Ο Παναθηναϊκός αρχίζει τον «μαραθώνιο» της EuroLeague και ο Κώστας Γιαταγάνας υπογραμμίζει τι οφείλει, αλλά και τι μπορεί να κάνει η ομάδα του Δημήτρη Πρίφτη, με τα «κλειδιά» που θα κρίνουν την πορεία της.
Ακολουθήστε το «Όλα Πράσινα» στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις του Παναθηναϊκού!
Στο Μονακό (30/9, 20:00) βρίσκεται η αφετηρία της φετινής προσπάθειας του Παναθηναϊκού στη φετινή EuroLeague, με το «Τριφύλλι» να επιζητά νικηφόρο ξεκίνημα, κόντρα στην παρέα του παλιού φίλου, Μάικ Τζέιμς.
Λίγες ώρες πριν το πρώτο τζάμπολ στις ευρωπαϊκές του υποχρεώσεις, ο νταμπλούχος και με φρέσκα τα πανηγύρια για την κατάκτηση του Super Cup, τραβά μια… πράσινη γραμμή, καθώς αρχίζουν τα πραγματικά δύσκολα…
Η δοκιμασία στο Πριγκιπάτο σηματοδοτεί τη νέα αρχή για το «τριφύλλι», που θέλει να ξεχάσει την περσινή κάκιστη σεζόν, όπου με το φτωχό ρεκόρ 11-23 περιορίστηκε στη 16η θέση της κατάταξης και δεν διαδραμάτισε επί της ουσίας κάποιο ιδιαίτερο ρόλο στη regular season, ρίχνοντας τίτλους τέλους και σε ένα φοβερό ρεκόρ σερί παρουσιών στα playoffs, που διατηρούσε από το 2011 κι έπειτα…
Απαιτήσεις και ρεαλισμός
Υπάρχει σεζόν όπου ο Παναθηναϊκός δεν μπαίνει με απαιτήσεις στην EuroLeague; Οχι βέβαια! Έστω κι αν από πέρυσι οφείλουμε να προσαρμοστούμε όλοι στη νέα πραγματικότητα της μετά οικογένειας Γιαννακόπουλου εποχή, οι «πράσινοι» δεν γίνεται να συμμετέχουν ως… κομπάρσοι στη διοργάνωση.
Ρεαλιστικά, το ταβάνι των στόχων της ομάδας πρέπει να είναι η είσοδος στην οκτάδα, όμως όσο δεδομένο είναι πως δεν συγκαταλέγεται στα φαβορί για να συνεχίσει και μετά την κανονική περίοδο στη διοργάνωση, τόσο οφείλει να δώσει τα πάντα ώστε εξαντλήσει τις όποιες πιθανότητες έχει.
Η περσινή σεζόν ήταν αναμφίβολα μεταβατική, αλλά η συγκομιδή των μόλις 10 νικών και η κάκιστη εικόνα αλλά επίσης και… παραίτησης σε αρκετά παιχνίδια, με αποτέλεσμα ήττες με μεγάλες διαφορές, δεν πρέπει να επαναληφθεί.
Η υπόσχεση που οφείλει και μπορεί να υλοποιήσει ο Παναθηναϊκός φέτος είναι να τα δίνει όλα σε κάθε παιχνίδι ως το τέλος. Το ποιοτικό έλλειμμα σαφώς και υφίσταται σε σχέση με τις περισσότερες ομάδες, όπως και το βάθος πάγκου και λύσεων, όμως αυτό πρέπει να αντισταθμιστεί (ως έναν βαθμό τουλάχιστον) με το πλάνο και την αποφασιστικότητα, ανεξαρτήτως συνθηκών και αντιπάλου. Έτσι θα έρθουν και επιπλέον νίκες, ίσως εκεί που δεν το περιμένει κανείς…
Εξάλλου, ακόμα και πέρυσι, με αυτόν τον οδηγό υπήρξαν βραδιές όπου η απουσία ποιότητας και λύσεων δε φάνηκε στο παρκέ και δρομολόγησε 2/2 νίκες στις αναμετρήσεις με την Αρμάνι Μιλάνο, που επανεμφανίστηκε εν τέλει σε Final Four έπειτα από 29 χρόνια, και ήττες έπειτα από παρατάσεις και στις λεπτομέρειες, στη Βαρκελώνη από την φιναλίστ Μπαρτσελόνα και στο ΟΑΚΑ από τη Ρεάλ, όπου φυσικά και η διαιτησία έβαλε τη… σφυρίχτρα της.
Δύσκολη αρχή
Επί γαλλικού εδάφους λοιπόν ο Παναθηναϊκός θα δώσει την πρώτη του ευρωπαϊκή μάχη, με την πρεμιέρα του να είναι εκτός έδρας, όπως και το 80% της πρώτης πεντάδας των αγώνων του, αφού η… μαγεία του προγράμματος αναγκάζει τον Πρίφτη και τους παίκτες του να ταξιδέψουν μέσα σε 22 ημέρες στο Μονακό κόντρα στην ομώνυμη ομάδα (30/9), Βιτόρια με την Μπασκόνια (12/10), Μαδρίτη με τη Ρεάλ (15/10) και Τελ Αβίβ με την Μακάμπι (21/10) και μοναδική… αναλαμπή την εντός έδρας πρεμιέρα με τη Φενέρ (7/10).
Γίνεται κατανοητό πως ειδικά αυτή η αρχή είναι πολύ δύσκολη, με τους «πράσινους» να καλούνται να μετατρέψουν σε πλεονέκτημα τις τέσσερις μαζεμένες εκτός έδρας αποστολές, κάνοντας όσες νίκες μπορεί και σε αντίθετη περίπτωση να διατηρηθεί στο ψυχολογικό του ύψος και να μην χάσει την αυτοπεποίθησή του νωρίς-νωρίς στη διοργάνωση.
Στοιχήματα και ερωτηματικά
Το πνευματικό κομμάτι είναι σημαντικό, αλλά εξίσου σημαντικό είναι και το αγωνιστικό, με την ομάδα να καλείται, τουλάχιστον στην εκκίνηση της σεζόν να καμουφλάρει το μεγάλο της κενό, που δεν είναι άλλο από τη θέση «1», καθώς βασικό πόιντ γκαρντ… ακούμε, αλλά πόιντ γκαρντ δεν έχουμε δει ακόμα, καθώς ο Δημήτρης Πρίφτης και οι συνεργάτες του αναζητούν την καλύτερη δυνατή επιλογή που να έχει το πακέτο σε άμυνα, επίθεση και… οικονομία, με και χωρίς εισαγωγικά…
Ένα πολύ βασικό στοίχημα λοιπόν είναι ο τρόπος με τον οποίο η θεωρητική αδυναμία στην οργάνωση και τη δημιουργία θα περιοριστεί, με αποτέλεσμα ο Παναθηναϊκός να μπορεί να βγάλει τα θετικά του στοιχεία, που είναι η ταχύτητα και η αθλητικότητα.
Οι «πράσινοι» διαθέτουν ταλέντο, αλλά σε πολλές περιπτώσεις καλούνται να το βγάλουν με καλές συνεργασίες που δεν έχουν άξονα το «1», κάτι που για παράδειγμα δυσκολεύει τους ψηλούς του (όπως ο αθλητικότατος Φλόιντ και ο έμπειρος Έβανς) να γίνουν πιο επιδραστικοί στο παιχνίδι και τους χαρισματικούς του σκόρερ (Νέντοβιτς, Μέικον) να είναι σε θέση να εκτελούν ενώ έχει χρειαστεί να δημιουργήσουν από μόνοι τους τις απαραίτητες προϋποθέσεις.
Άλλο ένα σημαντικό στοίχημα είναι η προσαρμογή του «ρούκι» Κέντρικ Πέρι, με τον Αμερικανό γκαρντ να έχει αφήσει υποσχέσεις και να καλείται πλέον να τα βάλει με τα… θηρία της κορυφαίας διοργάνωσης και κατά πόσο ο Χάουαρντ Σαντ-Ρος θα είναι απελευθερωμένος να κάνει το πλουραλιστικό του παιχνίδι και στις δύο πλευρές του παρκέ, χωρίς να χρειάζεται να εκτελέσει χρέη πόιντ γκαρντ, όπως γινόταν πέρυσι.
Επιπλέον, ο Παναθηναϊκός ελπίζει οι εμφανίσεις του Οκάρο Ουάιτ στην Πάτρα να είναι μόνο η αρχή, καθώς ο Αμερικανός καλείται να γεμίσει τα παπούτσια του κατοίκου Μιλάνου πλέον, Ντίνου Μήτογλου, ενώ φυσικά δεν είναι στοίχημα, αλλά το «Α» και το «Ω» για την ομάδα, η παρουσία του αρχηγού Ιωάννη Παπαπέτρου και του «πύργου» Γιώργου Παπαγιάννη, που θα ηγηθούν και στη φετινή προσπάθεια, αρχής γενομένης από το Πριγκιπάτο!
Φυσικά όλα αυτά σε ατομικό επίπεδο, καθώς σε ομαδικό, η άμυνα πρέπει να είναι η αρχή των πάντων, αφού μόνο μέσω αυτής θα υπάρχουν βάσεις επιτυχίας, αφού μεταξύ όλων των άλλων, οι «πράσινοι» δεν έχουν και το εύκολο τρίποντο ώστε να ανοίγουν την αντίπαλη άμυνα και να βρίσκουν σκορ. Ο ρυθμός τους είναι απόλυτα εξαρτώμενος από την άμυνα και είναι ξεκάθαρο πως σε καλές αμυντικές βραδιές οι πιθανότητες νίκης θα είναι αυξανόμενες με γεωμετρική πρόοδο, σε σχέση με βραδιές όπου το καλάθι θα είναι… ανοικτή διάβαση για τον αντίπαλο.
ΥΓ: Έχουν περάσει κάποια 24ωρα, αλλά επιτρέψτε μου ένα μικρό σχόλιο για κάποια πράγματα που ειπώθηκαν στη συνέντευξη Τύπου στο ΣΕΦ, για την αποχώρηση του Βασίλη Σπανούλη από την ενεργό δράση. Καθώς μεταξύ άλλων υπήρχαν για άλλη μια φορά υπονοούμενα για τους τίτλους και την κυριαρχία του Παναθηναϊκού, όσο ο Σπανούλης αγωνιζόταν με την πράσινη φανέλα, απέναντι σε μια… «μικτή κόσμου» όπως χαρακτηρίστηκε από τον κ. Γιώργο Αγγελόπουλο ο Ολυμπιακός εκείνης της εποχής, ας αφήσουμε να «μιλήσει» η φωτογραφία του «Εξάστερου» που πανηγύρισε το πέμπτο αστέρι στο Βερολίνο, αλλά και το triple crown. Αν απέναντι ήταν η «μικτή κόσμου», εκείνος ο Παναθηναϊκός (και όχι μόνο εκείνη τη σεζόν) τι ήταν άραγε;
Όλες οι μεταγραφές του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου… παίζουν στο SportJournal.gr!
Διαβάστε ακόμη…