Στα 37 του χρόνια αποφάσισε να πει αντίο στα παρκέ έχοντας αφήσει πίσω του μια πορεία 20+ ετών γεμάτη τίτλους, διακρίσεις, μεγάλες στιγμές. Ο Νίκος Ζήσης κρεμάει τα παπούτσια του και το SDNA καταγράφει τις στιγμές που τον πέρασαν στο πάνθεον της μπασκετικής ιστορίας
Το απόγευμα του Σαββάτου ήταν ο Βασίλης Σπανούλης που αποφάσισε να κρεμάσει τα παπούτσια του, ολοκληρώνοντας μια πορεία 22 ετών στους αγωνιστικούς χώρους. Δύο ημέρες μετά ο αδελφικός φίλος και κουμπάρος του, Νίκος Ζήσης, πήρε κι αυτός τον ίδιο δρόμο. Ανακοίνωσε την αποχώρησή του από τα παρκέ, ολοκληρώνοντας με αυτόν τον τρόπο μια πορεία σαν παραμύθι.
Από το 2000 όταν και ξεκίνησε την επαγγελματική πορεία του, ο Ζήσης μέτρησε δεκάδες σπουδαίες στιγμές, ενώ καθιερώθηκε στη συνείδηση του κόσμου ως ένας από τους σπουδαιότερους γκαρντ της εποχής του.
Δεν ήταν τυχαίο αυτό το γεγονός, καθώς ήταν παρών σε όλες τις μεγάλες στιγμές του ελληνικού μπάσκετ από το 2004 έως και το 2016, όταν αποφάσισε να αποσυρθεί από την μεγάλη του αγάπη, την Εθνική ομάδα. Μαζί με τους Παπαλουκά, Σπανούλη και Διαμαντίδη, ο Ζήσης συνέθεσε ένα μοναδικό κουαρτέτο γκαρντ που είχε τα πάντα: ταλέντο, υψηλό iq, μοναδική αντίληψη του αθλήματος, ικανότητες.
Όλα τα ωραία όμως έχουν και ένα φινάλε. Έτσι και στην περίπτωση του Ζήση, η καριέρα του έφτασε στο τέλος της. Ο κύκλος μάλιστα άρχισε εκεί που ξεκίνησαν όλα, στην ΑΕΚ. Μια μοναδική διαδρομή 21 ετών άρχισε και τελείωσε σε κιτρινόμαυρο φόντο.
Πολλοί παίκτες θέτουν σαν στόχο να τελειώσουν την πορεία τους εκεί που άρχισαν όλα, λίγοι το καταφέρνουν. Ο Ζήσης μπορεί να νιώθει ευλογημένος πως πέτυχε και αυτόν τον στόχο. Διότι δεν υπήρξε κάτι που δεν πέτυχε σε όλα αυτά τα χρόνια της τεράστιας καριέρας του.
Επάγγελμα: Συλλέκτης τίτλων
Σε όποια ομάδα κι αν αγωνίστηκε άφησε κάτι. Τόσο με την παρουσία του εντός παρκε, όσο -κυρίως- με την παρουσία του στα αποδυτήρια. Όσο τα χρόνια περνούσαν και η εμπειρία αυξανόταν, ο Ζήσης κατάφερνε να αποτελέσει μέντορα για πολλούς νέους αθλητές που είχαν σαν στόχο να κάνουν το επόμενο βήμα στην καριέρα τους.
Την ίδια στιγμή όμως κατακτούσε τίτλους. Σε 21 χρόνια καριέρας κατάφερε να σηκώσει 26 κούπες. Σε όλες τις χώρες που βρέθηκε άφησε κληρονομιά έναν τίτλο. Σε όλες έχει μόνο χρυσές στιγμές να θυμάται.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή και ας μετρήσουμε όλοι μαζί τους τίτλους που πανηγύρισε ο Νίκος Ζήσης σε συλλογικό επίπεδο…
Με την ΑΕΚ:
1 πρωτάθλημα Ελλάδας
2 Κύπελλα Ελλάδας
Με την Μπενετόν Τρεβίζο
1 πρωτάθλημα Ιταλίας
1 κύπελλο Ιταλίας
1 ιταλικό σούπερ καπ
Με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας
1 Euroleague
2 πρωταθλήματα Ρωσίας
1 πρωτάθλημα VTB League
Με την Σιένα
3 πρωταθλήματα Ιταλίας
3 Κύπελλα Ιταλίας
3 Σούπερ Καπ Ιταλίας
Με την Ούνικς Καζάν
1 Eurocup
1 Κύπελλο Ρωσίας
Με την Μπάμπεργκ
2 πρωταθλήματα Γερμανίας
2 Κύπελλα Γερμανίας
1 γερμανικό σούπερ καπ
Στην Μπάμπεργκ μάλιστα οι δεσμοί παραμένουν ισχυροί έως και σήμερα, καθώς η γερμανική ομάδα αποφάσισε να αποσύρει τη φανέλα του, δείχνοντας τον απόλυτο σεβασμό της στην προσφορά του.
Πιστός στρατιώτης της Εθνικής
Από μικρός πάντα παρών στο κάλεσμα της Εθνικής ομάδας. Όποτε η «επίσημη αγαπημένη» τον χρειάστηκε, εκείνος φώναζε παρών, χωρίς να υπολογίζει την κούραση και την επιβάρυνση των προηγούμενων μηνών σε συλλογικό επίπεδο. Για τον Ζήση άλλωστε η Εθνική δεν ήταν υποχρέωση, ήταν κάτι ανώτερο.
Στις χρυσές στιγμές της Εθνικής ήταν παρών, στην πρώτη γραμμή και πάντα έτοιμος να προσφέρει στην ομάδα. Και κατάφερε να βοηθήσει την «γαλανόλευκη» να φτάσει σε μεγάλες επιτυχίες.
Με την Εθνική πανηγύρισε τρία μετάλλια, ένα χρυσό σε Eurobasket, το 2005 στην Σερβία, ένα ασημένιο σε Mundobasket το 2006 στην Σαϊτάμα της Ιαπωνίας και ένα χάλκινο το 2009 στην Πολωνία. Αυτό ήταν και το τελευταίo -έως και σήμερα- μετάλλιο της Εθνικής σε μεγάλη διοργάνωση.
Τα μεγάλα σουτ
Στη μεγάλη πορεία του κατάφερε να χαρίσει μεγάλες στιγμές. Αυτές μεταφράζονται σε μεγάλα σουτ τα οποία πανηγύρισαν όλοι οι Έλληνες.
Γυρνώντας κάποιος τον χρόνο πίσω δεν μπορεί να μην σταματήσει στο απίστευτο τρίποντο απέναντι στην Εφές Πίλσεν (γνωστή τώρα ως Αναντολού Εφές). Στο παιχνίδι της 2ης αγωνιστικής της φάσης των 16 της Euroleague η ΑΕΚ πανηγύρισε μια απίθανη νίκη με 70-69, με τον Ζήση να βάζει ένα απίθανο turnaround τρίποντο, χωρίς να κοιτάζει καλάθι.
Οι σκηνές που ακολούθησαν ήταν μαγικές…
Μεγάλα σουτ όμως μέτρησε και με την Εθνική ομάδα. Όπως το τρίποντο νίκης στη φάση των ομίλων απέναντι στην Αυστραλία. Η Εθνική έκανε τεράστια ανατροπή στα τελευταία δευτερόλεπτα και πήρε σπουδαία νίκη με 72-69, με τον Ζήση να βάζει την υπογραφή του χάρη στο νικητήριο τρίποντό του, που το πανηγύρισε όλος ο πάγκος της Εθνικής.
Βέβαια, ο Ζήσης είχε τεράστια συμμετοχή και στο -ίσως- μεγαλύτερο σουτ της σύγχρονης εποχής στο ελληνικό μπάσκετ.
Ημιτελικός Eurobasket 2005, Ελλάδα-Γαλλία. Η Εθνική κατάφερε να γυρίσει από το -7 των τελευταίων δευτερολέπτων και στο τέλος πήρε μια απίθανη νίκη πρόκριση.
«Ζήσης… 7,6 ποιος ποιος…», τα υπόλοιπα είναι απλά ιστορία…
«Αλήτη Βαρεχάο»
Ξεχωριστό κεφάλαιο στην καριέρα του αποτελεί και μια στιγμή που μάλλον θα ήθελε είτε να την ξεχάσει, είτε να μην είχε συμβεί ποτέ. Η Εθνική ομάδα αντιμετώπιζε την Βραζιλία και το παιχνίδι ολοκληρωνόταν πρόωρα για τον Νίκο Ζήση.
Ο… πολύς Άντερσον Βαρεχάο με μια κίνησή του έστειλε εκτός μάχης τον Ζήση. Μια αγκωνία λίγο κάτω από το μάτι τον έστειλε στο νοσοκομείο και από εκεί νοκ άουτ για το υπόλοιπο του Μουντομπάσκετ. Κάταγμα στο ζυγωματικό ήταν η διάγνωση των γιατρών που «σόκαρε» όλη την αποστολή της Εθνικής ομάδας.
Ο Βαρεχάο έγινε… κόκκινο πανί στην Ελλάδα, με την ατάκα «Αλήτη Βαρεχάο» να δεσπόζει τις ημέρες του τουρνουά. Μάλιστα ο Βραζιλιάνος σέντερ προσπάθησε να απολογηθεί μετά από χρόνια στον Ζήση για την κίνησή του που παρολίγον να είχε πολύ χειρότερες συνέπειες στην καριέρα του Ζήση.
Περιγράφοντας την σκηνή του τραυματισμού του ο Ζήσης ανέφερε: «Πέρασαν τόσες μέρες από τον τραυματισμό μου, αλλά δεν είναι εύκολο να ξεχάσω. Η καριέρα ενός αθλητή έχει πολλές αναποδιές και ένας τραυματισμός είναι μέσα στο πρόγραμμα. Πέρυσι έσπασα το χέρι μου, αλλά συνέβη γιατί έπεσα στο παρκέ την ώρα που έπαιζα. Όχι έτσι…
Είμαι μια εβδομάδα μέσα στο νοσοκομείο επειδή ένας τρελός ήθελε να με σκοτώσει… Όλα ξεκίνησαν όταν μια φάση νωρίτερα, ο Βαρεχάο προσπάθησε να πάρει επιθετικό φάουλ. Γύρισα και του είπα επί λέξει: «Γιατί βουτάς συνέχεια κάτω;». Μου απάντησε: «Μην ξαναπλησιάσεις κοντά μου. Θα σε χτυπήσω». Δε μπορούσα να φανταστώ ότι το εννοούσε.
Στην επόμενη φάση μπήκα προς τα μέσα. Δεν θυμάμαι μετά τι έγινε. Ένιωσα ένα τρομερό χτύπημα. Δε μπορώ να καταλάβω πως δεν έπεσα κάτω. Παρέμεινα όρθιος, αλλά πονούσα φοβερά. Στα τρία δευτερόλεπτα το μάτι μου είχε ήδη κλείσει. Στα πρώτα δέκα λεπτά θυμάμαι ότι έτρεμα.
Και από τον πόνο, αλλά περισσότερο από το σοκ. Ήμουν ζαλισμένος, σοκαρισμένος… Δεν είχα δει ποιος με χτύπησε, αλλά ήμουν σίγουρος. Ο γιατρός Νίκος Κουκούλιας κατάλαβε ότι είχα υποστεί κάτι σοβαρό όταν με είδε να φτύνω αίμα… Ήμουν πολύ τυχερός που τον είχα κοντά μου από την πρώτη στιγμή. Αυτό δεν θα σταματήσω να το λέω».
Παρά την ατυχία αυτή όμως ο Ζήσης δεν λύγισε. Δεν το έβαλε κάτω και συνέχισε να αγωνίζεται σε υψηλό επίπεδο στην Ευρώπη, χαράσσοντας την δική του μεγάλη πορεία.
Κάθε κύκλος κλείνει. Έτσι έκλεισε και ο κύκλος του σπουδαίου Νίκου Ζήση. Παίρνοντας τη θέση που του αξίζει. Δίπλα στους σπουδαίους αθλητές του ελληνικού αθλητισμού. Χάρη στο ήθος και το χαρακτήρα του. Τα οποία αποτελούν παράδειγμα για τις επόμενες γενιές.
Αντί επιλόγου, το εξαιρετικό βίντεο της ΚΑΕ ΑΕΚ, που είπε το δικό της «αντίο» στον μεγάλο Νίκο Ζήση…