Δέκα κορυφές σε 10 μέρες…και όμως γίνεται! (vid)

Όχι ένα, όχι δύο, αλλά δέκα βουνά ανέβηκαν οι Νεκτάριος Παρμάκης, ο Βαγγέλης Συμβουλίδης και ο Γιώργος Λακκιάς. Δέκα κορυφές που δεν τους φάνηκαν βουνό, ολοκληρώνοντας ένα εγχείρημα που ξεκίνησε σαν σκέψη πριν από έξι περίπου χρόνια και πραγματοποιήθηκε και ολοκληρώθηκε πριν από λίγες μέρες (23 Ιουλίου με 1 Αυγούστου), για καλό σκοπό.

Η θέληση και το πάθος τους για την ορειβασία τους οδήγησε να συνδυάσουν ένα χόμπι για να βοηθήσουν και να προβάλλουν το έργο που γίνεται στο Ελληνικό Παιδικό Χωριό στο Φίλυρο, Θεσσαλονίκης. Ένα δύσκολο, επίπονο εγχείρημα για να αναδείξουν μια προσπάθεια ετών, αλλά και να προσελκύσουν τον κόσμο να βάλει το δικό του λιθαράκι σε ένα σωματείο μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα που παρέχει στήριξη, ασφάλεια και αρωγή σε παιδιά.

Κρήτη…Λευκά Όρη – κορυφή Πάχνες, Ψηλορείτης, Κορυφή Προφήτης Ηλίας-Καϊμάκτσαλαν-όρος Βόρας, κορυφή Τσούκα Πετσίκ- Γράμμος, Κορυφή Σμόλικα, κορυφή Γκαμήλα – όρος Τύμφη, Κορυφή Κόρακας-Βαρδούσια, κορυφή Πυραμίδα στο όρος Γκιώνα, κορυφή Παρνασσού και… ο επίλογος γράφτηκε στα 2918μ, από το ψηλότερο βουνό της Ελλάδας, τον Όλυμπο και την κορυφή του Μύτικα. Ανάβαση στα 10 ψηλότερα βουνά της Ελλάδας, σε δέκα μέρες. 10 Summits/10 days. Αυτό ήταν το πρότζεκτ και ολοκληρώθηκε με επιτυχία, προβάλλοντας παράλληλα το έργο και του Παιδικού Χωριού, με σκοπό να συγκεντρωθούν δωρεές μέσα από μία online καμπάνια. Ο κόσμος έχει ήδη συνδράμει ένα σημαντικό ποσό μέσω της πλατφόρμας στο gogetfunding.com και οποιοσδήποτε θέλει μπορεί ακόμη να καταθέσει ένα ποσό , για να βοηθήσει καθώς η πλατφόρμα θα είναι ανοιχτή μέχρι και τον Σεπτέμβριο.

Ο Νεκτάριος Παρμάκης, ο Βαγγέλης Συμβουλίδης και ο Γιώργος Λακκιάς λατρεύουν την ορειβασία, είναι μέλη της Ελληνικής ομάδας διάσωσης, υπό την αιγίδα της οποίας ήταν και το όλο εγχείρημα, γνωρίστηκαν εκεί, και πλέον φίλοι πήραν την απόφαση να «πάρουν τα βουνά», για να προσφέρουν με τον δικό τους τρόπο.

Ο Νεκτάριος Παρμάκης, ένας εκ των τριών ορειβατών μιλά στο SDNA για την απόφαση τους να ανέβουν μέσα σε 10 μέρες στις ψηλότερες κορυφές της χώρας μας, αλλά και το πως αποφάσισαν να συνδυάσουν αυτή τους την προσπάθεια για έναν καλό σκοπό.

«Έπεσε η ιδέα να κάνουμε κάτι που δεν έχει ξαναγίνει, αυτό το είχαμε πει πριν από περίπου 6-7 χρόνια και συζητούσαμε αν θα το κάνουμε να βοηθούσαμε και έναν οργανισμό. Είμαστε μέλη στην ομάδα διάσωσης, αλλά θέλαμε να βάλουμε έναν στόχο και να δώσουμε τα λεφτά κάπου που να τα έχουν περισσότερο ανάγκη. Σκεφτήκαμε κάποιους οργανισμούς για παιδιά, δεν είχε ευοδώσει η κατάσταση αυτά τα χρόνια, κάπου έμεινε το πρότζεκτ και στο συρτάρι και φέτος είπαμε ότι πρέπει να το κάνουμε. Το χειμώνα που ήρθαμε σε επαφή με το Ελληνικό παιδικό χωριό, δεν είχαν λεφτά για θέρμανση. Είπαμε λοιπόν να το κάνουμε για αυτόν τον οργανισμό για να γνωρίσει και ο κόσμος το έργο του».

Από το Νότο στο Βορρά και από τη ζέστη των 40 βαθμών στο κρύο, συνθήκες δύσκολες και ένα πρόγραμμα που έπρεπε να τηρηθεί ευλαβικά για να πραγματοποιηθεί η ανάβαση σε όλα τα βουνά μέσα σε διάστημα 10 ημερών. Χωρίς να λείπουν και τα απρόοπτα…

«Μέσα σε δυο μέρες από νοτιότερα βρεθήκαμε βορειότερα. Κατεβήκαμε με αεροπλάνο στην Κρήτη στα Χανιά. Ξυπνήσαμε στις 5 το πρωί, στα Λευκά όρη πετύχαμε δυνατό αέρα, ευτυχώς όμως είχε καλό καιρό. Επιστρέψαμε και κατευθείαν πήραμε το αμάξι για να κατευθυνθούμε στον Ψηλορείτη. Πήγαμε στα Ανώγεια, ξυπνήσαμε στις πέντε το πρωί, πάλι. Εκεί ο καιρός ήταν σκληρός. Ενώ κάτω είχε 37-40 βαθμούς πάνω χρειάστηκε να βάλουμε και γάντια, από την αίσθηση του κρύου. Έπειτα επιστρέψαμε στη Θεσσαλονίκη με αεροπλάνο, πήραμε το βανάκι μας, οδηγήσαμε μέχρι το χιονοδρομικό του Καϊμάκτσαλαν, ξυπνήσαμε πάλι στις πέντε για να «κάνουμε» την κορυφή του βουνού εκεί και μετά πήγαμε στο Γράμμο για να κάνουμε εκεί την κορυφή.

Διανυκτερεύσαμε στους πρόποδες του Σμόλικα στους Πάδες. Ξυπνήσαμε πάλι νωρίς το πρωί, μεταφερθήκαμε στο μικρό Πάπιγκο και από εκεί στο καταφύγιο της Αστράκας με σκοπό να κάνουμε την επόμενη μέρα την Τύμφη. Από το Πάπιγκο πήγαμε στα Βαρδούσια, φτάσαμε αργά, την επόμενη ξυπνήσαμε νωρίς, κάναμε την κορυφή και στον Αθανάσιο Διάκο ξεκουραστήκαμε. Είπαμε να βγούμε για φαγητό, αλλά όλοι κοιμηθήκαμε, χωρίς καν να μιλήσουμε, ενώ θα πηγαίναμε για φαγητό, μας πήρε όλους ο ύπνος. Στη Γκιώνα είχαμε κάποια περιπέτεια, καθώς από τη διαδρομή που ήταν να ανεβούμε ένα κοπάδι με πρόβατα, που το συνόδευαν σκυλιά μας πήρε από πίσω και πήγαμε από άλλη διαδρομή, με αποτέλεσμα να «γράψουν» χιλιόμετρα τα πόδια μας και να καθυστερήσουμε , ενώ είχαμε ξεκινήσει για να μη μας πιάσει η ζέστη.

Σε εκείνα τα βουνά, ψηλά δεν έχει βλάστηση και μας έκαψε και ο ήλιος. Φύγαμε από τη Γκιώνα, πήγαμε στον Παρνασσό, διανυκτερεύσαμε στους πρόποδες και την επόμενη μέρα κάναμε την κορυφή, τη Λιάκουρα και μετά ανεβήκαμε για τον Όλυμπο. Το βράδυ μείναμε στον Πλαταμώνα, με σκοπό με κάποια από τα παιδιά του Ελληνικού Παιδικού Χωριού να ανεβούμε στον Όλυμπο, μέχρι κάποιο σημείο σαν εκδρομή, να μας γνωρίσουν και να τα γνωρίσουμε. Ανταλλάξαμε τις εμπειρίες μας και το Σάββατο το βράδυ κοιμηθήκαμε νωρίς και τα ξημερώματα ξεκινήσαμε για την κορυφή. Ξεκινήσαμε από την Πετρόστρουγκα και φτάσαμε στην κορυφή.

Από άποψη συνθηκών με δυσκόλεψε ο Ψηλορείτης, από τον αέρα και το κρύο. Η άλλη δυσκολία ήταν με την Γκιώνα με το κοπάδι, που βρέθηκε μπροστά μας. Περισσότερη δυσκολία ήταν μετά η ζέστη. Στο Σμόλικα δεν το βιώσαμε αυτό, έχει και ωραία τοπία».

Από την κορυφή του Ολύμπου:

Το να ανέβεις τα 10 ψηλότερα βουνά σε 10 μόνο μέρες είναι από μόνο του μία πρόκληση ακόμη και για τους τρεις έμπειρους ορειβάτες.

«Σε κάποια, στην Κρήτη ας πούμε ήταν για όλους μας η πρώτη φορά. Το πρόγραμμα έπρεπε να τηρηθεί πιστά, να ξυπνάμε νωρίς για να μην μας πιάσει η ζέστη. Είναι σοβαρή πρόκληση και το φανταζόμασταν πιο χαλαρό. Δεν μας προβλημάτισαν οι αναβάσεις, αλλά οι μετακινήσεις και αυτό αποδείχθηκε και το μεγαλύτερο αγκάθι στην όλη προσπάθεια , δεν βγαίνουν και όλα όπως τα περιμένεις. Είχαμε και δύο φορές αβαρία με το αμάξι».

Το πρότζεκτ ήταν αρκετά απαιτητικό και οι αναβάσεις χρονοβόρες αλλά οι τρεις ορειβάτες έχουν εμπειρία και επίσης τους δένει και προσωπική φιλία, κάτι που ήταν σημαντικό για να βγει όπως πρέπει αυτή η προσπάθεια.

«Οι τρεις μας γνωριστήκαμε από την Ελληνική Ομάδα Διάσωσης. Είμαι από το 2000 μέλος , ο Βαγγέλης ήρθε το 2007 και ο Γιώργος λίγο πιο μετά έγινε επίσημα μέλος. Έχουμε κάνει κοινές δράσεις και εκπαιδεύσεις και εξορμήσεις, διασώσεις. Έχουμε δεθεί. Είναι από τα άτομα που γνωρίζεις μέσα στη ζωή σου και ξαφνικά είναι οικογένεια. Έχουμε περάσει όλοι κάποια στιγμή από τη θέση του υπεύθυνου ορεινής διάσωσης, έχουμε ζήλο και μεράκι για το βουνό, την ορειβασία, για αυτό που κάνουμε και θέλουμε να κάνουμε κάτι που να πιάσει τόπο και σε άλλον οργανισμό».

Ο κ.Παρμάκης έχει εμπειρία σε αναβάσεις όχι μόνο στα βουνά της Ελλάδας, αλλά και του εξωτερικού, με εξορμήσεις στα βουνά σε Γαλλία, Σλοβακία , Τσεχία, Σερβία, Βουλγαρία, μια ασχολία που κρατά από το 2000. Όντας κοντά στη φύση όλα αυτά τα χρόνια μας δίνει και το δικό του μήνυμα για τις φωτιές που έχουν πλήξει σοβαρά την Ελλάδα.

«Επιστρέψαμε και βλέπαμε τις φωτιές… Μόνο απογοήτευση μπορείς να νιώσεις. Στους Πάδες που περάσαμε, όταν είδαμε όταν είχε πάρει και εκεί φωτιά το βουνό, το κάνεις εικόνα και σου σφίγγεται η καρδιά. Και στην Εύβοια που έχουμε βρεθεί. Είναι σαν να σου παίρνουν ένα κομμάτι από μέσα σου. Είναι σαν να σου παίρνουν ένα κομμάτι του εαυτού σου. Σε πιάνει και το αίσθημα της αδικίας και του θυμού. Να μην αλλάξει η φύση των βουνών, να το αφήσουν να ξαναγεννηθεί. Αυτό ευχόμαστε. Η Ελληνική ομάδα διάσωσης συμμετείχε ενεργά και στην κατάσβεση και στην υποστήριξη των ατόμων, στους πληγέντες».

«Ας βοηθήσουμε μια οικογένεια»… αυτό είναι το μήνυμα της προσπάθειας και αυτό που δίνει και ο Νεκτάριος Παρμάκης.

«Να ευχαριστήσουμε που ακόμη τα media δίνετε βήμα για αυτή την προσπάθεια, είναι σημαντικό. Το κάναμε, γιατί είναι ένα δύσκολο εγχείρημα και πιστεύουμε ότι θα τραβήξουμε κόσμο που ασχολείται με τα βουνά ή με τη φύση. Θα το βρει σαν ενδιαφέρον και επίσης όπως είπα να αναδείξουμε το έργο από το Ελληνικό Παιδικό Χωριό, ακόμη και ένα ευρώ για αυτά τα παιδιά εξασφαλίζει κάτι. Ζούνε σε 8 σπίτια, είναι σαν οικογένεια. Είναι ένα πρωτοποριακό σύστημα , δεν υπάρχει θέμα ιδρυματοποίησης. Έχουν εξασφαλίσει ήδη τη «μαμά» και τη «θεία», είναι άνθρωποι που είναι από το πρωί μαζί τους.

Δεν τους λείπει τίποτα, είναι πολύ αγαπημένα μεταξύ τους. Τα υποστηρίζουν ακόμη και όταν είναι φοιτητές, μέχρι να βρούνε δουλειά. Αυτό που ζητάμε είναι έστω και ένα ευρώ. Τα λεφτά δεν είναι το μόνο ζήτημα, καθώς 15.000 είναι μόνο τα λειτουργικά για ένα μήνα για το Ελληνικό Παιδικό Χωριό. Αυτό που θέλουμε είναι να αναδειχθεί το έργο και να βρεθούν κάποιοι επιχειρηματίες και να γίνει επαφή για να υπάρχει βοήθεια συνεχόμενα. Ήδη έχουν βρεθεί κάποιοι να υποστηρίξουν κυρίως υλικά. Ας βοηθήσουμε μια οικογένεια η οποία έτυχε να είναι μεγάλη με ένα ευρώ. Ζητάμε λίγα από πολλούς…».

Οι φωτογραφίες και το βίντεο είναι από το προφίλ του 10summits/10days στο Facebook.