταία φορά πανηγύρισα τη νίκη στο ΣΕΦ με τον Νέντοβιτς. Ακόμα βλέπω τον Νέντοβιτς. Ο Παναθηναϊκός περνάει δύσκολη στιγμή, αλλά ελπίζω να επιστρέψει».
Για την απόφασή της να γίνει τιμ μάνατζερ: «Υπήρχε μία συνάντηση με την διοίκηση, τον κύριο Μαλακατέ, τον Βρανόπουλο και τον Πανταλέων. Μου είπαν ότι θέλουν να είμαι μαζί τους και μου έδωσαν την επιλογή είτε για βοηθός στο τιμ της Καπογιάννη και ένα τμήμα μικρών είτε τιμ μάνατζερ. Το σκέφτηκα για λίγο και είπα ότι σταματάω το μπάσκετ αλλά δεν μπορώ να εμφανιστώ στο γήπεδο με τις φόρμες μου. Αν μου πει η κόουτς Καπογιάννη μπες, θα το κάνω! Θέλω να μου φύγει εντελώς το μικρόβιο της παίκτριας από μέσα μου πρώτα».
Για τα μονά με την Ριντ: «Μεταξύ μας παίζαμε και στοιχήματα με τις συμπαίκτριές μου και πάντα με τσιγκλούσαν γιατί δεν ήθελα να χάνω. Τα τελευταία δύο χρόνια είχα την Ριντ. Πέρσι από εκείνη κέρδισα τις 3 φορές και έχασα 30… Στοιχήματα χαζά, τύπου ένα νερό ανθρακούχο, μία σοκολάτα και τέτοια. Την κέρδισα πριν τον τελικό όμως. Έφευγα, πανηγύριζα μόνη μου εγώ σε άδειο γήπεδο και έκατσε 40 λεπτά εκείνη να σουτάρει περισσότερο. Κερδίσαμε τον τελικό και γυρίζω και της κάνω “Ξέρεις γιατί έγινε αυτό ε; Επειδή σε κέρδισα» και μου λέει «Πάμε τώρα στο γήπεδο να παίξουμε”. Μας περίμεναν 1500 άτομα και εκείνη μου έλεγε πάμε να παίξουμε… Φέτος ήμουν πιο κοντά, έχασα τις 20 αλλά κέρδισα και 10 και είχε τρελαθεί. Οπότε καταλαβαίνεις πως δεν γίνεται».
Για την προπονητική: «Η φράση “τρέμε Καπογιάννη” ήταν μία πλάκα γιατί είχα πάρει το δίπλωμα της προπονητικής εκείνη την ημέρα. Όμως θα ασχοληθώ με αυτό όταν αποβάλλω από πάνω μου την παίκτρια. Όχι φέτος, με ξέρω! Πήγα διακοπές στις Βρυξέλες και έπαιξα μπάσκετ σε λούνα παρκ. Τώρα θέλω να κάνω οικογένεια, να κάνω ένα παιδί και αργότερα θα με βλέπετε και σαν προπονήτρια.
Έχω τώρα τον Σωτήρη από πάνω μου και με ελέγχει σαν τιμ μάνατζερ. Το οικονομικό για κάθε παίκτρια το συζητάω με εκείνον. Οργανωτικά είναι ο Μάκης Κουτσονικόλας, από τους καλύτερους που είχα δίπλα μου που κάνει πολλή δουλειά. Εγώ τους τίτλους δεν τους καταλαβαίνω, αλλά είμαι τιμ μάνατζερ και ακόμα μαθαίνω. Με τις παίκτριες έχω πολύ καλή επαφή».
Διαβάστε ακόμη…