Ήρθε το τέλος του Ζοσέ Μουρίνιο;

Ήταν 06:29 ώρα Αγγλίας. Στις 20 Νοεμβρίου 2019. Και παρά το… ακατάλληλο της ώρας, η Τότεναμ ανακοίνωσε την πρόσληψη του Πορτογάλου προπονητή, στη θέση του Μαουρίσιο Ποτσετίνο, και έβαλε… φωτιά στα ΜΜΕ και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ο Μουρίνιο επέστρεφε  στο προσκήνιο έτοιμος να δικαιώσει τους θαυμαστές του και να διαψεύσει τους επικριτές του. 

Μια ματιά να έριχνε κάποιος σε όσα είχαν γραφτεί τότε στα social media ήταν αρκετή για να δείξει πως η συντριπτική πλειοψηφία, οπαδών της Τότεναμ και μη, σχολίασε με αρνητικό τρόπο την απόφαση των Λονδρέζων να προσλάβουν τον (πρώην;) «Special One» και, μάλιστα, στη θέση ενός προπονητή που αναμόρφωσε την ομάδα πετυχαίνοντας σπουδαία πράγματα. 

Ένα από τα πιο… χαριτωμένα που γράφτηκαν στο twitter ήταν πως με τον Μουρίνιο ο Χάρι Κέιν θα γίνει ένας από τους καλύτερους αμυντικούς του κόσμου. To πιάσατε το υπονοούμενο ε;

Ο Μουρίνιο είναι μια περίπτωση μοναδική, ποιος αμφιβάλλει γι’ αυτό; Με φανατικούς θαυμαστές και εξίσου παθιασμένους haters, για κάποιους ήταν ανέκαθεν… λίγος, για άλλους κάποτε υπήρξε special, αλλά είναι πια ξεπερασμένος. 

Έχει κατακτήσει δύο φορές το Τσάμπιονς Λιγκ (το 2004 με την… ταπεινή Πόρτο και το 2010 με την Ίντερ). Επίσης, κατέκτησε το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ (2003), έχει πάρει Πρωτάθλημα και Κύπελλο σε τέσσερις διαφορετικές χώρες (Πορτογαλία, Αγγλία, Ιταλία, Ισπανία) και έχει κατακτήσει και ένα Γιουρόπα Λιγκ (2017).

Εντάξει, δεν είναι και άσχημα για έναν πρώην διερμηνέα, ο οποίος μπορεί να μην ήταν τόσο επιδραστικός στο πως παίζεται το σύγχρονο ποδόσφαιρο, αλλά τουλάχιστον είχε τον τρόπο να είναι αποτελεσματικός και να παίρνει αυτό που θέλει, τουλάχιστον για ένα διάστημα. 

Από την άλλη, βέβαια, ο Μουρίνιο δεν είχε ποτέ καμία σχέση προπονητικά πχ με τον Πεπ Γκουαρδιόλα, δεν είχε νέες ιδέες να παρουσιάσει, δεν είχε τον τρόπο να προσαρμοστεί καθώς το ποδόσφαιρο άλλαζε, δεν μπορούσε να εξελιχθεί και να δοκιμάσει νέα πράγματα. Ίσα ίσα έδειχνε φόβο και αυτό έκανε το θέαμα που παρουσίαζαν οι ομάδες του αποκρουστικό. Και το πλήρωσε με τις απολύσεις από την Τσέλσι και τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Ίσως τώρα και από την Τότεναμ… 

«Η νοοτροπία της Ντιναμό ήταν ταπεινή. Είχαν θέληση, κίνητρο, υπερηφάνεια για να δείξουν στο παγκόσμιο ποδοσφαιρικό χρηματιστήριο ότι έχουν ποιότητα. Μπορώ να το ονομάσω αυτό και επαγγελματισμό.

Για μένα ο επαγγελματισμός αρχίζει από τη νοοτροπία του καθενός που θα πρέπει να την έχει κάθε ημέρα και σε κάθε λεπτό του αγώνα. Το αν έχεις λιγότερο ή περισσότερο ταλέντο κάνει τη διαφορά αλλά αυτό που είναι αδιαπραγμάτευτο είναι η νοοτροπία και σε αυτό τον τομέα μάς νίκησαν.

Κατέθεσαν ιδρώτα, ενέργεια, αίμα. Στο τέλος μάλιστα άφησαν στον αγωνιστικό χώρο και δάκρυα χαράς. Θα πρέπει να τους συγχαρώ.

Και στην άλλη πλευρά η ομάδα μου που δεν έδειχνε ότι έπαιζε ένα σημαντικό παιχνίδι. Εάν για αυτούς δεν ήταν σημαντικό, για μένα είναι» είπε μετά τον αποκλεισμό στο Ζάγκρεμπ ο Πορτογάλος, ο οποίος μάλιστα δεν είχε κανένα πρόβλημα να πάει στα αποδυτήρια των αντιπάλων και να τους χειροκροτήσει για τη επιτυχία τους. Αυτή τη φορά δεν βρήκε κάποια δικαιολογία για την αποτυχία, ωστόσο η νοοτροπία με την οποία μπήκαν στο παιχνίδι οι παίκτες του δείχνει και την δική του αποτυχία: θα άφηνε να συμβεί κάτι τέτοιο ένας… πεινασμένος Μουρίνιο; Στην παράταση οι παίκτες του περισσότερο έδειχναν αγχωμένοι παρά σαν… αγρίμια για την πρόκριση. 

Αν κάποιος κάνει μια αναδρομή στην καριέρα του, θα δει ότι η τελευταία πολύ καλή σεζόν του ήταν στην Ίντερ. Το 2010! Τότε που του βγήκαν μέσα στον αγωνιστικό χώρο όλα όσα είχε στο μυαλό του: με τον Ετό και τον Μαϊκόν να είναι ανίκητοι, με τον Λούσιο μεταμορφωμένο, με τον Σνάιντερ να δίνει ρέστα, με τον Μιλίτο να εντυπωσιάζει. Στη Ρεάλ δεν τα πήγε άσχημα (αν και η «βασίλισσα» πήρε το δέκατο ευρωπαϊκό χωρίς αυτόν). Πήρε τίτλους ως outsider 

«Έχουμε έναν από τους πιο πετυχημένους προπονητές στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Έχει τεράστια εμπειρία, μπορεί να δώσει έμπνευση και είναι εξαιρετικός τακτικά. Κέρδισε τίτλους σε όποια ομάδα έχει προπονήσει. Πιστεύουμε ότι θα φέρει ενέργεια και πίστη στα αποδυτήρια» έλεγε ο πρόεδρος της Τότεναμ, Ντάνιελ Λίβι, ανακοινώνοντας τον Πορτογάλο. Σήμερα ο Λίβι, αυτός που αποφάσισε πως ο Ποτσετίνο που έφτασε την ομάδα στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ δεν είχε άλλα να δώσει, καλείται να πάρει την απόφαση για την απόλυση του Μουρίνιο.

Τότε είπε τα λόγια που έπρεπε να πει για έναν προπονητή, ο οποίος μάλλον έχει πάψει να εμπνέει τους παίκτες του, δείχνει πια και ο ίδιος αρκετά ευάλωτος έχοντας χάσει την αυτοπεποίθηση με την οποία… σάρωνε τα πάντα στο πέρασμά του. Μόνο στενόμυαλος παρέμεινε. 

«Είμαι ενθουσιασμένος που εντάσσομαι σε έναν σύλλογο με τόσο μεγάλη κληρονομιά και παθιασμένους οπαδούς. Η ποιότητα στο ρόστερ και την ακαδημία με ενθουσιάζει. Το να δουλέψω με αυτούς τους παίκτες είναι αυτό που με ελκύει» ήταν τα λόγια του 58χρονου προπονητή, ο οποίος έδειχνε να έχει κίνητρο. 

Έμοιαζε με τρέλα η πρόσληψή του από την Τότεναμ. Και πολλοί σχολίασαν ότι αυτή ήταν μάλλον η τελευταία ευκαιρία του. 

Μπροστά του είχε μια μεγάλη πρόκληση. Η Τότεναμ είναι μια ιστορική ομάδα, αλλά δεν είναι ούτε η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ούτε η Τσέλσι. Η επιτυχία ήταν μονόδρομος, δεν είχε περιθώριο να αποτύχει. Και η κατάληξη δεν φαίνεται να είναι καλή, ο συνδυασμός της ξεροκεφαλιάς του με την ηττοπάθεια της ομάδας δείχνουν να οδηγούν προς την καταστροφή. Ο Μουρίνιο έχει τελειώσει;