Ο Γιώργος Βόβορας παραχώρησε μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη στην ιστοσελίδα «Gazzetta», σπάζοντας τη σιωπή του, μετά την απομάκρυνσή του από τον πάγκο του «Εξάστερου».
-Αρχικά, πώς «γεμίζεις» πλέον τις ώρες σου; Και το ρωτάμε αυτό γιατί είναι η πρώτη φορά που μένεις μακριά από πάγκους, προπονήσεις, γενικά την ρουτίνα που έχει μια ομάδα.
«Καταρχήν ζούμε σε μια πρωτόγνωρη, για όλους, κατάσταση. Έχω την ευκαιρία να περνάω πολύ ώρα με την οικογένειά μου, τα παιδιά μου και προσπαθώ να αξιοποιήσω αυτόν τον χρόνο ποιοτικά μαζί τους, αλλά και εγώ προσπαθώ να εξελιχθώ βλέποντας πολλά παιχνίδια. Βλέπω πράγματα τα οποία δεν έχεις τον χρόνο και το μυαλό να τα παρατηρήσεις όταν είσαι ενεργός σ’ έναν πάγκο. Άλλωστε και πολλοί προπονητές έχουν δηλώσει ότι μια αποχή από τους πάγκους μπορεί να σε κάνει καλύτερο και να βλέπεις κάποια πράγματα πολύ πιο ώριμα και πιο ξεκάθαρα».
-Άρα η σύζυγός σου και τα παιδιά σε χαίρονται και με το παραπάνω τώρα
«Η γυναίκα μου, μου είπε ότι ‘τώρα κατάλαβες ότι έχεις και δεύτερο παιδί’. Γιατί έχω και μια κόρη 2,5 χρονών. Είναι από τα καλά να είσαι κοντά στην οικογένειά σου και να ζήσεις στιγμές που έχεις χάσει όλα αυτά τα χρόνια».
-Πάντως ρεπορταζιακά σε προσέγγισε ο Ηρακλής, αλλά εσύ αρνήθηκες… Δεν ήθελες να μείνεις Ελλάδα; Έχεις στόχο να ψάξεις στο εξωτερικο;
«Είχα μια ευκαιρία να είμαι φέτος στον πάγκο του Παναθηναϊκού. Πράγματι έγινε μια μικρή επαφή με τον Ηρακλή, αλλά θεωρώ ότι το καλύτερο βήμα για μένα, το ιδανικό, θα ήταν να πάω στο εξωτερικό. Είναι πολύ σημαντική η επιλογή που θα κάνω την επόμενη σεζόν και θα ήθελα να ξεκινήσω από μια ομάδα στην Ευρώπη όπου μπορείς να σκεφτείς καθαρά το αγωνιστικό, το μπασκετικό κομμάτι και από εκεί να μπορέσεις να δημιουργήσεις κάτι στέρεο και υγιές».
-Στην Ελλάδα δεν μπορείς να κοιτάξεις μόνο το μπασκετικό κομμάτι ή δεν έχει σχέση αυτό που είπες;
«Δεν πρέπει να μηδενίζουμε το ελληνικό μπάσκετ. Το ελληνικό μπάσκετ έχει προσφέρει τόσα πολλά στον αθλητισμό. Το ελληνικό πρωτάθλημα φέτος, παρόλο που ξέρουμε ότι τα μπάτζετ είναι πολύ χαμηλά και ότι οι παίκτες που έρχονται δεν έχουν καμία σχέση με την ποιότητα των παικτών που έρχονταν πριν από κάποια χρόνια, θεωρώ όμως ότι είναι ανταγωνιστικό και σκληρό. Και αυτό διότι υπάρχει μια πολύ καλή γενιά Ελλήνων προπονητών, οι οποίοι δουλεύουν, παρά τις δύσκολες συνθήκες που επικρατούν. Βλέπουμε ότι έχουν αλλάξει πολλοί προπονητές στους πάγκους των ελληνικών ομάδων. Είναι πολύ δύσκολο για έναν προπονητή να έχει την ηρεμία να δουλέψει. Παρόλα αυτά πολλές ομάδες έχουν ξεκάθαρη φιλοσοφία. Έχουν πολύ καλό ρόστερ και αυτό οφείλεται στην ποιότητα των Ελλήνων προπονητών. Δεν μηδενίζω το ελληνικό πρωτάθλημα, αλλά αυτή τη στιγμή η Ευρώπη μπορεί να σου ανοίξει πολλές πόρτες για να εξελιχθείς στην καριέρα σου».
-Τώρα που κάθεσαι και κάνεις ενδεχομένως και κάποιες σκέψεις μόνος σου, τι είναι αυτό που σου έχει μείνει από τον Παναθηναϊκό; Τόσο ως head coach για ένα εξάμηνο, όσο και για όλα τα προηγούμενα χρόνια που ήσουν βοηθός…
«Στον Παναθηναϊκό έζησα πολύ μεγάλες στιγμές, πολύ μεγάλες χαρές, πέντε πρωταθλήματα, τέσσερα κύπελλα και είμαι ευγνώμων για όλα αυτά. Πριν από πολλά χρόνια αν μπορούσα να σκεφτώ την εξέλιξή μου και ότι θα έχω πάρει τόσους πολλούς τίτλους με μια από τις καλύτερες ομάδες της Ευρώπης, θα ήταν κάτι που θα φάνταζε ως μακρινό όνειρο. Ο Παναθηναϊκός θα είναι πάντα ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής μου. Του χρωστάω ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ για την εξέλιξη που είχα όλα αυτά τα χρόνια στον πάγκο αλλά έτσι είναι η αθλητική ζωή. Και δεν αναφέρομαι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε όλον τον κόσμο. Είναι μεγάλο κεφάλαιο για μένα ο Παναθηναϊκός αλλά πρέπει να προχωρήσεις. Και αυτή τη στιγμή πρέπει να προχωρήσω στο επόμενό μου βήμα».
-Αν είχες την ευκαιρία να γυρίσεις έναν χρόνο πίσω και γνωρίζοντας τις δυσκολίες που θα ακολουθούσαν από την στιγμή που τις έζησες, θα αναλάμβανες και πάλι την τεχνική ηγεσία του Παναθηναϊκού; Ή θα έδινες λίγο ακόμα χρόνο και στον εαυτό σου;
«Όταν προσφέρεται ο πάγκος του Παναθηναϊκού σ’ έναν προπονητή, είναι όνειρο για ολους. Για εμένα ήταν ευλογία που ήμουν τόσα χρόνια στον οργανισμό του Παναθηναϊκού. Γνωρίζοντας ότι θα είναι δύσκολες συνθήκες. Μάλιστα έγιναν πολύ πιο δύσκολες με την αποχώρηση του κυρίου Δημήτρη Γιαννακόπουλου, όπως επίσης με την αργοπορία που υπήρχε για το σχήμα που θα τρέξει την ομάδα. Όμως όλοι οι προπονητές πιστεύαμε ότι με την στελέχωση του ρόστερ και με την δουλειά που θα κάναμε, θα μπορούσαμε να δημιουργήσουμε κάτι ανταγωνιστικό. Δεν θα μπορούσα να αφήσω μια τέτοια ευκαιρία. Δεν μετανιώνω ούτε στιγμή που βγήκα μπροστά σε μια δύσκολη χρονιά. Τη φετινή σεζόν, ακόμα και ο νικητής της EuroLeague δεν θα είναι μόνο η καλύτερη ομάδα, αλλά και η πιο τυχερή ομάδα. Οι μεταβλητές, οι συνθήκες, αλλάζουν από εβδομάδα σε εβδομάδα. Δεν θα ξέρεις πώς θα είναι στα playoffs ή στο Final 4. Μια χρονιά με πολλά ερωτηματικά. Ήξερα από την αρχή τις δυσκολίες, αλλά σίγουρα δεν θα άφηνα ποτέ αυτήν την ευκαιρία να φύγει από τα χέρια μου».
-Υποθέτουμε ότι παρακολουθείς τώρα τους αγώνες του Παναθηναϊκού… Καθισμένος στον καναπέ σου και βλέποντας την ομάδα, υπάρχουν πράγματα που θα ήθελες να εφαρμόσεις και δεν το έκανες;
«Με τους περισσότερους παίκτες έχω περάσει πάρα πολλές ώρες στο γήπεδο. Ιδιαίτερα με τους Έλληνες παίκτες, τον Μήτογλου, τον Παπαγιάννη, τον Παπαπέτρου, τον Καλαϊτζάκη. Το πλάνο και ο στόχος που έχει ο Παναθηναϊκός σε μια δύσκολη χρονιά, εκτός από το να κατακτήσει το νταμπλ, είναι η εξέλιξη κάποιων παιδιών. Και ότι μπορεί του χρόνου να δημιουργήσει έναν κορμό και πάνω σ’ αυτόν και στην εξέλιξή τους να χτυπήσει κάτι πιο δυνατο. Οπότε γνωρίζοντας ότι θα είναι δύσκολη η χρονιά, ο Παναθηναϊκός θα έχει πολλά κέρδη τα οποία θα αξιοποιηθούν στο άμεσο μέλλον. Σίγουρα όταν βλέπεις τα παιχνίδια και είσαι πιο ήρεμος, σκέφτεσαι τι θα μπορούσες να κάνεις διαφορετικό. Το μυαλό δεν σταματάει. Άλλωστε και όταν ήμουν στον Παναθηναϊκό περνούσαμε με τους συνεργάτες μου πολλές ώρες προσπαθώντας να βρούμε τις καλύτερες δυνατές λύσεις. Έτσι και μετά, βλέπαμε τι κάναμε λάθος και τι θα μπορούσαμε να διορθώσουμε. Ξεκινήσαμε μ’ ένα πάρα πολύ δύσκολο πρόγραμμα και αν δεν ξεκινήσεις με νίκες, συνέχεια προστίθεται περισσότερη πίεση και βάρος στους παίκτες. Δεν θα ήθελα να το πω ως δικαιολογία αλλά στα ματς που κοουτσάρισα στην EuroLeague τη φετινή σεζόν, σε σχέση με την περσινή σεζόν στο ίδιο σημείο, είχαμε το ίδιο ποσοστό νικών-ηττών. Όμως μας έτυχε το δύσκολο πρόγραμμα με την Εφες, την ΤΣΣΚΑ. Προσπαθήσαμε να είμαστε ανταγωνιστικοί και να φτάσουμε σε μια μεγάλη νίκη αλλά δεν καταφέραμε. Όπως για παράδειγμα με την Ρεάλ στις παρατάσεις. Είναι μικρές λεπτομέρειες οι οποίες θα μπορούσαν να σου χαρίσουν κάποιες νίκες. Όλοι οι προπονητές κάνουν λάθη. Όποιος δεν κάνει λάθη ειναι σπίτι του. Οπότε όταν είσαι σ’ έναν πάγκο και δουλεύεις σίγουρα θα κάνεις λάθη.
Βλέποντας λοιπόν τα λάθη μου, λόγω και των συνθηκών, έχει να κάνει με τον Μήτογλου για τον οποίο χαίρομαι πάρα πολύ. Είναι ένας παίκτης, ο οποίος είτε παίζει στο τέσσερα, είτε παίζει στο πέντε, δίνει ώθηση στον Παναθηναϊκό. Και με το ριμπάουντ του, με τη δύναμή του και το πληθωρικό του παιχνίδι. Στα τελευταία ματς που δεν είχαμε τον Ζακ Όγκουστ λόγω του προσωπικού προβλήματος που αντιμετώπισε αλλά και στη συνέχεια με τον τραυματισμό του, μειώθηκαν οι επιλογές στο πέντε. Όταν ο Ντίνος πήγε στο ‘τέσσερα’ έδωσε ένα διαφορετικό μέγεθος στον Παναθηναϊκό, το οποίο έκανε καλό τόσο στον ίδιο και στην ομάδα».
-Θα ήθελες να το είχες εφαρμόσει νωρίτερα;
«Ξεκινήσαμε με αυτήν την λογική αλλά όπως είπα ο Ζακ αντιμετώπισε αυτά τα προβλήματα. Όμως θα έπρεπε να είχαμε δώσει στον Ντίνο περισσότερη ώρα μαζί με τον Παπαγιάννη στο παρκέ. Και αυτό κάνει πολύ σωστά ο Παναθηναϊκός αυτή τη στιγμή. Όταν δεν μπορείς να ανταγωνιστείς το ταλέντο με τις κορυφαίες ομάδες της EuroLeague, γιατί για να είμαστε ειλικρινείς, ούτε ο Παναθηναϊκός αλλά ούτε και ο Ολυμπιακός μπορούν να ανταγωνιστούν τις κορυφαίες ομάδες στο ατομικό ταλέντο, νομίζω ότι το μέγεθος είναι εκείνο που μπορεί να μειώσει τις αποστάσεις από αυτές τις ομάδες. Αυτή τη στιγμή ο Παναθηναϊκός έχει ένα πολύ μεγάλο μέγεθος και με την απόκτηση του Χεζόνια. Και είναι κάτι που βοηθάει πολύ την ομάδα».
-Τι εισπράττεις από τον κόσμο στον δρόμο όταν σε βλέπει;
«Οι 9 στους 10 μου λένε το ίδιο πράγμα. Γιατί δεν πήραμε point guard! Τις προάλλες ένας κύριος σταμάτησε, βγήκε από το αυτοκίνητο, με πλησίασε και μου είπε ‘πες μου γιατί δεν πήραμε point guard. Σε πιστεύουμε, θέλαμε να ήσουν μια ζωή στον Παναθηναϊκό, αλλά πες μου γιατί δεν πήραμε point guard’. Δεν είναι εύκολο να εξηγήσεις εκείνη τη στιγμή πώς χτίζεται μια ομάδα. Όμως είναι το κοινό ερώτημα όλου του κόσμου».
– Θεωρείς ότι θα ήταν διαφορετικά τα πράγματα αν υπήρχε κόσμος στο γήπεδο; Ενδεχομένως τα αποτελέσματα να ήταν διαφορετικά για την ομάδα; Ίσως να είχατε περισσότερες νίκες, ειδικά σε κάποια ματς τα οποία διεκδικήσατε έως το τέλος;
«Για παράδειγμα ο Παναθηναϊκός και η Μακάμπι είναι απο τις πιο δυνατές έδρες στην Ευρώπη. Η ώθηση που δίνει ο κόσμος στα καλά της διαστήματα στο ματς, είναι ικανά να αλλάξει όλο το παιχνίδι της ομάδας. Σίγουρα στο ξεκίνημα όπου υπήρχε η πίστη στο κάτι το διαφορετικό και μέσα στις δεδομένες δυσκολίες, ο κόσμος θα μας βοηθούσε πάρα πολύ. Σίγουρα θα είχαμε περισσότερη πίεση, αλλά πίεση έχει ο αθλητής και ο προπονητής κάθε μέρα που βρίσκεται στο γήπεδο. Όμως η ώθηση που δίνουν οι φίλαθλοι και οι ιδιαίτερα σε εμάς, σ’ ένα γήπεδο που έχει χαρακτηριστεί ως η πιο καυτή έδρα στην Ευρώπη, θεωρώ ότι θα βοηθούσε πολύ τους παίκτες».
-Στη συνέντευξη Τύπου τον περασμένο Ιούλιο, είχες πει χαρακτηριστικά ότι θα γίνει μια «τίμια, Παναθηναϊκή προσπάθεια». Την είδες; Έγινε όσο ήσουν στην ομάδα;
«Είναι πολύ νωρίς να κριθεί ένας προπονητής όταν είναι ουσιαστικά 3 μήνες στον πάγκο. Αυτό που προσπαθήσαμε και αυτό που έλεγα συνέχεια στους παίκτες και στις συνεντεύξεις, είναι ότι θέλαμε να χτίσουμε μια ομάδα που θα πάλευε σε όλα τα παιχνίδια. Η αλήθεια είναι ότι σε πάρα πολλά από αυτά παλέψαμε. Σε πολλά παιχνίδια χάσαμε στις λεπτομέρειες και θα μπορούσαμε να κάνουμε μεγάλες νίκες, όπως για παράδειγμα μέσα στην Μπαρτσελόνα. Αν μη τι άλλο θα έδινε μια διαφορετική ώθηση και τόνωση στον οργανισμό. Όμως υπήρχαν και παιχνίδια όπου χάσαμε γρήγορα την σκέψη μας και τη συγκέντρωσή μας. Έτσι είναι η φετινή EuroLeague. Και έχουμε δει αποτελέσματα που δεν περιμένουμε. Και το δεύτερο είναι ότι δυστυχώς η έλλειψη point guard δεν μας έδωσε σταθερότητα ώστε να μην έχουμε τόσα πολλά κενά διαστήματα. Στην EuroLeague τα πληρώνεις. Ένα κακό τρίλεπτο είναι ικανό για να χάσεις την επαφή με το σκορ. Και αυτό δεν ισχύει μόνο για τον Παναθηναϊκό, αλλά ισχύει για όλες τις ομάδες. Είναι τόσο γρήγορο το παιχνίδι, είναι τόσες πολλές οι κατοχές, είναι τόσο μεγάλο το ταλέντο των παικτών που μπορείς να χάσεις την επαφή με το σκορ και τη συγκέντρωσή σου».
-Έκανε εντύπωση η δήλωση που είχες κάνει σε μία προηγούμενη συνέντευξή σου, σχετικά με έναν διάλογο που είχε με την γυναίκα σου όταν υπέγραψες. Ότι ουσιαστικά υπέγραψες ότι κάποια στιγμή θα έφευγες από τον Παναθηναϊκο. Περίμενες τότε ότι το τέλος θα ερχόταν μετά από έναν αγώνα στο Λαύριο;
«Ήταν μια απόφαση που πήρανε την οποία και θεωρούσαν σωστή για τον σύλλογο. Εγώ δεν μπορώ να κρίνω αυτήν την απόφαση. Θα σας πω κάτι. Το καλοκαίρι είχα μια συζήτηση μ’ έναν προπονητή τον οποίο σέβομαι και εκτιμώ πολύ και δεν είναι ο coach Πεδουλάκης, με τον οποίο είμαστε κάτι παραπάνω από φίλοι και συνεργάτες. Συγκεκριμένα αυτός ο προπονητής γύρισε και μου είπε ‘Γιώργο, μην έχεις καμία πίεση. Έχεις λιγότερο από 10% πιθανότητες να τελειώσεις τη σεζόν.’ Ο λόγος που μου το είπε δεν έχει να κάνει καθαρά με το αγωνιστικό. Είναι ότι στον Παναθηναϊκό, είναι δύσκολο και για τον κόσμο να αποδεχτεί ότι ο οργανισμός μπορεί να προχωρήσει μ’ έναν νέο Έλληνα προπονητή και να μπορεί να στηρίξει.
Παρόλο που έχει βγει μέσα από τον Παναθηναϊκό. Αν θέλουμε να τονίσουμε τη διαφορά που υπάρχει με το ευρωπαϊκό μπάσκετ, δεν έχει να κάνει με τις γνώσεις και το προπονητικό επίπεδο αλλά ότι αυτή η περιρρέουσα ατμόσφαιρα απ’ έξω δεν επηρεάζει το αγωνιστικό κομμάτι. Σίγουρα δεν περίμενα να φύγω γιατί κάθε προπονητής πιστεύει στο έργο του, αλλά ήταν κάτι για το οποίο ήμουν προετοιμασμένος. Είναι η ζωή μας. Το πιο σημαντικό είναι να μάθεις, και αυτό έρχεται με τα χρόνια, να διαχειρίζεσαι την απόλυση. Θα αναφέρω και ένα μήνυμα που μου έστειλε ο coach Πιτίνο την ημέρα που έφυγα από τον Παναθηναϊκό. Ένας άνθρωπος τον οποίο εκτιμώ. Μου είπε ‘Τζορτζ, έχει συμβεί σε όλους από εμάς. Είσαι ένας από εμάς’. Απλό αλλά είναι η αλήθεια.
Δεν υπάρχει προπονητής στον κόσμο που να μην έχει απολυθεί. Από τον πρώτο μέχρι και τον τελευταίο. Άρα το θέμα είναι το πώς διαχειρίζεσαι την απόλυση και πώς μπορείς αυτό να το χρησιμοποιήσεις ώστε να εξελιχθείς και να γίνεις καλύτερος. Για μένα ήταν μια περίοδος που προσπαθήσαμε πάρα πολύ να δημιουργήσουμε κάτι. Να βελτιώσουμε τους παίκτες, να φτιάξουμε κάτι καινούργιο στον Παναθηναϊκό και αυτή η χρονιά να είναι μία χρονιά όπου θα βγάλουμε παίκτες οι οποίοι να μπορούν τα επόμενα χρόνια να κάνουν το επόμενο βήμα και αν βοηθήσουν και την ομάδα να κάνει το επόμενο βήμα».
-Σου βγαίνει από μέσα σου ένα συναίσθημα αδικίας;
«Σίγουρα όταν έχεις δώσει τα πάντα στην ομάδα και έχεις μια τόσο μεγάλη ευκαιρία ώστε να μπορέσεις να είσαι στον πάγκο του Παναθηναϊκού και να δείξεις τη δουλειά σου, όταν τελείωσε σίγουρα υπήρχε στεναχώρια. Όμως τρέφω μεγάλη εκτίμηση σε όλον τον οργανισμό του Παναθηναϊκού. Με τον Φραγκίσκο και τον Δημήτρη είχαμε πολύ καλή συνεργασία και άψογες σχέσεις. Όμως όπως είπαμε, έτσι είναι η αθλητική ζωή. Και στον Παναθηναϊκό είναι ακόμα πιο δύσκολο όταν μιλάμε για ένα τόσο μεγάλο brand name».
-Έγινε πολύ λόγος για τις επιλογές του καλοκαιριού. Ο Φόστερ δεν ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες σου. Χάθηκε χρόνος με Μπράουν και Λαπροβίτολα. Στο τέσσερα είχες στόχο τον Ουίτινγκτον, τελικά δεν ήρθε ποτέ. Αν και υποθετική η ερώτηση, θεωρείς ότι θα ήταν διαφορετικά τα πράγματα αν είχατε διαφορετικό ρόστερ, έχοντας αποκτήσει τους πρωταρχικούς σας στόχους;
«Είναι σημαντικό να καταλάβουμε ότι ένα ρόστερ είναι σαν παζλ. Φτιάχνεται κομμάτι-κομμάτι. Αυτό που πρέπει να καταλάβουν οι Έλληνες φίλαθλοι και είναι το πιο σημαντικό απ’ όλα, είναι ότι οι ομάδες μας δεν έχουν τα μεγάλα πορτοφόλια στην Ευρώπη και δεν μπορούν να συναγωνιστούν άλλες ομάδες. Οπότε υπάρχουν δύο τρόποι για να μπορέσεις να φτιάξεις ένα ρόστερ. Το ένα να το χτίζεις μέσα στη χρονιά όπου μπορείς να δεις τους στόχους που ταιριάζουν στην φιλοσοφία της ομάδας και τους παίρνεις πριν ολοκληρωθεί η σεζόν. Και αυτό διότι όταν ανοίξει η αγορά, δεν έχουμε πια τη δυναμική για να πάρεις όποιους παίκτες θέλεις. Και το δεύτερο είναι να κινείσαι όσο μπορείς πιο γρήγορα από τη στιγμή που θα ξεκινήσει η μεταγραφική σεζόν. Για μας τα πάντα ξεκίνησαν αρχές Ιουλίου. Είχαμε χάσει πολύ χρόνο. Και με τις νέες παραμέτρους μην έχοντας το μεγαλύτερο πορτοφόλι από τη στιγμή που ο κύριος Γιαννακόπουλος αποχώρησε από την ομάδα, προσπαθήσαμε να χτίσουμε ένα ρόστερ το οποίο να ήταν όσο το δυνατόν πιο ανταγωνιστικό. Κανένας προπονητής δεν μπορεί να αποτυπώσει στο παρκέ το ρόστερ που σκέφτεται στο ξεκίνημα. Δεν ισχύει μόνο για εμένα, αλλά και για όλους τους προπονητές στην Ευρώπη.
Εκτός και αν είσαι ομάδα με το μεγαλύτερο πορτοφόλι οπότε μπορεί να πάρει όποιους παίκτες θέλει. Όμως κανένας προπονητής δεν έχει στο παρκέ τον αρχικό του σχεδιασμό. Εμείς είχαμε κάνει μια συντονισμένη προσπάθεια. Και μαζί με τον Νίκο Παππά παρουσιάζαμε στους παίκτες ένα συγκεκριμένο πλάνο. Τους στόχους, τα όσα προσπαθούσαμε να δημιουργήσουμε και μαζί με τον Φραγκίσκο και τον Δημήτρη πλησιάσαμε πολλούς παίκτες. Μερικοί βγήκαν στην επιφάνεια, κάποιοι άλλοι όχι. Είχαμε κάνει μια πολύ καλή προσέγγιση. Όχι μόνο όσον αφορά το οικονομικό κομμάτι, αλλά παρουσιάζοντας τον οργανισμό και πολλά projects με αποτέλεσμα να κερδίσουμε πολλούς παίκτες. Στη στελέχωση του ρόστερ προσπαθήσαμε να πάρουμε παίκτες που ήταν δύσκολοι στόχοι για το πορτοφόλι του Παναθηναϊκού όπως ήταν ο Κέβιν Πάνγκος και ο Λορέντζο Μπράουν. Μάλιστα με τον Μπράουν είχαμε έρθει σε συμφωνία με τον παίκτη και πίστευα ότι μαζί με τον Νέντοβιτς θα έκανε ένα πολύ καλό δίδυμο στην περιφέρεια.
Όμως, όπως ξέρετε, μπήκε η Φενέρ στη μέση την τελευταία στιγμή και χάλασε τη συμφωνία. Χάσαμε τον Μπράουν και προέκυψε η περίπτωση του Λαπροβίτολα. Μάλιστα στις ομιλίες που κάναμε με το παιδί είδε δείξει μεγάλη θέληση να έρθει στον οργανισμό του Παναθηναϊκού και θεώρησα ότι ταίριαζε απόλυτα το mentallity της νοοτροπίας του με την ομάδα. Μπορέσαμε να προσθέσουμε και τον Σαντ-Ρος, ο οποίος βγήκε με τη σειρά του στην αγορά. Ένας παίκτης πασπαρτού, ο οποίος θα μπορούσε να παίξει μαζί με τον Νέντοβιτς, μαζί με τον Λαπροβίτολα… Τα χτίζαμε όλα κομμάτι-κομμάτι. Δυστυχώς η περίπτωση του Λαπροβίτολα τελείωσε στις 3 Αυγούστου, όταν έγινε γνωστό ότι Καμπάτσο θα πάει στο ΝΒΑ με αποτέλεσμα να μην μείνει ελεύθερος από τη Ρεάλ.
Έτσι βρεθήκαμε εκείνη τη στιγμή να μην έχουμε συμπληρώσει το πιο σημαντικό κομμάτι του παζλ. Εκεί ήταν σίγουρα ένα κομμάτι που μας έλειπε και ψάχναμε την πιο σωστή λύση. Δεν είχαμε πολλές επιλογές εκείνη την περίοδο και από το να πηγαίναμε σ’ έναν rookie ο οποίος δεν είχε ευρωπαϊκή εμπειρία ώστε να έχει τη νευραλγική θέση του πρώτου point guard, αποφάσισα να πάω σ’ έναν παίκτη όπως ο Πιερ Τζάκσον, ο οποίος είχε την εμπερία, το ταλέντο, το scoring point guard που ψάχναμε εκείνη τη στιγμή και ήταν και στα οικονομικά δεδομένα ώστε να μπορεί να προστεθεί και ο Άαρον (σ.σ. Ουάιτ) μαζί μας. Ο Τζάκσον δεν ταίριαξε στην ομάδα, δεν μπόρεσε να προσαρμοστεί και ζήτησε ο ίδιος να φύγει. Αυτό που δεν είναι γνωστό, είναι ότι ο όλος ο οργανισμός έκανε πολύ συντονισμένες προσπάθειες να πάρουμε έναν πολύ καλό point guard. Έναν EuroLeague point guard. Και εννοώ μέσα στη διάρκεια της σεζόν και αφού είχαμε αποκτήσει τον Μακ. Μάλιστα είχαμε βρεθεί κοντά να πάρουμε παίκτη EuroLeague, αλλά για μικρές λεπτομέρειες τον χάσαμε και δεν μπορέσαμε να ολοκληρώσουμε την μεταγραφή. Και είναι κάτι που σίγουρα στοίχισε στην πορεία της ομάδας».
-Υπήρχε από τότε η αίσθηση ότι το project Σαντ-Ρος στον «άσο» ήταν λίγο ρίσκο; Γιατί είναι διαφορετικό να παίζει 20 λεπτά πλέι μέικερ στο BCL και διαφορετικό στην EuroLeague.
«Συμφωνώ. Γι’ αυτόν τον λόγο, όπως είπα και πριν, είναι ότι από τη στιγμή που είχαμε στο μυαλό μας ότι ο Λαπροβίτολα θα ήταν εκείνος που θα αποτελούσε το βασικό μας point guard, θα μπορούσε να ηγηθεί και θα έπαιζε τα 30 λεπτά στην EuroLeague, θέλαμε έναν παίκτη που θα μπορούσε να παίζει πίσω από εκείνον ή ακόμα και δίπλα σ’ εκείνον. Έναν πολυθεσίτη. Και ο Σαντ-Ρος το πρόσφερε αυτό. Το πίστευα και ακόμα το πιστεύω ότι γι’ αυτή τη θέση θα μπορούσε να κάνει ιδανικά τον ρόλο του backup point guard. Ο Λαπροβίτολα ήταν εκείνη τη στιγμή στο μυαλό μας ο πλέι μέικερ που θα ηγούνταν της ομάδας. Και ο Σαντ-Ρος συμπλήρωνε το παζλ ιδανικά.»
-Μετάνιωσες για κάποια από τις επιλογές σου; Με την έννοια ότι δεν υπήρχε το αποτέλεσμα που περίμενες ότι θα υπάρχει…
«Ο Φόστερ για παράδειγμα ήταν ο πρώτος σκόρερ του BCL. Και θέλαμε μέσα από τον Παναθηναϊκό να βγάλουμε κάποια παιδιά ώστε να μπορέσουν να κάνουν το επόμενο βήμα στην EuroLeague. Αν μετανιώνω για κάτι, είναι ότι όταν βλέπεις έναν παίκτη ο οποίος δεν μπορεί και δεν κάνει βήματα προόδου, ίσως να έπρεπε να έχω πάρει πιο γρήγορα την απόφαση. Παρόλα αυτά θεωρώ ότι το ρόστερ συνολικά, αν εξαιρέσεις τη θέση του point guard, είναι ένα γεμάτο ρόστερ που μπορεί να παίξει με πολλά σχήματα και να κάνει πολλά πράγματα στο παρκέ».
-Στο «πέντε» θεωρείς λανθασμένη την επιλογή του Όγκουστ; Γιατί μέχρι στιγμής δεν φαίνεται να υπάρχει και τεράστια αλλαγή στο παιχνίδι του σε σχέση με την πρώτη του θητεία…
«Ο Ζακ ήταν άτυχος σε πολλά σημεία. Ήρθε αργοπορημένος στην προετοιμασία και αυτό διότι υπήρχε η γέννηση της κόρης του. Και δεν μπορείς να πεις σ’ ένα παιδί να μην είσαι κοντά στη γέννηση του παιδιού σου. Ήρθε τέλη Αυγούστου με μεγάλη αποχή και άργησε να μπει στον ρυθμό της ομάδας. Και μόλις άρχισε να μπαίνει, προέκυψε το προσωπικό του θέμα που τον κράτησε εκτός για αρκετό καιρό. Στη συνέχεια που επέστρεψε προέκυψε ο τραυματισμός και ουσιαστικά δεν μπορούσε να μπει ποτέ στο rotation και να βρει σιγά-σιγά τον εαυτό του με αποτέλεσμα ούτε η ομάδα να τον πιστέψει, αλλά ούτε να κάνει και εκείνος τα βήματα προόδου. Για μας ήταν σημαντικός παίκτης όσον αφορά και το ελληνικό στοιχείο. Και αυτό διότι όταν αποφασίσαμε να πάμε στον Σαντ-Ρος καλύψαμε τις θέσεις των ξένων. Δεν θέλαμε να πάμε μετά σε επτά ξένους αλλά να αποκτούσαμε Έλληνα ψηλό. Ο Ζακ μπορούσε να μας δώσει ποιοτικά λεπτά, αλλά για τους λόγους που προανέφερα δεν μπόρεσε να μπει και να βοηθήσει την ομάδα στο ξεκίνημα».
–Θέλουμε να σταθούμε λίγο στον Σέλβιν Μακ. Ξεκίνησε δυνατά, όμως μετά την ανανέωση άρχισε να παίρνει την κάτω βόλτα… Γιατί έτσι ;
«Καταρχήν είναι ένας εξαιρετικός επαγγελματίας με πολύ καλή νοοτροπία. Όταν υπογράψαμε τον Μακ, ο στόχος ήταν να πάρουμε έναν ακόμα point guard. Και η θέση του Σέλβιν είναι στο 1-2. Δεν είναι ο καθαρός point guard που θα κατεβάσει τη μπάλα και θα διαβάσει το παιχνίδι. Είναι ένα παιδί με καλή νοοτροπία που είχε μπει μέσα στην ομάδα και γι’ αυτό ανανεώσαμε το συμβόλαιό του. Και θεωρούσα τότε ότι με την έλευση ενός ακόμα point guard η ομάδα θα ήταν γεμάτη σε αυτήν την θέση. Και γι’ αυτό προχωρήσαμε στην ανανέωσή του…»
-Ποιοι ήταν οι point guards που προσπαθήσατε να πάρετε και τι έγινε και δεν προχώρησε καμία περίπτωση;
«Θέλαμε μαζί με τον Μακ έναν παίκτη επιπέδου EuroLeague ο οποίος να μπορούσε να μπει απευθείας μέσα στην ομάδα. Ετοιμάζαμε πολύ καιρό και δουλέψαμε τις περιπτώσεις και του Λίο Βέστερμαν, αλλά και του Νάιτζελ Ουίλιαμς-Γκος με τον οποίο είχαμε μια επαφή. Όμως για οικονομικούς λόγους, μαζί με ατυχία, ο Παναθηναϊκός δεν μπόρεσε να προχωρήσει. Τότε η Μπαρτσελόνα έψαχνε γκαρντ και από τη στιγμή που δεν της βγήκαν κάποιες περιπτώσεις στράφηκε στον Βέστερμαν. Και εκείνος αν έπρεπε να επιλέξει ανάμεσα στην Μπαρτσελόνα και στον Παναθηναϊκό, είναι φανερό ότι θα επέλεγε μια ομάδα που είναι φαβορί για την κατάκτηση του τίτλου. Οπότε μερικές φορές όταν δεν έχεις τη δυνατότητα για μεγάλο πορτοφόλι, πρέπει να έχεις λίγο τύχη και να σε βοηθήσουν κάποιες συγκυρίες. Και σ΄ εκείνο το σημείο οι συγκυρίες δεν ήταν υπέρ μας».
-Όσον αφορά τον Νίκο Παππά. Ήταν δική σου η απόφαση να μην συνεχίσει στον Παναθηναϊκό μετά το προηγούμενο καλοκαίρι;
«Καταρχήν να του ευχηθώ από καρδιάς καλή ανάρρωση μετά τον τραυματισμό του. Ο Νίκος είναι ένας παίκτης ο οποίος έχει προσφέρει πάρα πολλά στον Παναθηναϊκό, έχει δώσει τα πάντα στον Παναθηναϊκό ωστόσο θέλαμε να χτίσουμε κάτι καινούργιο από την αρχή. Θέλαμε να βγουν μπροστά κάποια νέα παιδιά και να χτίσουμε τον Παναθηναϊκό της επόμενης σεζόν και των επόμενων χρόνων. Και ήταν επιλογή μου να ξεκινήσουμε να φτιάχνουμε κάτι από την αρχή. Ο Νίκος είναι ένας παίκτης για τον οποίο μπορεί να πουν πολλά, αλλά ο χαρακτήρας και του και η ψυχή του είναι εξαιρετικά. Αν δεν τον γνωρίσεις δεν μπορείς να πεις τίποτα. Ήταν μια καθαρά επαγγελματική απόφαση. Και ήταν μια απόφαση που έλεγε ότι ο νέος Παναθηναϊκός θα χτιστεί με τον Μήτογλου, τον Παπαγιάννη, τον Παπαπέτρου».
– Ποια από τα παιχνίδια που δώσατε φέτος θεωρείς ότι έπρεπε να τα πάρετε και ίσως η συνέχεια να ήταν τελείως διαφορετική;
«Νομίζω το παιχνίδι με τη Ρεάλ. Ο Παναθηναϊκός είχε 10 σερί ήττες από τη Ρεάλ τότε. Ένα ματς το οποίο το παλέψαμε, το γυρίσαμε, είχαμε πιθανότητες να κερδίσουμε και μάλιστα ερχόμενοι από την ήττα κόντρα στη Ζάλγκιρις, ένα από τα χειρότερα παιχνίδια μας εντός έδρας. Σίγουρα ήταν ένα παιχνίδι που θα τόνωνε την αυτοπεποίθησή μας και θα μας έδινε ώθηση για τη συνέχεια».
-Κάνοντας την αυτοκριτική, τι θα πεις ότι έκανες λάθος ως πρώτος προπονητής και τι σωστό;
«Στον Παναθηναϊκό προσπάθησα να χτίσω την ομάδα με προτεραιότητα την εξέλιξη των παικτών. Δουλέψαμε πάρα πολύ με ατομικές. Είχαμε ετοιμάσει ένα πλάνο που είχε να κάνει με την εξέλιξη του παίκτη και αυτό διότι η εξέλιξη του παίκτη μπορεί να βοηθήσει την εξέλιξη της ομάδας. Αυτός ήταν ο στόχος μου και αυτό προσπαθήσαμε από την πρώτη μέρα μαζί με το προπονητικό σταφ. Το λάθος είναι, και αυτό αποτελεί μάθημα, ότι πρέπει να παίρνεις πιο γρήγορα τις αποφάσεις. Οταν κάτι δεν προχωράει και έχεις διαγνώσει το πρόβλημα, πρέπει να είσαι σε θέση να πάρεις πιο γρήγορα αποφάσεις ώστε να μπορέσεις να προχωρήσεις.»
-Μας είπες ότι προσπαθήσατε να πάρετε κάποιους παίκτες τον Νοέμβριο-Δεκέμβριο, αλλά τελικά η ομάδα δεν ενισχύθηκε. Όμως μόλις έφυγες πήρε δύο σημαντικούς παίκτες όπως είναι ο Μπρέι και ο Χεζόνια. Σε πειράζει αυτό; Σε ενοχλεί;
«Πραγματικά είχαμε κάνει μεγάλη προσπάθεια ως οργανισμός όταν ήμουν εγώ στην ομάδα και ήμασταν κοντά στο να φέρουμε τον point guard που θέλαμε. Όμως δεν μας ευνόησαν οι συνθήκες. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Το ότι μπόρεσε να προχωρήσει στη συνέχεια στην αλλαγή του Φόστερ, ήταν κάτι το οποίο είχαμε αποφασίσει και εμείς. Για τον Χεζόνια πρόκειται για μια τεράστια επιτυχία για τον Παναθηναϊκό. Ότι μπόρεσε να φέρει έναν τέτοιον παίκτη, σε αυτήν την ηλικία, με αυτό το μέγεθος, με αυτό το ταλέντο και μάλιστα σε μια δύσκολη εποχή, δείχνει το μέγεθος του οργανισμού που υπάρχει ακόμα και τώρα στο ευρωπαϊκό και στο παγκόσμιο μπάσκετ. Και είναι κάτι που το έχει χτίσει όλα αυτά τα χρόνια η οικογένεια Γιαννακόπουλου.
-Επίσης ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος έχει εκφραστεί για σένα με τα καλύτερα λόγια στις τοποθετήσεις του. Ποια ειναι η άποψη σου από αυτά τα χρόνια που τον έχεις ζήσει και αν μιλήσατε μετά το «διαζύγιό» σου με τον Παναθηναϊκό;
«Καταρχήν εκτιμώ τον κύριο Γιαννακόπουλο ως άνθρωπο και ως πρόεδρο στην ομάδα. Αυτό που θαυμάζω είναι η αγάπη του για την ομάδα και η πίστη και η θέληση για τη νίκη. Και αυτό είναι κάτι που έχει μεταλαμπαδεύσει η οικογένεια Γιαννακόπουλου στο DNA του Παναθηναϊκού. Ένας άνθρωπος με τον οποίο πέρασα πολλά χρόνια μαζί του και κέρδισα πάρα πολλά πράγματα από την ευκαιρία που μου έδωσε να είμαι στον Παναθηναϊκό. Ναι, μιλήσαμε στο τηλέφωνο αμέσως μετά τη λήξη της συνεργασίας μου με την ομάδα, αλλά είναι μια προσωπική μας συζήτηση».
-Ξέρεις η ερώτηση που υπάρχει στις τάξεις των φίλων της ομάδας είναι μία: «Υπάρχει περίπτωση να επιστρέψει ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος;» Εσύ, όπως τον έχεις ζήσει όλα αυτά τα χρόνια και όπως τον γνωρίζεις, πιστεύεις ότι υπάρχει περίπτωση να συμβεί;
«Δεν γνωρίζω ποια θα είναι η επόμενη ημέρα. Όμως σίγουρα ισχύει αυτό που είπα πριν. Η αγάπη που έχει για την ομάδα είναι τόσο μεγάλη και είναι πολύ δύσκολο να τον κάνει να μείνει για πολλά χρόνια μακριά της. Είναι η ομάδα που αγαπάει και στην οποία έχει δώσει τα πάντα. Άρα θεωρώ ότι κάποια στιγμή θα επιστρέψει. Και είναι ένα εχέγγυο ότι ο Παναθηναϊκός μπορεί να μείνει στα υψηλά ευρωπαϊκά σκαλοπάτια με την παρουσία του».
-Μετά το «διαζύγιο» με τον Παναθηναϊκό τι σου είπε η νέα διοίκηση της ομάδας; Οι Τριαντόπουλος, Αλβέρτης και Διαμαντίδης;
«Απλά μου είπαν ότι ήταν μια απόφαση που χρειαζόταν η ομάδα. Ότι ήταν μια δύσκολη απόφαση γι’ αυτούς. Ειδικά απέναντι σ’ έναν άνθρωπο με τον οποίο έχουν περάσει τόσες πολλές ώρες μέσα στα αποδυτήρια του Παναθηναϊκού. Νομίζω το έχει δηλώσει και ο Φράγκι. Ότι αυτή είναι η μοίρα αυτής της δουλειάς. Κάποια στιγμή θα έπρεπε να πάρουν κάποιες δύσκολες αποφάσεις.»
-Για τον coach Πιτίνο ανέφερες πριν τι σου είπε όταν επικοινώνησε μαζί σου. Ο Πεδουλάκης; Ο Πασκουάλ; Μιλήσατε μετά το τέλος της συνεργασίας σου με τον Παναθηναϊκό;
«Ο coach Πεδουλάκης έχει περάσει πολλές φορές από αυτήν την θέση. Ένας προπονητής για να μπορέσει να εξελιχθεί πρέπει να γίνει πιο σκληρός και στην απόλυσή του. Πρέπει να μπορέσει να δουλέψει και να πάρει αυτά που έκανε λάθος στο πέρασμά του από την ομάδα. Ο coach Πασκουάλ μου είπε ότι είναι μέρος της δουλειάς μας και ότι πρέπει να το αποδεχτούμε. Από εκεί και πέρα να βρω την καθημερινότητά μου, τον τρόπο για να αξιοποιήσω τον ελεύθερο χρόνο μου ώστε να εξελιχθώ και να είμαι έτοιμος για το επόμενό μου βήμα.»
-Τι έχεις να κρατήσεις στην μετέπειτα πορεία σου από τη συνεργασία που είχες μαζί τους ;
«O coach Πεδουλάκης με έμαθε να σκέφτομαι το μπάσκετ. Όχι να παίζω και να βλέπω μπάσκετ, αλλά να σκέφτομαι το παιχνίδι. Από τον coach Πασκουάλ την οργάνωση και τον τρόπο που ετοιμάζει την προπόνηση και την λειτουργία της ομάδας.Θέλει να σχεδιάσει και να συντονίσει τα πάντα, από το πρώτο έως και το τελευταίο κομμάτι. Και οι ιδέες του μέσα στο παρκέ, αλλά και έξω από αυτό βοηθούν οποιονδήποτε προπονητή. Και ο coach Πιτίνο μου έμαθε ότι το μπάσκετ δεν είναι μόνο το πινακάκι αλλά και το μυαλό του παίκτη, Αν θέλεις να φτιάξεις μια ομάδα η οποία να είναι σκληρή και να προοδεύσει θα πρέπει να μπεις στο μυαλό του παίκτη».
-Αύριο μεθαύριο τι θα ήθελες να λένε οι βοηθοί σου για σένα; Τι να κρατήσουν από εσένα;
«Καταρχήν το πιο σημαντικό είναι να χτίσεις ένα σταφ, με το οποίο θα μαθαίνει τη δουλειά σου, θα μαθαίνεις τη δουλειά του ώστε να μπορέσεις να εξελιχθείς. Σ’ ένα οργανωμένο σταφ ο καθένας έχει τον ρόλο του και μπορεί μέσα από την εξιδείκευση του προπονητη, είτε ατομική, είτε σκάουτινγκ, είτε για το επιθετικό κομμάτι, είτε για το αμυντικό κομμάτι, είναι αυτό που βοηθάει την ομάδα. Κι όλο αυτό θέλει χρόνο για να χτιστεί. Θα ήθελα να μπορέσω να τους μεταδώσω την οργάνωση και το πάθος που έχω για την κάθε προπόνηση και για το κάθε ματς».
-Κάνοντας τον απολογισμό σου όλων αυτών των χρόνων, ποια ήταν η καλύτερη στιγμή σου στον πάγκο της ομάδας και ποια η πιο δύσκολη που βίωσες;
«Υπήρχαν πολλές έντονες στιγμές και στιγμές λύπης. Για την πιο δύσκολη θα πω το πρωτάθλημα του 2016. Όταν επέστρεψε ο coach Πεδουλάκης στην ομάδα και χάσαμε τον τίτλο με τα buzzer beater του Σπανούλη, έχοντας προηγηθεί μια συγκλονιστική σειρά .Ήταν από τις πιο δύσκολες γιατί η ομάδα είχε κάνει μια τεράστια προσπάθεια. Break στο πρώτο παιχνίδι έχοντας κάνει μεγάλη προσπάθεια από εκει που δεν μας περίμενε κανένας. Παρά τις δυσκολίες ήμασταν κοντά στο να κάνουμε μια μεγάλη ανατροπή και να πάρουμε το πρωτάθλημα. Όμως η ποιότητα του Σπανούλη εκείνη τη χρονιά, ήταν εκείνη που είχε κρίνει τη σειρά.
Όσο για καλύτερες; Είναι δύο. Το πρώτο πρωτάθλημα το 2013 όταν κερδίσαμε με 3-0 νίκες τον Ολυμπιακό που ήταν και πρωταθλητής Ευρώπης. Και μάλιστα παίζοντας εξαιρετικό μπάσκετ σε όλη τη σειρά των playoffs. Και θυμάμαι όταν επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο είχαμε περίπου 5.000 φιλάθλους να μας περιμένουν. Και το δεύτερο το πρωτάθλημα που πήραμε με τον coach Πασκουάλ στο ΣΕΦ το 2017. Και έγινε κάτι που δεν είχε ξαναγίνει ποτέ. Γυρίσαμε στο ΟΑΚΑ και είχε 15.000 κόσμο. Δεν μπορούσαμε καν να μπούμε στον χώρο του ΟΑΚΑ. Είναι δύο στιγμές που δεν φεύγουν με τίποτα από μυαλό…»
-Ποια χρονιά θεωρείς ότι ο Παναθηναϊκός είχε τις περισσότερες πιθανότητες να πάει στο Final 4 αλλά τελικά δεν τα καταφέρατε;
«Το περισσότερο ταλέντο ως ομάδα το είχαμε το 2018, όταν παίξαμε στα playoffs με τη Ρεάλ. Είχαμε μια πλήρης ομάδα. Στο πρώτο ματς των playoffs είχαμε κάνει ένας ματς για σεμινάριο και σίγουρα το δεύτερο παιχνίδι ήταν και εκείνο που έκρινε τη σειρά. Αυτή η ομάδα πραγματικά μπορούσε να πάει στο Final 4 και εκεί θα υπήρχαν 25% πιθανότητες. Επίσης το 2013 στη σειρά με την Μπαρτσελόνα. Μια σειρά την οποία αν την δουν προπονητές, είναι σεμινάριο, τόσο από τη πλευρά του coach Πασκουάλ όσο και από την πλευρά του coach Πεδουλάκη. Πολύ τακτική σε όλα τα ματς. Μια σειρά την όποια θα μπορούσαμε να κερδίσουμε και να πάμε στην πρώτη μετα-Ομπράντοβιτς χρονιά στο Final 4.»
-Φεύγοντας από το ΟΑΚΑ, τι είπες; Αντίο ή στο επανιδείν;
«Φεύγοντας από το ΟΑΚΑ θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ για όλα αυτά που έζησα στον Παναθηναϊκό και να ευχηθώ καλή επιτυχία. Θεωρώ ότι είναι η στιγμή να κάνω το επόμενό μου βήμα και αν εξελιχθώ ως προπονητής. Στο μέλλον αν διασταυρωθούν και πάλι οι δρόμοι μας θα είναι μεγάλη μου χαρά. Όμως θεωρώ ότι έφτασε η στιγμή και για μένα να κάνω κάτι έξω από τον Παναθηναϊκό ώστε να συνεχίσω τα όνειρά μου…»
Διαβάστε ακόμη…