Ο Στόγιαν Βράνκοβιτς μίλησε για την εποχή που αγωνίστηκε στον Παναθηναϊκό και θυμήθηκε ενδιαφέρουσες ιστορίες από το παρελθόν.
Ακολουθήστε το «Όλα Πράσινα» στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις του Παναθηναϊκού!
Αναλυτικά ένα απόσπασμα των όσων είπε στο Gazzetta.gr:
Διάβασα μια ιστορία και θα ήθελα να σας ρωτήσω αν ισχύει. Πως όταν υπογράψατε στον Παναθηναϊκό το καλοκαίρι του 1992 και ψάχνατε για σπίτι, βρήκατε ένα στη Γλυφάδα το οποίο σας άρεσε πολύ. Και πως όταν όμως το είδε η σύζυγός σας, δεν της άρεσε. Είναι αλήθεια;
«Όχι. Βρήκαμε ένα πραγματικά ωραίο σπίτι στη Γλυφάδα, δίπλα στη θάλασσα. Πολύ ωραίο μέρος, με τρία υπνοδωμάτια, στον πρώτο ή τον δεύτερο όροφο. Δεν θυμάμαι. Πολύ ωραίο σπίτι. Το μοναδικό πρόβλημα ήταν πως βρισκόταν κοντά στο παλιό αεροδρόμιο, στο Ελληνικό, και είχε φασαρία. Μετά από ένα χρόνο το αφήσαμε και πήγαμε να μείνουμε στη Βουλιαγμένη. Πολύ πιο ήσυχα».
Πώς πειστήκατε να υπογράψετε στον Παναθηναϊκό;
«Μετά την ολοκλήρωση του συμβολαίου μου με τους Σέλτικς, ήρθε ο τότε προπονητής του Παναθηναϊκού Ζέλικο Παβλίσεβιτς και μου ζήτησε αν θέλω να υπογράψω στην ομάδα του. Μου ανέλυσε όλο το πλάνο που είχαν. Ότι ο πρόεδρος ήθελε να φτιάξει δυνατή ομάδα, ότι είχε ήδη πάρει τον Γκάλη, ενώ μου είπε ότι είχε νεαρούς παίκτες όπως ο Αλβέρτης, ο Οικονόμου, ο Μυριούνης. Ήταν και ο Άριαν Κόμαζετς. Σκέφτηκα ότι θα δημιουργούσαμε καλή ομάδα και υπέγραψα για δύο χρόνια».
Πριν υπογράψετε στον Παναθηναϊκό οι Μπακς και ο Ολυμπιακός κινήθηκαν για την απόκτησή σας;
«Όχι. Όταν ήμουν ήδη στον Παναθηναϊκό. Προπονητής του Μιλγουόκι ήταν τότε ο Μάικ Ντανλίβι. Μετά τον δεύτερο χρόνο μου στον Παναθηναϊκό ήρθε στην Αθήνα για να μου μιλήσει. Ο Ολυμπιακός ενδιαφέρθηκε κι αυτός μετά τον δεύτερο χρόνο μου στον Παναθηναϊκό. Το πρώτο μου συμβόλαιο στον Παναθηναϊκό είχε διάρκεια δύο ετών. Ενδιαφέρθηκαν δηλαδή όταν ήμουν ελεύθερος. Εγώ όμως ήμουν δεμένος με την οικογένεια Γιαννακόπουλου. Ένιωθα ότι είμαι μέλος της. Αυτό δεν αγοράζεται με χρήματα. Τα χρήματα που μου πρόσφεραν σαφώς και ήταν πολύ καλά αλλά κάποιες φορές δεν κοιτάζεις μόνο αυτό».
«Καθαρό το κόψιμο στον Μοντέρο, αν θέλουν ας λένε το αντίθετο»
Στο μεταξύ, όλοι μιλούν για εκείνη την τάπα στον Μοντέρο και πολλοί ξεχνούν αυτήν στον Ρέμπρατσα. Αυτό το μπλοκ σας έστειλε επί της ουσίας στο Final Four του 1996.
«Ναι. Είχαμε χάσει το πρώτο παιχνίδι στο ΟΑΚΑ και η κατάσταση δεν ήταν εύκολη για εμάς. Ξέραμε ότι έχουμε καλή ομάδα, ότι έχουμε καλό προπονητή (Μπόζινταρ Μάλκοβιτς) και τους νικήσαμε δύο φορές στο Τρεβίζο. Το πρώτο νικηφόρο μας παιχνίδι ήταν πιο εύκολο σε σχέση με το δεύτερο, στο οποίο έκανα εκείνη την τάπα».
Ποια είναι η άποψή σας για εκείνο το μπλοκ στον Μοντέρο, στον τελικό; Ήταν δίκαιο; Τι απαντάτε σε αυτούς που υποστηρίζουν ότι ήταν αντικανονικό;
«Ήταν καθαρό το μπλοκ. Αν θέλουν να μιλάνε για αυτό, ας το κάνουν, αλλά χρειάζεται να μου πουν τους κανονισμούς. Τους κανονισμούς του μπάσκετ για το μπλοκ».
Έχει τύχει να ξαναμιλήσετε από τότε μέχρι σήμερα με τον Μοντέρο;
«Όχι, δεν τον έχω ξαναδεί από τότε, ούτε έχουμε μιλήσει».
Το παρακολουθείτε ξανά στο Youtube εκείνο το σπριντ και την τάπα;
«Μερικές φορές ναι, το κάνω».
Τι θυμάστε περισσότερο από τα ντέρμπι του Παναθηναϊκού εναντίον του Ολυμπιακού;
«Δεν ήταν ωραίες οι φορές που οι οπαδοί εκτόξευαν αντικείμενα στο γήπεδο. Από εκεί και πέρα νιώθω χαρούμενος που έζησα αυτά τα ντέρμπι. Μεγάλα παιχνίδια. Ξέραμε ότι θα παίζαμε σε γεμάτες έδρες. Η έδρα του Ολυμπιακού ήταν η μεγαλύτερη εκείνη την εποχή στην Ελλάδα. Και πολύ μπασκετική έδρα. Λες και έπαιζες στο Madison Square Garden. Είχαν σπουδαίους οπαδούς».
Υπήρξε ένα παιχνίδι το 1994, όταν αντιμετωπίσατε τον Παναγιώτη Φασούλα, ο οποίος έκανε δέκα σουτ χωρίς να σκοράρει. Το θυμάστε;
«Το θυμάμαι. Ήταν η τυχερή μου νύχτα».
Καταλάβατε ποτέ γιατί έφυγε ο Ντομινίκ Γουίλκινς πριν από τους τελικούς με τον Ολυμπιακό το 1996;
«Όχι, ποτέ. Η αλήθεια είναι ότι είχα τη δυνατότητα να τον συναντήσω από κοντά πριν από μερικά χρόνια στο Σπρίνγκφιλντ, αλλά δεν τον ρώτησα».
Ήταν σοκ για τον Παναθηναϊκό;
«Μεγάλο σοκ, δεν το συζητάμε. Ήταν ο καλύτερος παίκτης μας. Έφυγε χωρίς εξήγηση, ήταν παράξενο».
Στον τελευταίο τελικό εκείνου του πρωταθλήματος, στις 19 Μάιου 1996, ο Ολυμπιακός επικράτησε 73-38, λίγο καιρό μετά την κατάκτηση του Κυπέλλου Πρωταθλητριών από την ομάδα σας. Ποια είναι η εξήγηση που δίνετε για τη διαφορά των 35 πόντων;
«Όταν χάνεις έναν παίκτη, τον καλύτερό σου παίκτη, είναι πολύ δύσκολο να τον αντικαταστήσεις. Μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα έπρεπε να χαράξουμε τελείως διαφορετική στρατηγική. Σε επτά με δέκα μέρες έπρεπε να φτιάξουμε ένα πλάνο χωρίς τον Ντομινίκ».
Αυτή η ήττα ήταν μια από τις πιο δύσκολες στιγμές στην καριέρα σας;
«Θα το έλεγα, ναι».
Πώς καταφέρατε να δημιουργήσετε σχέσεις ζωής με τον Παναθηναϊκό; Σε σημείο που ο κόσμος να σας ψηφίσει στην καλύτερη πεντάδα μαζί με Διαμαντίδη, Αλβέρτη, Φώτση και Μποντιρόγκα;
«Το πρώτο πράγμα που ένιωσα σχετικά με τους Έλληνες όταν ήμουν στη Θεσσαλονίκη, είναι πως αν σε πάρουν με καλό μάτι από την αρχή, θα σε αγαπάνε για πάντα. Πάντα είχα καλή σχέση με τους οπαδούς, ειδικά στην Ελλάδα. Εμείς από τη Δαλματία έχουμε αυτό το ταπεραμέντο. Όπως οι Έλληνες. Ήξερα ότι οι Έλληνες οπαδοί μπορούν να σου δώσουν αγάπη, να σου προσφέρουν κίνητρο. Ήμουν χαρούμενος όταν έπαιζα στο ΟΑΚΑ και είχαμε 15.000-16.000 οπαδούς δίπλα μας. Η υποστήριξη ήταν τεράστια. Ήταν μεγάλη τιμή για εμένα ότι συμπεριλήφθηκα στην καλύτερη πεντάδα. Πέρασα τέσσερα χρόνια στον Παναθηναϊκό, τα καλύτερα της ζωής μου με τη σύζυγό μου. Πήραμε και το Ευρωπαϊκό. Θα είμαι πάντα ευγνώμων προς την οικογένεια Γιαννακόπουλου».
Τι ήταν ο Παναθηναϊκός για τον Στόγιαν Βράνκοβιτς και τι ο Στόγιαν Βράνκοβιτς για τον Παναθηναϊκό;
«Ο Παναθηναϊκός για εμένα ήταν μεγάλο μέρος της ζωής μου. Εγώ για τον Παναθηναϊκό ήμουν ένας καλός παίκτης».
Ποια στιγμή με τον Παύλο και τον Θανάση θα κουβαλάτε για πάντα στη ψυχή σας; Που λέγατε στον γιο σας, τον Αντόνιο όταν ήταν πιτσιρικάς;
«Έχω τόσες καλές αναμνήσεις από αυτή την οικογένεια. Δεν θα ξεχάσω το πρόσωπό τους μετά τη νίκη στο Παρίσι, όταν πήραμε το Ευρωπαϊκό. Το συναίσθημα εκείνης της στιγμής δεν μπορώ να στο περιγράψω με λόγια. Έδιναν τόσα χρήματα κάθε χρόνο για να δημιουργήσουν δυνατή ομάδα. Δεν τους ένοιαζε πόσα χρήματα έδιναν, απλά ήθελαν να φτιάξουν ισχυρό σύνολο και να νικήσουν».
Πώς θέλετε να σας θυμούνται οι φίλοι του Παναθηναϊκού;
«Ως ένα απλό παίκτη που πέρασε από την ομάδα και έδωσε και την ψυχή του. Η υποστήριξή τους ήταν τεράστια, όχι μόνο στους αγώνες που δίναμε στην Αθήνα. Θυμάμαι στον τελικό του Παρισιού, περισσότερο από το μισό γήπεδο ήταν στα πράσινα».
Γιατί φύγατε από τον Παναθηναϊκό μετά την τετραετία;
«Είχα πρόταση από τους Τίμπεργουλβς. Μου πρόσφεραν τριετές συμβόλαιο».
Τότε είχε ολοκληρωθεί το συμβόλαιό σας στον Παναθηναϊκό;
«Ναι. Είχα υπογράψει αρχικά για δύο χρόνια. Μετά τον δεύτερο χρόνο υπέγραψα για άλλο ένα και μετά τον τρίτο για ένα ακόμη, που θα ήταν ο τέταρτος».
Προφανώς και είχατε πρόταση για ανανέωση στον Παναθηναϊκό έτσι;
«Ναι φυσικά. Ο Παύλος δεν ήταν χαρούμενος, αλλά προσπάθησα να του εξηγήσω ότι το NBA είναι κάτι σπουδαίο, κάτι σημαντικό για εμένα. Δεν μπορούσε να δεχτεί την απόφασή μου, αλλά στο τέλος έφυγα ως φίλος».
Θυμάστε αυτήν την τελευταία σας συνάντηση, όταν είχατε πλέον πάρει την τελική σας απόφαση;
«Ήταν στο σπίτι του στην Κηφισιά. Ήθελε απεγνωσμένα να με κρατήσει. Προσπάθησα να του εξηγήσω τη δική μου κατάσταση. Δεν το δεχόταν, αλλά στο τέλος αγκαλιαστήκαμε. Του είπα ότι θα είναι ο Παύλος μου σε όλη μου τη ζωή».
Μιλήσατε επίσης με τον Θανάση ή όχι;
«Ο Παύλος ήταν αυτός στον οποίο έπρεπε να ανακοινώσω την απόφασή μου. Ο Θανάσης ήταν πάντα δίπλα στην ομάδα. Ερχόταν και έβλεπε όλες τις προπονήσεις, ταξίδευε με την ομάδα, ήταν στο πλάι, ας το πούμε έτσι».
Αφού φύγατε από τον Παναθηναϊκό, είχατε πρόταση από άλλη ελληνική ομάδα για να επιστρέψετε;
«Ποτέ, καμία. Μετά το NBA υπέγραψα για ένα χρόνο στη Μπολόνια. Είχα ένα πρόβλημα με την πλάτη μου και επί της ουσίας έπαιξε για 1,5 χρόνο».
Όλες οι μεταγραφές του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου… παίζουν στο SportJournal.gr!
Διαβάστε ακόμη…