Ο Τόλης Κοτζιάς γράφει για τον μεγάλο τελικό των Ολυμπιακών Αγώνων, που δείχνει να κινείται σε τεντωμένο σχοινί.
Λίγες ώρες έμειναν για το τζάμπολ του μεγάλου τελικού ανάμεσα στις ΗΠΑ και την Γαλλία και η αγωνία μας δεν μεγαλώνει καθόλου. Γιατί απλούστατα δεν υπάρχει καμία αγωνία. Αγωνία υπάρχει μόνο για το τι θα γίνει στη χώρα μας με όλη αυτή την τραγωδία, που έχει εξελιχθεί. Σε κανονικές συνθήκες σαφώς θα υπήρχε ανυπομονησία (και όχι μόνο) για ένα τέτοιο μεγάλο παιχνίδι. Ετσι, όμως, όπως έχουν γίνει τα πράγματα, απλά περιμένουμε να δούμε το ματς και τίποτα παραπάνω. Το μυαλό μας είναι αλλού.
Αλήθεια είναι ότι ίσως είναι η πρώτη φορά από το 1992, που δεν «ξέρουμε» ποιος θα είναι ο νικητής σε τελικό Ολυμπιακών Αγώνων, όπου συμμετέχει η ομάδα της Αμερικής. Οι επαγγελματίες του ΝΒΑ, που λέγαμε παλιότερα. Το 2008 και το 2012 οι Ισπανοί είχαν φτάσει κοντά στην μεγάλη έκπληξη, αλλά το θέμα είναι τι λέγαμε πριν από τα παιχνίδια. Όχι κατά την διάρκεια ή μετά. Το 2008 οι Ισπανοί είχαν ομαδάρα, αλλά τι λέγαμε πριν από το τζάμπολ; Θα χάσει ο ΛεΜπρον και ο Κόμπε από τους «ταυρομάχους»; Όχι βέβαια. Όπως και έγινε. Τι λέγαμε το 2012, όταν και πάλι οι Ισπανοί ήταν σπουδαίοι; Είναι δυνατόν να χάσει ο ΛεΜπρον, ο Κόμπε και ο Ντουράντ; Όχι βέβαια. Όπως και έγινε ξανά. Για τους υπόλοιπους τελικούς των Ολυμπιακών Αγώνων, όπου συμμετείχαν Αμερικάνοι (πάντα μιλάμε από το 1992 και έπειτα) δεν έγιναν τέτοιες συζητήσεις: βλέπετε η διαφορά με τους αντιπάλους τους ήταν μεγάλη έως πολύ μεγάλη.
Σήμερα, όμως, εν έτει 2021 τα δεδομένα είναι διαφορετικά. Αναλογικά η Γαλλία δεν είναι καλύτερη από την Ισπανία του 2008 και του 2012. Είναι, όμως, πιο ασθενής αγωνιστικά η Αμερική σε σχέση με τις ομάδες, που είχε εκείνα τα χρόνια. Και αυτό μας έχει βοηθήσει να το δούμε μεταξύ άλλων η ίδια η Γαλλία, η οποία νίκησε στη πρεμιέρα του τουρνουά τους Αμερικάνους, τους είχε κερδίσει και πριν από δύο χρόνια στο Παγκόσμιο της Κίνας. Λέτε να τριτώσει σε λίγες ώρες το καλό για τους «τρικολόρ»; Λέτε να την πατήσουν οι Αμερικάνοι, οι οποίοι έχουν χάσει μόνο σε έναν τελικό Ολυμπιακών Αγώνων, το 1972 στο Μόναχο; Γύρω στις 07.30 λογικά θα έχουμε την απάντησή μας.
Η Γαλλία όπως αναφέραμε δεν έχει την δυναμική, που είχε το 2008 και το 2012 η Ισπανία. Εχουν, όμως, οι δύο αυτές ομάδες ένα κοινό στοιχείο: τη συνοχή. Πόσα χρόνια παίζουν μαζί οι περισσότεροι από τους παίκτες των «τρικολόρ»; Πάρα πολλά. Πόσα χρόνια είναι προπονητής στην εθνική ο Κολέ; Από το 2009. Ναι καλά διαβάσατε εδώ και 12 χρόνια. Και συν τοις άλλοις –κάτι επίσης πολύ σημαντικό- αρκετοί από τους Γάλλους παίκτες κοντράρονται (ή κοντραρίστηκαν κατά το παρελθόν) συχνά, πυκνά με τους Αμερικάνους στα γήπεδα του ΝΒΑ. Ο Γκομπέρ είναι μικρή ποσότητα για το κορυφαίο πρωτάθλημα του κόσμου; Όχι βέβαια. Όπως και ο Φουρνιέ με τον Μπατούμ.
Οι Αμερικάνοι από την πλευρά τους είναι σαφώς υψηλότερης ποιότητας, έχουν τον Κέβιν Ντουράντ, που δεν έχουν οι Γάλλοι και δεν έχει κανείς, αλλά στο θέμα της συνοχής υπολείπονται. Ειδικά μάλιστα από την στιγμή, που Μίντλετον, Μπούκερ και Χολιντέι μόλις την τελευταία στιγμή πήγαν στο Τόκιο, λόγω της παρουσίας τους στους τελικούς του ΝΒΑ. Στα ματς με την Ισπανία και την Αυστραλία οι Αμερικάνοι έδειξαν ότι «εξαφανίζονται» μόλις πατήσουν το γκάζι (έχαναν με διψήφιες διαφορές, αλλά εν τέλει νίκησαν άνετα), αλλά είπαμε ότι με την Γαλλία το πρόσφατο παρελθόν δεν τους κολακεύει ιδιαίτερα. Λένε πολλοί ότι αν πέρναγε στον τελικό η Σλοβενία, οι Αμερικάνοι θα κέρδιζαν εύκολα. Είναι κάτι, βέβαια, που δεν θα μάθουμε ποτέ.
Αυτό, που θα μάθουμε είναι τι θα γίνει τώρα με τους Γάλλους. Θα μάθουμε αν οι Αμερικάνοι θα επιβεβαιώσουν στο παρκέ την μεγαλύτερή τους ποιότητα ή ο Κολέ και οι παίκτες του θα τους δώσουν ένα –ακόμη- γερό χαστούκι, που θα κάνουν χρόνια να ξεπεράσουν και το οποίο χαστούκι θα προστεθεί σε αυτό του Παγκοσμίου της Κίνας. Με τόσα που έχουμε πάθει τον τελευταίο καιρό είναι λογικό να το έχετε ξεχάσει: στο Παγκόσμιο της Κίνας οι Αμερικάνοι ήρθαν 7οι. Και ήρθαν 7οι γιατί εκτός των άλλων είχαν καλούς παίκτες, αλλά όχι σούπερ σταρ. Είχαν Ντόνοβαν Μίτσελ, αλλά δεν είχαν Ντουράντ. Είχαν Κέμπα Ουόκερ, αλλά δεν είχαν Λίλαρντ. Μένει να δούμε αν τώρα, που έχουν παίκτες από το πρώτο ράφι, θα την πατήσουν και πάλι.
Υπομονή, λίγες ώρες έμειναν.
ΣΤΟ GOOGLE NEWS