Τίτλος μετά από οκτώ ολόκληρα έτη για το ποδοσφαιρικό τμήμα του Παναθηναϊκού, που τα τελευταία πέντε χρόνια έχει περάσει από σαράντα… κύματα για να μπορέσει να επιβιώσει.
Για τον Διούδη και τον Κουρμπέλη, που έβαλαν «πλάτη» το 2017, σε μια περίοδο που το «Τριφύλλι» ταλανιζόταν από άπειρα οικονομικά και αγωνιστικά προβλήματα.
Για τους Μακέντα και Σένκεφελεντ, που γνώριζαν εξ’ αρχής πως έρχονταν σε έναν Παναθηναϊκό αποκλεισμένο από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις και με στόχους πολύ μικρότερους από το πραγματικό του μέγεθος.
Για τον Βέλεθ, που άφησε τον Άρη για την ενδιαφέρουσα προοπτική των «πράσινων», καταφέρνοντας να δικαιώσει τον εαυτό του για αυτή την επιλογή με την πανάξια κατάκτηση του τροπαίου.
Για τον Αϊτόρ, τον Βιγιαφάνιες και τον Καρλίτος που πέρσι, επί τεχνικής ηγεσίας Μπόλονι, έμοιαζαν με το… ενάμιση πόδι μακριά από το Κορωπί, επιθυμώντας όσο τίποτε άλλο να αποχωρήσουν από το Σύλλογο το καλοκαίρι. Ωστόσο, ο Γιοβάνοβιτς και το πρότζεκτ του τούς έπεισαν, εκείνοι πίστεψαν και εμπιστεύτηκαν τις ικανότητες τους, κατορθώνοντας να πραγματοποιήσουν μια αξιόλογη χρόνια με το τριφύλλι στο στήθος.
Για τον Παλάσιος, που μέχρι και το Δεκέμβριο έφτασε στο σημείο να χλευαστεί για τις δυνατότητες του και αμφισβητήθηκε από μεγάλη μερίδα οπαδών. Όμως, στο δεύτερο γύρο ανέβασε κατακόρυφα την απόδοση του, όντας από τους θεμελιώδεις παράγοντες για τους οποίους ο Παναθηναϊκός εκπλήρωσε όλους του τους φετινούς στόχους.
Για τον Ιωαννίδη, που πριν ένα έτος λογιζόταν ως 4ο σέντερ φορ, πίσω από τους Μακέντα, Καρλίτος και Καμπετσή, και κατάφερε με σκληρή προπόνηση, δουλειά, υπομονή και θέληση να κερδίσει θέση στο βασικό σχήμα του συνόλου του Γιοβάνοβιτς από τον Ιανουάριο και μετά.
Για τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς, που τον Ιούλιο ήρθε σε έναν Παναθηναϊκό με παντελή έλλειψη αγωνιστικού και τακτικού πλάνου και μπόρεσε μέσα σε ένα διάστημα 9 μηνών, σε συνδυασμό και με τις προσωπικές μεταγραφές-στοιχήματα που έκανε, να δημιουργήσει ένα ρόστερ που αποδίδει αυτή τη στιγμή το ομορφότερο ποδόσφαιρο στην Ελλάδα.
Για όλους τους ανθρώπους που όλα αυτά τα έτη εργάζονταν σε ένα άκρως ανθυγιεινό περιβάλλον, αλλά επέλεξαν να μείνουν και να γευτούν τους «καρπούς» της προσπάθειας τους.
Για τους φιλάθλους, που στάθηκαν δίπλα στην παναθηναϊκή ιδέα, που στήριξαν παίκτες και προπονητή και είδαν την ομάδα να επιστρέφει, εν μέρει τουλάχιστον, εκεί που ανήκει.
Γιατί ο Παναθηναϊκός δεν πεθαίνει ποτέ…
Διαβάστε ακόμη…