Η Όλγα Χατζηνικολάου μίλησε στο «Όλα Πράσινα» και τον Ιάσονα Αλαφάκη για το τελευταίο της παιχνίδι με την φανέλα του Παναθηναϊκού, την επιστροφή στην Ευρώπη, τον κόσμο της ομάδας, ενώ σχολίασε και την εκπληκτική χρονιά των τμημάτων βόλεϊ.
Η Όλγα Χατζηνικολάου ολοκλήρωσε φέτος την τεράστια καριέρα της, με τον κόσμο του Παναθηναϊκού να την αποθεώνει στο κλειστό «Π. Γιαννακόπουλος», παρά το χαμένο Πρωτάθλημα από τον Ολυμπιακό.
Η πολύπειρη αθλήτρια μίλησε λίγο μετά το «αντίο» της στο «Όλα Πράσινα» και τον Ιάσονα Αλαφάκη, αναλύοντας την σειρά των τελικών με τις «ερυθρόλευκες», σχολιάζοντας τα κατορθώματα των τμημάτων βόλεϊ και αποθεώνοντας για άλλη μια φορά τον κόσμο του Συλλόγου!
Αναλυτικά τα όσα ανέφερε:
Πώς έζησες την σειρά των τελικών και το τελευταίο παιχνίδι κόντρα στον Ολυμπιακό;
«Όταν ήμασταν πίσω 2-0 και κάναμε το 2-2 ήταν μία υπέρβαση για όλους μας, κανείς δεν το περίμενε αυτό. Η αλήθεια είναι ότι όταν κάνεις κάτι τόσο μεγάλο, οι προσδοκίες μεγαλώνουν και θέλεις και άλλο, και το πιστεύαμε πάρα πολύ πως μπορούσαμε να φτάσουμε στο θαύμα, γιατί θαύμα θα ήταν να κατέληγε το Πρωτάθλημα σε εμάς. Σίγουρα δεν θέλαμε να το χάναμε στο γήπεδό μας. Αυτό ήταν κάτι που μας στεναχώρησε πάρα πολύ γιατί δεν θέλαμε να μείνει ο κόσμος με αυτή την εικόνα, ότι ο Ολυμπιακός θα πάρει Πρωτάθλημα μέσα στο γήπεδό μας. Αλλά αντικειμενικά ήταν πολύ καλύτερος ο Ολυμπιακός φέτος στο κομμάτι του ρόστερ. Εμείς ήμασταν πολύ άτυχοι φέτος με την επιλογή της ψηλής. Ο Ολυμπιακός είχε τρία “δέντρα”. Ουσιαστικά έπαιζε ο Δαβίδ με τον Γολιάθ, από θέμα σώματος. Και πέρσι το πήραμε χωρίς πεντάρι ουσιαστικά, αλλά φέτος ο Ολυμπιακός είχε 2 τεράστιες. Αμυντικά χάνεις τα ριμπάουντ. Ένα παιχνίδι πλέον παίζεται πολύ από το παιχνίδι των ριμπάουντ. Αν η άλλη είναι από κάτω και παίζει βόλεϊ και παίρνει τέσσερα επιθετικά κάποια στιγμή θα μπει. Θεωρώ ήμασταν πολύ άτυχοι στο κομμάτι επιλογής της σέντερ.
Πιστεύω ότι στο τελευταίο παιχνίδι χάσαμε την συγκέντρωσή μας από το πάθος μας και την αγωνία να πάει καλά το παιχνίδι, γιατί μπορούσαμε. Κάποια στιγμή το παιχνίδι το πήγαμε στα μέτρα μας, αλλά εκεί με κάποιες λάθος αποφάσεις, γιατί και ο Ολυμπιακός δεν είναι ομάδα που μπορείς εύκολα να κάνεις λάθη, θα το πληρώσεις κατευθείαν, μείναμε πίσω στο σκορ. Στο τέλος του αγώνα, αυτό που συνέβη, νομίζω είναι πρωτοφανές γενικά, θα είμαι υπερβολική, αλλά στα ευρωπαϊκά γήπεδα. Σε ομάδες που έχουν τόσο φανατικό κοινό, να είναι ένα ολόκληρο γήπεδο να μας χειροκροτάει όταν έχεις χάσει από τον αιώνιο αντίπαλο μέσα στην έδρα σου και να μην φεύγει, νομίζω είναι κάτι που μόνο δέος μπορεί να προκαλέσει. Πραγματικά είναι ευλογία να το ζεις αυτό το πράγμα. Να βλέπεις το μεγαλείο του αθλητισμού και το μεγαλείο των φιλάθλων και νομίζω πως ο Παναθηναϊκός το “στις χαρές και στις λύπες μαζί” το έχει κάνει πράξη. Δεν είναι απλά για να ειπωθεί, είναι κάτι συγκλονιστικό. Εγώ τόσα χρόνια, και έξω και στην Ελλάδα, αυτό το πράγμα δεν το έχω ξαναζήσει».
Πώς νιώθεις που αποσύρεσαι με την φανέλα του Παναθηναϊκού;
«Αυτό που έζησα στον Παναθηναϊκό 1.5 χρόνο, σε μία ηλικία πολύ ώριμη, που έχω ζήσει και δει πολλά πράγματα, με κάνει να στεναχωριέμαι που δεν ήρθα νωρίτερα σε αυτή την ομάδα. Δέθηκα πάρα πολύ με τον σύλλογο. Ήταν η ομάδα που με βοήθησε, που γύρισα μετά από 3 χρόνια και πήρα κατευθείαν Πρωτάθλημα, έζησα το απόλυτο. Και ένας κόσμος που παρόλο που ήμουν στο απέναντι στρατόπεδο με αγκάλιασε πάρα πολύ και εμένα αυτό μου έδειξε μεγαλείο και δεν είμαι αχάριστη. Δέθηκα πάρα πολύ από την πρώτη στιγμή και σίγουρα από την πρώτη στιγμή αυτό που ένιωσα με έκανε να θέλω να είμαι μέλος αυτής της ομάδα για πάντα και έτσι θα νιώθω. Αγάπησα τον Παναθηναϊκό και είμαι πάρα πολύ περήφανη που έφυγα από τα γήπεδα με την φανέλα του Παναθηναϊκού».
Σκέφτεται να μείνεις στο χώρο του μπάσκετ σε άλλο πόστο;
«Επειδή όλο το τελευταίο διάστημα ήταν πολύ έντονο για εμένα, θέλω λίγο να πάρω τον χρόνο μου, να δω τί θέλω. Σίγουρα θα ήθελα να μείνω με κάποιον τρόπο μέσα στα γήπεδα. Είναι ο χώρος μου, τον αγαπάω, εκεί μεγάλωσα. Θέλω όσο μπορώ να βοηθήσω το γυναικείο μπάσκετ, να μείνω στην επιφάνεια και να το φτάσουμε να είναι ισάξιο με το αντρικό μπάσκετ γιατί το αξίζει. Για να βελτιωθεί θα πρέπει να μπουν άνθρωποι στο γυναικείο μπάσκετ που αγαπάνε τον χώρο και επειδή τα τελευταία χρόνια μπαίνουν και αθλήτριες παλιές και άνθρωποι που πραγματικά το πονάνε θεωρώ ότι λίγο λίγο θα ανεβαίνει. Θέλει ανθρώπους που να το αγαπάνε».
Βοήθησε η Καπογιάννη στο να πας από τον Ολυμπιακό στον Παναθηναϊκό;
«Σίγουρα έπαιξε ένα πολύ μεγάλο ρόλο γιατί είχαμε συνεργαστεί, είχαμε και μία σκέψη εκτός γηπέδου. Σίγουρα μου άνοιξε τον δρόμο πιο εύκολα, γιατί με ήξερε ως παίκτρια και εγώ εκείνη την περιόδο ήθελα να μιλάω με ανθρώπους που ένιωθα ασφάλεια και ήξερα πως θέλουν το καλό μου γιατί ερχόμουν από μία φάση πολύ περίεργη, που είχα περάσει πολύ δύσκολα. Και σίγουρα έπαιξε μεγάλο ρόλο η Καπογιάννη, που για καλή μου τύχη ήταν στον Παναθηναϊκό».
Θα ήθελες να κάνεις ένα σχόλιο για την Λύμουρα, η οποία αποσύρθηκε στο ίδιο παιχνίδι;
«Με την Λολίτα γνωριζόμαστε άπειρα χρόνια, έχουμε υπάρξει συμπαίκτριες σε πάρα πολλές ομάδες, έχουμε ζήσει τα πάντα, απίστευτες χαρές, λύπες, ωραίες στιγμές, γέλια. Είναι ένας άνθρωπος που συμβαδίσαμε μπασκετικά και χαίρομαι πάρα πολύ που τελείωσα την καριέρα μου μαζί με την Λολίτα. Θα είναι μεγάλη απώλεια για τον χώρο. Η Λολίτα είναι ένα playmaker από τα λίγα, με απίστευτο χάρισμα. Δεν νομίζω πως θα βγει εύκολα μία καινούρια Λολίτα για τα επόμενα 20 χρόνια. Θα είναι μεγάλη απώλεια, αλλά επειδή έχει πολλά ταλέντα πέρα από το μπασκετικό, εννοώ μπορεί να προσφέρει με πολλούς τρόπους ακόμα στον χώρο, είμαι σίγουρη ότι θα βοηθήσει πάρα πολύ τώρα από αυτό το πόστο, θα απογειώσει τον Παναθηναϊκό. Είναι πολύ σημαντικό που επέλεξαν αυτό τον άνθρωπο για αυτό το πόστο και είμαι σίγουρη πως μελλοντικά θα αναλάβει θέσεις, από τις οποίες θα πετύχει πολύ μεγάλα πράγματα».
Πώς ένιωσες που επέστρεψε η ομάδα στην Ευρώπη;
«Ήταν ένα όνειρο να παίξω με το «Τριφύλλι» στην Ευρώπη. Η εμπειρία ακόμη και στα εντός έδρας παιχνίδια στο ΟΑΚΑ, που παίξαμε με τον κόσμο του Παναθηναϊκού ήταν κάτι το ασύλληπτο. Νομίζω ότι μόνο αυτό ήταν λόγος να στεναχωριούνται άλλες ομάδες που δεν ήταν στον όμιλό μας και δεν ζήσαν αυτό το πράγμα. Ο Παναθηναϊκός αξίζει να είναι στην Ευρώπη, μακάρι να είναι για όλα τα επόμενα χρόνια, να έχει ανάλογη ευρωπαϊκή πορεία με την ιστορία του. Ήταν αναγνωριστική χρονιά για τον Παναθηναϊκό στην Ευρώπη, θεωρώ. Είδε τί χρειάζεται, είδε τί πρέπει να φτιάξει, και είμαι σίγουρη πως πλέον όσο βγαίνει στην Ευρώπη θα τα πηγαίνει καλύτερα. Γιατί ο Παναθηναϊκός αξίζει και πρέπει να είναι στα ευρωπαϊκά γήπεδα».
Παρακολουθούσες την πορεία του βόλεϊ;
«Είναι απίστευτο αυτό που κάνανε φέτος και οι άντρες και οι γυναίκες, τα σαρώσανε όλα. Αφήνουν μία παρακαταθήκη με αυτή την χρονιά, που νομίζω από του χρόνου ο Παναθηναϊκός θα είναι ακόμα μεγαλύτερο φόβητρο από ότι ήταν, γιατί το να κάνεις τέτοια επιτυχία είναι μεγάλη υπόθεση. Νιώθω ότι ξεκινάει μία δυναστεία με αυτό που κάνανε φέτος, που θεωρώ πως μπορεί να κρατήσει για πολλά χρόνια ακόμα, γιατί είναι και ένας άνθρωπος εκεί, ο Σωτήρης Πανταλέων, ο οποίος γνωρίζει πάρα πολύ καλά το άθλημα και βοηθάει τα μέγιστα για να υπάρχει μία σωστή οργάνωση και πορεία στα τμήματα, και ο Ερασιτέχνης έχει δείξει ότι έχει τόση υγεία πλέον, που όλα τα τμήματά του θα παραμείνουν ή θα ανέβουν στην κορυφή».
Θα ήθελες να προσθέσεις κάτι;
«Κλείνοντας θα ήθελα να πω ότι ευχαριστώ πραγματικά όλο τον κόσμο, τον κάθε φίλαθλο που είναι Παναθηναϊκός για την απίστευτη στήριξη και στο πρόσωπό μου και στην ομάδα. Πραγματικά κάθε μέρα θα ήθελα να μπορώ να γυρνάει στην στιγμή που το γήπεδο είναι γεμάτο και να νιώθω αυτό το πράγμα που ένιωσα την Κυριακή. Αυτό το δέος δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Και θέλω να ευχαριστήσω για άλλη μία φορά και τον πρόεδρο, κύριο Μαλακατέ, και τον κυρίο Βρανόπουλο, τον Σωτήρη Πανταλέων, την Καπογιάννη, για την στήριξή τους από την πρώτη στιγμή στην ιστορία μου πέρσι και που με φέρανε στην ομάδα και μου δώσανε την δυνατότητα να ζήσω αυτό το όνειρο».
Διαβάστε ακόμη…