Το εμβόλιο δεν είναι προνόμιο

Η κυβερνητική απόφαση να εισέρχονται στους αθλητικούς χώρους (σε πληρότητα 85%) μόνο εμβολιασμένοι φίλαθλοι ή νοσήσαντες το τελευταίο εξάμηνο, δημιουργεί προβληματισμούς τόσο στην ιατρική, όσο και στη νομική κοινότητα.

Κανείς γιατρός δεν έχει διατυπώσει την άποψη ότι ο εμβολιασμένος είναι περισσότερο ασφαλής απ’ αυτόν που έχει κάνει εκείνη την ώρα μοριακό τεστ. Και οι δύο βρίσκονται ακριβώς στην ίδια κατηγορία.

Προκαλεί εντύπωση η απόφαση της κυβέρνησης να περιοριστεί αποκλειστικά και μόνο στους εμβολιασμένους θεατές, τη στιγμή που υπάρχει τέτοια παραδοχή από την ιατρική κοινότητα. Ενδεχομένως να είναι ένα κίνητρο για να πετύχει το εμβολιαστικό πρόγραμμα.

Ετσι όμως προκύπτουν ζητήματα συνταγματικότητας. Αν ένας φίλαθλος επιλέξει να πάει στο γήπεδο με μοριακό τεστ στα χέρια και του απαγορεύσουν την είσοδο, μπορεί εύκολα να βρει το δίκιο του στα δικαστήρια. Θα αναρωτηθείτε: Ποιος θα κάτσει να κάνει κάτι τέτοιο; Ποτέ δεν ξέρετε!

Τα γήπεδα του Euro (ειδικά η Κοπεγχάγη και η Βουδαπέστη) γέμισαν ασφυκτικά και μάλιστα με φιλάθλους χωρίς μάσκες. Η κάθε χώρα έχει το δικαίωμα να επιλέγει το υγειονομικό πρωτόκολλο, όμως πρέπει να εξηγήσει επαρκώς στους πολίτες για ποιο λόγο αναλαμβάνει ένα ρίσκο ή ακολουθεί συντηρητική πολιτική.

Στα ελληνικά γήπεδα θα υφίσταται από τις 15 Ιουλίου το εξής οξύμωρο σχήμα: Οι ποδοσφαιριστές, οι προπονητές, οι διαιτητές, ακόμη και οι φροντιστές, δεν έχουν υποχρέωση εμβολιασμού! Εναπόκειται στη διακριτική τους ευχέρεια. Κι αυτό γιατί το εμβόλιο κατά του κορωνοϊού δεν είναι υποχρεωτικό, καθώς βρίσκεται στο στάδιο των δοκιμών μέχρι το 2023.

Αντίθετα, οι φίλαθλοι θα είναι υποχρεωτικά εμβολιασμένοι. Αυτό και μόνο, δημιουργεί συνθήκες ανισονομίας στον ίδιο χώρο.

Επιμείναμε (σχεδόν εμμονικά) να ανοίξουν τα γήπεδα γιατί θεωρούσαμε κορυφαίο ζήτημα την ψυχική υγεία των φιλάθλων. Το ίδιο λέμε και τώρα, αλλά η κυβέρνηση οφείλει να ακολουθήσει μια ενιαία πολιτική που δείχνει ότι σέβεται τα δικαιώματα όλων των παραγόντων του παιχνιδιού.