Νέα αφετηρία για τον ΠΑΟΚ η αλλαγή φιλοσοφίας

Η αγωνιστική εικόνα του ΠΑΟΚ στην πρεμιέρα των play off, η προσέγγιση του παιχνιδιού από τον Πάμπλο Γκαρσία και φυσικά η συνέπεια και το πάθος των παικτών, μας έδειξε ένα άλλο πρόσωπο της ομάδας.

Το πρόσωπο μιας ομάδας που τόσο οι παίκτες και της όσο και ο προπονητής της, προσαρμόζονται στις απαιτήσεις και δείχνουν ικανοί να αλλάξουν τα δεδομένα και την εις βάρος τους κακή εικόνα που μόνο αδικαιολόγητα δεν δημιουργήθηκε.

Σαφώς και είμαστε λάτρεις του θεάματος. Ολοι μας. Παράλληλα όμως είμαστε και λάτρεις του αποτελέσματος. Μια ομάδα που κυνηγά στόχους, πρώτα ενδιαφέρεται για το αποτέλεσμα και στη συνέχεια για το θέαμα.

Εκτιμώ την προσπάθεια και την βούληση του Γκαρσία για να παρουσιάσει επιθετικό και θεαματικό ποδόσφαιρο ο ΠΑΟΚ. Ωστόσο, τίποτε δεν είναι περισσότερο θεαματικό από τη νίκη. Κακά τα ψέματα, οι νίκες και θετικά αποτελέσματα έλειψαν από τον Δικέφαλο.

Το γεγονός δημιούργησε αρνητικό κλίμα που επηρέασε ακόμα περισσότερο την ομάδα. Η νίκη επί της ΑΕΚ, έφερε ισορροπία τόσο στο εσωτερικό της ομάδας όσο και στο σύνολο του ασπρόμαυρου οργανισμού. Θεωρώ ότι η προσέγγιση του συγκεκριμένου αγώνα, πρέπει να αποτελέσει οδηγό για τον ΠΑΟΚ στη συνέχεια της περιόδου.

Οι νίκες δημιουργούν ψυχολογία και χτίζουν χαρακτήρα. Κι αυτό που χρειάζεται τώρα ο ΠΑΟΚ, είναι νίκες για να χτίσει χαρακτήρα και να υλοποιήσει τους στόχους του. Πάνω στις νίκες μπορεί να επενδύσει ο Γκαρσία για να παρουσιάσει εν τέλει μια ομάδα όπως την έχει στο μυαλό του.

Οι νίκες θα του δώσουν την πίστωση χρόνου που χρειάζεται για να δημιουργήσει το δικό του αγωνιστικό μοντέλο. Ο ΠΑΟΚ έχει τις προοπτικές και την 2η θέση στο βαθμολογικό πίνακα της Super League να κατακτήσει και το Κύπελλο να φέρει στην Θεσσαλονίκη. Αρκεί να φερθεί έξυπνα ποντάροντας στο αποτέλεσμα.

Η εκπλήρωση των στόχων αν θέλετε, επιτάσσει την υιοθέτηση της φιλοσοφίας με την οποία αντιμετώπισε ο ΠΑΟΚ την ΑΕΚ, στην πρεμιέρα του μίνι πρωταθλήματος. Οι επόμενοι αγώνες στα play off και φυσικά ο πρώτος ημιτελικός του Κυπέλλου με την ΑΕΚ, δεν αφήνουν περιθώρια για… χαλαρότητα.

Μπήκαμε πλέον στην πλέον κρίσιμη περίοδο της φετινής σεζόν και τα αντανακλαστικά που θα δείξουν οι ομάδες στους αγωνιστικούς χώρους, θα καθορίσουν τόσο την τελική κατάταξη στο βαθμολογικό πίνακα του πρωταθλήματος όσο και την έκβαση του κυπέλλου.

Πάμε σε θέμα… αγαπημένο. Οι πανωλεθρίες που χαρακτηρίζουν τις παρεμβατικές κινήσεις του Λευτέρη Αυγενάκη στον ελληνικό αθλητισμό, απλά επιβεβαιώνουν την άποψη που έχω εκφράσει (φυσικά δεν είμαι ο μόνος), περί επένδυσης σε… κουτσό άλογο όπως λέει και ο λαός.

Το κακό είχε φανεί από την αρχή, στην κυβέρνηση όμως δεν ήθελαν να το παραδεχθούν. Η στήριξη που απλόχερα παρείχαν στον Υπουργό, δεν τους δικαίωσε. Αντίθετα έχει εκθέσει την κυβέρνηση σε βαθμό… κακουργήματος. Ο Αυγενάκης έπρεπε να αποπεμφθεί μετά τον σκανδαλώδη διορισμό των μελών της ΕΕΑ. Κι αν έκαναν τα στραβά μάτια τότε, είχαν υποχρέωση να τον αποπέμψουν μετά την σκανδαλώδη σε βάρος του ΠΑΟΚ γνωμάτευση της επιτροπής ΤΟΥ, για τις ανυπόστατες όπως περίτρανα αποδείχθηκε καταγγελίες του Ολυμπιακού περί πολυιδιοκτησίας.

Εκτός κι αν εκτελούσε εντολές… άνωθεν. Αργά ή γρήγορα θα το καταλάβουμε. Ουδέν κρυπτό υπό του ήλιου.

Ολοκληρώνω τονίζοντας τα εξής. Τα κροκοδείλια δάκρυα για την μη εκλογή των διεθνών του 2004 στην εκτελεστική επιτροπή της ΕΠΟ, δεν θα τα ξεχάσουμε εύκολα. Θα τα θυμηθούμε και μάλιστα σύντομα γιατί οι καταστάσεις θα το επιβάλλουν. Ξέρετε, η ζωή είναι ρόδα. Θα έπρεπε να το γνωρίζουν όσοι έσπευσαν να «μαλώσουν» τους εκλέκτορες στις τελευταίες επιλογές της ΕΠΟ, για τις επιλογές τους.