Ο Τόλης Κοτζιάς γράφει για τον νέο Παναθηναϊκό, τι έχει δείξει μέχρι στιγμής και τι προβλέπεται να κάνει.
Μετά το φιλικό του Παναθηναϊκού στο Μόναχο με τον Ερυθρό Αστέρα (ήττα με 83-55), δεν στήθηκε ακριβώς εκτελεστικό απόσπασμα, αλήθεια, όμως, είναι ότι αυτά, που γράφτηκαν και ακούστηκαν από μερίδα του κόσμου της ομάδας ήταν τραβηγμένα. Με λίγα λόγια; «Να σηκωθεί η μισή ομάδα και να φύγει». ‘Η κάπως έτσι. Μία εβδομάδα μετά, τα συναισθήματα άλλαξαν. Δεν πήγαμε ακριβώς στο άλλο άκρο, αλλά την απογοήτευση για την εικόνα στο ματς με τους Σέρβους διαδέχθηκε μία γλυκάδα, που είχε να κάνει τόσο με τα αποτελέσματα, όσο και με την σκληράδα, που έδειξε στο «Παύλος Γιαννακόπουλος» η νέα ομάδα, που φτιάχνει ο Δημήτρης Πρίφτης.
Αυτά τα συναισθήματα ή μάλλον η εναλλαγή είναι φυσιολογικά φαινόμενα. Για την Ελλάδα σίγουρα, για τον υπόλοιπο κόσμο δεν έχουμε ξεκάθαρη εικόνα. Ένα πράγμα, όμως, θα πρέπει πάντα να θυμόμαστε και εννοείται δεν κάνουμε ούτε τους παντογνώστες, ούτε τους πάνσοφους: ο Παναθηναϊκός (και όχι μόνο ο Παναθηναϊκός) δεν έχει κάνει προπόνηση ούτε ένα μήνα. Είναι ελάχιστο, δηλαδή, το διάστημα, που αυτό το «πράσινο» σύνολο είναι μαζί. Και μιλώντας για τον Παναθηναϊκό, μιλάμε για μία ομάδα, που έχει έναν γενικά έμπειρο προπονητή, αλλά ειδικά (στην Ευρωλίγκα) άπειρο, έχει ορισμένους ξένους παίκτες, που είναι στοιχήματα ή αν θέλετε δεν έχουν την εμπειρία της Ευρωλίγκας, και συν τοις άλλοις μέχρι πρότινος στο παρκέ δεν ήταν μέσα το βαρύ πυροβολικό, ο Νεμάνια Νέντοβιτς.
Είναι, λοιπόν, αυτοί βασικοί, βασικότατοι λόγοι, ώστε να μην βιαζόμαστε να βγάλουμε κρίσεις, τουλάχιστον ακραίες. Και επίσης και το έχουμε ξαναπεί άλλωστε, πρέπει να δούμε που θα βάλουμε τον πήχη. Που τοποθετούμε τον Παναθηναϊκό; Πως τον βλέπουμε στην Ευρωλίγκα; Ομάδα, που θέλει να πάει στο φάιναλ-φορ; Ομάδα, που έχει στόχο την οκτάδα; Ομάδα, που θέλει κάτι πολύ καλύτερο από την 16η περυσινή θέση; Πως; Σαφώς το όνομα και το ειδικό βάρος του Παναθηναϊκού είναι μόνο για τα καλύτερα. Κάπου, όμως, πρέπει να βάλουμε και την πραγματικότητα. Μία πραγματικότητα, που αναφέρει ότι το μπάτζετ είναι κάτι παραπάνω από 5 εκ. ευρώ και μιλάμε μόνο για το παικτικό.
Στην Εφές Μίσιτς και Λάρκιν παίρνουν μόνο αυτοί πολλά παραπάνω από το «πράσινο» μπάτζετ. Στην Μπαρτσελόνα το ίδιο ισχύει απλά και μόνο με τον Μίροτιτς. Στην ΤΣΣΚΑ ο λογαριασμός είναι επίσης πολύ μακρύς και μάλιστα μένει ακόμη μία ακριβή μεταγραφή. Και πάει λέγοντας. Να αγαπάμε την ομάδα μας, κατανοητό απόλυτα, και να θέλουμε πάντα το καλύτερο δυνατό. Την ίδια ώρα, όμως, πρέπει να είμαστε και ρεαλιστές. Να μην βάζουμε το πιστόλι στον κρόταφο για πράγματα, που δεν γίνονται ή που δύσκολα γίνονται. Με τον κόσμο, πάντως, θα συμφωνήσουμε εν πολλοίς στο κομμάτι ότι θα έπρεπε ήδη το ρόστερ να έχει κλείσει. Να έχει αποκτηθεί ήδη ο περιβόητος έξτρα γκαρντ.
Κάθομαι, πάντως, και λίγο και στην πλευρά του Πρίφτη και του Παππά. Με τα χρήματα, που έχουν στην διάθεσή τους, δεν μπορούν να πάνε να πάρουν π.χ. τον Ουοναμέικερ. Και παράλληλα δεν θέλουν να πάρουν έναν παίκτη απλά και μόνο για να πουν ότι πήραν. Αρέσει ο Αρτσιντιάκονο, αρέσει ο Φερέλ, είναι, όμως, κι αυτοί ακριβοί (τουλάχιστον προς το παρόν). Επίσης, έχουν κι άλλες προτάσεις, θέλουν και το ΝΒΑ, δεν είναι εύκολα τα πράγματα. Εδώ δεν μπορεί να πάρει γκαρντ η ΤΣΣΚΑ, που έχει βάλει στα τραπέζι ένα τεράστιο ποσό, τι να λέμε;
Κάποιον, όμως, θα πάρει ο Παναθηναϊκός. Δεν μπορεί να μείνει έτσι. Η τσέπη του δεν είναι βαθειά, είναι, όμως, ο Παναθηναϊκός. Και είναι ο Παναθηναϊκός, που χρειάζεται ενίσχυση. Και ως γνωστόν τα πάντα ξεκινάνε από τα γκαρντ. Θα είναι ο Αρτσιντιάκονο; Θα είναι ο Φερέλ; Θα είναι ο Θίοντορ; Θα είναι κάποιος άλλος; Κάποιος θα είναι, γιατί εκτός των άλλων ο Πρίφτης ξέρει ότι από δω και πέρα αρχίζουν τα δύσκολα. Σαφώς έμεινε ικανοποιημένος από την εικόνα στο «Παύλος Γιαννακόπουλος», γνωρίζει, όμως, καλύτερα από όλους ότι η κατάσταση στα επίσημα ματς διαφέρει. Και ειδικά στα εκτός έδρας παιχνίδια της Ευρωλίγκας, όπου ο συντελεστής δυσκολίας μεγαλώνει αφάνταστα.
• Λέγαμε και στα podcast του SDNA ότι ο Κέντρικ Πέρι θα κάνει την δουλειά, που πρέπει. Μάλλον τα λέγαμε από τον χειμώνα όταν είχε προσπαθήσει και τότε να τον πάρει ο Παναθηναϊκός. Θέλει, όμως, έναν ακόμη πλέι-μέικερ το υπάρχον σχήμα. Οσο πιο γρήγορα μπορέσει να τον βρει ο Πρίφτης, τόσο καλύτερα τα πράγματα.