Αυτό το συμπέρασμα είναι περισσότερο προϊόν σύγκρισης των συνθηκών που επικρατούν στη κάθε ομάδα που θα μπει στην τελική φάση του Πρωταθλήματος με αντικειμενικό στόχο την εξασφάλισης της ευρωπαϊκής συμμετοχής. Έτσι όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα, το ιδανικό σενάριο για τον Άρη είναι να κατακτήσει το Κύπελλο Ελλάδας ο Ολυμπιακός ούτως ώστε να εξασφαλίσουν ευρωπαϊκό εισιτήριο όλες οι θέσεις από «2» έως και «4», δίχως να έχει μεγάλη αξία το πού θα καταλήξει. Αυτό γίνεται περισσότερο για το «ονόρε», διότι ο προορισμός είναι ο ίδιος, ο δεύτερος προκριματικός γύρος του Conference League.
Τα playoffs στοιχειοθετούν σημαντική δοκιμασία για τους «κίτρινους» διότι είναι η πρώτη φορά, από την έναρξη της σεζόν, που θα κληθούν να ανταποκριθούν στις συνθήκες πίεσης που προκαλεί ο τίτλος του φαβορί. Προφανώς είναι η ομάδα με τον χαμηλότερο προϋπολογισμό (πλην του Αστέρα Τρίπολης) σε σχέση με τις υπόλοιπες, αυτή που πορεύτηκε βάσει των αρχικών προσδοκιών και απέφυγε τις αναταράξεις στη διάρκεια της σεζόν, γιατί πέτυχε περισσότερα πράγματα σε σχέση με αυτά που περίμενε η μάζα στην αφετηρία της χρονιάς.
Ο Άρης έχει τον τίτλο του φαβορί και τον δικαιούται βάσει της συνολικής αγωνιστικής συμπεριφοράς του. Βγάζοντας από την εξίσωση τον Ολυμπιακό που απλά περιμένει να κυλήσουν οι μέρες για να πανηγυρίσει το Πρωτάθλημα, ήταν η πιο σταθερή ομάδα, αυτή που πορεύτηκε με ηρεμία, αυτή που έδειξε ότι κάνει με χαρακτηριστική συνέπεια αυτά τα 4-5 πράγματα που οφείλει να πράττει μια ομάδα στο γήπεδο. Δεν είχε τις αγωνιστικές μεταπτώσεις των υπολοίπων, πλην της θέσης του τερματοφύλακα απέφυγε τις παλινωδίες, τα πειράματα και τις εξ’ ανάγκης λύσεις, αλλά από τον περασμένο Οκτώβρη είχε συγκεκριμένο μπούσουλα στην καθημερινότητα αλλά και στα παιχνίδια της.
Αυτή (η καθημερινότητα δηλαδή) παραμένει ήρεμη, σε αντίθεση (για παράδειγμα) με ΠΑΟΚ, ΑΕΚ και Παναθηναϊκό που δείχνουν να τρέφονται από ένα αποτέλεσμα σε μια γενικότερα προβληματική σεζόν καθώς από τα μέσα της χρονιάς βρίσκονται σε διαρκή κρίση ταυτότητας, διότι αυτά που έκαναν είναι πολύ λιγότερα από τα αντίστοιχα που ήθελαν να κάνουν, με συνέπεια την έντονη αμφισβήτηση προσώπων.
Ο Άρης θα κληθεί να αποδείξει ότι αντέχει τον τίτλο του φαβορί γιατί το πρόγραμμά του είναι σαφέστατα πιο βατό σε σχέση με των δύο Δικεφάλων. Δυστυχώς γι’ αυτόν, δεν έχει υποχρεώσεις στο Κύπελλο Ελλάδας, αλλά θα έχει περισσότερες ημέρες ξεκούρασης και προετοιμασίας ενός αγώνα. Αυτές είναι χρήσιμες γιατί στο βαρύ αγωνιστικό πρόγραμμα που ακολουθεί, ακόμη και μία επιπλέον ημέρα έχει αξία. Σε αυτό το διάστημα της χρονιάς, τα κορμιά των αθλητών είναι επιβαρυμένα, στην πραγματικότητα δεν συνήλθαν ακόμη από τον στίβο μάχης του πρώτου ενάμιση μήνα του 2021. Μπορεί η στατιστική να αναφέρει ότι μέχρι στιγμής χρησιμοποιήθηκαν 29 παίκτες, στη πραγματικότητα όμως αυτοί στους οποίους στηρίχθηκε ο Άκης Μάντζιος δεν είναι περισσότεροι από 18-19.
Το τελευταίο κομμάτι της χρονιάς στοιχειοθετεί μια μορφή τελικών εξετάσεων, γι’ αυτό παρουσιάζει ενδιαφέρον η αντίδραση παικτών και προπονητή. Για τους πολλούς, πλέον ο Άρης δεν είναι κάτι που δεν περιμένεις, αλλά αυτό που περιμένεις να δεις βάσει της εικόνας του στη διάρκεια της χρονιάς. Είναι η περίοδος κατά την οποία θα πρέπει να μετουσιωθεί ό,τι έγινε στους προηγούμενους μήνες διότι αν δεν επιβεβαιωθεί η αγωνιστική ανωτερότητα ή δεν εξασφαλιστεί η ευρωπαϊκή συμμετοχή, στην πραγματικότητα θα έχει κάνει μια τρύπα στο νερό.
Η ΥΠΟΨΗΦΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΧΑΡΙΣΤΕΑ
Στο ελληνικό ποδόσφαιρο του παρασκηνίου και του… «σου’ πα μου’ πες» δίνεται μεγαλύτερη σημασία στις συνθήκες κατάθεσης μιας υποψηφιότητας (για τις εκλογές στην ΕΠΟ και μια θέση στην εκτελεστική επιτροπή) ποδοσφαιριστών με λαμπρή ιστορία και όχι στην αυτή καθεαυτή απόφασή δραστηριοποίησής τους. Κανείς δηλαδή δεν αναρωτήθηκε τι μπορεί ενδεχομένως να προσφέρει ο Άγγελος Χαριστέας, ποιο ήταν το περιεχόμενο της συζήτησης που είχε με τον Θόδωρο Ζαγοράκη πριν από 3-4 ημέρες όταν του ζήτησε να τον στηρίξει και ποιος θα είναι ο ρόλος του σε περίπτωση που εκλεγεί. Σαν άλλοι Δον Κιχώτηδες ψάχνουμε ανεμόμυλους και με τα μάτια γουρλωμένα απ’ όλα όσα (μας) προσφέρει η ΕΠΟ εδώ και δεκαετίες, αναζητούμε αυτόν που κρύβεται πίσω από την υποψηφιότητα.
Το δε ανώμαλο της όλης ιστορίας, είναι ότι τίθεται προς συζήτηση η πρόθεση αυτών που ουδεμία συμμετοχή είχαν στην καταστροφή του προϊόντος αλλά έπαιξαν καταλυτικό ρόλο στην εκτόξευσή του και παρουσιάζεται λογική, σωστή και αναμενόμενη η υποψηφιότητα αυτών που εδώ και χρόνια συμμετέχουν σ’ αυτό το θεατράκι που οδήγησε στην καταστροφή και στην απώλεια της εσωτερικής κυριαρχίας. Αναζητείται ερμηνεία στο γιατί ο Άγγελος Χαριστέας είναι προτεινόμενος από την ΕΠΣ Κέρκυρας, αλλά κανείς δεν αναρωτιέται γιατί δεν ήταν από μια άλλη Ένωση, πιο αντιπροσωπευτική του βιογραφικού του.
Τηρώντας υποκριτική στάση, αυτοί που χρόνια τώρα έλεγαν το αφήγημα της ανάγκης ενεργοποίησης προσωπικοτήτων όπως οι Ζαγοράκης, Χαριστέας, τώρα που αποφάσισαν να το κάνουν, τους κοιτούν με μισό μάτι, σα να τους χαλούν τη μαγιά. Κανείς δεν μπορεί να ξέρει αν (στο ενδεχόμενο εκλογής τους) θα πετύχουν στο έργο τους γιατί ένας πετυχημένος ποδοσφαιριστής δεν σημαίνει ότι θα εξελιχθεί και σε πετυχημένος παράγοντας. Προφανώς διατρέχουν κίνδυνο «έκθεσης». Λογικά όμως δεν θα έχουν τον ρόλο που χρόνια τώρα υπηρετούν αυτοί που έχτισαν τούβλο-τούβλο το σημερινό «μόρφωμα» της ΕΠΟ, γιατί από πρόσωπα της δικής τους εμβέλειας οι απαιτήσεις είναι μεγαλύτερες σε ζητήματα ακεραιότητας. Το μόνο αρνητικό των υποψηφιοτήτων είναι ότι η όλη διαδικασία έγινε… στο πόδι, λίγες ώρες πριν εκπνεύσει η προθεσμία υποβολής υποψηφιοτήτων και όχι βάσει σχεδίου.