ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΘΟΔΩΡΗ ΚΑΡΒΟΥΝΙΑΡΗ
Τον Δεκέμβρη ο Γιάννης – Φοίβος Μπότος είχε την κρούση από την Γκόου Αχεντ Ιγκλς. Πήγε λίγες ημέρες στην Ολλανδία, πείστηκε από τις υποδομές και τη φιλοσοφία των ολλανδών και είπε το «ναι». Ηθελε να παίξει ποδόσφαιρο. Ήθελε να αναπτυχθεί ποδοσφαιρικά, σε μία χώρα «ποδοσφαιρομάνα». Οι «αετοί» της Ολλανδίας έκαναν δικό τους τον Μπότο, ως δανεικό για 1.5 χρόνο. Ηταν η μοναδική μεταγραφή που έκαναν τον Γενάρη. Και από 10οι που ήταν έκλεισαν τη σεζόν 2οι κερδίζοντας την απευθείας άνοδο στην πρώτη κατηγορία. Ηταν μία τεράστια επιτυχία για το σύλλογο αυτή η άνοδος. Ηταν μεγάλη χαρά και δικαίωση και για τον Μπότο όλα όσα βίωσε αυτούς τους έξι μήνες στην Γκόου Αχεντ, παίζοντας 21 παιχνίδια και έχοντας 4 γκολ, 3 ασίστ, κερδισμένα πέναλτι και καλύτερα ποσοστά σε επιτυχημένες πάσες. Εχει τεράστιο ενδιαφέρον τα λόγια του Μπότου σχετικά με το πώς δουλεύει στην Ολλανδία, την ποδοσφαιρική και κοινωνική κουλτούρα που έχει αυτός ο λαός, το πώς βιώνει την καθημερινότητά του, το πώς δουλεύει σε ατομικό και ομαδικό επίπεδο. Τι έχει μάθει ως τώρα και τι περιμένει για τη νέα σεζόν που θα αγωνιστεί στα μεγάλα ολλανδικά σαλόνια.
Πώς είναι η ζωή στην Ολλανδία; Και κοινωνικά και αθλητικά;
«Πολύ διαφορετικά όλα. Δεν το περίμενα… Η κουλτούρα είναι τελείως διαφορετική. Πάμε στην καθημερινότητα: Το φαγητό είναι χάλια! Ο καιρός είναι επίσης χάλια! Βροχή, χιόνι, συννεφιά, λίγο ήλιος. Και τώρα που έφυγα, Μάη μήνα, είχαν 9 βαθμούς! Καμία σχέση με την Ελλάδα. Η διασκέδασή τους είναι να πίνουν πολύ! Πάρα πολύ πίνουν. Μπύρες κυρίως Είναι πάντως ανοιχτοί άνθρωποι οι Ολλανδοί. Προσπαθούν και θέλουν να σε βοηθήσουν σε όλα. Παρανομία επίσης δεν υπάρχει. Ολοι υπακούν στους νόμους και κανόνες. Και στους δρόμους και παντού. Είναι τέτοια η παιδεία τους. Νομίζω αυτό κάνει τη διαφορά. Ποδοσφαιρικά τώρα, νομίζω ζουν οι άνθρωποι για το ποδόσφαιρο. Ζουν για το παιχνίδι! Ακόμη και με τον κοροναϊό όποτε είχαμε αγώνα, αν και δεν είχαμε κόσμο στα γήπεδα, έβλεπες στους δρόμους κόσμο με τις φανέλες να ζει για το παιχνίδι. Από Απρίλιο άνοιξαν τα μαγαζιά εκεί. Ηταν και η εστίαση κλειστή, όπως στην Ελλάδα, τους πρώτους μήνες που πήγα εκεί. Μετά όταν άνοιξαν βέβαια ήταν ελεύθερα, δεν χρειαζόταν να στείλεις μηνύματα για να βγεις. Οπότε όλος ο κόσμος ήταν έξω: Την ημέρα των αγώνων ήταν έξω όλοι, με κινητά, τάμπλετ και μπύρες όλοι μαζί έβλεπαν τους αγώνες. Τώρα η οργάνωση της Γκόου Αχεντ, μιας ομάδας που ήταν στη β’ Εθνική στην Ολλανδία, απλά δεν υπάρχει. Μπορεί να συγκριθεί μόνο με μεγάλες ομάδες στην Ελλάδα! Στο μπάτζετ για παράδειγμα δεν συγκρίνεται η Γκόου με την ΑΕΚ, αλλά σε θέμα οργάνωσης είναι ίδια επίπεδα! Και οι εγκαταστάσεις και ο τρόπος λειτουργίας».
Ήξερες πριν πας τι ομάδα ήταν η Γκόου Αχεντ;
«Όχι δεν ήξερα τίποτα! Στο google μπήκα και είδα μόνο το… σήμα. Είδα ότι έχει τον αετό στο σήμα και είπα “εντάξει καλά θα τα πάμε”. Ηξερα μόνο ότι θα πάω σε μία ομάδα Β’ Ολλανδίας. Δεν με ενδιέφερε. Ηθελα απλά να πάω και να παίξω. Πριν υπογράψω βέβαια πήγα λίγες ημέρες εκεί. Είδα ότι έχει πολύ κόσμο, με ξενάγησαν στις εγκαταστάσεις και είπα ότι είναι σοβαρά τα πράγματα».
Η συμφωνία λοιπόν με την Γκόου Αχεντ Ιγκλς έκλεισε. Πηγαίνοντας εκεί ποιοι ήταν οι στόχοι; Η προοπτική η δική σου και της ομάδας;
«Προσωπικά, ήθελα να παίξω. Να πάρω χρόνο συμμετοχής. Όταν πήγα εκεί μου είπαν πως είχα να παίξω πολύ καιρό. Σχεδόν δυο χρόνια. Οπότε έπρεπε να πάω σιγά – σιγά να μην «καώ». Όμως μπήκα πολύ δυνατά. Ηθελα να παίζω, δεν υπήρχε περίπτωση να περιμένω. Στα δυο πρώτα ματς έπαιξα από 20 λεπτά και μετά, αφού με είδε ο προπονητής, ξεκινούσα βασικός. Η προοπτική της ομάδας ήταν να μπει πλέι οφ. Όταν πήγα εγώ ήταν 10η στη βαθμολογία. Για να μπεις στα πλέι οφ πρέπει να είσαι στην 8άδα. Με το που πήγα είδα ότι η ομάδα είναι… ομάδα. Βρήκα έναν εξαιρετικό προπονητή. Πολλή δουλειά στην προπόνηση και όλο το σταφ να δουλεύει καθημερινά και πολλές ώρες για να γίνει και η ομάδα καλύτερη και οι παίκτες».
Πόσα άτομα είναι το σταφ;
«Περίπου 10 άτομα! Δεν βάζω διατροφολόγους και τέτοια, μέσα. Μονο στο γήπεδο είναι 10 άτομα από προπονητές. Οι περισσότεροι είναι Ολλανδοί και ένας Μαροκινός. Γενικά υπάρχουν αρκετοί Μαροκινοί στην πόλη και τη χώρα».
Και τακτικά πώς τα είδες τα πράγματα;
«Είδα μία ομάδα που έπαιζε πολύ άμυνα. Στην Ολλανδία δεν παίζουν πολύ άμυνα. Οπότε εμείς ήταν πολύ δύσκολο να δεχθούμε γκολ. Αν δεν δεχόμαστε γκολ, μπροστά κάτι θα βάλουμε, άρα θα πάμε καλά, σκέφτηκα. Πραγματικά έτσι έγινε… Μιλούσαν εκεί για μία Ατλέτικο Μαδρίτης, ας πούμε, που αμυνόταν πολύ καλά, δε δεχόταν γκολ (έχουμε έναν εξαιρετικό τερματοφύλακα και έναν στόπερ πάρα πολύ καλό). Λέγαμε, πως αν βελτιώσουμε το επιθετικό τρίτο και σκοράρουμε θα πάμε ψηλά. Κι όντως αυτό έγινε. Παίζουμε 4-2-3-1. Εντάξει προσαρμοσμένο σε κάποιες περιπτώσεις με τριάδα, για να χτίζουμε παιχνίδι. Στην ουσία έπαιζα ως 10άρι. Ελεγα στον προπονητή να κατεβαίνω περισσότερο, ως 8άρι να πάρω μπάλα και να μοιράσω. Επειδή, πήγα εκεί και έτρεχα χωρίς τη μπάλα για να την πάρω, ανοίγοντας χώρους, το είδε ο προπονητής και μου το επέτρεψε. Δεν υπάρχει ποδόσφαιρο εκεί όπως είναι στην Ελλάδα με σφιχτές άμυνες. Δεν υπάρχει αυτό. Θέλουν να παίζουμε επιθετικά. Θέλουν πολύ το ένας με έναν. Δηλαδή πολλές φορές στο παιχνίδι έβλεπες μικρά παιχνίδια ένας με έναν ή δύο με δύο».
Δεν υπήρχαν αλληλοκαλύψεις;
«Όχι! Εμείς το προσπαθούσαμε, βέβαια. Σε άλλες ομάδες όχι, δεν υπήρχαν. Εντάξει και οι ομάδες που ήταν ψηλά στη βαθμολογία προσπαθούσαν να έχουν αλληλοκαλύψεις. Κι εμείς όμως επιδιώκαμε το ένας με έναν ή το δύο με δύο, παντού σε όλο το γήπεδο».
Κι αυτό δουλευόταν στις προπονήσεις;
«Τελείως. Από την πρώτη άσκηση στην προπόνηση το έβλεπες. Οι τερματοφύλακές μας για παράδειγμα έπαιζαν «κορόιδο». Δούλευαν το build – up».
Σαν τον… Καρντόσο; (γέλια)
«Ε, κάπως έτσι! Ναι μεν βέβαια το λάθος δεν πείραζε. Αλλά όταν γινόταν ένα λάθος ο επιθετικός θα ήταν εκεί. Δεν γινόταν το λάθος και να πει κάποιος «εντάξει, ό,τι γίνει τώρα». Περιμέναμε το λάθος και όλοι ξέραμε πως πρέπει να γυρίσουμε».
Με Καρντόσο ήσουν στην προετοιμασία, σωστά;
«Ναι! Ήταν λίγο… διαφορετικά τα πράγματα».
Τακτικά δηλαδή, ουσιαστικά ξεκινούσατε 4-2-3-1 που γινόταν 4-2-4…
«Ναι! Ή μπορεί να γινόταν τρεις στην άμυνα, με το χαφ να κατέβαινε στην άμυνα και τα μπακ να ανεβαίνουν πολύ ψηλά. Κι εγώ σαν δεύτερος επιθετικός ή κάποιες φορές σαν τρίτο χαφ».
Η θέση σου δηλαδή είναι αυτή;
«Εγώ κανονικά είμαι πιο πίσω. Πιο «8». Περισσότερο box to box».
Στο 4-3-3 δηλαδή σαν αριστερό κεντρικό χαφ και στο 4-2-3-1 η θέση σου είναι σαν δεύτερο αμυντικό χαφ;
«Ναι. Μάλλον ναι».
Ωστόσο και στην Ολλανδία και στην Εθνική παίζεις πιο κοντά στην περιοχή.
«Ναι. Και μου έχει βγει».
Αν σου πει δηλαδή ένας προπονητής «μπες και παίξε όπου θες» ποια θέση θα διαλέξεις;
«Θα διαλέξω ένα περισσότερο επιθετικό 8άρι. Ούτε 6, ούτε 10. Δεν έχω τα στοιχεία για 10. Εχω το boxtobox και να βγάλω τη μπάλα από την άμυνα στην επίθεση».
Επιστροφή, στην πορεία σας. Πότε κατάλαβες ότι μπορείτε την άνοδο;
«Δεν μιλούσε κανείς γι’ αυτό. Εντάξει, μεταξύ μας κάτι λέγαμε. Όχι όμως ο προπονητής. Πραγματικά κοιτούσε κάθε παιχνίδι ξεχωριστά. Προσωπικά πίστευα στην άνοδο. Είχα δει και τις άλλες ομάδες. Νίκη – νίκη όμως και προχωράμε».
Το πρόγραμμά σου εκεί καθημερινά στο θέμα της προπόνησης και της ζωής σου ποιο ήταν;
«Καταρχάς, πέντε παιχνίδια πριν τελειώσει η σεζόν είχαμε κανονικά τηλεοπτικό συνεργείο μέσα στα αποδυτήρια! Κάμερες, μικρόφωνα, όλα μέσα και κατέγραφαν τα πάντα. Το ESPN έκανε ντοκιμαντέρ. Δεν έχουν στο μυαλό τους μην βγει κάτι προς τα έξω. Δεν τους απασχολεί. Ο προπονητής για παράδειγμα μας έκανε προπόνηση και φορούσε μικρόφωνο. Συνήθως κάναμε προπόνηση στις 10:30 το πρωί. Επρεπε να ήμασταν στα αποδυτήρια στις 9 το πρωί. Τρώγαμε μία μπάρα, λίγο καφέ ή τσάι, κάναμε γυμναστήριο, ο καθένας έκανε το πρόγραμμά του. Στις 10 συνήθως είχαμε σύσκεψη, με τον προπονητή να μας αναλύει τι θα κάνουμε ή τις ημέρες κοντά στα παιχνίδια να γίνεται ανάλυση αντιπάλου».
Πόση ώρα διαρκεί κυρίως η προπόνηση;
«Η προπόνηση έχει πάρα πολύ κούραση. Εχει πολλή ένταση και πολλή μπάλα. Είναι 1,5 ή 2 ώρες στο γήπεδο, χωρίς πολλά διαλείμματα. Με μισή ώρα πριν γυμναστήριο, που δεν έκαναν όλοι. Εγω έκανα. Συνολικά είναι περίπου 3 ώρες προπόνηση και μετά διατάσεις και αποθεραπεία».
Τακτική;
«Ποτέ! Τακτική δεν κάναμε ποτέ. Να στηθούμε στο γήπεδο και να κάνουμε 11 – 0 δεν κάναμε ποτέ! Ούτε μία φορά. Καναμε κατοχή μπάλας, κυκλοφορία και χτίσιμο από πίσω. Πολλές φορές όλοι μαζί στην αρχή και μετά σπάγαμε σε ανά θέσεις. Μετά πάντα δίτερμα. Αναλόγως τη μέρα, είτε σε όλο το γήπεδο, είτε σε μισό, είτε σε μικρά κομμάτια. Και πολλές φορές, να φανταστείς παίζαμε 5Χ5 σε όλο το γήπεδο! Μιλάμε για πολύ τρέξιμο. Το θέλουν αυτό».
Σου έχουν εξηγήσει γιατί το θέλουν αυτό;
«Ναι! Να συνηθίσουμε το πάνω – κάτω στο γήπεδο και το ένας με έναν».
Όταν το είδες πρώτη φορά πώς ένιωσες αυτό το 5Χ5 σε όλο το γήπεδο;
«Οντως πρώτη φορά το έζησα. Ρώτησα γιατί τα κάνουμε και μου είπε ο προπονητής «θα δεις». Εντάξει και στην ΑΕΚ είχαμε πολλή ένταση στις προπονήσεις, αλλά αυτό το 5Χ5 σε όλο το γήπεδο είναι έντονο. Παίζαμε τρία εξάλεπτα. Στο τελευταίο όλοι πέφταμε κάτω. Κάποιοι συμπαίκτες μου ήθελαν οξυγόνο μετά την άσκηση! Κάνουμε και πολλά τελειώματα, ειδικά οι επιθετικοί δηλαδή. Πήγα εκεί και κατάλαβα ότι τα παιδιά το έχουν από πολύ μικροί να προσαρμόζονται στον αντίπαλο. Στην Ελλάδα όσο ήμουν, έβλεπα κάθε παιχνίδι ξεχωριστά, δουλεύουμε γι’ αυτό στην προπόνηση. Εκεί είναι έτοιμοι. Μία ημέρα πριν το ματς σου λέει ο προπονητής τι πρέπει να κάνουν πάνω στο αντίπαλο και το κάνουν. Αυτό πρέπει να το δουλεύουν από παιδιά. Δεν είναι πιο έξυπνοι από εμάς. Ξέρουν να προσαρμόζονται, γιατί έχουν δουλέψει πάνω σε αυτό το κομμάτι από μικροί. Δεν δουλεύουν λίγες ημέρες πριν το ματς, πάνω στον αντίπαλο που έρχεται».
Εχεις δει πώς δουλεύουν οι Ακαδημίες της Γκόου;
«Εχω δει ναι. Οι μικροί από την Κ15 που έχω δει δουλεύουν ακριβώς στα πρότυπα της πρώτης ομάδας. Δηλαδή τις οδηγίες για το τι θα κάνουν τις δίνει ο πρώτος προπονητής. Ολοι οι προπονητές των Ακαδημιών κάνουν σύσκεψη με τον προπονητή της πρώτης ομάδας για ώρες πολλές και ακολουθούν τις οδηγίες του οι προπονητές των Ακαδημιών. Και είναι η πρώτη του χρονιά στην ομάδα».
Κάτι άλλο με την καθημερινότητά σου εκεί;
«Στις 9 θα μπω στο προπονητικό, περίπου στις 2 με 2:30 το μεσημέρι θα φύγω. Με το φαγητό έχω θέμα… Δεν τρώνε το μεσημέρι ζεστό φαγητό. Το μεσημέρι τρώνε κάτι σαν σάντουιτς, σούπερ αρκετές, σαλάτες και φρούτα. Τρώνε στις 5 το απόγευμα κανονικό φαγητό. Μετά την προπόνηση πάω σπίτι κυρίως. Εντάξει δεν έχει να κάνεις και πολλά πράγματα. Μαγειρεύω κάτι για το βράδυ. Λίγο τηλεόραση, να δω κανένα παιχνίδι, εκεί με φίλους και 11 με 12 το βράδυ ύπνο».
Τι αλλαγές βλέπεις σε σένα σωματικά και αγωνιστικά; Ατομικές προπονήσεις κάνεις;
«Δεν το κάνουν οι ολλανδοί αυτό με τις ατομικές προπονήσεις. Να πάνε μόνοι τους δηλαδή και να προπονηθούν. Εχουμε πάντως αρκετά ρεπό. Τρία ματς πριν το τέλος, να σκεφτείς, είχαμε πέντε ημέρες ρεπό! Περίεργο ήταν για μένα. Γυρίσαμε, κάναμε προπόνηση και την επόμενη παίζαμε. Δεν το έχω συνηθίσει αυτό. Είχα κλειδί εγώ του προπονητικού, πήγαινα, έκανα προπονήσεις μόνος μου, γυμναστήριο, λίγο γήπεδο, τα μπάνια σου όλα. Και έφευγα. Γενικά οι Ολλανδοί έχω καταλάβει πως δουλεύουν πάρα πολύ στην καθημερινότητά τους, αλλά στα ρεπό τους δεν κάνουν τίποτα. Δεν έχουν άγχος. Άλλη ποιότητα ζωής. Τα παιχνίδια σίγουρα σε βελτιώνουν. Προσωπικά δεν έχω καταλάβει που έχω βελτιωθεί ακριβώς. Σίγουρα έχω πάρει δύναμη. Όχι μόνο σωματική. Πατάω γενικά καλύτερα στα πόδια μου. Σίγουρα εχω βελτιώσει τη φυσική μου κατάσταση. Δεν μπορούσε να μη γίνει αυτό. Και επειδή κάνουμε πολλή μπάλα, εχω βελτιωθεί και σε αυτό το κομμάτι».
Τώρα που η νέα χρονιά θα σε βρει στην πρώτη κατηγορία της Ολλανδίας, πως το ονειρεύεσαι;
«Όπως πήγα έτσι θέλω να συνεχίσω… Δεν εχω σκεφτεί κάτι τρελό. Θέλω να είμαι καλά, που εντάξει δεν είναι μόνο στο χέρι μου. Θέλω να παίζω, να τα δίνω όλα και σίγουρα θέλω να βοηθήσω την ομάδα. Αν βοηθάς την ομάδα, βοηθάς παράλληλα και τον εαυτό σου. Ο προπονητής μου έχει πει πως έχω κάτι που δεν υπάρχει στην ομάδα: Να κινούμαι ανάμεσα στις γραμμές. Να κάνω παιχνίδι».
Ο στόχος της Γκόου Αχεντ Ιγκλς για τη νέα σεζόν και το μέλλον ποιος είναι τώρα με την άνοδο;
«Ηταν ολοι πολύ χαρούμενοι. Ολο το σταφ ξέρει τι κάνει. Υπάρχει και ένας τεχνικός διευθυντής που έχει περάσει από την Μάντσεστερ Σίτι. Ξέρει τι κάνει. Με κάποιες καλές προσθήκες θέλω να πιστεύω ότι θα είμαστε ανταγωνιστικοί».
Η πόλη πώς είναι;
«Η πόλη λέγεται, Ντέβεντερ. Πας στο Άμστερνταμ και μετά είναι περίπου μία ώρα δρόμος ανατολικά προς Γερμανία. Πολύ εύκολο. Μία ευθεία. Και εκεί η πόλη είναι υπέροχη. Όλα κοντά (σ.σ. το Ντέβεντερ έχει πληθυσμό περίπου 100.000 κόσμο και βρίσκεται σε μεγάλο βαθμό στην ανατολική όχθη του ποταμού ΙJseel)».
Διαβάστε το πρώτο μέρος της συνέντευξης του Μπότου στο aek365 πατώντας ΕΔΩ
44.000€ εγγυημένες* στην 5η περίοδο της Novileague! Ξεκίνα από σήμερα (21+)
*Ισχύουν όροι & προϋποθέσεις
Πηγή