Ανώμαλη προσγείωση και πισωγύρισμα!

Μετά την χαρά της πρεμιέρας επιστρέψαμε στην πίκρα, την στενοχώρια, την απογοήτευση. Ο Παναθηναϊκός έχασε και φέτος στα Γιάννενα και το χειρότερο ήταν η κακή εμφάνιση. Σε 90 λεπτά αγώνα με 74% κατοχή έχεις κάνει μία μόλις ευκαιρία με τον Αϊτόρ στο τέλος του πρώτου ημιχρόνου . Για μένα δεν είναι φάσεις κάτι κεφαλιές και κάτι σουτ που πέρασαν μακριά από την αντίπαλη εστία.

Ετσι δεν πας πουθενά και στα Γιάννενα είδαμε τον Παναθηναϊκό να αδυνατεί να σπάσει την διπλή ζώνη άμυνας του ΠΑΣ. Είναι το τέταρτο συνεχόμενο παιχνίδι που χάνει η ομάδα από τα Γιάννενα και κάπου λες ώπα. Εγωϊσμός δεν υπάρχει; Δεν είναι δυνατόν να δίνουμε δικαιώματα στον Σάλιακα και στον κάθε Σάλιακα να κάνει πλάκα και να μιλάει σαν …οπαδός και όχι σαν ποδοσφαιριστής στο τέλος του αγώνα στους αντιπάλους του.

Ολη την εβδομάδα όλοι φωνάζαμε και λέγαμε ότι θα είναι δύσκολο το παιχνίδι με τον ΠΑΣ. Είναι και η κακή παράδοση είναι και το γεγονός ότι ο ΠΑΣ παίζει διαφορετικά από τον Απόλλωνα. Παίζει πολύ κλειστά στην άμυνα με ψυχή και με πάθος και δεν δίνει χώρους. Είδαμε τι έπαθε ο ΠΑΟΚ την πρώτη αγωνιστική και το ίδιο πάθαμε και εμείς. Με την διαφορά ότι το γκολ τώρα μπήκε νωρίς μόλις στο 5 και ο Παναθηναϊκός είχε 85 λεπτά μπροστά του αλλά δεν κατάφερε να κάνει τίποτα.

Ο Βιτάλ έμοιαζε μόνος στο πρώτο ημίχρονο, έκανε κάποιες ενέργειες και πάσες όταν συνέκλινε στον άξονα . Τον μάρκαραν με ντουμπλαρίσματα όμως και χωρίς κάποιον άλλον παίκτη μεσοεπιθετικά να ξεχωρίζει δεν μπόρεσε να βοηθήσει όπως στην πρεμιέρα.

Ο Λούντκβιστ ήταν άφαντος για δεύτερο συνεχόμενο παιχνίδι, ο Αϊτόρ σε ρηχά νερά, ο Καρλίτος δεν πήρε πάσες και χάθηκε, ο Μαουρίσιο ακόμα τρώει…ξύλο από τα μαρκαρίσματα και οι Χουάνκαρ, Κότσιρας δεν βοήθησαν επιθετικά.

Με τόσους παίκτες εκτός αγώνα ήταν δύσκολο να πάρει κάτι καλύτερο η ομάδα. Μετά την πρεμιέρα όλη η κουβέντα έγινε για τα αμυντικά προβλήματα της ομάδας. Ότι μεσοαμυντικά μπάζει η ομάδα και δεν πάει πουθενά. Στα Γιάννενα το πρόβλημα ήταν μεσοεπιθετικό.  Αν η ομάδα έκανε τα μισά από όσα έκανε με τον Απόλλωνα θα είχε πάρει κάτι. Δεν τα έκανε όμως διότι αντιμετώπισε μία πολύ κλειστή άμυνα και διότι είχε σε κακή μέρα τους μεσοεπιθετικούς. Ναι δέχθηκε γκολ η ομάδα με ένα ωραίο σουτ από πάσα του Περέα, αλλά δεν είχε στα Γιάννενα τα προβλήματα που είχε κόντρα στον Απόλλωνα. Ούτε θυμάμαι τον ΠΑΣ να έχει κάνει άλλη φάση. Στο γκολ υπήρξε αδυναμία να μαρκαριστεί σωστά ο Περέα και η μπάλα έκανε την πορεία της χωρίς να παρέμβει ένας χαφ να κόψει. Αλλά παίζει και ο αντίπαλος μία φάση θα σου κάνει.

Αρα το πρόβλημα σε αυτό το ματς για τον Παναθηναϊκό ήταν η αδυναμία να κάνει φάσεις, να δημιουργήσει. Είχε υπομονή στο παιχνίδι, γύρισε την μπάλα, απέφυγε τις γιόμες, αλλά δεν έκανε φάσεις. Είχε προϋποθέσεις για να τις κάνει αλλά δεν τις έκανε. Και αυτό δεν άλλαξε ούτε όταν μπήκαν οι αλλαγές στο δεύτερο ημίχρονο. Ο Γιοβάνοβιτς έκανε ότι μπορούσε από τον πάγκο έβαλε και Παλάσιος και Βίγια και Ιωαννίδη και Χατζηγιοβάνη και Μακέντα, αλλά τίποτα δεν άλλαξε. Η ομάδα δεν είχε καθαρό μυαλό σωστή σκέψη στην τελική πάσα και ο ΠΑΣ με μαζική άμυνα εύκολα έκοβε τις σέντρες από τα πλάγια , η τις κάθετες πάσες από τον άξονα.

Ξέρω τώρα θα γίνει πολλή κουβέντα για τον Γιοβάνοβιτς, για την ενδεκάδα που κατέβασε, για το γεγονός, ότι άργησε να κάνει τις αλλαγές και άλλα τέτοια …ελληνικά. Εγώ ξέρω ότι ο Γιοβάνοβιτς ήρθε για να μάθει μία ομάδα να παίζει ποδόσφαιρο, που το είχε ξεχάσει την προηγούμενη σεζόν. Στο πρώτο παιχνίδι το είδαμε, στο δεύτερο παρότι η ομάδα είχε την κατοχή δεν το είδαμε. Προπονητής είναι και όχι μάγος μέσα σε δύο αγωνιστικές να μεταμορφώσει μία ομάδα θεαματικά προς το καλύτερο και έχοντας στην ενδεκάδα πέντε και έξι νέους παίκτες. Το κακό για τον Γιοβάνοβιτς είναι ότι χρόνος δεν υπάρχει. Ηδη μετά από αυτή την ήττα από τον ΠΑΣ γυρίσαμε περίπου εκεί που ήμασταν πριν το πρώτο ματς με τον Απόλλωνα. Αμφισβήτηση, γκρίνια και απογοήτευση. Δεν ξέρω αν θα τα καταφέρει ο κόουτς, αλλά το σίγουρο είναι ότι προσπαθεί και θα προσπαθήσει να παρουσιάσει έναν Παναθηναϊκό να έχει την κατοχή να παίζει επιθετικά και όχι αυτό το χάλι που βλέπαμε πέρυσι με την ομάδα να αμύνεται και να παίζει μόνο με γιόμες.

Την Τετάρτη έρχεται το ματς με τον Αρη. Οσοι παίξουν πρέπει να καταλάβουν ότι σε αυτό το ματς πρέπει να …πεθάνουν για να πάρουν το αποτέλεσμα που θα επαναφέρει την αισιοδοξία στους απογοητευμένους(απόψε) φίλους του Παναθηναϊκού. Οσοι παίξουν πρέπει να γυαλίζει το μάτι τους. Πάνε σε μία μάχη που πρέπει να κερδίσουν, δύο φορές μετά από τη νέα ήττα από τον ΠΑΣ. Ηττα-ντροπή για μένα, διότι ήταν η τέταρτη συνεχόμενη από αυτή την ομάδα.

*Ο Παλάσιος είχε μία καλή συνεργασία με τον Βιτάλ, προσπάθησε με την ταχύτητά του να δημιουργήσει θέματα, αλλά δεν πήρε την μπάλα σωστά. Ισως σιγά-σιγά θα πρέπει να πάρει και παραπάνω χρόνο συμμετοχής για να αρχίσει να προσαρμόζεται, να μάθει την ομάδα και να τον μάθει.

*Ούτε η ομάδα πήγαινε για πρωτάθλημα μετά τον Απόλλωνα, ούτε θα μείνει εκτός Ευρώπης μετά την ήττα στον ΠΑΣ. Χρειάζονται τουλάχιστον 8-9 παιχνίδια για να βγάλουμε πιο ασφαλή συμπεράσματα τι περιμένουμε για φέτος.