Είναι πολύ δύσκολο μέσα σε λίγες γραμμές να αποτυπώσεις το τι ακριβώς σημαίνει ο Σωτήρης Πανταλέων για τον Παναθηναϊκό. Αθλητής για 27 χρόνια στο «τριφύλλι», τα έδωσε όλα εντός (κι εκτός γηπέδου) για την ομάδα, με την οποία ήταν «στις χαρές και στις λύπες μαζί». Γράφει ο Γιώργος Γάκης.
Η σχέση του Σωτήρη με τον Παναθηναϊκό μετράει περίπου τρεις δεκαετίες, με κάποια πολύ μικρά διαλείμματα (Λατίνα, Παμβοχαϊκός, Κάννες). Οι τίτλοι που κατέκτησε με τον Παναθηναϊκό, τα ευρωπαϊκά ταξίδια απ’ τα σαλόνια των Final 4 της Ευρώπης στα… αλώνια του Αιγινίου για ματς… «τελικό» παραμονής, οι περιπέτειες εντός κι εκτός γηπέδου, η… «παραγοντική» απόφαση προσέγγισης του Δημήτρη Γιαννακόπουλου με τον Ερασιτέχνη ένα βήμα πριν τη διάλυση είναι μόνο μερικές «κουκκίδες» στην καταπράσινη ιστορία του παίκτη που αποτελεί «σημαία» του Παναθηναϊκού Αθλητικού Ομίλου.
Πρόκειται για έναν παίκτη που στην ηλικία των 40 ετών, αφού είχε ζήσει για… 100 χρόνια στα γήπεδα, μπήκε και άλλαξε τη ροή της αναμέτρησης απέναντι στον Ολυμπιακό και οδήγησε στη νίκη – τίτλο, το καλοκαίρι του 2020. Ξέρετε πολλούς που θα το έκαναν;
Ίσως το timing τότε να ήταν τότε ακόμα καλύτερο, αλλά πάντα ο αθλητής ξέρει καλύτερα.
Με την έναρξη της φετινής χρονιάς, σε ερώτηση του «Όλα Πράσινα» για το «μέχρι πότε ο Σωτήρης Πανταλέων θα βρίσκεται στα γήπεδα» είχε απαντήσει:
«Όταν έρθει ο χρόνος να σταματήσεις, δε μπορείς να κάνεις τίποτα γι’ αυτό, στο δείχνει το σώμα σου. Θέλω να βοηθάω τον Παναθηναϊκό με οποιονδήποτε τρόπο να προοδεύει και να γίνει αυτό που ορίζει η φύση του συλλόγου, να διεκδικεί τίτλους και την κορυφή. Το μέχρι πότε θα παίζω ή αν θα υπηρετώ τον Παναθηναϊκό με κάποιο άλλο τρόπο θα το δούμε, δε βιάζομαι».
Είναι φανερό ότι είχε προϊδεάσει για την μετέπειτα ενασχόλησή του με τον Παναθηναϊκό. Και σίγουρα, αυτή η ενασχόληση είναι το καλύτερο «δώρο» για τον κόσμο του Παναθηναϊκού, ξέροντας ότι η «Μάνα του Λόχου» είναι σε καλά χέρια. Στα χέρια του Σωτήρη Πανταλέοντα.
Τα λόγια του μετά το ντέρμπι, το τελευταίο για τον ίδιο, με τον Ολυμπιακό:
«Πάντα ένα ματς με τον Ολυμπιακό είναι ξεχωριστό όποια κι είναι η βαθμολογική σημασία ενός τέτοιου αγώνα. Οι δύο ομάδες αγωνίζονται για τη νίκη γιατί βλέπει όλη η Ελλάδα αυτά τα παιχνίδια. Είχα ένα έξτρα κίνητρο για εμένα γιατί ήταν το τελευταίο ντέρμπι της καριέρας μου.
Θεωρώ τον εαυτό μου ευλογημένο και πολύ τυχερό. Ξεκίνησα να παίζω βόλεϊ μικρό παιδάκι έχοντας όνειρα και φεύγω από το γήπεδο Ολυμπιονίκης με πολλούς τίτλους και οικογενειάρχης. Είναι πολύ δύσκολο για μένα. Δεν ξέρω πότε θα είμαι έτοιμος, αλλά αυτό μάλλον ήταν το τελευταίο εντός έδρας παιχνίδι μου απέναντι στον Ολυμπιακό.
Στη τελευταία μου θητεία με την ομάδα, ξεκινήσαμε από πολύ χαμηλά και κάναμε τον Παναθηναϊκό πάλι πρωταθλητή. Αγαπάω αυτόν τον σύλλογο και αυτό που πήρα πίσω ήταν η ίδια αγάπη σε μεγαλύτερο βαθμό. Δεν ξέρω αν αυτό που αισθάνομαι είναι δικαίωση αλλά είναι αυτό που είχα έβγαινε από μέσα μου και ό,τι έκανα πάντα το έκανα με κίνητρο την αγάπη που έχω για την ομάδα.
Πήρα απίστευτη αγάπη όλα αυτά τα χρόνια και είμαι ευτυχισμένος για αυτές. Όλα αυτά τα χρόνια είχα τρεις οικογένειες, αυτή που γεννήθηκα, αυτή που δημιούργησα και αυτή του Παναθηναϊκού».
Διαβάστε ακόμη…