Στον ακροτελεύτιο αγώνα της περίλαμπρης καριέρας του Βαλεντίνο Ρόσι (10ος), η Ducati έκανε αδιανόητη επίδειξη δύναμης, παίρνοντας τη νίκη με τον Πέκο Μπανάια και «κοκκινίζοντσας» για πρώτη φορά στην ιστορία της ολόκληρο το βάθρο (Μάρτιν και Μίλερ στο 2-3).
Είναι, το έχουμε βιώσει όλοι μας, ένας μικρός θάνατος. Ναι, αυτό ακριβώς: κάθε αποχωρισμός είναι ένας μικρός θάνατος. Όμως…
Όμως εδώ δεν έχουμε να κάνουμε μ’ έναν οποιονδήποτε αποχωρισμό- όχι. Έχουμε να κάνουμε με το ύστατο «αντίο» του μεγαλύτερου θρύλου στην ιστορία του MotoGP: ο Βαλεντίνο Ρόσι μετά από μία γλυκιά αιωνιότητα και μια μηχανοκίνητη ημέρα αποφάσισε στα 42 του χρόνια να ρίξει την αυλαία της αγωνιστικής του ζωής, αποχαιρετώντας το ορκισμένο του κοινό πάνω στην Petronas του.
Ο Ιταλός αναβάτης πήρε μια τιμητικότατη (δεδομένης της δυναμικής της μοτοσυκλέτας του) 10η θέση στην Βαλένθια, την στιγμή που ο Πέκο Μπανάια πήρε μία ακόμα νίκη, ολοκληρώνοντας μ’ εντυπωσιακό τρόπο το 2ο μισό του πρωταθλήματος.
Η Ducati σάρωσε πραγματικά στην πίστα, καθώς για πρώτη φορά στην ιστορία της «έγραψε» το 1-2-3, με τους Χόρχε Μάρτιν και Τζακ Μίλερ να συμπληρώνουν το κατακόκκινο βάθρο και να κλειδώνουν το πρωτάθλημα των ομάδων, μετά και από αυτό των κατασκευαστών.
Περισσότερα σε λίγο…
ΣΤΟ GOOGLE NEWS