Ο Μάικ Μπατίστ αναφέρθηκε στην παρουσία του στον Παναθηναϊκό, τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς, την συνεργασία με τον Διαμαντίδη αλλά και τον Βασίλη Σπανούλη.
Αποσπάσματα από τα όσα ανέφερε στο «ΑΠΕ-ΜΠΕ»:
Ποιες είναι οι καλύτερες αναμνήσεις στην καριέρα σου;
«Είναι πάρα πολλές. Σίγουρα η σεζόν το 2005 όταν πήγαμε στο Final Four στη Ρωσία αλλά δεν το κερδίσαμε. Μόνο ότι έπαιξα στο Final Four με έκανε να θέλω να επιστρέψω. Χάσαμε το πρώτο ματς από την Μακάμπι και κερδίσαμε τον αγώνα για την τρίτη θέση με την ΤΣΣΚΑ. Αυτή η εμπειρία ήταν καθοριστική για εμένα. Είχαμε καλή ομάδα και γνώριζα ότι μπορούσαμε να επιστρέψουμε. Δυστυχώς δεν τα καταφέραμε το 2006 αλλά το 2007 κερδίσαμε τον πρώτο ματς τίτλο στην Euroleague.
Επίσης το να βλέπω τους συμπαίκτες μου να κατακτούν το Ευρωμπάσκετ το 2005 και στη συνέχεια να αποκλείουν τη χώρα μου στο παγκόσμιο του 2006 με ενέπνευσαν και αποτέλεσαν μεγάλο κίνητρο για εμένα στη συνέχεια.
Και μόλις κερδίσαμε τον πρώτο τίτλο στην Euroleague ήθελα και άλλους κάτι το οποίο δεν είναι εύκολο με το ταλέντο που υπάρχει στη διοργάνωση αλλά τα καταφέραμε».
Ποιος είναι ο καλύτερος συμπαίκτης και ο καλύτερος συμπαίκτης/φίλος στην καριέρα σου;
«Συμπαίκτης σίγουρα θα πω ο Δημήτρης Διαμαντίδης καθώς κατακτήσαμε πολλούς τίτλους μαζί. Η συνεργασία που είχαμε στο pick n’ roll ήταν κάτι το φανταστικό. Νομίζω ότι οποίος θέλει να μάθει το pick n’ roll πρέπει να παρακολουθήσει βίντεο του Διαμαντίδη με τον Μπατίστ.
Εκτός γηπέδου ο Σπανούλης και εγώ έχουμε μια πολύ ωραία σχέση. Ήταν συγκάτοικος μου όταν ήταν στον Παναθηναϊκό και έχουμε μοιραστεί πολλές προσωπικές ιστορίες. Αλλά μπασκετικά το γεγονός ότι τον εμπιστευόμουν μέσα στον αγωνιστικό χώρο και με εμπιστευόταν μας έφερε πιο κοντά. Και αυτό ήταν και το μεγαλείο των Ομπράντοβιτς/Ιτούδη. Το να βάζουν συγκεκριμένους παίκτες μαζί ώστε να αποκτήσουν χημεία και να δημιουργήσουν σχέσεις. Αλλά έχω καλές σχέσεις και με συμπαίκτες όπως ο Κώστας Τσαρτσαρής και ο Δήμος Ντικούδης».
Μίλησες για την καλή σχέση σου με τον Βασίλη Σπανούλη. Πως αισθάνθηκες όταν έμαθες ότι πάει στον Ολυμπιακό;
«Δεν μου άρεσε. Ήταν ο αδερφός μου και ήθελα να κερδίσω περισσότερους τίτλους μαζί του. Αλλά το μπάσκετ είναι και επιχείρηση και ο κόσμος πρέπει να αρχίσει να το καταλαβαίνει περισσότερο. Ο Βασίλης είχε τους δικούς του στόχους και ίσως είχε όραμα να είναι κάπου μόνος και να είναι πρωταθλητής με άλλη ομάδα. Δεν είχα κανένα πρόβλημα με αυτό. Το μόνο μου πρόβλημα ήταν ότι θα έπρεπε να αγωνίζομαι κόντρα στον καλύτερό μου φίλο και να προσπαθώ να στερήσω τον τίτλο από τον καλύτερό μου φίλο. Αυτό είναι από τα πιο δύσκολα πράγματα στον αθλητισμό. Είδαμε όμως όλοι όταν πήγε στον Ολυμπιακό άλλαξε όλη την πορεία της ομάδας. Κέρδισαν διαδοχικούς τίτλους στην Euroleague κάτι που ήταν πολύ δύσκολο. Και αυτό με κάνει να τον σέβομαι πολύ περισσότερο».
Καλύτερος προπονητής; Ομπράντοβιτς;
«Και βέβαια! Για εμένα δεν υπάρχει καλύτερος προπονητής από αυτόν. Πάντα έλεγα ότι ήταν ο έκτος παίκτης της ομάδας. Έπαιζαν ρόλο και οι παίκτες. Το να μπορεί ένας προπονητής να δώσει μια εντολή και οι παίκτες να την ακολουθήσουν αμέσως είναι κάτι το οποίο δεν συμβαίνει εύκολα. Εμείς είχαμε μια ομάδα με υψηλό δείκτη ευφυίας που μπορούσε να εκτελέσει άμεσα τις εντολές του Ομπράντοβιτς. Είχαμε όμως και έναν μεγάλο προπονητή στο πρόσωπο του Δημήτρη Ιτούδη. Βλέπουμε όλοι την καριέρα του και πόσα έχει κερδίσει. Είναι τρομερά επιτυχημένος προπονητής και θεωρώ ότι θα βοηθήσει πάρα πολύ την εθνική ομάδα της Ελλάδας».
Όταν νευρίαζε ο Ομπράντοβιτς άλλαζε χρώμα στην κυριολεξία. Έχεις να μας μοιραστείς κανένα αστείο που κάνατε με τους συμπαίκτες σου όταν τον βλέπατε έτσι;
«Δεν νομίζω ότι έκανε κανείς αστεία όταν τον έβλεπε έτσι! Όλοι γνωρίζαμε το πάθος του και το να γελάσεις με αυτόν όταν τα έδινε όλα για την ομάδα θα ήταν δείγμα ασέβειας. Πρέπει πάντα να σέβεσαι τον τρόπο που ο καθένας σου μεταδίδει το μήνυμά του και σαν επαγγελματίας παίκτης πρέπει να το δεχθείς και να αποδόσεις ανάλογα. Βέβαια όταν τελείωνε ο αγώνας, ειδικά όταν είχαν πάει όλα καλά, τα πειράγματα δεν έλειπαν»!
Διαβάστε ακόμη…