Ο Κριστιάνο Ρονάλντο φέρεται σαν ανασφαλές παιδί, που έχει θυμώσει με τη Γιουβέντους

Εχει ρίξει αγκωνιές, μπάλες στο πρόσωπο αντιπάλων, κλωτσιές από πίσω, έχει σπρώξει ακόμα και τον Πεπ Γκουαρδιόλα. Εάν σε αυτά προσθέσουμε όλα τα κλάματα σε σημαντικές ήττες, αλλά και την απογοήτευση-θυμό του σε χαμένες ευκαιρίες ή στόχους, τότε θα χάσουμε το μέτρημα. Ο Κριστιάνο Ρονάλντο όταν θυμώνει ή στεναχωριέται, δεν μπορεί να το κρύψει. Είναι άνθρωπος και παίκτης ψυχολογίας. Οταν οι καταστάσεις γύρω του δεν λειτουργούν σωστά και κυρίως όταν εκείνος δεν εισπράττει την ευγνωμοσύνη, τότε αδυνατεί να λειτουργήσει αρμονικά και δεν μπορεί να είναι χαρούμενος. Είναι η στιγμή που θα ξεσπάσει. Και ίσως να το κάνει σε άσχετα πράγματα. Στην πραγματικότητα όμως λειτουργεί με συναισθηματική διαχείριση μικρού παιδιού και όταν του παίρνουν το παιχνίδι του (γκολ) ον αδικούν ή κυρίως δεν εισπράττει αποδοχή, τότε χάνει τον αυτοέλεγχό του.

Στα χρόνια του στη Ρεάλ Μαδρίτης τα παραδείγματα ήταν κάμποσα. Χαρακτηριστικό είναι τότε που δεν μιλούσε για έναν μήνα στον καλό φίλο του, Αλβαρο Αρμπελόα, επειδή ο “κακομοίρης” τόλμησε να βάλει το πρώτο γκολ της καριέρας του με τη Βασίλισσα, ενώ ο CR7 περίμενε από πίσω για να σκοράρει εκείνος. Ηταν το 2016 και ο Πορτογάλος σούπερ σταρ βρισκόταν ένα γκολ πίσω από τον Λιονέλ Μέσι στη μάχη για το “Χρυσό Παπούτσι” της Ευρώπης.

Ωστόσο, το θέμα αυτή τη στιγμή με τον Κριστιάνο δεν αφορά ένα ξέσπασμα αδικίας, όπως συνέβη πριν από λίγες μέρες σε εκείνο το Σερβία-Πορτογαλία για τα προκριματικά του Μουντιάλ, που δεν του μέτρησαν το γκολ στο φινάλε και έφυγε από το χορτάρι πριν τελειώσει το παιχνίδι, πετώντας το περιβραχιόνιο. Εκείνο ήταν ένα καθαρά αγωνιστικό ζήτημα της στιγμής. Αυτό όμως που έλαβε χώρα την Κυριακή στην αναμέτρηση της Γιουβέντους με την Τζένοα, υποκρύπτει μία διαφορετική διαδικασία που συμβαίνει στο κεφάλι του ηγέτη της Γηραιάς Κυρίας και έχει να κάνει με κάτι που έχει βιώσει δύο φορές στο παρελθόν με τη Ρεάλ.

Σε αυτό το 3-1 λοιπόν, παρά τη νίκη της ομάδας του, ο Ρονάλντο τα έβαλε με όλους και με τον ίδιο του τον εαυτό και επιβεβαίωσε ότι δεν είναι καλά από άποψη ψυχραιμίας γενικότερα. Αρχικά φώναζε με άσχημο τρόπο στους Κιελίνι, Κιέζα κατά τη διάρκεια του αγώνα. Μετά τα έχωσε στον Σέζνι για fair play που ο ίδιος δεν ήθελε να γίνει, παρά το ότι υπήρχε παίκτης της Τζένοα πεσμένος κάτω. Στη συνέχεια αφού πέταξε με θυμό τη φανέλα προς ένα ball boy, χτύπησε αποχωρώντας έναν τοίχο στα αποδυτήρια. Και εννοείται ότι έφυγε από το γήπεδο, δίχως να πει κουβέντα σε κανέναν.

Ο Αντρέα Πίρλο έσπευσε να τον δικαιολογήσει: «Ο Κριστιάνο είναι απλά ενοχλημένος, επειδή δεν έβαλε γκολ. Είχε ευκαιρίες, δεν του πήγε καλά και είναι φυσιολογικό για έναν παίκτη του δικού του επιπέδου, που θέλει πάντα να σκοράρει. Και όταν κάποιος θέλει πάντοτε να είναι τέλειος, είναι λογικό να θυμώνει όταν δεν του βγαίνει το ματς»!

Η αλήθεια είναι ότι η αιτιολόγηση του Πίρλο μπορεί να ακούγεται εξαιρετικά λογική, μα αυτό που δείχνει να βιώνει ο Πορτογάλος, είναι πιο σύνθετο και δεν έχει να κάνει τόσο με το ότι δεν βρήκε δίχτυα με την Τζένοα. Ο Κριστιάνο έχει ένταση καιρό τώρα. Ιδίως από τον αποκλεισμό από την Πόρτο και μετά. Και έχει να κάνει με όσα έχει βιώσει ξανά και στη Ρεάλ. Αυτό που ο ίδιος δεν μπορεί να διαχειριστεί είναι από τη μία η αβεβαιότητα και από την άλλη το να μην νιώθει ότι το club τον περιβάλει με όλη την αγάπη και την αποδοχή του.

Ολη αυτή η φημολογία του “μένει-φεύγει”. Ολα τα σενάρια πώλησης ή ανταλλαγής του, μπορούν πραγματικά να τον μουρλάνουν. Και αυτό οφείλεται στο ότι δεν βγαίνει η διοίκηση να τα λήξει και να επιβεβαιώσει ότι θέλει όσο τίποτ’ άλλο να τον κρατήσει κοντά της και να χτίσει πάνω του την επόμενη μέρα. Οσο συνεχίζεται μάλιστα αυτή η ιστορία, μην απορήσετε εάν βγει και μιλήσει ανοικτά για το ζήτημα. Το είχε κάνει το 2012, τότε που είχε σκοράρει δύο φορές κόντρα στη Γρανάδα και δεν πανηγύρισε, βγάζοντας αντιθέτως, εκνευρισμό. Οταν τον ρώτησαν σχετικά, είχε απαντήσει ότι: «Τόσο ο κόσμος, όσο και η ομάδα γνωρίζουν γιατί είμαι στεναχωρημένος. Οταν είμαι έτσι δεν μπορώ να δείχνω χαρούμενος. Η ομάδα ξέρει τι πρέπει να κάνει».

Ο Κριστιάνο συζητούσε τότε την επέκταση του συμβολαίου του και ο Φλορεντίνο Πέρεθ έπαιζε μαζί του παιχνίδια εξουσίας. Εκείνο που ήθελε στ’ αλήθεια ο Πορτογάλος, ήταν συναίσθημα και φυσικά παραπάνω χρήματα, απόδειξη αναγνώρισης της κορυφαίας αξίας του. Το ίδιο είχε και όταν τελικά αποφάσισε να φύγει για τη Γιούβε. Τότε είχε εξηγήσει ότι: «Δεν φεύγω για τα χρήματα, αλλά για τη συμπεριφορά και την εκτίμηση που δεν μου έδειξε ο πρόεδρος».

Ο Κριστιάνο Ρονάλντο εκτός από απόλυτη μηχανή, παραμένει ένα βαθιά συναισθηματικό, ανασφαλές παιδί, το οποίο έχει ανάγκη και απολαμβάνει την αποδοχή και την ασφάλεια. Θέλει να του δείχνουν με όλους τους τρόπους ότι είναι ο καλύτερος και ότι θα πράξουν τα πάντα για να μείνει στην ομάδα τους. Αυτό δηλαδή που αρνείται να κάνει εδώ και κάμποσο καιρό η Γιουβέντους. Καθώς λοιπόν το club θα εξακολουθεί να μην ξεκαθαρίζει το πλάνο του, τόσο εκείνος θα λειτουργεί με ένταση και απώλεια στοχοπροσύλωσης. Το πρόβλημα όμως είναι ότι είτε η Γηραιά Κυρία δεν ξέρει τι θέλει να κάνει, είτε θέλει να τον ξεφορτωθεί και δεν του το λέει από τώρα. Στην αντίθετη περίπτωση θα μπορούσε πολύ απλά ο Αντρέα Ανιέλι να πει δύο λόγια δημόσια υπέρ της παραμονής του και να λήξει το θέμα. Και όσο δεν το κάνει…

Follow me: @jorgekaraman
Instagram: jorge_karaman