Θα μπορούσε κάλλιστα να είναι διψήφια αυτή τη στιγμή η διαφορά έπειτα από 12 αγωνιστικές στο πρωτάθλημα. Ο Ολυμπιακός με τους 32 βαθμούς συγκομιδή, έχοντας «πετάξει» στο Καραϊσκάκη με Ατρόμητο και ΠΑΟ τους υπόλοιπους τέσσερις, είναι και φέτος το απόλυτο φαβορί για την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Χωρίς, δα, να έχει ρολάρει για τα καλά ακόμη. Στην Κρήτη έκανε το καλύτερο ματς της χρονιάς στο πρωτάθλημα απέναντι σε ένα δύσκολο αντίπαλο και σε μια «καυτή» έδρα.
Η ομάδα συνολικά το τελευταίο διάστημα δουλεύει καλύτερα. Τα μπακ του έχουν πάρει για τα καλά μπρος, ειδικά ο Λαλά, γιατί ο Ρέαμπτσιουκ ήταν από την αρχή σε ένα καλό επίπεδο και τώρα έχει ανεβάσει και άλλο «στροφές», ο Εμβιλά, που είναι κομβικός παίκτης για την ομάδα, βρίσκει τον καλό του εαυτό αφήνοντας πίσω του ένα καλοκαίρι που τον «χτύπησε» ο κοροναϊός και τον άφησε πίσω, αλλά και μικροτραυματισμούς που δεν του επέτρεπαν να βρει ρυθμό, ο Μασούρας επιτέλους έχει βοήθειες στα άκρα, με τον Ρόνι Λόπες που είναι τεράστιο κεφάλαιο για τον Ολυμπιακό να εμφανίζεται για τα καλά, ενώ ακόμη και ο Ελ Αραμπί, που κάποιοι στην αρχή της σεζόν τόλμησαν να πιάσουν στο στόμα τους, «πυροβολεί» ασταμάτητα.
Ο Ολυμπιακός συνολικά από την τελευταία διακοπή και μετά λειτουργεί καλύτερα ομαδικά και οι παίκτες του ατομικά.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως από τον ίδιο σε συντριπτικό ποσοστό εξαρτάται αν θα πάρει το 3ο στη σειρά… εξυγιαντικό πρωτάθλημα (και 4ο στα έξι τελευταία χρόνια) και 47ο στην ιστορία του.
Είναι όμως όλα «τελειωμένα»; Είναι τόσο απλά από το Δεκέμβριο τα πράγματα για την ομάδα του Μαρτίνς στο πρωτάθλημα; Και όχι βέβαια. Η «παγίδα» είναι τεράστια. Μπορεί ο ΠΑΟΚ να έχει διαλυθεί σε όλα τα επίπεδά του και να χρειάζεται «ανοικοδόμηση», αν βρεθεί κάποιος με διάθεση για να την κάνει, μπορεί ο ΠΑΟ να μην μπορεί καν να πλησιάσει την αίγλη του παρελθόντος του και το ταβάνι του να είναι αν θα μπει στην τετράδα ή όχι, όμως στο «κόλπο» του πρωταθλήματος υπάρχει η ΑΕΚ.
Στο -6 από τον Ολυμπιακό, έχοντας ξεπεράσει την «κατραπακιά» στο ΟΑΚΑ από το «ερυθρόλευκο» πέρασμα, με δύο μεγάλες νίκες έστω και «ασθμαίνοντας», έστω και με τύχη, έστω και αν δεν δικαιούνταν το απόλυτο με τον ΠΑΣ και τον ΠΑΟ. Το θέμα είναι πως πήρε τα «τρίποντα» και έμεινε σε επαφή με την κορυφή, καθώς οι έξι βαθμοί σε ένα πρωτάθλημα που έχει ακόμη 14 αγωνιστικές και 10 αγώνες στα πλέι-οφ, φουλ στα ντέρμπι, δεν προσφέρουν καμία ασφάλεια στον Ολυμπιακό και κυρίως δεν δικαιολογούν καμία χαλαρότητα, εφησυχασμό και υπεροψία.
Τα «έλα μωρέ ποια ΑΕΚ;», «το πρωτάθλημα το τελειώσαμε» και διάφορα άλλα «καφενειακά» είναι το λιγότερο επικίνδυνα. Με τον Πέδρο Μαρτίνς βεβαίως στον πάγκο του Ολυμπιακού δεν υπάρχει η παραμικρή περίπτωση χαλάρωσης από κανένα. Ο Πορτογάλος άλλωστε είναι πια από τους πιο παλιούς στο Ρέντη, ξέρει τα πάντα καλύτερα από τον καθέναν.
Ξέρει για παράδειγμα πως το πρωτάθλημα σε μεγάλο βαθμό θα αρχίσει να φαίνεται προς τα πού πηγαίνει μέσα στο ξεκίνημα του 2022. Σε έναν Ιανουάριο με Κόπα Άφρικα, που θα στερήσει παίκτες από τον Ολυμπιακό.
Η ΑΕΚ από την άλλη μπορεί να μην έχει καλύτερη ομάδα από τον Ολυμπιακό, αλλά δεν παύει για τα ελληνικά δεδομένα να είναι καλή ομάδα που έχει κίνητρο και είναι δεδομένο πως θα το παλέψει όσο δεν πάει για να κυνηγήσει μέχρι τέλους τον πρωταθλητή. Η επόμενη αγωνιστική όπου και πάλι και οι δύο έχουν δύσκολα ματς (Ολυμπιακός-Άρης, Αστέρας-ΑΕΚ) θα μας δείξει πράγματα, όμως αυτό που προέχει για τον Ολυμπιακό είναι η προσήλωση σε ένα πρωτάθλημα όπου ναι μεν είναι το απόλυτο αφεντικό (και πάλι), αλλά έχει αντίπαλο.