Ο Λίνας Κλέιζα παραχώρησε μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη στην ιστοσελίδα «Gazzetta» και μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στο πέρασμά του από την Ελλάδα και τον Ολυμπιακό.
Συγκεκριμένα, μεταξύ άλλων, ανέφερε:
Γιατί, λοιπόν απέτυχε μια ομάδα με τον Κλέιζα, τον Τσίλντρες, τον Παπαλουκά, τον Μίλος και τον Βούιτσιτς στο ρόστερ της;
«Πραγματικά είχαμε απίστευτους παίκτες. Μια τρομερή ομάδα! Παίζαμε γρήγορο μπάσκετ, σκοράραμε πολλούς πόντους, είχαμε σπουδαία πόιντ γκαρντ όπως ο Μίλος και ο Παπαλουκάς, υπήρχε ο Τζος και εγώ… Μας έλειψε εκείνο το μικρό τελευταίο βήμα. Νομίζω πως ο Μίλος είχε αρρωστήσει εκείνη την περίοδο (σ.σ. του Final 4 στο Παρίσι) ενώ η αυτοπεποίθησή μας ήταν ίσως υπερβολικά υψηλή. Είχαμε απέναντί μας την Μπαρτσελόνα στον τελικό και πιστέψαμε πραγματικά ότι τους είχαμε! Δεν θα έλεγα πως οι προπονητές δεν έκαναν καλή προετοιμασία. Έκαναν ό,τι έπρεπε. Όπως είπα και πριν, οι παίκτες είχαμε παραπάνω αυτοπεποίθηση και όταν το ματς άρχισε να στραβώνει, πανικοβληθήκαμε. Σίγουρα είμαι ένας από τους μεγαλύτερους λόγους που χάσαμε τον τελικό! Οι παίκτες είναι για να κερδίζουν τίτλους και εγώ δεν έπαιξα καλά! Οι προπονητές δεν μπορούν να κάνουν τίποτα για αυτό! Κουβαλήσαμε την ομάδα σε όλο τον δρόμο όμως δεν είχαμε καλό φινάλε».
Παρεμπιπτόντως, αν «χτυπήσεις» το όνομά σου στο YouTube, ένα από τα πρώτα αποτελέσματα είναι οι 19 πόντοι σε 6 λεπτά κόντρα στην Ορλεάν…
«Δεν το έχω ξανακάνει! Κάποιοι φώναζαν από τις εξέδρες ότι δεν παίζω καλά, ότι η ομάδα δεν παίζει καλά, ότι θα χάσουμε το ματς. Για κάποιο λόγο, με άφηναν ελεύθερο να σουτάρω! Όταν έχεις στην ομάδα σου τον Παπαλουκά και τον Μίλος, η μπάλα θα σε βρει εύκολα. Πίστεψέ με, δεν ήταν ένα εντυπωσιακό παιχνίδι! Σίγουρα, οι 19 πόντοι σε 6 λεπτά ακούγονται ως κάτι εντυπωσιακό όμως δεν ήταν! Στα πρώτα τρία δεκάλεπτα δεν έβαζα τίποτα. Έκανα φριχτό παιχνίδι! Από ένα σημείο και μετά, κάτι… γύρισε κι εν τέλει εξελίχτηκε σε ένα παιχνίδι που κάνεις μια φορά στην καριέρα σου! Ένα παιχνίδι ζωής»!
Νιώθεις ότι άφησες τη δουλειά στη μέση στον Ολυμπιακό;
«Ναι, σίγουρα. Η αλήθεια είναι ότι σκέφτηκα να μείνω τη δεύτερη χρονιά όμως ο τρόπος που εκτυλίχθηκαν οι τελικοί στο πρωτάθλημα… Όλοι ήταν αναστατωμένοι. Στην πραγματικότητα, κανείς δεν με προσέγγισε. Κανείς δεν με πλησίασε να μου πει: “Ξέρεις κάτι Λίνας; Μείνε και θα προσπαθήσουμε να επιστρέψουμε του χρόνου”. Νομίζω πως αν έμενα και αν έμεναν όλοι, θα είχαμε τρομερή ομάδα. Θα μπορούσαμε να φτιάξουμε δυναστεία τα επόμενα χρόνια! Ήταν σίγουρα στο μυαλό μου, ήθελα να κερδίσω την EuroLeague, σκέφτηκα να παραμείνω ακόμα έναν χρόνο πριν γυρίσω στο ΝΒΑ όμως δεν υπήρξε καμία επικοινωνία με τον Ολυμπιακό για το τι θα κάνουμε, πως θα χτίσουμε την ομάδα της επόμενης χρονιάς. Έτσι, πήγα ξανά στο ΝΒΑ».
Τι σε έκανε περισσότερο έξαλλο όλα αυτά τα χρόνια;
«Μερικές φορές όταν σκέφτομαι την αδικία από τους διαιτητές… Δεν θέλω να μιλάω πια για αυτό. Στο τέλος της ημέρας, μιλάμε για σπορ. Η ομορφιά των σπορ έχει να κάνει με το ότι δεν μπορείς να κρυφτείς πίσω από τίποτα. Βγαίνεις στο παρκέ, παίζεις και αν είσαι καλύτερος, τις περισσότερες φορές θα κερδίσεις. Το παιχνίδι πρέπει να παραμείνει αγνό. Κανείς δεν πρέπει να αποφασίζει για το παιχνίδι, εκτός από τους παίκτες και τους προπονητές! Δεν μπορούσα να βλέπω την αδικία ή τους διαιτητές να επεμβαίνουν σε αυτό! Ήταν το πιο απογοητευτικό κομμάτι σε αυτή τη διαδικασία».
Τι σου λείπει περισσότερο από την Ελλάδα;
«Χρειάζεσαι λίγο χρόνο για να αγαπήσεις την Ελλάδα! Ήλθα στον Ολυμπιακό έπειτα από 4 χρόνια στο ΝΒΑ. Όταν, λοιπόν έφτασα στην Ελλάδα, κάποιος μου είχε πει πως τους πρώτους μήνες θα τη μισήσεις! Για τον τρόπο που δουλεύουν τα πάντα εδώ, για το πόσο αργά λειτουργεί το σύστημα… Όμως μετά από αυτό, θα την αγαπήσεις! Έτσι ακριβώς έγινε! Όσον αφορά τον Ολυμπιακό, είχαμε μια σπουδαία ομάδα που απλώς θέλαμε λίγο χρόνο για να δέσουμε. Η Αθήνα ήταν μια σπουδαία πόλη για να ζήσεις… Κερδίζαμε, ήμασταν μια από τις top ομάδες στην Ευρώπη, είχαμε απέναντί μας έναν σπουδαίο Παναθηναϊκό, ζήσαμε απίστευτα ντέρμπι! Εκείνα τα παιχνίδια ήταν η ελίτ του ευρωπαϊκού μπάσκετ»!
Τι συμβουλή θα έδινες στον νεότερο εαυτό σου;
«Σίγουρα να ήταν πιο υπομονετικός! Αυτή θα ήταν η μοναδική συμβουλή που θα έδινα στον νεαρό Λίνας».
Διαβάστε ακόμη…