Η εικόνα που παρουσιάζει ο Παναθηναϊκός είναι ανεπίτρεπτη και απαιτούνται δραστικές αλλαγές σε όλα τα επίπεδα. Γράφει ο Στέφανος Αλαφάκης.
Το «Τριφύλλι» βλέπει πλέον την απόσταση από τις θέσεις που οδηγούν στην Ευρώπη να αυξάνεται από παιχνίδι σε παιχνίδι και ευθύνες για αυτό έχουν άπαντες. Η εικόνα που παρουσιάζει η ομάδα εξάλλου είναι απαράδεκτη και δεν θυμίζει σε τίποτα Παναθηναϊκό, τόσο εντός γηπέδου, όσο και εκτός.
Για τις διοικητικές ευθύνες δεν χρειάζεται να πούμε πολλά. Είναι γνωστά τα λάθη του Γιάννη Αλαφούζου, οι παραλείψεις του και ο τραγικός τρόπος διοίκησης. Πράγματα που έχουν χιλιοειπωθεί, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να αποτελέσουν άλλοθι για προπονητή και παίκτες, οι οποίοι είναι εξίσου υπαίτιοι για αυτό που παρακολουθούμε κάθε εβδομάδα.
Ο Παναθηναϊκός έχει απολέσει ολοκληρωτικά την νοοτροπία της μεγάλης ομάδας. Αντί να μπαίνει στο γήπεδο και να κάνει όλους τους αντιπάλους να φοβούνται και να ξέρουν πως δεν πρόκειται να πάρουν αποτέλεσμα, οι «πράσινοι» παίζουν ένα φοβικό ποδόσφαιρο που κάνει όποιον βρίσκεται απέναντι να αισθάνεται… πανίσχυρος.
Κατενάτσιο, γκολ και μετά άμυνα και… άγιος ο θεός. Δεν μπορεί κανείς να μην παραδεχτεί την… τρομακτική κυνικότητα που έχει φέτος η ομάδα, αφού κάθε ευκαιρία γίνεται και γκολ. Η αγωνιστική συμπεριφορά μετά από αυτό ωστόσο παραπέμπει σε μικρομεσαίες ομάδες που παίζουν για την παραμονή τους και όχι στον μεγάλο και τρανό Παναθηναϊκό. Το πιο εξοργιστικό μάλιστα είναι πως το ίδιο ακριβώς πράγμα συμβαίνει ανεξαρτήτως αντιπάλου.
Ίδια εικόνα με Λαμία και Λάρισα, ίδια με Ολυμπιακό και ΠΑΟΚ. Σε πέντε ματς στα Play Off ως τώρα, έχουμε δει ακριβώς το ίδιο πράγμα. Γκολ, προβάδισμα και μετά μονότερμα του αντιπάλου, σαν να παίζουμε στο Καμπ Νου. Άρης και Ολυμπιακός το γύρισαν, Αστέρας και ΑΕΚ πήραν το «Χ» και μόνο κόντρα στον ΠΑΟΚ κατάφερε το «Τριφύλλι» να κρατήσει τους 3 βαθμούς. Και αντί να είναι αυτή την στιγμή… καβάλα στο άλογο, αποτελεί το μεγάλο αουτσάιντερ για μια θέση στην πρώτη τετράδα.
Για όλο αυτό λοιπόν η κύρια ευθύνη βαραίνει τον Λάζλο Μπόλονι. Ένας προπονητής… ξεπερασμένος, με μια τακτική προσέγγιση που ταιριάζει σε ιταλική ομάδα της δεκαετίας του ’80 ή ελληνική ομάδα από την μέση του βαθμολογικού πίνακα και κάτω. Ο Παναθηναϊκός όμως δεν είναι δυνατόν να βλέπει κάθε του αντίπαλο να παίζει σαν… την γάτα με το ποντίκι.
Η αλλαγή τεχνικής ηγεσίας είναι ΕΠΙΒΕΒΛΗΜΕΝΗ και όλα δείχνουν πως θα συμβεί -το αργότερο- στο τέλος της σεζόν. Θα ήταν «αυτοκτονικό» ο Παναθηναϊκός να ξεκινήσει την επόμενη χρονιά με τον Ρουμάνο στον πάγκο, αφού είναι φανερό πως δεν μπορεί να προσφέρει κάτι στον Σύλλογο. Τα προβληματικά σημάδια είχαν γίνει φανερά ακόμα και στο νικηφόρο σερί της ομάδας, στον δεύτερο γύρο. Μπορεί να έρχονταν τα αποτελέσματα, όμως η εικόνα ήταν κακή. Από ένα σημείο και μετά σταμάτησαν να έρχονται και τα αποτελέσματα και η συνέχεια ήταν αναπόφευκτη.
Δικαιολογία δεν έχουν φυσικά ούτε οι παίκτες, άσχετα με τις οδηγίες που έχουν από τον πάγκο. Το αγωνιστικό αυτό πρόσωπο δεν είναι ανεκτό και οφείλουν όλοι να το συνειδητοποιήσουν αυτό. Όσοι δεν το κάνουν, δεν έχουν κανέναν λόγο να βρίσκονται στην Αθήνα μετά το τέλος των Play Off.
Ο Παναθηναϊκός ΟΦΕΙΛΕΙ να επιστρέψει στην διεκδίκηση και την κατάκτηση τίτλων και για να γίνει αυτό απαιτείται αλλαγή νοοτροπίας αλλά και μαζική… σκούπα. Ας ελπίζουμε για μια φορά να γίνουν αυτά που πρέπει, ώστε μετά το καλοκαίρι να δούμε το «Τριφύλλι» όπως του αρμόζει…
Διαβάστε ακόμη…