Να ξεκινήσω με την απαραίτητη διευκρίνιση (εκ νέου) ότι δεν καίγομαι να πάρω θέση υπέρ ή κατά της κίνησης της ESL, για τον πολύ απλό λόγο ότι (επαναλαμβάνω) η «δημοκρατία» στο υψηλό επίπεδο των διοργανώσεων της UEFA, άρα και στο ποδόσφαιρο, δεν υφίσταται. Τα έγραψα και χθες για τις κινήσεις της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας που έθρεψαν το «τέρας» που, αν δεν την κατασπαράξει τώρα, θα της πάρει το παιχνίδι από τα χέρια με την πρώτη ευκαιρία. Όλα γίνονται εδώ και χρόνια, ήδη, προς όφελος των –εντέλει- «πραξικοπηματιών».
Απ’ ότι κατάλαβα η κριτική προς την UEFA εκλαμβάνεται από το κοινό ως στήριξη στην ESL. Λάθος, αλλά καθώς έχουμε συνηθίσει, ντε και καλά, να παίρνουμε πλευρά και να είμαστε συγκρουσιακοί, δεν υπάρχει λόγος να προσπαθήσω να το αλλάξω αυτό. Πάμε παρακάτω…
Αν και η κατάσταση δείχνει να έχει φτάσει στα άκρα περισσότερο από ποτέ ασφαλώς και υπάρχει ισχυρή πιθανότητα (φαίνεται ήδη) οι αντιμαχόμενες παρατάξεις να βρουν και πάλι σημεία σύγκλισης. Να τα βρουν στο χρήμα δηλαδή. Δεν μιλάμε για κάτι άλλο. Και όχι μόνο στο τι θα πάρουν. Αλλά πιθανότατα και στο βαθμό συμμετοχής της «ελίτ», από εδώ και πέρα, στις διαδικασίες διαχείρισής της ροής του χρήματος και του format του Champions League. Το μέγεθος της σύγκρουσης, ακόμα και αν τελικά εξαντληθεί στο επικοινωνιακό σκέλος, δείχνει και το μέγεθος των επερχόμενων, βραχυπρόθεσμα ή μεσοπρόθεσμα, αλλαγών.
Ας το σκεφτούμε, έστω και με λίγη υπερβολή. Αν υποθέσουμε ότι πέφτει ένας… ποδοσφαιρικός μετεωρίτης, ποιος είναι πιο πιθανό να εξαφανιστεί; Η UEFA ή οι Ρεάλ, Μαν. Γιουνάϊτεντ. Λίβερπουλ, Μπαρτσελόνα, Μίλαν, Γιουβέντους κλπ; Όποιες και αν είναι τώρα οι αντιδράσεις ακόμα και από μεγάλο μέρος των φίλων αυτών των ομάδων, αυτές θα είναι πάντα εδώ. Την UEFA μπορεί κάποια στιγμή να την υποκαταστήσει κάποια άλλη ποδοσφαιρική αρχή. Ειδικά αν το καύσιμο για να υπάρχει αυτή η αρχή και οι διοργανώσεις της, προέρχεται από τα μέλη της ελίτ που η ίδια δημιούργησε. Η JP Morgan επιβεβαίωσε τη χορηγία των 3,5 δις, οπότε αν αυτή πέσει στο τραπέζι της UEFA από την πλευρά της ESL, υποψιάζομαι ότι, με κάποιο τρόπο, θα βρεθεί τρόπος να τοποθετηθούν περισσότερες καρέκλες γύρω από αυτό. Και είναι σαφές ποιοι θα καθίσουν σε αυτές. Οι ισχυροί έδειξαν ότι βρίσκουν χρήμα και χωρίς μεσάζοντα.
Το σίγουρο είναι πως το παιχνίδι είναι σε εξέλιξη και είναι χοντρό. Αν πρέπει να σημειώσουμε ακόμα κάτι είναι πως η ροή των ειδήσεων είναι μεγαλύτερη από ποτέ στον χώρο του ποδοσφαίρου. Πρέπει να αναλογιστούμε ποια είναι η δυναμική των δύο πλευρών και σε αυτόν τον τομέα. Με τόσα χρήματα πάνω (ίσως και κάτω) από το τραπέζι, πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα επιφυλακτικοί για την (απλά) καλή πρόθεση τόσο των δημοσιογράφων που διαχέουν πληροφορία στα social media, όσο και των ίδιων των μεγάλων μέσων. Αλλά ακόμα και αν δεν υπάρχει συναλλαγή, η κατάσταση είναι συγκεχυμένη όχι μόνο όσον αφορά τη στρατηγική των δύο αντιμαχόμενων παρατάξεων, αλλά και για τους συσχετισμούς και τις ισορροπίες ακόμα και μέσα σε κάθε «στρατόπεδο». Ούτε όλοι συμφωνούν με όλους σε καθεμιά ομάδα από τις 12 που πρωτοστατούν στην ESL, ούτε και όλοι στην UEFA είναι υπέρ των ακραίων μέτρων. Για να μη μιλήσουμε για τη FIFA που βλέπει μια εξαιρετική ευκαιρία να παίξει ρόλο στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο.
Η αλήθεια είναι μία. Η παρτίδα που παίζεται έχει πολύ χρήμα και αφορά το κέρδος και την εξουσία που φέρνει αυτό και τίποτα άλλο. Το ποια κίνηση είναι μπλόφα ή αφορά πραγματικά χαρτιά δεν είναι σαφές. Αλλά αν αναλογιστούμε πιο ψύχραιμα την κατάσταση, η ESL έχει κερδίσει την παρτίδα. Το παιχνίδι δεν έχει κλειδώσει αλλά η πορεία μοιάζει προδιαγεγραμμένη. Είτε ονομάζεται ESL, είτε το πάρτι των 12, είτε όπως αλλιώς προκύψει, η δύναμη που προέρχεται από την προσέλκυση του χρήματος είναι σε μεγάλο βαθμό στα χέρια τους. Αυτές φέρνουν το χρήμα και σε ευρωπαϊκό επίπεδο αλλά και στην εγχώρια ποδοσφαιρική αγορά. Ας υπολογιστούν εκ νέου χορηγίες και τηλεοπτικά δικαιώματα χωρίς αυτές και θα δούμε το αποτέλεσμα. Από εκεί και πέρα η παράκαμψη των κανονισμών σε μια ελεύθερη εμπορικά αγορά, δεν είναι το δύσκολο μέρος της υπόθεσης. Ακόμα και η στόχευση από την UEFA των παικτών, αυτών δηλαδή που δεν μετέχουν στη λήψη των αποφάσεων και είναι δεμένοι με τις ομάδες με συμβόλαια, είναι πυροτέχνημα που δεν έχει πρακτική αξία. Εκτός αυτού ακόμα και στην διαδικασία της αναδίπλωσης, τα μέλη της ESL ειδικά οι αγγλικές ομάδες έχουν να πλασάρουν και μια επίφαση δημοκρατίας, υποστηρίζοντας ότι ακούν και τα «θέλω» των οπαδών τους.
Η αλήθεια είναι ότι οι 12 που πρωτοστάτησαν δεν έχουν πραγματικά να χάσουν κάτι. H UEFA δεν τιμώρησε αυτόματα το πραξικόπημα και ο Τσέφεριν ακόμα και ανάμεσα στα «σκληρά» λόγια του τόνισε ότι έχουν χρόνο να το ξανασκεφτούν. Μια τέτοια ενέργεια αν δεν γινόταν από αυτές τις 12 ομάδες αλλά από… 30 άλλες, χαμηλότερης δυναμικότητας, θα είχε φέρει αυτόματα λαιμητόμο από την Ευρωπαϊκή ομοσπονδία.
Είναι λοιπόν πολύ ωραίο -και δεν το λέω διόλου ειρωνικά- να φωνάζουμε για την άλωση του ποδοσφαίρου. Αλλά για να είμαστε εντάξει με τον εαυτό μας, πάνω σε αυτό, θα πρέπει να επιστρέψουμε καμιά 40αριά χρόνια πίσω και να πιάσουμε το νήμα. Αλλά ακόμα κι αν το κάνουμε εμείς, δεν νομίζω ότι οι ποδοσφαιριστές θα επιστρέψουν στο «μια πορτοκαλάδα και πριμ ένα ζευγάρι παπούτσια». Ασφαλώς και υπάρχουν πολλά ενδιάμεσα στάδια. Όμως και το ποδόσφαιρο ακολουθεί τη ροή του καταναλωτισμού της κοινωνίας. Και η πλειονότητα των οπαδών των ομάδων, που φωνάζουν τώρα ότι θυσιάζονται τα ιδανικά του ποδοσφαίρου στο βωμό του χρήματος, δεν θυμάμαι να κρεμούσαν πανό έξω από το γήπεδο και να ωρύονται στα social media, όταν η ομάδα τους έκανε μεταγραφές με τρελά λεφτά που δεν μπορούσε να δικαιολογήσει η πραγματική αγορά με αποτέλεσμα να σωρεύουν χρέη.
Δεν είναι υποκρισία. Είναι η ίδια απληστία για την οποία κατηγορούνται τώρα και οι μεγάλοι. Η απληστία των τίτλων και της επιτυχίας και η απληστία του χρήματος. Γιατί η UEFA έγινε τόσο μεγάλη και σε οικονομικά μεγέθη; Δέχομαι ότι βοήθησε ως ένα βαθμό και στο κομμάτι των ακαδημιών, αλλά η επιτυχία της είναι ότι γέμισε ταμεία συλλόγων και εθνικών ομάδων. Πως ακριβώς χρησιμοποιήθηκαν αυτά τα χρήματα ανά περίπτωση δεν ελέγχθηκε και ιδιαίτερα.
Συμφωνώ ότι όλα τα παραπάνω είναι διαπιστώσεις. Αλλά είναι αυτές που καθορίζουν και το ποιες πρέπει να είναι πραγματικά οι αντιδράσεις. Αν θέλουμε κάτι… against modern football τότε θα πρέπει να απορρίψουμε ακόμα και την τηλεόραση και να επιστρέψουμε στο γήπεδο, με τρόπο που να μπορούμε να κάτσουμε και ο ένας δίπλα στον άλλο με διαφορετικά κασκολ. Επειδή όμως αυτό δεν πρόκειται να γίνει, το ποδόσφαιρο σε υψηλό επίπεδο θα είναι αντικείμενο οικονομικής εκμετάλλευσης, ανάμεσα στην όποια UEFA και την όποια ESL και οι υπόλοιποι, όπως και στην πολιτική, θα εκφράζουμε την επαναστατική μας διάθεση μέσω των social media την ώρα που άλλοι θα παίρνουν τις αποφάσεις.