Ο Φραγκίσκος Αλβέρτης έπειτα από 32 χρόνια αδιάλειπτη προσφοράς στον Παναθηναϊκό από ΟΛΑ τα πόστα, πλέον δεν είναι ενεργό μέλος της ομάδας και το «Όλα Πράσινα» ξετυλίγει το κουβάρι της σχέσης ζωής του «Φράγκι» με τον Εξάστερο.
Κι όμως αυτό που δε φανταζόμασταν ποτέ ότι θα μπορούσε να γίνει… έγινε. Στις 12/4, στην ανακοίνωση της ΚΑΕ όπου γνωστοποιήθηκαν οι δραματικές αλλαγές σε όλα τα επίπεδα, υπήρχε και αναφορά στο πρόσωπο του Φραγκίσκου Αλβέρτη, για τον οποίο γινόταν γνωστό πως δε θα είναι πλέον GM (σ.σ. όπως και το έτερο Τοτέμ της ομάδας, Δημήτρης Διαμαντίδης), ωστόσο υπήρχε προοπτική για ένα νέο-παλιό ρόλο, αυτόν του Γενικού Αρχηγού.
«Σε ό,τι αφορά τον κ. Αλβέρτη αποχωρεί από την διοικητική του θέση και του έχει ήδη προταθεί η θέση του Γενικού Αρχηγού της ομάδας» ήταν η σχετική αναφορά στην ανακοίνωση… Αυτή η «πρόταση» της ΚΑΕ εν τέλει δεν έγινε αποδεκτή από τον Αλβέρτη, ο οποίος γνωστοποίησε με μια λακωνική δήλωση την απόφαση αποχώρησης από την ομάδα…
«Μόνο περηφάνια τιμή και αγάπη για την ομάδα. Οι λόγοι της αποχώρησής μου είναι καθαρά προσωπικοί. Φραγκίσκος Αλβέρτης, Παναθηναϊκός», ανέφερε, λίγο πριν έρθει και η επίσημη ανακοίνωση της ομάδας: «Η ΚΑΕ Παναθηναϊκός ΟΠΑΠ σεβόμενη το προσωπικό θέμα του Φραγκίσκου Αλβέρτη δεν θα μπορούσε παρά να κάνει αποδεκτή την παραίτησή του και να του ευχηθεί το ζήτημα αυτό να έχει ευτυχή κατάληξη. Η πόρτα του Παναθηναϊκού θα είναι πάντα ανοιχτή για τον παντοτινό αρχηγό του».
Κάπως έτσι, με αυτές τις λέξεις, που κόκαλα δεν έχουν και κόκαλα τσακίζουν, γράφτηκε η… άνω τελεία της παρουσίας του «Φράγκι» στον Εξάστερο. Και λέμε «άνω τελεία» γιατί σκέτη «τελεία» δεν γίνεται να μπει σε μια τέτοια σχέση.
Παναθηναϊκός και Φραγκίσκος Αλβέρτης είναι έννοιες ταυτόσημες, που δε γίνεται να είναι χώρια. Κι όμως, 32 χρόνια μετά την πρώτη φορά που ο αμούστακος τότε Αλβέρτης έγινε μέλος της ομάδας, όπως τότε δε φανταζόταν κάποιος πως θα συνδέονταν σε τόσο υπερθετικό βαθμό, έτσι και τώρα ουδείς δύναται να συνειδητοποιήσει πως η ομάδα δε θα έχει στο πλευρό της τον παντοτινό αρχηγό της!
Παίκτης, βοηθός Team Manager, Team Manager, προπονητής, επικεφαλής της Ακαδημίας και General Manager της ΚΑΕ. O Φραγκίσκος Αλβέρτης πρόσφερε για πάνω από τρεις δεκαετίες κι έζησε τα πάντα, από κάθε πιθανό κι απίθανο πόστο, με κάθε πιθανό κι απίθανο τρόπο στον Παναθηναϊκό, από το καλοκαίρι του 1990 ως τις 13/4/2022, που έκλεισε ένα μυθικό κεφάλαιο στην ιστορία των εξάκις πρωταθλητών Ευρώπης.
Το «Όλα Πράσινα» επιχειρεί να ξετυλίξει το κουβάρι της παρουσίας του Αρχηγού στο «Τριφύλλι», με τις λέξεις ωστόσο να μην είναι σε καμία περίπτωση αρκετές, όσες πολλές κι αν είναι, για να αποτυπώσουν το μέγεθος του συμβόλου στο οποίο εξελίχθηκε ο «Φράγκι»…
Η μεταγραφή και η πορεία προς την κορυφή
Όλα άρχισαν το 1990, με τους Παύλο και Θανάση Γιαννακόπουλο να βρίσκονται στα πρώτα χρόνια της διοικητικής ηγεσίας, όταν επιχειρούσαν να συνθέσουν τα κομμάτια του παζλ που θα οδηγούσε τους «πράσινους» στις επιτυχίες σε Ελλάδα και Ευρώπη.
Πρώτος στόχος, να γίνουν κάτοικοι (τότε) Τάφου του Ινδού ελπιδοφόροι Έλληνες παίκτες και το όνομα του Φραγκίσκου Αλβέρτη κυκλώθηκε κι έγιναν τα πάντα για να αποκτηθεί. Κι όταν λέμε «τα πάντα», εννοούμε τα πάντα κι ας αναφερόμαστε εν έτει 1990 σε ένα 16χρονο παιδί που ήταν στη Γλυφάδα.
Για να αποκτηθεί, επήλθε «ξήλωμα» της ομάδας πόλο του Παναθηναϊκού, με την παραχώρηση του κορυφαίου πολίστα του συλλόγου, Δημήτρη Σελετόπουλου για τα… μάτια του νεαρού τότε άσου, να μνημονεύεται ως χαρακτηριστικό δείγμα της θέλησης της οικογένειας Γιαννακόπουλου για την υλοποίηση της μεταγραφής.
Ο Αλβέρτης έμελλε να βιώσει το πέρασμα της ομάδας από τα χρόνια της ανυποληψίας, στη διεκδίκηση τίτλων, τις αποτυχίες, την εδραίωση στην κορυφή και τα χρυσά χρόνια! Ήταν ο απόλυτος συνδετικός κρίκος για την ομάδα που χτίστηκε με κόπο και μεράκι ώστε να φτάσει και να γίνει μόνιμη κάτοικος κορυφής σε Ελλάδα και Ευρώπη, φορώντας για 19 χρόνια τη φανέλα με το Νο4, την οποία όταν έβγαλε πλέον στις 11/10/2009 στο φιλικό προς τιμήν του με την ΤΣΣΚΑ, το έκανε για να πάρει την παντοτινή θέση της στην οροφή του ΟΑΚΑ.
Ήταν εκεί για να ζήσει την απογοήτευση της τελευταίας σεζόν προ επαγγελματισμού (1991/1992) όπου το «Τριφύλλι» έμεινε εκτός Ευρώπης…
Ήταν εκεί στην μεταγραφική «έκρηξη», με την έλευση μύθων όπως ο Νίκος Γκάλης ή ο Ντομινίκ Ουίλκινς…
Ήταν εκεί στον πρώτο τίτλο επί Γιαννακόπουλων (σ.σ. Κύπελλο Ελλάδας, 1993)…
Ήταν εκεί στις απογοητεύσεις παρότι η ομάδα έφτανε στην πηγή (ήττες στους Τελικούς 1993, 1995, 1996 – ήττες στους ημιτελικούς Final Four από τον Ολυμπιακό)…
Ήταν εκεί στο πρώτο Ευρωπαϊκό (1996)…
Ήταν εκεί στο πρώτο πρωτάθλημα που έσπασε την 14ετή αναμονή (1998) και στο ιστορικό break τίτλου στο ΣΕΦ (1999) που έβαλε τα πιο γερά θεμέλια για την κυριαρχία του Παναθηναϊκού…
Ήταν εκεί στην έλευση του Ζέλικο Ομπράντοβιτς που σήμανε την δημιουργία της ομάδας που έφτασε ξανά και ξανά στην κορυφή της Ευρώπης, με αυτόν αρχηγό που σήκωνε πρώτος τους τίτλους!
Από τίτλους, άλλο τίποτα για τον παίκτη Αλβέρτη, που σταμάτησε στους 25 όταν κρέμασε τη φανέλα του…
5 Ευρωπαϊκά (1996, 2000, 2002, 2007, 2009)
11 Πρωταθλήματα Ελλάδας (1998, 1999, 2000, 2001, 2003, 2004, 2005, 2006, 2007, 2008, 2009)
8 Κύπελλα Ελλάδας (1993, 1996, 2003, 2005, 2006, 2007, 2008, 2009)
1 Διηπειρωτικό (1996)
«Και να θυμάστε… Στις χαρές και στις λύπες μαζί» είχε πει συγκινημένος στον κόσμο που είχε κατακλύσει το ΟΑΚΑ στη βραδιά προς τιμήν του και το εννοούσε, καθώς είχε ζήσει όλα τα συναισθήματα, γνωρίζοντας καλύτερα από τον καθένα τι σημαίνει τόσο «πέτρινα χρόνια», όσο και «χρυσή εποχή».
Από το 1996 κι έπειτα, τα έζησε ακόμα πιο έντονα ως αρχηγός, όπως έντονα είχε ζήσει τη σχέση του με τον Ζοτς, που είχε αρχίσει με το… αριστερό το 2000, όταν σε έναν αγώνα στη Δάφνη τον Ιανουάριο εκείνης της χρονιάς η μη χρησιμοποίησή του για ικανό διάστημα είχε φέρει (προσωρινή) ρήξη, που εξελίχθηκε γρήγορα σε λυμένη παρεξήγηση, με τους δύο άνδρες να συνδέονται άρρηκτα στις τεράστιες επιτυχίες της ομάδας που ακολούθησαν.
Πάντα εκεί, ακόμα κι ως προπονητής
Από το 2009 ο Αλβέρτης φόρεσε κοστούμι και παρέμεινε στα αποδυτήρια, για να συνεχίσει να εμπνέει, έχοντας αρχικά ρόλο «συνεργάτη» του πολύπειρου GM της ομάδας Μάνου Παπαδόπουλου, αλλά επί της ουσίας ο τίτλος του ρόλου του ήταν το τελευταίο που χρειαζόταν να έχει για να είναι παρών, συμβάλλοντας με την παρουσία του και μόνο σε νέους τίτλους και επιτυχίες, πολλές φορές χωρίς καν να μιλήσει.
Το ταραχώδες καλοκαίρι του 2011, πριν την τελευταία σεζόν Παύλου-Θανάση Γιαννακόπουλου, Ζέλικο Ομπράντοβιτς, Δημήτρη Ιτούδη, ο «Φράγκι» παραλίγο να αποχωρήσει. Για την ακρίβεια αποχώρησε για… μία στιγμή, καθώς δεν ήταν παρών στην πρώτη συγκέντρωση της ομάδας, καθώς του είχε προταθεί δραστική μείωση στις αποδοχές του, ωστόσο η φωτιά έσβησε εξίσου άμεσα, όπως και στο «επεισόδιο» με τον Ζοτς.
Η θέση του δίπλα από τον πάγκο άλλαξε κι έγινε… στην άκρη του πάγκου τον Μάρτιο του 2014, όταν ο Αργύρης Πεδουλάκης απομακρύνθηκε και ο θρυλικός αρχηγός κλήθηκε να αναλάβει την επικίνδυνη αποστολή, έχοντας στο πλευρό του ως βοηθό τον Δημήτρη Πρίφτη!
Ο «Φράγκι» δεν είχε επιδίωξη να γίνει προπονητής, αλλά δέχθηκε την πρόκληση, καθώς εκεί τον είχε ανάγκη η ομάδα εκείνη την περίοδο κι έφερε την αποστολή εις πέρας, με παρουσία στα playoffs της EuroLeague (σ.σ. αποκλεισμός από την ΤΣΣΚΑ με 3-2) και μια ανατρεπτική κατάκτηση του πρωταθλήματος, όπου ο Παναθηναϊκός απάντησε στο break του Ολυμπιακού στο Game 3 με νίκη στο ΣΕΦ που ετοιμαζόταν για… φιέστα και θρίαμβο στο Game 5 στο ΟΑΚΑ (82-71).
Το βράδυ της 4ης Ιουνίου 2014 ο Αλβέρτης πέρασε στο πάνθεον, προσθέτοντας άλλο ένα τεράστιο παράσημο, με την κραυγή νικητή που έβγαλε στη λήξη του τελικού, βγάζοντας όλη την πίεση και το πάθος, να είναι παροιμιώδης!
Ακαδημία και GM
Μετά την βραχύβια παρουσία ως προπονητής, επέστρεψε στο ρόλο του Team Manager και το 2015 ανέλαβε το project της Ακαδημίας της ΚΑΕ, θέτοντας τις αρχές για το χτίσιμο των νέων γενεών παικτών και κυρίως νικητών.
Το 2020 ωστόσο έφτασε η ώρα για άλλη μια μεγάλη πρόκληση. Ένα καλοκαίρι κοσμογονικών αλλαγών έφερε αρχικά τον παντοτινό αρχηγό στην πόρτα της εξόδου, ωστόσο κι αυτή τη φορά η αποχώρηση… αναβλήθηκε, καθώς το καθήκον «μίλησε».
Του προτάθηκε η θέση του GM, ουχί ως διακοσμητικός, αλλά ως ο άνθρωπος ο οποίος μαζί με τον έτερο παντοτινό Αρχηγό, Δημήτρη Διαμαντίδη, θα λαμβάνουν τις αποφάσεις στη μετά Δημήτρη Γιαννακόπουλου εποχή κι αφού είχε αποχωρήσει ο Μάνος Παπαδόπουλος.
Μια ακόμα πιο δύσκολη αποστολή σε σχέση με αυτήν που είχε αναλάβει ως προπονητής, στην πλέον δύσκολη και κρίσιμη καμπή της σύγχρονης ιστορίας της ομάδας. Για άλλη μια φορά, ο Αρχηγός δε δείλιασε, δεν πτοήθηκε από το γεγονός ότι δεν είναι… επαγγελματίας παράγοντας, αλλά για άλλη μια φορά ήταν εκεί για το Τριφύλλι, την αγαπημένη του ομάδα, ώστε να τη στηρίξει, με όποιο τρόπο μπορεί κι όπου χρειαστεί.
Σε αυτά τα σχεδόν δύο χρόνια ο Αλβέρτης έδωσε όλο του το «είναι» όπως έκανε πάντα με ό,τι αφορούσε τον Παναθηναϊκό, βίωσε πολλές πίκρες, ψυχοφθόρα βράδια, και κάποιες χαρές, όπως το περσινό νταμπλ και πλέον μετά τις νέες κοσμογονικές αλλαγές, έφτασε και γι’ αυτόν η ώρα να αλλάξει σελίδα, 32 χρόνια μετά το άνοιγμά της.
Μια ολόκληρη ζωή, Παναθηναϊκός και Αλβέρτης πορεύτηκαν χέρι-χέρι. Πλέον αυτό δε θα γίνεται, ωστόσο όπως αναφέρθηκε και παραπάνω, μπαίνει άνω τελεία και όχι σκέτη τελεία.
Σε αυτή τη σχέση δεν υπάρχουν αντίο στο δρόμο τους…
Όλες οι μεταγραφές του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου… παίζουν στο SportJournal.gr!
Διαβάστε ακόμη…