Η Ιωάννα Χρονοπούλου μίλησε για την κατάκτηση του Πρωταθλήματος με τον Παναθηναϊκό ΑμεΑ, την σύγκριση με τον τίτλο που πήρε στις γυναίκες αλλά και το πως είναι να ασχολείται με αυτό το άθλημα ένας αρτιμελής.
Αναλυτικά τα όσα ανέφερε στο «SDNA»:
– Πως προέκυψε η ενασχόληση με το μπάσκετ με αμαξίδιο;
«Η απόφαση δεν ήρθε καθαρά από εμένα. Στην ουσία η Δήμητρα η Καλέντζου μου είπε ξέρεις θα γίνει μπάσκετ με αμαξίδιο στον Παναθηναϊκό και μπορείς να πας και να παίξεις. Το συζητήσαμε στην αρχή και μετά ήρθε και ο Δημήτρης ο Πετρούνιας και λέω άντε ας πάω να δοκιμάσω. Και ήταν να μην πάω… Εκεί τελείωσαν όλα. Έκατσα, είδα πως είναι, ένιωσα απλά ότι ξαναπαίζω μπάσκετ, δεν ένιωσα μέσα μου κάποια διαφορά, ότι τώρα έχω το αμαξίδιο άρα δεν είναι μπάσκετ. Ένιωσα απλά ότι έχω την ευκαιρία να ξαναπαίξω μπάσκετ».
– Όταν πλέον έμαθες πως δεν μπορείς να συνεχίσεις στο γυναικείο μπάσκετ είχε κάτι στο μυαλό σου;
«Όταν έκανα και το τρίτο χειρουργείο και ο γιατρός μου είπε ότι δεν μπορώ να ξαναπαίξω, είχα πει ότι θα αποχωρήσω τελείως. Δεν είχα καν το κουράγιο να πάω να δω παιχνίδια γυναικείου μπάσκετ. Γιατί ήθελα να παίζω και αφού δεν μπορούσα δεν ήθελα να βλέπω κιόλας. Για ένα διάστημα σκέφτηκα την προπονητική, αλλά είπα άστο και αυτό. Και μετά έγινε το τμήμα, οπότε ήρθε σε μένα. Και μετά πήρα την απόφαση και το συνέχισα, γιατί μπορεί να έλεγα ότι δεν θέλω, δεν είναι για μένα. Αλλά τελικά είμαι δικαιωμένη που πήρα αυτή την απόφαση. Και ένα μερίδιο το χρωστάω στην Καλέντζου και την ευχαριστώ».
– Πως είναι για έναν αρτιμελή άνθρωπο η εμπειρία με το αμαξίδιο και πως προσαρμόστηκες;
«Σίγουρα είναι δύσκολο να χειριστείς το αμαξίδιο. Για μένα ήταν ήδη ένα κλικ πιο εύκολο, αφού ήδη ξέρω μπάσκετ, ας πούμε υπάρχουν παιδιά με αναπηρίες που δεν είχαν παίξει ποτέ μπάσκετ στη ζωή τους. Οπότε εγώ είχα το μισό και το άλλο μισό ήταν το αμαξίδιο, που μπορεί να είναι και παραπάνω το ποσοστό βέβαια. Είναι μην το φοβηθείς. Να μην πεις θα πέσω και θα χτυπήσω. Ναι, πέφτουμε, αλλά σηκωνόμαστε και συνεχίζουμε, δεν έγινε και κάτι. Θέλει να έχεις δύναμη στα χέρια σου και στον κορμό σου. Εγώ δεν το πήρα κάπως. Έχει να κάνει μάλλον και με τον κάθε άνθρωπο-αθλητή πως θα το αντιμετωπίσει. Εννοώ όταν δεν έχει κάποια αναπηρία».
Διαβάστε ολόκληρη την συνέντευξη εδώ.
Διαβάστε ακόμη…