Μιλώντας σε αθλητική ιστοσελίδα, ο Τζον Κόρφας θυμήθηκε το πρώτο ευρωπαϊκό τρόπαιο του Παναθηναϊκού στο Παρίσι, τον Ντομινίκ, τον Μάλκοβιτς αλλά και το χαμένο πρωτάθλημα από τον Ολυμπιακό.
Αναλυτικά η συνέντευξη του άλλοτε παίκτη του Παναθηναϊκού στην ιστοσελίδα «Gazzetta»:
«Προφανώς και μου έχει μείνει στο μυαλό ο τρόπος με τον οποίο τελείωσε ο τελικός (γέλια). Ήταν τρελό αυτό που έγινε στα τελευταία δευτερόλεπτα. Χάσαμε τη μπάλα, προσπάθησα να τη σώσω πέφτοντας στο παρκέ και ξαφνικά είδα τον Βράνκοβιτς να περνάει από πάνω μου και να σηκώνεται για το εκπληκτικό μπλοκ που μας χάρισε το ευρωπαϊκό
Αν δείτε καλά τη φάση στο βίντεο του αγώνα θα καταλάβετε ότι παραλίγο να μην γίνει ποτέ αυτή η τάπα. Και αυτό διότι όταν έπεφτα στο παρκέ θέλοντας να διεκδικήσω τη μπάλα και να σταματήσω τον αιφνιδιασμό τους, λίγο έλλειψε να σκοντάψει πάνω μου ο Στόγιαν. Ευτυχώς όμως πέρασε από πάνω μου και μπόρεσε να φτάσει τον Μοντέρο για το κόψιμο».
Για τον Ντομινίκ Ουίλκινς: «Στα αποδυτήρια υπήρχε τεράστιος ενθουσιασμός πριν από το Final 4 γιατί ήταν κάτι που το θέλαμε πολύ. Όχι μόνο το θέλαμε, αλλά το πιστεύαμε κιόλας. Ήμασταν πολύ αισιόδοξοι και ήταν κάτι που το συζητούσαμε πολύ. Δεν το κρύβαμε. Είχαμε πάει στο Παρίσι για να πάρουμε το κύπελλο. Δεν θυμάμαι τι έλεγε ο κόσμος απ’ έξω αναφορικά με το αν ήμασταν ή όχι το φαβορί, ειδικά από τη στιγμή που είχαμε χάσει κάποια ματς που δεν έπρεπε όπως αυτό με την Μπενφίκα. Και μάλιστα δεν είχαμε παίξει και καλά. Όμως αυτό που θυμάμαι καλά είναι το πώς νιώθαμε εμείς. Και εμείς το πιστεύαμε. Η ψυχολογία μας άλλαξε στη σειρά με την Μπενετόν, όταν και καταφέραμε να κάνουμε το break στο Τρεβίζο».
Γιατί χάρηκε παραπάνω το τρόπαιο: «Προσωπικά το ήθελα πάρα πολύ γιατί πριν από τρία χρόνια δεν τα είχα καταφέρει με τον ΠΑΟΚ στο Final 4 της Αθήνας. Είχα απογοητευτεί πολύ τότε. Οπότε καταλαβαίνεις ότι ήμουν πάρα πολύ συγκεντρωμένος σε αυτόν τον στόχο. Είχαμε και πολύ καλή ομάδα, οπότε ίσως να ήταν τότε και η τελευταία μου ευκαιρία. Δεν σου παρουσιάζεται κάθε μέρα η δυνατότητα να διεκδικήσεις ένα ευρωπαϊκό τρόπαιο. Ειδικά όταν έχεις συμπαίκτη τον Ντομινίκ Ουίλκινς. Τότε, ναι. Οι πιθανότητές σου αυξάνονται ακόμα περισσότερο
Ήταν κάτι το φοβερό για μένα να είμαι συμπαίκτης με τον Ντομινίκ Ουίλκινς. Προφανώς και ήταν ο καλύτερος συμπαίκτης που είχα ποτέ. Δεν ήταν μόνο εκπληκτικός παίκτης, κάτι το οποίο γνώριζε όλος ο κόσμος, αλλά πρόκειται για για εξαιρετικό άνθρωπο. Αν μη τι άλλο όταν κάνω τον απολογισμό της καριέρας μου, πάντα θα συμπεριλαμβάνω στα highlights το γεγονός ότι έπαιξα μαζί του για μια χρονιά».
Για τον Μπόζινταρ Μάλκοβιτς: «Στου Μάλκοβιτς του άρεσε το αργό τέμπο στο ματς και έδινε έμφαση στην άμυνα. Και ξέρεις κάτι; Αυτό μας έκανε καλό στο Final 4. Με αυτόν τον τρόπο καταφέραμε να πάρουμε το ευρωπαϊκό τρόπαιο. Κυρίως με την άμυνά μας. Και αυτή η πίεση που νιώθαμε και είχαμε, μας βγήκε σε καλό. Ο τρόπος που προσεγγίσαμε τα δύο ματς ήταν ο πλέον κατάλληλος για να φτάσουμε στον στόχο μας. Μειώσαμε τις κατοχές των αντιπάλων μας, δεν τους δώσαμε εύκολα καλάθια και έτσι αυξήσαμε τις πιθανότητες της νίκης μας. Φυσικά είχε γίνει όλη η δουλειά καθ’ όλη τη διάρκεια της χρονιάς και ήμασταν απολύτως έτοιμοι για το Final 4. Και όπως είπα, σε αυτά τα παιχνίδια, είναι απαραίτητος αυτός ο τρόπος του παιχνιδιού.
Στο τέλος όταν επιτέλους κράτησα αυτό το τεράστιο τρόπαιο, ένιωσα δικαίωση. Για μένα, για την ομάδα, για όλους μας. Οι κόποι μας και η δουλειά που είχαμε κάνει, ανταμείφθηκαν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Είχαμε πετύχει τον μεγαλύτερο στόχο μας. Και πραγματικά ήμασταν όλοι τόσο μα τόσο χαρούμενοι. Και για έναν ακόμη λόγο για τον οποίο είμαι πάρα πολύ περήφανος. Είχαμε γίνει τότε η πρώτη ελληνική ομάδα που έφτανε στην κατάκτηση του τροπαίου. Και αυτό είναι κάτι το μοναδικό.
Θα μπορούσα να το είχα καταφέρει τρία χρόνια νωρίτερα με τον ΠΑΟΚ, αλλά κάποιες λεπτομέρειες οι οποίες παίζουν σημαντικό ρόλο σ’ ένα Final 4 μας είχε στερήσει τη δυνατότητα να διεκδικήσουμε το τρόπαιο. Γιατί στον τελικό εναντίον της Λιμόζ δεν υπήρχε περίπτωση να το χάναμε… Αναμφισβήτητα το ευρωπαϊκό τρόπαιο με τον Παναθηναϊκό αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες στιγμές της καριέρας μου. Όμως έχω πάρει μέρος σε αρκετούς τελικούς, έχω κατακτήσει τρόπαια με τον ΠΑΟΚ όπως το κύπελλο Κόρατς το ’94 ή το πρωτάθλημα Ελλάδας το ’92 ύστερα από έξι χρόνια προσπάθειας. Όμως σίγουρα αποτελεί μία από τις καλύτερες στιγμές στην καριέρα μου».
Για την απώλεια του πρωταθλήματος από τον Ολυμπιακό: «Μετά δεν μπορέσαμε να ολοκληρώσουμε το triple crown και αυτό διότι χάσαμε το πρωτάθλημα από το Ολυμπιακό που είχε πολύ καλή ομάδα. Εκτός από αυτό δεν είχαμε πλεονέκτημα έδρας στους τελικούς ενώ την ίδια ώρα δεν έπαιζε και ο Ντομινίκ Ουίλκινς. Επίσης και εγώ ήμουν εκτός λόγω τραυματισμού. Οπότε τα προβλήματα που αντιμετωπίζαμε, θεωρώ μας στέρησαν τη δυνατότητα να φτάσουμε και στον τρίτο τίτλος της σεζόν. Και πολλοί λένε για τους 35 πόντους στο 5ο ματς. Τι πέντε, τι 35. Η ήττα είναι ήττα. Αν ήμασταν πλήρεις θεωρώ ότι θα είχαμε κάνει το triple crown.
Για το σουτ με το ένα χέρι: «Μου άρεσε πολύ! Ήταν το σήμα κατατεθέν μου. Όλοι με θυμούνται για το στυλ μου (γέλια). Και ξέρεις, δεν το θεώρησα ποτέ ως κάτι το ασυνήθιστο. Όμως όλοι συζητούσαν και μιλούσαν για τον τρόπο με τον οποίο σουτάρω. Ήταν μοναδικός και μου άρεσε».
Διαβάστε ακόμη…