Ο Παναθηναϊκός το βράδυ της Πέμπτης κατάφερε να κάμψει με μεγάλη δυσκολία την αντίσταση της σκληροτράχηλης Φενέρμπαχτσε του άλλοτε «πράσινου» Σάσα Τζόρτζεβιτς στο ΟΑΚΑ, κάνοντας το 1-1 στη βαθμολογία της Ευρωλίγκα. Με τους τόνους να έχουν πέσει πλέον, ο Παναγιώτης Αναστόπουλος σχολιάζει τη ψυχωμένη εμφάνιση των παικτών του «Τριφυλλιού», οι οποίοι για πρώτη φορά φέτος παρουσιάστηκαν 100% συγκεντρωμένοι στο στόχο τους.
Ακολουθήστε το «Όλα Πράσινα» στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις του Παναθηναϊκού!
Τι νύχτα και αυτή. Από εκεί που η υπόθεση νίκη έμοιαζε όνειρο απατηλό για το σύνολο του Πρίφτη 10 δευτερόλεπτα πριν την κόρνα της λήξης, δύο ανόητα αντιαθλητικά φάουλ των Γκούντουριτς και Μπούκερ επάνω στους Μέικον και Νέντοβιτς αντίστοιχα στο τέλος του αγώνα μετέβαλαν ολοκληρωτικά το σκηνικό και χάρισαν στον κόσμο του Παναθηναϊκού στιγμές που του είχαν λείψει. Γιατί είναι διαφορετικό να πανηγυρίζεις μπροστά από την οθόνη του κινητού, της τηλεόρασης ή του υπολογιστή σου και παράλληλα εντελώς διαφορετικό να ζεις live μια τέτοια ανατροπή. Πιο έντονα τα συναισθήματα, πιο έκδηλη η χαρά και πιο απελευθερωμένος ο εαυτός του εκάστοτε φιλάθλου. Ωστόσο, σε αυτό το άρθρο δε θα πολυασχοληθούμε με την -τεράστια αν μη τι άλλο- συμβολή του κόσμου στον αγώνα απέναντι στους Τούρκους, αλλά κυρίως θα σταθούμε στην μεγαλειώδη παρουσία αρκετών εκ των αθλητών των «πράσινων» στη χθεσινή «μάχη».
Είναι η αλήθεια πως είχαμε πολύ καιρό να δούμε την πολυμήχανη πλευρά του Παναθηναϊκού, ειδικά στον επιθετικό τομέα.
Αρχικά, να ξεκινήσουμε από το γεγονός πως έγινε ιδιαίτερα αντιληπτή η επαγρύπνηση του Νεμάνια Νέντοβιτς. Ο Σέρβος γκαρντ ήταν καταλυτικός στην επίτευξη 91 πόντων για το «Τριφύλλι», παρά την εκτεταμένη αστοχία του σε ακόμα ένα παιχνίδι. Οι κινήσεις του στο παρκέ, η ενέργεια που διοχέτευε, η οξυδέρκεια και η διορατικότητά του τον βοήθησαν να «καμουφλάρει» τα αρνητικά ποσοστά του έξω από τη γραμμή των 6.75 και να αποτελέσει το βασικό κίνδυνο που είχε να αντιμετωπίσει η άμυνα της Φενέρμπαχτσε. Κέρδισε πολλά έξυπνα φάουλ, έβαλε όλες τις ελεύθερες βολές που κλήθηκε να εκτελέσει, ενώ επίσης δημιούργησε και 2-3 προσωπικές φάσεις, που ξεσήκωσαν το κοινό και έδωσαν το έναυσμα της αντεπίθεσης. Μιας αντεπίθεσης που άργησε να έρθει, μιας και οι γηπεδούχοι κυνηγούσαν στο σκορ καθ’ όλη τη διάρκεια του ματς, ωστόσο, χάρις τον 30χρονο περιφερειακό σε καθοριστικό βαθμό, ολοκληρώθηκε με επιτυχία. Εμφάνιση από τα παλιά για τον «Νέντο», ο οποίος έβγαλε αστείρευτο πάθος και αυταπάρνηση για τη φανέλα που φορούσε, αποδεικνύοντας σε όλους πως ξέρει ποια ομάδα εκπροσωπεί.
Επιπλέον, αξιοσημείωτα ήταν και τα πεπραγμένα των Μέικον και Οκάρο Ουάιτ απέναντι στους «γαλαζοκίτρινους» της γείτονα χώρας. Από τη μία, ο πρώην παίκτης της ΑΕΚ αγωνίστηκε με τέτοια αυτοπεποίθηση και τέτοια ψυχολογία λες και βρίσκεται χρόνια σε αυτό το επίπεδο. Μπορεί να είχε ορισμένες διακυμάνσεις στην απόδοσή του αναλόγως και με την εξέλιξη του αγώνα, όμως πάντα είχε μια ψυχραιμία και μια ορθολογικότητα στις επιλογές του. Οι 2/2 βολές του λίγα δεύτερα πριν τελειώσει η αναμέτρηση δείχνουν, ακόμα, πως δε φοβάται να αναλάβει την ευθύνη να ανταποκριθεί σε απαιτητικές καταστάσεις, καθώς δεν είναι και ό,τι πιο εύκολο να αισθάνεσαι πως από εσένα εξαρτάται ο εκστασιασμός χιλιάδων ανθρώπων. Πειστική η παρουσία του, συνεπώς, και σε μια θέση (στο «1») που δεν είναι η φυσική του.
Από την άλλη, ο Αμερικανός ψηλός έβγαλε στον αγωνιστικό χώρο αρκετά από τα στοιχεία που έκαναν τον Δημήτρη Πρίφτη να τον φέρει στην Ελλάδα από την Ούνικς. Συνεπής στο σκοράρισμα, «κέρβερος» κάτω από το καλάθι (μάζεψε 9 ριμπάουντ) και σχετικά ευέλικτος με ή χωρίς τη μπάλα στα χέρια. Θύμισε εν μέρει τον Οκάρο του Super Cup, κάτι που εμφανίζει και στην πράξη πως σιγά-σιγά αρχίζει και πατά σταθερά στα πόδια του. Κατόρθωσε να έχει λίγο από όλα στο ρεπερτόριό του (τρίποντο, σουτάκι από μέση απόσταση, λέι-απ, καρφώματα), αποδεικνύοντας πως έχει τα φόντα να αποτελέσει ένα αξιόπιστο 4αρι σε αυτόν τον Παναθηναϊκό.
Μη ξεχνάμε και τους εξαιρετικούς για ένα ημίχρονο Παπαπέτρου και Πέρρι. Ο αρχηγός επί 20 λεπτά ήταν παντού, δεν έχανε προσωπική μονομαχία και στις δύο πλευρές του παρκέ, ενώ είχε και ένα εντυπωσιακό buzzer-beater εκτός ισορροπίας στην ανάπαυλα. Οι 11 από τους συνολικούς 14 πόντους του προήλθαν από τις δύο ιδιαίτερς παραγωγικές για τον ίδιο πρώτες περιόδους, στις οποίες έβαλε τις βάσεις για την τελική επικράτηση του Παναθηναϊκού. Το ίδιο ιακνοποιητικός ήταν και ο πρώην γκαρντ της Τσεντεβίτα, Κέντρικ Πέρρι, που δεν άφησε σε χλωρό κλαρί τους αντιπάλους του στο αρχικό μέρος του αγώνα. Μαχητικός στην άμυνα, τηρουμένου και του ύψους του, «φονιάς» έξω από τη γραμμή του τριπόντου και φιλότιμος στη δημιουργία, αν και δε του βγήκε. Τρομερές αντοχές και τρεξίματα από τον βραχύσωμο άσσο, ο οποίος όποτε έπαιρνε τη μπάλα στον αιφνιδιασμό ήτνα κίνδυνος-θάνατος. Στην επανάληψη, πάντως, η απόδοσή του έπεσε, κάτι που είχε ως συνέπεια τη μείωση του χρόνου της συμμετοχής του. Σίγουρα καλύτερος, όμως, συγκριτικά με τους αγώνες εναντίον της Μονακό και του Άρη.
Τέλος, θετικοί ήταν και οι Έβανς–Φλόιντ. Ο μεν 34χρονος παόυερ φόργουορντ προσέφερε μερικά highlights για σεμινάριο, μιας και αν του δοθεί χώρος να καρφώσει, είναι δεδομένο πως θα το κάνει με μανία, ενώ ο δε νεαρός σέντερ πάλευε σαν ταύρος κάτω από τη ρακέτα. Ειδικά η περίπτωση του Τζεχάιβ είναι άκρως συγκινητική, καθώς, αν και απολύτως άπειρος στο κορυφαίο μπασκετικό level, αναγκάστηκε να τα βάλει με όλους τους ψηλούς της Φενέρμπαχτσε ολομόναχος. Αυτό συνέβη διότι ο Παπαγιάννης ήταν εκτός τόπου και χρόνου, δε βοήθησε σε κανένα σημείο του παιχνιδιού και αποτέλεσε μεγάλη αμυντική «τρύπα» για την ομάδα.
Συνεπώς, γίνεται κατανοητό πως οι αθλητές του «Τριφυλλιού» έπαιξαν μετά από καιρό για το συλλογικό συμφέρον. Όταν ο Νέντοβιτς ήταν κακός, ο Ιωάννης σήκωσε στις «πλάτες» του τον Παναθηναϊκό στον τομέα του σκοραρίσματος. Όταν ο αρχηγός σίγησε, ο Σέρβος «κοντός» πήρε την κατάσταση κυριολεκτικά στα χέρια του. Αντίστοιχα, αλληλοβοήθειες υπήρξαν και μεταξύ του ζευγαριού Πέρρι–Μέικον, με τους δύο παίκτες να έχουν τα δικά τους καλά διαστήματα στην αναμέτρηση (ο ένας στην αρχή, ο άλλος στο τέλος). Ενώ, όπως είπαμε και πριν, ο Φλόιντ επιχείρησε να μπει στα «παπούτσια» του Παπαγιάννη, λόγω του ντεφορμαρίσματός του.
Ακόμα και ο Μαντζούκας, τη στιγμή που οι Ουάιτ και Έβανς έμοιαζαν λίγο έξω από τα νερά τους, μπήκε στο παρκέ, μάζεψε μερικά ριμπάουντ και άφησε θετικές εντυπώσεις. Έτσι, οι «πράσινοι» δεν είχαν σχεδόν ποτέ ανούσια λεπτά στο ματς, ούτε και το παράτησαν σε κάποιο σημείο του, διαθέτοντας ικανούς καλαθοσφαιριστές για να αντικαταστήσουν τους συμπαίκτες τους. Αυτός ήταν και ένας από τους λόγους που ο Παναθηναϊκός δεν έχασε το συγκεκριμένο ματς, αφού ήταν τόσο συμπαγής που ήταν αδύαντο για τη Φενέρ να τον διασπάσει.
Το κενό που υπάρχει αυτό το Σαββατοκύριακο στο ελληνικό πρωτάθλημα για την αρμάδα του Πρίφτη πρέπει να λειτουργήσει ευεργετικά για την ηρεμία και τη ψυχραιμία στο εσωτερικό της. Ο Παναθηναϊκός έχει το χρόνο να μελετήσει τι έκανε σωστό και τι λάθος στο ματς της Πέμπτης, να ξεκουραστεί και να προετοιμαστεί για τον «πονηρό» αγώνα με τη Μπασκόνια. Η νίκη επί της Φενέρ δεν πρέπει να αποτελέσει ένα «πυροτέχνημα», αλλά μια αφετηρία για τη διεκπεραίωση μιας καλύτερης ευρωπαϊκής σεζόν από πέρσι.
Όλες οι μεταγραφές του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου… παίζουν στο SportJournal.gr!
Διαβάστε ακόμη…