Ο Νίκος Καραβίδας θυμήθηκε την παρουσία του στον Παναθηναϊκό, ενώ μίλησε με τα καλύτερα λόγια για την οικογένεια Βαρδινογιάννη.
Αποσπάσματα από τα όσα ανέφερε στο «sportday.gr»:
-Εκεί σας είδαν και οι άνθρωποι του Παναθηναϊκού.
«Εκείνη την εποχή δεν υπήρχαν τα μέσα και οι πληροφορίες που μπορεί να βρει κάποιος σήμερα για να μάθε πράγματα για έναν ποδοσφαιριστή. Σίγουρα κάποιος είχε δώσει αυτή την πληροφορία στους ανθρώπους του Παναθηναϊκού για μένα και έτσι ήρθε να με δει στο Ναύπλιο ο Αντώνης Μηγιάκης. Αφού με είδε, έπρεπε να υπάρχει και η σύμφωνη γνώμη του Μίμη Δομάζου που τότε είχε την ευθύνη για τις ακαδημίες και την μικρή ομάδα και πράγματι αυτός ήταν που με επέλεξε».
-Σας είπε τίποτε τότε ο Μίμης Δομάζος;
«Εγώ του είπα».
-Τι του είπατε;
«Του είπα: “Ξέρω γιατί με διάλεξες. Γιατί έχουμε το ίδιο μπόι”. Φυσικά γέλασε και μου έριξε ένα χτύπημα στην πλάτη».
-Ξεκίνησε λοιπόν έτσι η πορεία σας στον Παναθηναϊκό με τον οποίο ζήσατε και τις μεγάλες στιγμές της καριέρας σας.
«Ναι, έμεινα στον Παναθηναϊκό πέντε χρόνια και σε αυτή την πενταετία, ήμουν μέλος της ομάδας η οποία κατέκτησε τρία πρωταθλήματα και δύο κύπελλα. Μάλιστα τα δύο κύπελλα συνδυάστηκαν και με νταμπλ».
-Εκτός από τους τίτλους όμως είχατε και την ευκαιρία και τη δυνατότητα να συνεργαστείτε με μεγάλους προπονητές και παίκτες.
«Ποιόν να πρωτοθυμηθώ. Από προπονητές Γκμοχ, Μπένγκστον, Πάκερτ, Γκίρσκι, Δανιήλ, Ίβιτς. Και από παίκτες όμως, Ρότσα, Ζάετς, Σαραβάκος».
-Ήσασταν και στην μεγάλη πορεία μέχρι τα ημιτελικά του Κυπέλλου Πρωταθλητριών.
«Απίστευτες αναμνήσεις. Θυμάμαι ένα προς ένα όλα τα παιχνίδια. Φυσικά αυτά που δεν ξεχνιούνται είναι τα ματς κόντρα στην Λίβερπουλ. Ειδικά αυτό στο οποίο ήμουν κι εγώ στην αποστολή της ομάδας. Θυμάμαι ότι παρά το σκορ του πρώτου αγώνα, το Ολυμπιακό στάδιο ήταν κατάμεστο πολύ πριν την έναρξη του ματς».
-Τι νιώσατε εκείνο το βράδυ;
«Δέος και μόνο αυτό. Ήμουν δίπλα σε μεγάλα ονόματα, τόσο του Παναθηναϊκού, όσο και τις Λίβερπουλ, η οποία τότε, όπως και τώρα άλλωστε, ήταν από τις μεγάλες ομάδες της Ευρώπης. Μόνο και μόνο που πατούσες το ίδιο χορτάρι με αυτά τα τεράστια ονόματα ένιωθες δέος».
-Τι σας έλεγαν οι σπουδαίοι συμπαίκτες σας, για τη δική σας εξέλιξη. Ήσασταν, άλλωστε, ο μικρός της παρέας…
«Είχαμε πολλά πειράγματα στα αποδυτήρια, το κλίμα ήταν φανταστικό. Ο Μάικ Γαλάκος μου έλεγε ότι έχω το καλύτερο αριστερό πόδι στην Ελλάδα και του απαντούσα «όχι ρε Μάικ είναι ιεροσυλία, το καλύτερο αριστερό το έχεις εσύ».».
Ναι, αλλά την… γκολάρα της δεκαετίας στο Ολυμπιακό Στάδιο ο Καραβίδας την είχε πετύχει!
«Λες εκείνο το σουτ με τον Ηρακλή».
Όλοι το συνέκριναν εκείνη την εποχή με τον «κεραυνό» του Φέλιξ Μάγκατ στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών του 1983 ανάμεσα στο Αμβούργο και τη Γιουβέντους.
«Ναι, ίδιο γήπεδο, ίδια εστία, ίδιο «γάμα», από το ίδιο σημείο της μεγάλης περιοχής, ίδια δύναμη στο σουτ, με το αριστερό και οι δύο. Λογικό να το συγκρίνουν…».
Θυμάστε κάποιο ιδιαίτερο σχόλιο για εκείνη την γκολάρα;
«Ο Αλέφαντος, που ήταν τότε προπονητής του Ηρακλή, είχε πει ότι «με τέτοιο γκολ που φάγαμε, λογικά χάσαμε».».
-Τι σας έλεγε ο Βαρδινογιάννης για εκείνη την πορεία;
«Ο Γιώργος Βαρδινογιάννης είναι κύριος με όλα τα γράμματα της λέξης κεφαλαία. Άμα έβλεπε ότι κι εσύ ήσουν σωστός στην συμπεριφορά σου, σε αντάμειβε. Γενικά όλη η οικογένεια Βαρδινογιάννη ήταν κύριοι και ήταν δίπλα μας σε κάθε πρόβλημα».
Διαβάστε ακόμη…