Ο θρυλικός Ζιλμπέρτο Σίλβα παραχώρησε συνέντευξη σε αθλητική ιστοσελίδα και μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στο διπλό πέρασμά του από τον Παναθηναϊκό, ως παίκτης και ως τεχνικός διευθυντής.
Παραχωρώντας συνέντευξη στο «Gazzetta», ο Ζιλμπέρτο Σίλβα υποστήριξε μεταξύ άλλων τα εξής:
«Το καλοκαίρι του 2008 είχα ακόμη ένα χρόνο συμβόλαιο με την Άρσεναλ. Στην σεζόν που μόλις είχε τελειώσει δεν είχα παίξει πολλά παιχνίδια. Έμπαινα κυρίως από τον πάγκο. Μετά από έξι χρόνια, ο Αρσέν έδωσε ευκαιρίες στον Φλαμινί. Έγινε εκείνος βασικός. Την σεζόν 2007-2008. Ήμουν πολύ δυσαρεστημένος που ξόδευα τόσο χρόνο στον πάγκο. Ήμουν σίγουρος πως αυτό δεν ήταν το σωστό. Την χρονιά 2006-2007 ήταν η καλύτερή μου. Ήμουν δεύτερος σκόρερ, ήμουν αρχηγός λόγω της απουσίας της Ανρί, είχα μεγάλη συνεισφορά στην ομάδα. Ήταν, όμως, μία απόφαση του προπονητή. Δεν συμφωνούσα με αυτό αλλά έπρεπε να το δεχθώ.
Αποφάσισα πως πρέπει να φύγω. Δεν ήθελα να μείνω στην Αγγλία. Είχα προτάσεις αλλά ήθελα κάτι διαφορετικό. Τότε ήρθε η πρόταση για τριετές συμβόλαιο από τον Παναθηναϊκό. Ήθελα μια νέα πρόκληση. Είχα μόνο ένα καλό προαίσθημα για τον Παναθηναϊκό. Από την πρώτη ημέρα αυτό επιβεβαιώθηκε. Από το αεροδρόμιο. Υπήρχε τόσος κόσμος εκεί. Δεν το περίμενα. Δεν ήξερα πόσο τρελοί είναι οι οπαδοί του Παναθηναϊκού. Ήμουν ευτυχισμένος από την πρώτη ημέρα. Πέρασα τρία υπέροχα χρόνια στην Ελλάδα. Υπήρχαν οπαδοί από άλλες ομάδες που μου έδειχναν αγάπη. Υπήρχε κόσμος που ήταν κοντά μου και ήταν τιμή για εμένα που τους γνώρισα.
Όταν ήρθα υπήρχαν μεγάλες προσδοκίες. Ήταν στα 100 χρόνια του συλλόγου. Η ομάδα ήταν έτοιμη να κατακτήσει τίτλους. Είχαμε ισορροπία, δυνατές προσωπικότητες, ηγέτες, παίκτες που είχαν εμπειρίες πρωταθλητισμού και δύσκολων παιχνιδιών. Είχαμε παίκτες που είχαν κάνει πρωταθλητισμό. Στις κρίσιμες στιγμές μιλούσαν αυτές οι εμπειρίες. Όταν κατακτάς ένα τρόπαιο δεν είναι ζήτημα μιας ημέρας. Είναι μαραθώνιος. Να δουλεύεις κάθε ημέρα, να είσαι συμπαγής πνευματικά. Να κάνεις κάθε μέρα το καλύτερο.
Στην χρονιά του νταμπλ είχαμε δύο προπονητές. Τον Χενκ Τεν Κάτε και τον Νίκο Νιόμπλια. Διαφορετικές προσωπικότητες, διαφορετικοί τρόποι δουλειάς. Ο Χενκ ήταν λίγο περισσότερο σκληρός με τους Έλληνες παίκτες, στον τρόπο που μιλούσε, που τους διαχειριζόταν. Toυς φώναζε στις προπονήσεις, στο γήπεδο, κάποιες φορές τους… τραμπούκιζε.
Ήταν ψηλός, ξέρεις. Ξέχωρα από αυτά, ήταν πολύ καλός τύπος να μιλήσεις μαζί του, να πιεις καφέ, εκτός δουλειάς. Θα μπορούσε να τα πάει καλύτερα, αν είχε καταλάβει καλύτερα τους Έλληνες και τον τρόπο που ήθελε να τους δώσει κίνητρο. Κάποιες φορές το έχανε. Έκανε καλή δουλειά, όμως. Κάποιες φορές εγώ διαφωνούσα μαζί του. Και το έλεγα. Μία φορά δεν ήμουν χαρούμενος και το λύσαμε με διάλογο. Μπορείς να διαφωνείς με τον καθένα αλλά πρέπει να υπάρχει σεβασμός για το καλό της ομάδας.
Όσον αφορά τον Νιόμπλια; Το δύσκολο για τους ξένους παίκτες και για εμένα ήταν το πρόβλημα της επικοινωνίας. Εκείνος δεν μιλούσε αγγλικά, εγώ δεν μιλούσα ελληνικά αλλά ήταν πολύ καλός άνθρωπος. Μου άρεσε η συμπεριφορά του. Έπαιρνε το καλύτερο από τον καθένα. Έβαζε ψυχή στην δουλειά του, είχε γνώσεις. Όταν ήρθε, το πιο σημαντικό που έκανε ήταν να βάλει πράγματα που ήταν σε λάθος θέση, στην σωστή! Έκανε το καλύτερο για την ομάδα. Η ομάδα αντέδρασε σωστά και κατακτήσαμε πρωτάθλημα και Κύπελλο.
Όταν επέστρεψα στον Παναθηναϊκό το 2016 ως διευθυντής ποδοσφαίρου ήξερα πως η πρόκληση ήταν μεγάλη. Πίστευα πως μπορούσα να βοηθήσω στην πρώτη μου εμπειρία σε αυτό το πόστο. Το μεγαλύτερο πρόβλημα στο ποδόσφαιρο, όχι μόνο στην Ελλάδα, είναι πως όλοι περιμένουν αποτελέσματα άμεσα. Πάρα πολύ άμεσα. Δεν υπάρχει υπομονή. Οι πρόεδροι έχουν τον δικό τους τρόπο να σκέφτονται το άθλημα.
Σέβομαι την απόφαση του Αλαφούζου. Ήταν δύσκολο να το καταλάβω, βέβαια. Εκείνος είναι ο ιδιοκτήτης. Αποφάσισα να φύγω γιατί δεν υπήρχε πρόοδος, δεν έβλεπα πως θα μπορούσε να υπάρξει πρόοδος μακροπρόθεσμα όταν δεν γίνονται κάποια πράγματα. Όταν ήρθα ήξερα πως το πρότζεκτ είχε βασιστεί στον προπονητή, ήρθα αργά. Προσπάθησα να βοηθήσω. Εκείνο το καλοκαίρι έφερα τον Νούνο Ρέις. Νέος παίκτης, είχε ταλέντο αλλά ο προπονητής δεν τον χρησιμοποιούσε. Είχε κάθε δικαίωμα να το κάνει.
Σεβάστηκα την διαδικασία που υπήρχε, τον κόσμο που βρήκα αλλά δεν ήμουν χαρούμενος με κάποια πράγματα. Όπως τον τρόπο που το κλαμπ έβλεπε τότε την ακαδημία του. Ήθελαν να διώξουν τον Γιάννη Σαμαρά, έναν πολύ ικανό άνθρωπο. Έκανε σπουδαία δουλειά. Δεν συμφωνούσα όταν ήθελαν να τον διώξουν. Είπα στον πρόεδρο να μην τον διώξει και σεβάστηκε την επιθυμία μου. Ήταν πολύ σημαντικός για την ομάδα. Είχε πλάνο, σχέδιο, υπήρχαν παίκτες νεαροί που τους δούλευε και είχαν τα εφόδια να παίξουν στην πρώτη ομάδα.
Εκείνη η σεζόν είχε ξεκινήσει καλά, μπήκαμε στους ομίλους του Europa League. Όταν, όμως, τα αποτελέσματα δεν έρχονται, δεν είναι μόνο πάντα γιατί κάτι κάνεις κακό. Σίγουρα παίζει και κάποιο ρόλο όταν υπάρχουν καθυστερήσεις στις πληρωμές αλλά κάποιες φορές ο αντίπαλος είναι καλύτερος. Πρέπει να το αποδεχθείς. Πρέπει να πας ένα βήμα μπροστά, να παλέψεις περισσότερο και να βρεις τις λύσεις».
Διαβάστε ακόμη…