Μάντσεστερ Σίτι και Ατλέτικο Μαδρίτης διασταυρώνουν τα ξίφη τους με φόντο τα ημιτελικά του Champions League. Δύο κόσμοι διαφορετικοί. Δύο ποδοσφαιρικές σχολές εντελώς ανόμοιες. Και το πιο σημαντικό, δύο προπονητές με διαφορετική ποδοσφαιρική οπτική γωνία και φιλοσοφία.
Πολίτες και Ροχιμπλάνκος αναμένεται να δώσουν δύο πολύ σκληρές μάχες. Η πρώτη σε τεχνικό επίπεδο. Αυτό είναι το πιο εύκολο, το κομμάτι που η Σίτι θα στηρίξει για να κερδίσει, παρόλο που η Ατλέτικο διαθέτει εντυπωσιακούς παίκτες, όπως ο Ζοάο Φέλιξ και ο Γιαν Όμπλακ.
Το δεύτερο είναι κάτι πιο νεφελώδες, πιο άυλο, μια έντονη μάχη νοοτροπίας, πίεσης και πρόκλησης. Και αυτό είναι στο οποίο ποντάρει η Ατλέτικο. Η ομάδα του Τσόλο γνωρίζει πολύ καλά πώς να «μπαίνει» στο μυαλό του αντιπάλου.
«Δεν ξέρω αν πέρασαν πάνω από δύο λεπτά παιχνιδιού χωρίς να διακοπεί με κάποιον ξαπλωμένο στο έδαφος» παραπονέθηκε ο προπονητής της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Ραλφ Ράνγκνικ, μετά την ήττα της ομάδας του με 1-0 στο Ολντ Τράφορντ από την Ατλέτικο στους «16».
Η Μάντσεστερ Σίτι, λοιπόν, θα έκανε καλά να διδαχθεί από την ήττα των γειτόνων της, όπου η Ατλέτικο έκανε μια κλασική επίδειξη, του πως είναι να «παγώνεις» το ρυθμό ενός παιχνιδιού και να κάνεις το ρολόι να κυλά υπέρ σου.
«Κάθε φορά που τους αγγίζεις, πέφτουν κάτω και είναι φάουλ» γκρίνιαξε ο Χάρι Μαγκουάιρ. Η Λίβερπουλ είχε την ίδια μοίρα το 2020, με τον αριστερό μπακ Άντι Ρόμπερτσον να παραπονιέται: «Άρχισαν να πέφτουν και να προσπαθούν να μπουν κάτω από το δέρμα μας».
Τα τελευταία χρόνια η Ατλέτικο Μαδρίτης έχει χαρακτηριστεί, και όχι άδικα, η βασίλισσα της σκοπιμότητας. Οι αγώνες κόντρα στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, ήταν μια αναδρομή στις μέρες των δύο Ντιέγκο –Κόστα και Γκοντίν– οι οποίοι μπορούσαν να εξυπηρετήσουν με τον καλύτερο τρόπο το συγκεκριμένο τρόπο παιχνιδιού.
Χάρη σε αυτόν, άλλωστε, η ομάδα του Σιμεόνε κατάφερε το 2014 να μπει «σφήνα» στο δίπολο Ρεάλ – Μπαρτσελόνα και τελικά να κατακτήσει τον ισπανικό τίτλο, πρώτη φορά έπειτα από 18 χρόνια.
Δεδομένου ότι η Ατλέτικο μειονεκτούσε σαφώς από οικονομικής απόψεως σε σύγκριση με τη Ρεάλ και την Μπάρτσα, ο Σιμεόνε έπρεπε να μετρήσει κάθε πλεονέκτημα. Ο τρόπος για να ανταγωνιστεί κανείς την ελίτ ήταν να τους σταματήσει με κάθε μέσο.
Η Ατλέτικο στηρίχθηκε στις αξίες του συλλόγου, της σκληρής δουλειάς, του θάρρους και της καρδιάς, για να πείσει τους παίκτες του να κάνουν οτιδήποτε για τον κοινό σκοπό, είτε ξεπερνούν τα όρια είτε όχι.
Στα χρόνια που πέρασαν, η Ατλέτικο μεγάλωσε και έφερε πολλά ποιοτικά επιθετικά αστέρια, από τον Φέλιξ μέχρι τον Ματέους Κούνια, τον Αντουάν Γκριεζμάν και τον Λουίς Σουάρες.
Με τον Λουίς Σουάρες στο ρόστερ τους οι Ροχιμπλάνκος έριξαν το βάρος τους στο να παίξουν ένα πιο επιθετικό ποδόσφαιρο, κερδίζοντας τον τίτλο την περασμένη σεζόν, με ένα πιο ελκυστικό στυλ ποδοσφαίρου.
Οι πρώτες αναμνήσεις πολλών ανθρώπων από τον Σιμεόνε θα είναι η ερμηνεία του και ο ρόλος που έπαιξε στην αποβολή του Ντέιβιντ Μπέκαμ στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1998, ανακατεύοντας τα μαλλιά του και στη συνέχεια αντιδρώντας υπερβολικά στην οργισμένη απάντηση του αντιπάλου του.
Πλέον, μην μπορώντας να αγωνιστεί, ο Σιμεόνε κάθεται στην άκρη του πάγκου, συνήθως ντυμένος στα μαύρα, δίνοντας το… σύνθημα στους παίκτες του.
Η Λίβερπουλ, νωρίτερα στη φάση των ομίλων, έδειξε το δρόμο στη Μάντσεστερ Σίτι. Ο Πεπ πρέπει να προετοιμάσει τους παίκτες του για μια πολύ σκληρή μάχη, απέναντι σε ένα σύνολο που σε τέτοια παιχνίδια μας έχει συνηθίσει να παίζει με το «μαχαίρι στα δόντια».
Άλλωστε, οι αποτυχίες της Σίτι στην Ευρώπη έχουν αναδείξει μια εύθραυστη νοοτροπία, καθώς γνώρισε στραπάτσα από ομάδες με χαμηλότερη δυναμική (Μονακό, Λυών, Τότεναμ).
Ο Γκουαρντιόλα το γνωρίζει από πρώτο χέρι, με την Ατλέτικο να αποκλείει την Μπάγερν Μονάχου στους ημιτελικούς του 2016. Αγαπήστε το ή μισήστε το, αυτό είναι το παιχνίδι που θα παίξει η Ατλέτικο Μαδρίτης, και η Μάντσεστερ Σίτι καλείται να το χειριστεί, αν θέλει να προχωρήσει στη φετινή διοργάνωση.