Ο επί σειρά ετών φυσικοθεραπευτής του «Τριφυλλιού», Άκης Παναγιωταράς, θυμήθηκε την συνεργασία του με τον Ομπράντοβιτς αλλά και την αποχώρηση του Σέρβου από τον Σύλλογο.
Αποσπάσματα από τα όσα ανέφερε στο «sportday.gr»:
Πέρασαν 10 χρόνια από την αποχώρηση του Ζοτς. Σου φαίνεται κάτι μακρινό ή κάτι σαν να ήταν χθες;
«Το δεύτερο. Σαν να ήταν χθες. Θυμάμαι – ακόμα – την τελευταία συνάντηση μετά το ματς στο ΣΕΦ. Στο ξενοδοχείο Κάραβελ. Μιλήσαμε, αλλά δεν γνωρίζαμε κάτι. Εμείς που ζούσαμε την ομάδα, δεν είχαμε καταλάβει ότι είχε φτάσει στο τέλος της αυτός ο κύκλος. Δεν υπήρχαν για παράδειγμα, συνθήκες κόντρας ή διάφορων προβλημάτων στην ομάδα για να αντιληφθούμε ότι ο Ζοτς θα έφευγε».
Όταν έμαθες το επίσημο αντίο, τι έκανες, πως ένιωσες;
«Μιλήσαμε με τον Ζέλικο και με τον Δημήτρη (σ.σ Ιτούδη). Τότε ο κόουτς μας παρέθεσε ένα τραπέζι σε ένα εστιατόριο στην Πεντέλη. Ένα τραπέζι για όλο το σταφ. Εντάξει ήταν συγκινησιακά φορτισμένη η ατμόσφαιρα. Θυμάμαι ότι ο Μάνος (σ.σ. Παπαδόπουλος, τότε μάνατζερ του Παναθηναϊκού) είχε βάλει τα κλάματα και έφυγε από το τραπέζι. Η αλήθεια είναι ότι συζητήσαμε στο τραπέζι διάφορες στιγμές από την ομάδα. Τα όσα ζήσαμε. Ο Ζοτς ήταν ένας δικός μας άνθρωπος. Ήταν οικογένειά μας και το κλίμα ήταν εξαιρετικό».
Εκτός από μετρ της αποκατάστασης των παικτών ήσουν και ο άνθρωπος που κολλούσε αποκόμματα των εφημερίδων στα αποδυτήρια. Το έκανες κατόπιν έγκρισης του Ζοτς;
«Όχι, δεν τον ρωτούσα. Δεν ήταν κάτι που τον απασχολούσε. Το έκανα για να μπορέσω να ιντριγκάρω τους παίκτες στο οπαδικό κομμάτι. Εκείνον τον ένοιαζε να τους «ξυπνήσει», να τους ιντριγκάρει στο μπασκετικό κομμάτι. Καμιά φορά έβλεπε ότι κολλούσα στα αποδυτήρια κάποιο απόκομμα από εφημερίδες γελούσε και μου έλεγε «βρε τι κάνεις πάλι εδώ».
Θυμάσαι κάποιο περιστατικό από την κοινή σας πορεία με τον Ζοτς; Κάτι εξωαγωνιστικό;
«Του άρεσε να υπάρχει μουσική στο πούλμαν. Θυμάμαι όταν ήμασταν στο φάιναλ φορ της Θεσσαλονίκης (σ.σ το 2000), είχαμε φύγει από το ξενοδοχείο που ήταν στο Πανόραμα. Τότε είχα μαζί μου ένα CD με πέντε τραγούδια του Νότη Σφακιανάκη. Το βάλαμε και το ακούσαμε. Μετά κερδίσαμε την Εφές στον ημιτελικό. Έτσι το βάλαμε ξανά και πριν τον τελικό. Εντέλει έγινε θεσμός. Ετσι πριν από κάθε ματς στο ΟΑΚΑ και για δύο ώρες πριν τον αγώνα, έπαιζε αυτό το CD. Όμως, μόλις πατούσε το πόδι του ο Ζοτς στα αποδυτήρια, σταμάταγε ο Νότης. Ήταν το γούρι μας».
Είχατε μιλήσει άπειρες φορές. Θυμάσαι κάποια λόγια του που σου έχουν μείνει;
«Θυμάμαι ήταν πριν από ένα σημαντικό ματς στο ΟΑΚΑ με την Μπαρτσελόνα το 2010. Ο Νίκολα Πέκοβιτς (άλλοτε Μαυροβούνιος σέντερ του Παναθηναϊκού) είχε υποστεί διάστρεμμα. Το παλεύαμε κάθε μέρα μήπως και καταφέρει να παίξει. Για 3-4 μέρες δουλεύαμε ώστε να αγωνιστεί. Όμως το πόδι του δεν ήταν σε καλή κατάσταση. Ετσι πήγα στο γραφείο του και του είπα. «Κόουτς συγνώμη» και ο Ζοτς μου απαντάει. «Εγώ ευχαριστώ φιλαράκι μου για την προσπάθεια που έκανες». Αυτά τα λόγια αξίζουν περισσότερο από κάθε πριμ».
Διαβάστε ακόμη…