Βιαστικό πουλί του νότου!

Θα σου πουν ότι τα καλά πράγματα έρχονται σε εκείνους που περιμένουν. Ότι η Ρώμη δε χτίστηκε σε μια μέρα. Ότι αγάλι-αγάλι γίνεται η αγουρίδα μέλι. Ναι, καλά! Δοκίμασε να τους ακούσεις όταν είσαι στην εφηβεία… Δοκίμασε να τους πιστέψεις όταν είναι στην πάνω στην τρέλα να πετύχεις όσα ονειρεύονται. Η υπομονή μοιάζει παραλογισμός για τους φιλόδοξους, για τους ερωτευμένους και για τους… οδηγούς που δεν είναι πρώτοι στο φανάρι. Εκτός αν δεν έχεις άλλη επιλογή. Εκτός αν η ζωή τα φέρει έτσι που τα όνειρά του πρέπει να μείνουν αιχμάλωτα και η αναμονή είναι μονόδρομος.

Ο Γιάννης Κώτσιρας ήταν μικρός όταν οι επιλογές του στέρεψαν. Πολύ μικρός για να μην του δίνεται μια εναλλακτική. Γεννημένος στις 16 Δεκεμβρίου του 1992 στη Μεγαλόπολη της Αρκαδίας, είχε δύο στόχους. Να παίξει ποδόσφαιρο και να σπουδάσει. Η μεγαλύτερή του αδερφή έστρωνε το δρόμο. Η δική της επιθυμία ήταν να γίνει γιατρός. Η προσήλωσή της, η μελέτη, η αφοσίωση ήταν εκείνο που τον «παρότρυνε» να είναι καλός μαθητής και να μην αμελεί τις μαθησιακές του υποχρεώσεις. Παράλληλα, έπαιζε. Επιθετικό χαφ ή και κλασικός επιθετικός στις ακαδημίες του Αστέρα Τρίπολης. Σε ηλικία 15 ετών, χάνει τον πατέρα του. Η κατεύθυνση της ζωής του αλλάζει. Εκτός των άλλων, δεν μπορεί καν να πηγαινοέρχεται στις προπονήσεις.

«Βρέθηκα σε ένα σταυροδρόμι να ακολουθήσω το ποδόσφαιρο ή να περάσω σε κάποιο πανεπιστήμιο. Τα έφερε έτσι η τύχη που τα κατάφερα και τα δύο», δηλώνει σήμερα, όταν πλέον 29 ετών μπορεί να διακρίνει όλες τις μεταμφιεσμένες μορφές της υπομονής. «Είμαι τυχερός που είχα μια διαφορετική πορεία από εκείνη που συνηθίζεται και δεν ήμουν στις ακαδημίες μιας μεγάλης ομάδας. Είδα διαφορετικά πράγματα και έζησα διαφορετικά πράγματα. Τα παιδιά σήμερα πιστεύουν ότι γίνονται κάποιοι μόλις βρεθούν να προπονούνται στην πρώτη ομάδα, ενώ ακόμα δεν είναι τίποτα».

Η διαφορετική του πορεία είχε το Πανεπιστήμιο Πατρών. «Είχα πάντα την αδερφή μου να μου δίνει το παράδειγμα και αυτό με παρέσυρε στον σωστό δρόμο», εξομολογείται ο από το 2017 πτυχιούχος Διοίκησης Επιχειρήσεων. Η διαφορετική του πορεία είχε ένα διάστημα αποχής από το ποδόσφαιρο, είχε Παναρκαδικό, είχε Δόξα Μεγαλόπολης, είχε Φαλαισία, είχε τοπικά πρωταθλήματα, είχε Γ’ Εθνική, είχε εξαγορά της… θανατικής ποινής της καριέρας του, είχε εντέλει και το πλήρωμα του χρόνου.

Όλα για τη μητέρα…

Έμοιαζε σαν μια δικαίωση για όλη την Αρκαδία. Σα να ήταν παιδί όλου του Νομού. Το 2016, ο Γιάννης Κώτσιρας παίρνει μεταγραφή στον Αστέρα Τρίπολης. Είναι πια 24 ετών. Διαλέγει το νούμερο «27». «Ήθελα να πάρω έναν αριθμό που θα αντιπροσώπευε τον πατέρα μου. Ήταν εννέα χρόνια που είχε φύγει από τη ζωή. Δεν ήθελα να πάρω το «9», νέο παιδί στην ομάδα μπορεί να φαινόταν περίεργο, οπότε πήρα το 27». Δεν το έχει αποχωριστεί έκτοτε. Όπως δεν έχει αποχωριστεί και τη μεγαλύτερη επιθυμία που έχει όταν παίζει ποδόσφαιρο. «Θέλω να κάνω κάθε φορά τη μητέρα μου χαρούμενη και περήφανη».

Η Κωνσταντίνα Κώτσιρα δεν αναφέρεται απλώς ως το στήριγμα των παιδιών της, όταν έφυγε από τη ζωή ο πατέρας του. Έκανε και κάτι παραπάνω… «Μας στάθηκε για να μην μας λείψει τίποτα». Και όταν λέμε τίποτα, εννοούμε τίποτα. Ούτε καν το… δελτίο. «Όταν χρειάστηκε, έδωσε όλες τις οικονομίες της για το δελτίο μου. 15.000 ευρώ πλήρωσε για να μπορέσω να μείνω ελεύθερος. Γι’ αυτό και πάντα θα αναφέρομαι σε παράγοντες όπως η τύχη και οι συγκυρίες. Δεν αρκεί πολλές φορές μόνο το ταλέντο και η δίψα. Αν η οικογένειά μου δεν είχε αυτή τη δυνατότητα, ίσως σήμερα να μην έπαιζα ποδόσφαιρο».

Παίζει, όμως. Δεν τα παράτησε όταν έχασε τον πατέρα του, ούτε όταν η ομάδα του αρνιόταν να τον παραχωρήσει και δε θα τα παρατούσε ποτέ. Πριν πέντε χρόνια ήρθε η πρώτη δικαίωση. Πήρε μεταγραφή στον Αστέρα Τρίπολης και, παρότι φαντάζει δύσκολο να το καταλάβει κάποιος σε πρώτη ανάγνωση, ήταν ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα. Και θα ήταν το πρώτο από πολλά. Ακολούθησε το ντεμπούτο του, η καθιέρωση, τα πρώτα μεταγραφικά σενάρια, το πρώτο γκολ, το νέο συμβόλαιο, το περιβραχιόνιο, η κλήση στην Εθνική ομάδα, τα νέα μεταγραφικά σενάρια.

Ο Γιάννης Κώτσιρας είναι σήμερα πρώτος Έλληνας του Αστέρα Τρίπολης σε συμμετοχές: Ξεπέρασε πριν τρεις μήνες τον Δημήτρη Κουρμπέλη, τον οποίο συμπτωματικά πάει να βρει στον Παναθηναϊκό. Έχει χριστεί διεθνής με την Εθνική ομάδα και έχει παίξει σε επίσημο ματς. Ήταν κάποτε «8άρι» ή ακόμα και «10άρι», πρωταγωνιστής και σκόρερ τις μικρές κατηγορίες, και δεν έχει κανένα θέμα να παίζει δεξί μπακ και αν χρειαστεί να μην περνάει και τη σέντρα. Έχει πτυχίο πανεπιστημίου. Έχει παίξει 135 ματς στους Αρκάδες, και έχει αγωνιστεί σε πέντε διαφορετικές θέσεις. Έχει πετύχει τρία γκολ στην καριέρα του και έχει δώσει 13 ασίστ.

Έκανε υπομονή. Και την έκανε με τον σωστό τρόπο. Και μόνο έτσι μπορεί η υπομονή να είναι αρετή και όχι παραλογισμός… Ακόμα κι αν είσαι έφηβος, ερωτευμένος ή… περιμένεις δεύτερος στο φανάρι που μόλις άναψε πράσινο.