Κάποιοι μπορεί να το περίμεναν… δύσκολο το παιχνίδι του Ολυμπιακού με τον Απόλλωνα Σμύρνης, αλλά από το πρώτο κιόλας δεκάλεπτο μάλλον θα αναθεώρησαν τις απόψεις τους. Κι αυτό όχι επειδή οι πρωταθλητές άνοιξαν πολύ γρήγορα το σκορ με το γκολ του Μασούρα –ο οποίος έκανε ιδανική επιστροφή στην ενδεκάδα–, αλλά διότι μέσα σε 10 λεπτά είχαν πέντε τελικές και όλες ήταν καλές ευκαιρίες.
Για το τι έγινε στη συνέχεια δεν υπάρχει λόγος να πούμε πολλά, καθώς ο Ολυμπιακός ουσιαστικά το καθάρισε εύκολα το ματς, έστω κι αν το ρευστό 1-0 έμεινε μέχρι το τέλος του ημιχρόνου.
Και δεν υπάρχει λόγος να λέμε πολλά, διότι για το φετινό Ολυμπιακό είναι πολύ νωρίς ακόμα. Νωρίς για να γκρινιάζουμε, νωρίς και για να ενθουσιαζόμαστε. Προσωπικά από τα τέλη του Οκτώβρη και μετά περιμένω να τη δω απόλυτα ρολαρισμένη την ομάδα και το μόνο που θέλω μέχρι τότε είναι να έρχονται –με οποιονδήποτε τρόπο– τα αποτελέσματα.
Και τονίζω ακόμα μια φορά ότι δεν τη φοβάμαι την ομάδα. Μετά το ματς με τη Λαμία είχα γράψει ότι με το ρόστερ που διαθέτει δεν μπορεί παρά να παίξει καλύτερα στη συνέχεια και ένα δείγμα τού «καλύτερα» πήραμε στο ματς με τον Απόλλωνα.
Είμαι σίγουρος ότι θα έρθουν κι άλλα τέτοια δείγματα στη συνέχεια. Υπομονή θέλει η ομάδα για να κουμπώσουν οι παίκτες στις θέσεις τους και να βγάλουν αυτοματισμούς και τίποτα περισσότερο. Ποιότητα υπάρχει μεγάλη στην ομάδα και λύσεις άφθονες.
Κατά τα άλλα, σε δύο παίκτες θα ήθελα να σταθώ. Προφανώς στον Τικίνιο, ο οποίος πέτυχε δυο σεντερφορίσια γκολ και είχε άλλες τρεις τελικές, όλες μία και μία, αλλά και στον Κούντε, που έκανε καταπληκτική εμφάνιση. Κρίμα για τον Καμερουνέζο που του… έκλεψε τη δόξα ο Τικίνιο, αλλά το παιχνίδι που έκανε ήταν υποδειγματικό, τόσο στο ανασταλτικό όσο και στο δημιουργικό κομμάτι.
Ήταν κυριολεκτικά παντού με ασταμάτητο τρέξιμο και με πολύ καλό έλεγχο όταν είχε την μπάλα στα πόδια του. Και όλα αυτά από έναν παίκτη που ανήκει μεν στο βασικό κορμό της ομάδας, αλλά σε εννέα ματς μέχρι τώρα έχει παίξει μόλις δύο 90λεπτα και έχει ξεκινήσει βασικός άλλες δυο φορές.
Αυτό και μόνο αρκεί για να καταλάβουμε πόσο μεγάλη ποιότητα διαθέτει στο ρόστερ του ο Ολυμπιακός.
ΥΓ. Ο Βρουσάι είναι ένας παίκτης που πιστεύω πολύ και είχα στεναχωρηθεί την περασμένη σεζόν όταν ουσιαστικά εξαφανίστηκε μετά τον τραυματισμό του. Φέτος… κινδύνεψε να φύγει δανεικός, αλλά τελικά παρέμεινε στο ρόστερ. Με την Αντβέρπ έχει δώσει την ασίστ για το χρυσό γκολ του Ρέαμπτσιουκ, σε μια φάση που ίδιος την κράτησε ζωντανή, και με τον Απόλλωνα πέτυχε το παρθενικό φετινό του γκολ. Και τι γκολ…
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
