Ο Χαρίλαος Φλωράκης, ηγετικό στέλεχος της Αριστεράς και πρώτος Γενικός Γραμματέας του ΚΚΕ μετά την νομιμοποίησή του το 1974, έφυγε από την ζωή, πλήρης ημερών, στις 22 Μαΐου 2005, σε ηλικία 90 ετών.
Ο Χαρίλαος Φλωράκης γεννήθηκε στις 20 Ιουλίου του 1914 στα θεσσαλικά Άγραφα, στο χωριό Παλιοζογλόπι της σημερινής Δημοτικής Ενότητας Ιτάμου του Δήμου Καρδίτσας και ήταν το τέταρτο από τα έξι παιδιά του Γιάννη Φλωράκη και της Στυλιανής Λιανού.
Από μικρός ανέπτυξε έντονη συνδικαλιστική και πολιτική δραστηριότητα και σε ηλικία μόλις 15 ετών συνδέεται για πρώτη φορά με το κομμουνιστικό κίνημα, διαβάζοντας το Αλφάβητο του Κομμουνισμού. Το 1929 οργανώθηκε στις Ομάδες Πρωτοπόρων της Ομοσπονδίας Κομμουνιστικών Νεολαιών Ελλάδας (ΟΚΝΕ), σε μία εποχή όπου ο κομμουνισμός διώκονταν από το ιδιώνυμο του βενιζελισμού.
Το 1934 αποφοίτησε από την Επαγγελματική Σχολή Ταχυδρομείων, Τηλεγραφίας και Τηλεφωνίας (ΤΤΤ) και διορίστηκε τηλεγραφητής. Μέσω του συνδικάτου των ΤΤΤ συμμετείχε στη δράση κατά της δικτατορίας του Ιωάννη Μεταξά και το 1941 έγινε μέλος του ΚΚΕ. Κατά την διάρκεια της κατοχής, τον Απρίλιο του 1942, πρωταγωνίστησε στη μεγάλη απεργία των δημοσίων υπαλλήλων, την πρώτη μεγάλη απεργία στην κατεχόμενη Ευρώπη. Το 1943 εντάχθηκε στον Ελληνικό Λαϊκό Απελευθερωτικό Στρατό (ΕΛΑΣ) και το 1945 έγινε μέλος της Επιτροπής Πόλης της Κομματικής Οργάνωσης Αθήνας του ΚΚΕ με το ψευδώνυμο «καπετάν Γιώτης», όπου και έφτασε μέχρι τον βαθμό του ταγματάρχη.
Μετά το τέλος του πολέμου συμμετείχε στα Δεκεμβριανά και στον εμφύλιο διετελώντας διοικητής της 1ης Μεραρχίας του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΔΣΕ). Τον Ιανουάριο του 1949, εκλέχθηκε αναπληρωματικό μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ κατά την διάρκεια της 5ης Ολομέλειας. Τον Αύγουστο του ίδιου έτους έληξε με ήττα του ΔΣΕ και ο Χαρίλαος Φλωράκης κατέφυγε στην ΕΣΣΔ και στη Ρουμανία. Από τον Μάρτιο του 1950 ως τον Ιούλιο του 1953 σπούδασε στη Στρατιωτική Ακαδημία Φρούτζε της Μόσχας. Τη σχολή την τελείωσε με άριστα και στη διάρκεια των σπουδών του είχε τοποθετηθεί επικεφαλής των ξένων σπουδαστών.
Τον Απρίλιο του 1954 επέστρεψε παράνομα στην Ελλάδα για αν συνεισφέρει στην ανασυγκρότηση των οργανώσεων του κόμματος και συνελήφθη στις 27 Ιουλίου. Στην «δίκη των 42» τον Μάϊο του 1960, μετά από πολλές δίκες που προηγήθηκαν, καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη με την κατηγορία της κατασκοπείας. Αποφυλακίστηκε τον Απρίλιο του 1966 κατόπιν απόφασης του τότε υπουργού Δικαιοσύνης, Κωνσταντίνου Στεφανάκη. Το βράδυ που εκδηλώθηκε το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967 ο Φλωράκης συνελήφθη εκ νέου και εκτοπίστηκε στα Γιούρα, τη Λέρο και τον Ωρωπό. Αποφυλακίστηκε με περιοριστικούς όρους το 1971 με απόφαση του υπουργού Δημοσίας Τάξης.
Τον Αύγουστο του 1972 ο Φλωράκης κατέφυγε εκ νέου στο εξωτερικό υπό άκρα μυστικότητα, όπου και παρέμεινε μέχρι την μεταπολίτευση, ενώ τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους εξελέγη Α’ Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ, αντικαθιστώντας τον Κώστα Κολιγιάννη, θέση την οποία διατήρησε μέχρι το 1989. Στις εκλογές της 17ης Νοεμβρίου 1974 εξελέγη πρώτη φορά βουλευτής Β’ Αθηνών με την Ενωμένη Αριστερά, ενώ στη συνέχεια εξελέγη βουλευτής του ΚΚΕ στη Β’ Αθηνών στις εκλογές της 20ής Νοεμβρίου 1977, στις 18 Οκτωβρίου 1981 και στις 2 Ιουνίου 1985. Εξελέγη πάλι βουλευτής στη Β’ Αθήνας με το ΚΚΕ στο πλαίσιο του Συνασπισμού στις 18 Ιουνίου 1989, στις 5 Νοεμβρίου 1989 και στις 8 Απριλίου του 1990.
Στις 8 Απριλίου του 1989, ανέλαβε πρόεδρος του Συνασπισμού της Αριστεράς και στις 11 Ιουλίου του ιδίου έτους εξελέγη πρόεδρος του ΚΚΕ, με τον Γρηγόρη Φαράκο να καταλαμβάνει ομόφωνα τη θέση του Γενικού Γραμματέα. Τον Φεβρουάριο του 1991 επανεξελέγη μέλος της Κ.Ε του ΚΚΕ και έναν μήνα αργότερα αποχώρησε από την ηγεσία του Συνασπισμού της Αριστεράς μαζί με τον Λεωνίδα Κύρκο. Τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους εξελέγη ομόφωνα επίτιμος πρόεδρος του ΚΚΕ, αφού προηγουμένως είχε ζητήσει να μη συμμετέχει στη νεοεκλεγείσα Κεντρική Επιτροπή.
Τον Σεπτέμβριο του 1994, ο Φλωράκης ενεχείρισε τη «διαθήκη» του στη νέα Γενική Γραμματέα του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα:
«Δεν το ονοματίζω τούτο το χαρτί διαθήκη για το λόγο ότι δεν έχω τίποτα να διαθέσω.
Ό,τι βιος είχα το έχω δώσει στο Κόμμα, στο Κόμμα στο ΚΚΕ με τα γνωστά σύμβολά του, την Μαρξιστική – Λενινιστική ιδεολογία του, το πρόγραμμά του και τις αρχές του.
Πολιτικά δεν έχω επίσης τίποτα να αφήσω.
Ό,τι είχα το έδωσα με τη συγκεκριμένη δράση μου. Να αφήσω πολιτικές ορμήνιες δεν το θεωρώ σοβαρό.
Θέλω να επιστρέψω, και να ταφώ στον τόπο που γεννήθηκα στο Παλιοζογλώπι και συγκεκριμένα στον Αηλιά για νάχω αγνάντιο.
Ο τάφος να είναι απλός, μόνο να φραχτεί για να μην με ξεχώσουν τα αγρίμια.
Δεν θέλω λόγους και στεφάνια. Αυτά να εκφραστούν με βοήθεια στο Κόμμα.
Σεπτέμβρης 1994
Γεια σας
Χαρίλαος Φλωράκης»
Ο Χαρίλαος Φλωράκης απεβίωσε πλήρης ημερών στις 22 Μαΐου 2005, σε ηλικία 90 ετών.