Η Ασπασία Καλαμπάκου μίλησε αποκλειστικά στο «Όλα Πράσινα» και τον Στέφανο Αλαφάκη για τον τίτλο του Παναθηναϊκού μέσα στο ΣΕΦ, το… πάρτι της Λεωφόρου αλλά και τον… σχιζοφρενή Χεζόνια, αποκαλύπτοντας και μια άγνωστη ιστορία για τον παππού της, που ήταν αθλητής του Συλλόγου.
Είναι μια από τις αγαπημένες του κόσμου του Παναθηναϊκού. Πως θα μπορούσε άλλωστε να μην είναι, αφού η οικογένειά της έχει… αιώνια σχέση με τον Σύλλογο. Τόσο οι γονείς της, όσο και ο παππούς της ήταν αθλητές του «Τριφυλλιού», με την ίδια να συνεχίζει την παράδοση.
Η Ασπασία Καλαμπάκου «άνοιξε» την καρδιά της στο «Όλα Πράσινα» και τον Στέφανο Αλαφάκη και μίλησε για τις δυσκολίες της φετινής σεζόν, την ταλαιπωρία που έζησε λόγω του κορονοϊού, τον τίτλο μέσα στο ΣΕΦ αλλά τα όσα ακολούθησαν στην Λεωφόρο.
Παράλληλα, αποκαλύπτει μια μοναδική ιστορία για τον παππού της, ενώ ευχαριστεί τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο που έβαλε τις βάσεις ώστε ο Παναθηναϊκός να πρωταγωνιστήσει και πάλι.
Αναλυτικά τα όσα ανέφερε:
Συγχαρητήρια καταρχάς για το Πρωτάθλημα, είναι τεράστια επιτυχία.
«Σε ευχαριστώ πολύ»!
Λίγο κλισέ η πρώτη ερώτηση, αλλά πως αισθάνεσαι μετά την κούπα; Φαντάζομαι τα συναισθήματα πρέπει να ήταν μοναδικά.
«Το μοναδικά είναι λίγο. Τις στιγμές αυτές τις έχω ξαναζήσει από το βόλεϊ ανδρών και ζήλευα λίγο είναι η αλήθεια. Ντάξει, είναι κάτι το οποίο δεν περιγράφεται».
Το γεγονός ότι ήρθε μέσα στο ΣΕΦ, φαντάζομαι την κάνει ακόμα πιο ξεχωριστή.
«Σίγουρα. Ήταν όλες οι συγκυρίες, ήταν γενικά το πως έγινε όλο αυτό. Η ανατροπή, το ότι πήραμε το παιχνίδι μέσα στο ΣΕΦ, όλα. Όλα ήταν ξεχωριστά».
Μόλις ανατρέψατε το -18 του 2ου τελικού πιστέψατε ότι είστε το φαβορί για τον τίτλο;
«Ξέρεις τι; Το να έχεις την ψυχολογία ότι έχεις απέναντί σου μια ομάδα ανίκητη, είναι κάτι που όσο και να μην το θέλεις, σε επηρεάζει. Τουλάχιστον εμάς που έχουμε ζήσει και πιο πολλά χρόνια στον Παναθηναϊκό. Η ανατροπή αυτή λοιπόν που έμοιαζε ακατόρθωτη, και κάποιοι μας είχαν και ξεγραμμένους στο ημίχρονο -και είναι λογικό- ήταν αυτή που μας έδωσε ψυχολογία. Αν ήμασταν στο 1 πήγαμε στο 1000»!
Στο ημίχρονο εκείνου του τελικού πως ήταν το κλίμα; Το πιστεύατε στα αποδυτήρια ότι θα βγείτε να το γυρίσετε;
«Τα συναισθήματα ήταν λίγο ανάμεικτα. Από την μια είχαμε λίγο χαθεί, δεν παίζαμε καλά, λέγαμε “Τι κάνουμε; Τι γίνεται;”. Ήμασταν στα αποδυτήρια λίγο σαστισμένες, δεν μιλιόμασταν μεταξύ μας. Ήταν λίγο περίεργη η κατάσταση, για λίγο. Γιατί πριν κατέβουμε κάτω είπαμε “Τι κάνουμε; Αυτό δεν είμαστε εμείς. Πάμε να δώσουμε το 100% και ό,τι γίνει”. Ε και έγινε».
Μετά τον τίτλο τι έγινε στην Λεωφόρο;
«Μόνο στην Λεωφόρο; Από την Συγγρού ξεκίνησε η κατάσταση. Σε όλη την διαδρομή είχαμε κόσμο. Αντί να φτάσουμε σε 25 λεπτά φτάσαμε σε 1 ώρα. Μας πήγαινε κομβόι. Σταματήσαμε στο Σύνταγμα, κατεβήκαμε από το πούλμαν σε έξαλλη κατάσταση. Μας πήγαν μέχρι Λεωφόρο και από παντού έρχονταν κι άλλοι. Μας ακολουθούσε ένας λαός. Μόλις φτάσαμε στην Λεωφόρο υπήρχε μια λαοθάλασσα απ’ έξω, Η οποία μπήκε και μέσα μετά. Ποιο Champions League και μ..ίες;
Είναι φανταστικό πράγμα να παίρνεις τόση χαρά για αυτό που πέτυχες για τον εαυτό σου και για την ομάδα σου και να δίνεις χαρά σε τόσους ανθρώπους, για μένα είναι ανεκτίμητο».
Εξάλλου είμαστε και σε μια κατάσταση που ο κάθε τίτλος μετράει… διπλά.
«Εννοείται, ο Σύλλογος έχει περάσει από πολύ δύσκολες στιγμές».
Αλλά νομίζω τα καλύτερα έρχονται.
«Ελπίζω και εύχομαι τα καλύτερα να έρχονται. Έχουμε ζήσει και τις πολύ δύσκολες καταστάσεις είναι η αλήθεια. Θα ήθελα κι εγώ να ευχαριστήσω πάρα πολύ τον Γιαννακόπουλο, ο οποίος έχει τεράστιο μερίδιο ευθύνης για το που βρίσκεται η ομάδα αυτή την στιγμή. “Ξελάσπωσε” την ομάδα και είμαι πολύ ευγνώμων που βρισκόμαστε σε αυτή την κατάσταση αυτή την στιγμή.
Είναι ένα Πρωτάθλημα μετά από τόσα χρόνια. Έβλεπες τον κόσμο απ’ έξω να κλαίει, να πανηγυρίζει. Μέχρι και η μάνα μου ήταν απ’ έξω».
Κρίμα που δεν μπορούσαμε να είμαστε όλοι στο γήπεδο.
«Δυστυχώς. Είναι πολύ κρίμα που όλη την χρονιά δεν είχαμε κόσμο στο γήπεδο. Από την Α2 που παίζαμε, το γήπεδό μας δεν σταματούσε ποτέ να έχει κόσμο. Και όχι μόνο εντός. Στην Κρήτη, στην Τρίπολη, όπου πηγαίναμε είχαμε δίπλα μας τον κόσμο του Παναθηναϊκού.
Η χρονιά ήταν πάρα πολύ δύσκολη. Περάσαμε πολύ δύσκολα με τον κορονοϊό. Εγώ κόλλησα κιόλας, ήμουν 14 μέρες άρρωστη με πυρετό. Είχα χάσει την γεύση, την όσφρηση, ήμουν χάλια. Είχα 14 μέρες δέκατα και το χειρότερο ήταν ότι δεν μπορούσα να επανέλθω. Πάλι καλά προλάβαμε και δεν αρρώστησαν όλες οι υπόλοιπες. Ευτυχώς δεν πήγα στο γήπεδο επειδή δεν ένιωθα καλά και είχα αρχίσει να υποψιάζομαι ότι μπορεί να έχω και κορονοϊό.
Πολύ δύσκολη χρονιά, πάρα πολύ δύσκολη χρονιά. Μείναμε εκτός και πάρα πολύ καιρό. Το Πρωτάθλημα αναβλήθηκε, δεν μπορούσαμε να κάνουμε προπόνηση, πηγαίναμε και τρέχαμε σε κάτι ανοιχτά γήπεδα, δεν είχαμε πιάσει μπάλα. Περάσαμε πολύ δύσκολα, πόσο μάλλον για έναν αθλητή που έχει μάθει ότι αυτοί οι μήνες -που εμείς δεν κάναμε τίποτα και καθόμασταν- είναι οι μήνες που παίζεις, κάνεις προπόνηση, έχεις μια ρουτίνα.
Γενικά από πάρα πολλές απόψεις η χρονιά ήταν πάρα πολύ δύσκολη, αλλά ευτυχώς είχε αίσιο τέλος. Οπότε ό,τι κι αν έγινε έχει διαγραφεί».
Για την επόμενη σεζόν πως τα βλέπεις τα πράγματα;
«Για μένα ή για τον Παναθηναϊκό; (γέλια)».
Και για τους δύο!
«Προς το παρόν πανηγυρίζουμε ακόμα. Δεν υπάρχει κάποια κουβέντα για το οτιδήποτε. Εμένα το συμβόλαιό μου λήγει κάθε χρόνο, δεν κάνω συνήθως πολυετή συμβόλαια. Το προτιμώ, δεν είναι ακριβώς το ίδιο με το αντρικό μπάσκετ. Από τους λίγους… ψίθυρους που ακούω, ο Παναθηναϊκός πάει για ακόμα μεγαλύτερα πράγματα. Μακάρι να με ευλογήσει ο θεός να ζήσω μεγαλύτερα πράγματα».
Εσύ ειδικά έχεις και πολύ ιδιαίτερη σχέση με τον Παναθηναϊκό, η οποία κρατάει 3 γενιές αν δεν κάνω λάθος.
«Ναι, ναι, από την Μπουμπουλίνα και τον Καραϊσκάκη (γέλια)».
Πως υποδέχτηκαν τον τίτλο οι γονείς σου;
«Είναι τρισευτυχισμένοι. Ό,τι δεν κατάφεραν αυτοί, έγινε τώρα. Η ομάδα για την οικογένειά μου είναι… οικογένεια. Είμαστε Παναθηναϊκοί, δεν το κρύβουμε. Μπορείς να είσαι επαγγελματίας αθλητής και να υποστηρίζεις κάποια ομάδα. Μέχρι και ο παππούς μου έριχνε ακόντιο στον Παναθηναϊκό.
Και κάτι που δεν το ξέρει ίσως κανείς είναι ότι επειδή ο παππούς μου ήταν από χωριό και κατέβηκε στην Αθήνα πολύ νέος, δεν είχε λεφτά, έμενε για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα στην Λεωφόρο. Εκεί ζούσε, κοιμόταν στα αποδυτήρια. Είχε κατέβει από την Άρτα και πήγε στον Παναθηναϊκό και έμενε και κοιμόταν στα αποδυτήρια. Φαντάσου να κοιμάσαι σε έναν πάγκο μέσα στην Λεωφόρο».
Την αντρική ομάδα την παρακολουθείς;
«Βέβαια»!
Θα το σηκώσουμε;
«Θέλω να πιστεύω πως θα το σηκώσουμε. Το πήραμε εμείς, να μην πάρουμε κι ένα δεύτερο; Δεν λέω πολλά γιατί δεν θέλω να το γρουσουζέψω, είμαι και προληπτική. Θα βάλω την γιαγιά μου να τους ξεματιάσει πριν τα παιχνίδια (γέλια)».
Αγαπημένος παίκτης από την φετινή ομάδα;
«Αυτός ο “σχιζοφρενής”».
Χεζόνια;
«Δεν υπάρχει άλλη σύγκριση, δεν υπάρχει τίποτα άλλο. Είναι αυτός και το χάος, δεν υπάρχει το παιδί. Είναι θεόμουρλος. Εμένα οι “σχιζοφρενείς” μου αρέσουν. Είναι παθιασμένος κι αυτό, όσο καλός παίκτης και να είναι, είναι κάτι που του δίνει υπεραξία. Βρίζει, κάνει, ράνει, έχει τρελαθεί. Είναι μια κατηγορία μόνος του.
Είναι μεν περίεργο, αλλά είναι συγκλονιστικό να βλέπεις μια παικτάρα σαν τον Χεζόνια, που είναι ξένος, να είναι τόσο παθιασμένος και τόσο πωρωμένος με μια ομάδα που δεν είναι της χώρας του».
Ποδόσφαιρο;
«Ποδόσφαιρο… Δεν μπορώ, βαριέμαι! Δεν παρακολουθώ είναι η αλήθεια, μην λέμε ψέματα. Και μάλλον καλύτερα. Δεν ήμουν ποτέ φαν του ποδοσφαίρου. Δεν μπορώ να σου πω ότι δεν υποστηρίζω τον Παναθηναϊκό, αλλά δεν παρακολουθώ».
Θέλεις να κάνεις κάποιο σχόλιο για όλο αυτό που γίνεται από πλευράς Ολυμπιακού, με τις ενστάσεις;
«Θεέ μου… Κούραση! Κοίταξε, δεν είναι η δουλειά μου να σχολιάσω κάτι. Η δουλειά μας είναι μέσα στο γήπεδο εμάς, εμείς το παιχνίδι το κερδίσαμε. Τώρα αν οποιοσδήποτε άλλος θέλει να το αμφισβητήσει αυτό δεν είναι δικό μου πρόβλημα, είναι δικό του πρόβλημα που δεν ξέρει να χάνει».
Διαβάστε ακόμη…