Ο Παναθηναϊκός του Ιβάν Γιοβάνοβιτς κατάφερε χθες να διασύρει (και) τον Ιωνικό στο γήπεδο «Απόστολος Νικολαΐδης», φιλοδωρώντας τον με 4 γκολ (τελικό σκορ 4-1). Με αφορμή, λοιπόν, τη νίκη αυτή, ο Παναγιώτης Αναστόπουλος γράφει τόσο για τη δύναμη και την αυτοπεποίθηση που παίρνουν οι παίκτες του «Τριφυλλιού» όταν αγωνίζονται μπροστά στους φιλάθλους τους όσο και για την ανάγκη της ομάδας να δείχνει ένα παρεμφερές πρόσωπο και στις εκτός έδρας αναμετρήσεις.
Ακολουθήστε το «Όλα Πράσινα» στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις του Παναθηναϊκού!
Πειστική εμφάνιση, ολοκληρωτικός Παναθηναϊκός, τρομερή αποτελεσματικότητα. Μια βραδιά που σίγουρα θα μείνει αξέχαστη σε πολλά από τα άτομα που βρέθηκαν στις εξέδρες της Λεωφόρου και η οποία, αναμφίβολα, έφερε στο νου μας ένα μέρος των παλιών καλών εποχών του «Τριφυλλιού». Τότε που ο οποιοσδήποτε αντίπαλος ερχόταν να αντιμετωπίσει τους «πράσινους» μέσα στο «σπίτι» τους, συνήθως έφευγε με κατεβασμένο το κεφάλι.
Άραγε, όμως, τι είναι αυτό που δίνει στην ομάδα την απαιτούμενη και απαραίτητη ώθηση έτσι ώστε να «ξεκοκαλίζει» κάθε σύνολο που φιλοξενείται στην έδρα της; Η απάντηση νομίζω είναι προφανής. Μα φυσικά ο κόσμος. Η ατμόσφαιρα που δημιούργησαν οι περίπου 10.000 οπαδοί
του Παναθηναϊκού που πήγαν στους Αμπελόκηπους προκειμένου να τον στηρίξουν ήταν φανταστική, με η Θύρα 13 να δίνει τον παλμό και τους υπόλοιπους να ακολουθούν.
Και για να επικεντρωθούμε στο χθεσινό ματς, αξίζει να αναφέρουμε πως το σκορ μετά το σφύριγμα της λήξης οφειλόταν κατά πολύ στις φωνές, την υποστήριξη και στα συνθήματα της κερκίδας. Είδαμε ξανά έναν απολαυστικό Καρλίτος, που σε 3 παιχνίδια στη Λεωφόρο έχει
σκοράρει 7 φορές, όσα δηλαδή είναι και τα συνολικά του γκολ στο φετινό Πρωτάθλημα έως τώρα.
Παρατηρήσαμε έναν πιο ανανεωμένο Παλάσιος, ο οποίος, εκτός από το γκολ που σημείωσε μέσω της ποινής του πέναλτι, έτρεξε, πίεσε και βοήθησε (επιτέλους) ουσιαστικά την ομάδα. Ο Χατζηγιοβάνης ήταν αρκετά κινητικός και δραστήριος, «ψάχνοντας» διαρκώς το γκολ, αλλά και τον τρόπο να τροφοδοτήσει τους συμπαίκτες του. Τέλος, συμπαθητικός ήταν και ο Βιτάλ, αν και δεν κατόρθωσε να πιάσει τα στάνταρ της απόδοσης στα οποία τον είχαμε συνηθίσει
στους δύο προηγούμενους εντός έδρας αγώνες.
Περνάμε, τώρα, στο χώρο του κέντρου, εκεί όπου αψεγάδιαστοι ήταν οι Αλεξανδρόπουλος και Πέρεθ. Ο μεν νεαρός Έλληνας κεντρικός μέσος παρουσίασε για ακόμα μια φορά δείγματα του σπάνιου ταλέντου του. Ταχυδυναμικός, εκρηκτικός, πάντα έτοιμος να θυσιαστεί για τη μπάλα και ιδιαίτερα οξυδερκής. Ένα παιδί με όλο το μέλλον μπροστά του, που έχει πλέον το εκτόπισμα να παρασέρνει όλη την ομάδα προς την σωστή κατεύθυνση. Ο δε 32χρονος Ισπανός αποτέλεσε δίχως αντίρρηση την ήρεμη δύναμη του Παναθηναϊκού. Τον αφανή ήρωα, που έχει αναλάβει να φέρνει σε πέρας όλη τη «βρώμικη» δουλειά της μεσαίας γραμμής.
Αξιόπιστος «κόφτης», εξαιρετικός στις μακρινές του μεταβιβάσεις (έχει την ασίστ στο 1-0 του Καρλίτος) και άριστος στα αμυντικά του καθήκοντα. Χρόνια είχαμε να απολαύσουμε τέτοιο «6άρι» στο «Τριφύλλι», που αν και δεν έχει τα τρεξίματα στο ρεπερτόριό του, διαθέτει ορισμένα τεχνικά χαρακτηριστικά, τα οποία καλύπτουν αυτή του την αδυναμία.
Όσον αφορά τον αμυντικό τομέα, ίσως οι περισσότεροι να θεωρούν (μαζί και με εμένα) πως η επιστροφή των Σένκεφελεντ και Βέλεθ θα ήταν καλό να μην αργήσει. Όχι ότι το δίδυμο Πούγγουρας–Σάρλια ήταν κακό, το άκρως αντίθετο. Οι δύο αναπληρωματικοί -κανονικά- σέντερ μπακ των «πράσινων» προσέδωσαν ασφάλεια στα μετόπισθεν, δεν άφησαν τον Ιωνικό να απειλήσει σε καμία των περιπτώσεων την εστία του Μπρινιόλι και όποτε χρειάστηκε επενέβησαν με επιτυχία. Απλώς, «μελανό» σημείο ήταν δεδομένα το ανούσιο τέρμα που δέχθηκε ο Παναθηναϊκός στο 12′ από τον Σαλβαδόρ Σάντσες, στο οποίο ευθύνη φέρει ειδικά ο πρώην παίκτης του ΠΑΟΚ.
Αφενός γιατί είναι αυτός που με την άστοχη κεφαλιά του έστειλε τη μπάλα στον Άοσμαν για να σεντράρει και αφετέρου επειδή κανένας από τους δύο δεν πήδηξε για να αποσοβήσει τον αμυντικό του Ιωνικού να σκοράρει. Θετική, λοιπόν, παρουσία από τους Πούγγουρα και Σάρλια, με την επανενεργοποίηση των βασικών στόπερ της ομάδας να είναι αναγκαία. Τα ακραία μπακ ήταν σε ικανοποιητική μέρα, αφού και στις δύο πλευρές του γηπέδου συνέβαλαν σημαντικά.
Αυτές τους οι εμφανίσεις δείξουν πως από τη μία ο Χουάνκαρ δεν έχει αντίπαλο για τη θέση του αριστερού μπακ, ενώ από την άλλη πως ο Σάντσες αποτελεί ένα άξιο μπακ-απ του Κώτσιρα.
Η υπόθεση Μπρινιόλι δεν πιστεύω πως θέλει ιδιαίτερη ανάλυση, μιας και ο Ιταλός κίπερ δεν είχε πολλή δουλειά στη χθεσινή αναμέτρηση. Στο γκολ των φιλοξενούμενων δε φέρει κάποια
ευθύνη, ενώ στα άλλα δύο «χλιαρά» σουτ τους ήταν στο σημείο που έπρεπε για να μπλοκάρει τη μπάλα. Οι έξοδοι του ήταν ορθές και φαινόταν πως έβγαινε με αυτοπεποίθηση και στα γεμίσματα με τα πόδια ήταν τέλειος. Δύσκολα θα χάσει τη θέση του βασικού από τον Διούδη αν συνεχίσει σε αυτό το ρυθμό.
Συμπέρασμα; Όταν ο Παναθηναϊκός παίζει στην έδρα του δεν έχει να φοβηθεί τίποτα και κανέναν. Όλα τα παραπάνω «κανακεύματα» προς τους παίκτες είναι απόρροια της επίδρασης του κόσμου στη ψυχολογία και το ηθικό τους. Άλλωστε, δεν είναι τυχαίο που όλα τα γκολ της ομάδας έχουν μπει μόνο εντός έδρας, με τον αριθμό αυτών να προκαλεί ίλιγγο.
Συγκεκριμένα, το «Τριφύλλι» έχει πετύχει 13 γκολ σε 3 ματς (4-0 τον Απόλλων Σμύρνης, 5-1 τον Βόλο και 4-1 τον Ιωνικό), με τα 8 εξ’ αυτών να έρχονται στο πρώτο μέρος και, αντίστοιχα, τα 3 από αυτά πριν το πρώτο δεκάλεπτο! Ένα στατιστικό που επαναλαμβάνω οφείλεται εν πολλοίς στο boost που δίνουν οι φίλαθλοι.
Ωστόσο, δυστυχώς, τα εκτός έδρας είναι μια διαφορετική ιστορία. Οι «πράσινοι» μακριά από το «Απόστολος Νικολαΐδης» μοιάζουν απροστάτευτοι και αβοήθητοι χωρίς το «δωδέκατο» παίκτη τους. Άσχημες αντιδράσεις, «άοσμη» κατοχή της μπάλας και μηδέν επικινδυνότητα. Ο Παναθηναϊκός βγάζει «μάτι» πως δε μπορεί ούτε να συγκεντρωθεί εκτός έδρας ούτε και να δείξει το πραγματικό του πρόσωπο. Ειδικά, αν δούμε το ζήτημα και από την πλευρά των αριθμών, η συγκομιδή του ενός πόντου σε 3 αγώνες (0-0 με τον Ολυμπιακό), καθώς και αυτή
των 0 τερμάτων (1-0 από τον ΠΑΣ Γιάννινα και τον Άρη) δεν είναι και η πιο ενθαρρυντική.
Αυτό είναι ένα πρόβλημα που πρέπει άμεσα να λύσει ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς και οι παίκτες του, αρχής γενομένης από το ματς εναντίον του Αστέρα Τρίπολης στην Αρκαδία. Αν το «Τριφύλλι» επιθυμεί να κάνει το κάτι παραπάνω φέτος (τουτέστιν, να πετύχει τουλάχιστον το στόχο της ευρωπαϊκής εξόδου), είναι υποχρεωμένο να βελτιώσει τις επιδόσεις του έξω από το γήπεδό του. Οι ευρείες επικρατήσεις εντός έδρας είναι πάντα καλοδεχούμενες, αλλά καλό είναι να
συνοδεύονται και από θετικά αποτελέσματα σε περιοχές που παραδοσιακά δυσκόλευαν και εξακολουθούν να δυσκολεύουν τον Παναθηναϊκό. Γιατί, καλώς ή κακώς, μόνο έτσι θα προοδεύσεις…
Όλες οι μεταγραφές του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου… παίζουν στο SportJournal.gr!
Διαβάστε ακόμη…