Του έλειπαν ο Αλεξανδρόπουλος, ο Κουρμπέλης και ο Σανκαρέ από τη μεσαία γραμμή, έφτασε ο Μπόλονι να εμπιστευτεί (;) τον ξεχασμένο και κατεψυγμένο Αγιούμπ! Ηταν εκτός αποστολής του Παναθηναϊκού ως τραυματίας ο Καμπετσής τον οποίο ο Μπόλονι θεωρούσε μέχρι πρότινος βασικό, άφησε εκτός αποστολής για άγνωστους λόγους και τον καλύτερο εξτρέμ του στα προηγούμενα ματς, Αϊτόρ. Όμως αυτή τη φορά ο 68χρονος Λάζλο έβαλε και νερό στο κρασί του, προφανώς μετά το «τελεσίγραφο» από τον Αλαφούζο και τις συζητήσεις με τους παίκτες κατά τη διάρκεια της εβδομάδας.
- Βασικός ο («μία φάση – ένα γκολ» χθες) Μακέντα σε ματς πρωταθλήματος για πρώτη φορά μετά από το ματς με τον Απόλλωνα στις 6 Ιανουαρίου! Στον πάγκο ο Καρλίτος και ο Ιωαννίδης που έπαιξαν ρόλο στο «κλείδωμα» της νίκης με το δεύτερο γκολ.
- Βασικός ο (πολύ καλός χθες) Χατζηγιοβάνης, ο οποίος παίζει συχνότατα ως αλλαγή, αλλα σε ολόκληρο τον β΄γύρο μέλος της αρχικής ενδεκάδας ήταν μόνο εναντίον του Ατρόμητου.
- Βασικός ο MVP Βιγιαφάνιες σε θέση αριστερού εξτρέμ («μπασταρδεμένο» δεκάρι με καλύψεις από Αγιούμπ – Χουάνκαρ στην πτέρυγα) για πρώτη φορά μετά από τον πρώτο γύρο και τον Δεκέμβριο, όταν ο Παναθηναϊκός (με τριάδα χαφ Κουρμπέλη – Αλεξανδρόπουλο – Μαουρίσιο) παρουσίαζε με τον Μπόλονι κάτι πολύ πιο όμορφο απ΄αυτό που έδειχνε τον Ιανουάριο και τον Φεβρουάριο.
Ο ΚΟΙΝΟΣ ΣΤΟΧΟΣ ΕΙΤΕ ΜΕΙΝΟΥΝ, ΕΙΤΕ ΦΥΓΟΥΝ
Ηταν κομβικής σημασίας και τεράστιας βαρύτητας η χθεσινή νίκη του Παναθηναϊκού επί του ΠΑΟΚ. Όχι μόνο λόγω του προφανούς, δηλαδή της βαθμολογικής προσέγγισης του Δικέφαλου και (ανέλπιστα για τους Πράσινους) της μείωσης της διαφοράς από την ΑΕΚ και της απόστασης τριών βαθμών από τον Αστέρα. Ηταν «βαριά» νίκη ως ένα πρώτο βήμα προς τη «συμφιλίωση» προπονητή – παικτών μπροστά στον κοινό στόχο που είναι η συμμετοχή στο Conference League. Είτε φύγει – είτε μείνει μετά το καλοκαίρι ο Μπόλονι, είτε μείνουν – είτε φύγουν ορισμένοι παίκτες, αυτός ο στόχος είναι κοινός. Και φαίνεται ότι κυρίως από την πλευρά του προπονητή μπήκαν στην άκρη κάποιες «ξεροκεφαλιές» και εγωισμοί. Οτι έκανε ένα βήμα πίσω. Αυτό τουλάχιστον φάνηκε από τις επιλογές για Μακέντα – Χατζηγιοβάνη – Βιγιαφάνιες οι οποίοι διόλοτυ τυχαία ήταν καταλυτικοί για το τρίποντο.
Θα μπορούσε να ηττηθεί ο Παναθηναϊκός, αλλά αυτό το «νερό στο κρασί» δεν θα άλλαζε. Αν ο ΠΑΟΚ ήταν πιο προσεκτικός στην τελική πάσα και πιο εύστοχος στην τελική προσπάθεια κατά τη διάρκεια της απόλυτης κυριαρχίας του από το 1’ έως το 39’, οι Πράσινοι πιθανότατα δεν θα είχαν κατορθώσει να «γυρίσουν» το ματς. Οι επιλογές του Πάμπλο Γκαρσία ήταν οι καλύτερες για το αρχικό σχήμα (Καντουρί αντί Τσιγγάρα, Σφιντέρσκι αντί Κρμέντσικ) παρότι το 4-3-3 με Τσιγγάρα αμυντικό χαφ και Καντουρί – Σβαμπκ «οκτάρια» ίσως ήταν πιο αποδοτικό, αλλά ο ΠΑΟΚ παραμένει… αδιόρθωτος αμυντικά.
Η ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΤΩΝ ΠΑΙΚΤΩΝ ΤΟΥ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΥ ΚΑΙ Η ΠΛΗΓΗ ΤΟΥ ΠΑΟΚ
Τρεις φάσεις – δυο γκολ από τον Παναθηναϊκό που ήταν απίστευτα εύστοχος, τραγική αντιμετώπιση κινδύνων από το δίδυμο Ινγκασον – Κρέσπο και αναποτελεσματική αλλαγή διάταξης σε 4-4-2 με αλλαγή Ουάρντα – Κρμέντσικ ήταν οι καταλυτικοί παράγοντες της ήττας του Δικέφαλου ο οποίος καλείται να βρει ψυχικά αποθέματα που δεν είχε ο… ΟΦΗ. Όταν σε παίρνει απροσδόκητα η κατηφόρα ενώ είχες… great expectations, το πιο πιθανό είναι να συνεχιστεί η κατηφόρα και το φρένο είναι δυσεύρετο. Ο ΠΑΟΚ ευκαιρίες και γκολ θα βρει στα play offs, διότι το ταλέντο των μεσοεπιθετικών του είναι άφθονο και οι Σφιντέρσκι – Κρμέντσικ τα έχουν τα γκολάκια τους. Αν, όμως, δεν βρει φάρμακο για την αμυντική λειτουργία του, τρίποντα πολλά δεν θα πάρει!
Οσο για τον Παναθηναϊκό; Ο Μπόλονι επαίνεσε τους παίκτες του για πρώτη φορά τόσο εμφατικά στις δηλώσεις του μετά τη λήξη της αναμέτρησης. Ο Χατζηγιοβάνης μίλησε για το «διαφορετικό» πλάνο που είχαν συζητήσει και δουλέψει κατά τη διάρκεια της εβδομάδας. Τα βιώματα και το μοτίβο αυτής της ομάδας δεν μπορεί πια να αλλάξει από τη μια στιγμή στην άλλη. Όμως το γεγονός ότι χθες προσπάθησε (ανεπιτυχώς εν μέρει) να παίξει «με τη μπάλα κάτω» και να αποφεύγει τις «γιόμες» από τους στόπερ προς τους εξτρέμ και τον σέντερ φορ ήταν ένα μικρό βήμα προσέγγισης μεταξύ προπονητή – παικτών. Διότι το σημαντικότερο πρόβλημα δεν ήταν ποτέ τα αποτελέσματα στο Τριφύλλι επί Μπόλονι. Τους νίκησαν όλους τους «μεγάλους»! Το σημαντικότερο πρόβλημα ήταν οι κατά διαστήματα συμπεριφορές του κόουτς και η έλλειψη εμπιστοσύνης. Η έλλειψη πίστης στο «μπορούμε να παίξουμε και διαφορετικά». Το «διαφορετικά» δεν είναι… φουλ επίθεση ούτε Μπαρτσελόνα του Πεπ. Το «διαφορετικά» είναι να.. τσουλάει λίγο η μπάλα, να αλλάζουν 4-5 πάσες στη μεσαία γραμμή, να αποσυμπιέζεται η αμυντική ζώνη, να μην εστιάζονται τα πάντα στην αμυντική λειτουργία, τις στατικές φάσεις και τις κόντρα επιθέσεις.
Είχε τη μεγάλη τύχη χθες ο Παναθηναϊκός να πάρει ένα ντέρμπι στο οποίο μέχρι το 39’ δεν είχε πατήσει στην περιοχή του αντιπάλου! Και δεν το πήρε μόνο με την τριάδα Μακέντα – Βιγιαφάνιες – Χατζηγιοβάνη. Το πήρε με την αφοσίωση του Μολό που περιόρισε τον Τζόλη, το πήρε με τη συνέπεια του Χουάνκαρ, τη βελτίωση του Νιάς, τα τρεξίματα (!) του Αγιούμπ, τις σεμιναριακού επιπέδου κινήσεις του Καρλίτος στη φάση του 2-0, τη συμβολή των Ενγκμπακοτό – Ιωαννίδη. Κι όσο οι παίκτες είναι καλά μεταξύ τους παρά τις τρικυμιώδεις δοκιμασίες και τις μεγάλες φουρτούνες που πέρασαν εφέτος, ο Παναθηναϊκός θα διεκδικεί τον στόχο του αταλάντευτα.
Προσέξτε τον πωρωτικό πανηγυρισμό του («βασικού») Ιωαννίδη με τον («αναπληρωματικό») Χατζηγιοβάνη στο 2-0 και θα καταλάβετε γιατί η συσπείρωση των παικτών (αυτοί οι δυο χθες άλλαξαν ρόλους) ήταν, είναι και παραμένει το μεγαλύτερο όπλο του εφετινού Παναθηναϊκού. Κι αν επιστρέψουν οι Αλεξανδρόπουλος – Κουρμπέλης – Σανκαρέ στα play offs, αυτή η ομάδα δικαιούται να ελπίζει πια σε μια θέση τετράδας…
Y.Γ. Είναι ντροπή και αίσχος οι (ευτυχώς λιγοστές) αναφορές μετά τις χυδαίες και προσβλητικές φήμες για τον Σωκράτη Διούδη, οι οποίες συνδυάζονταν με την απουσία του από το ματς του πρώτου γύρου εναντίον του ΠΑΟΚ, όταν κατά τη διάρκεια της προθέρμανσης στην Τούμπα είχε διαπιστωθεί ότι δεν άντεχε τους πόνους στη μέση του, με αποτέλεσμα να μην αγωνιστεί σ’ εκείνο το ματς. Και δεν εννοούμε τους οπαδούς (όχι του Παναθηναϊκού ασφαλώς), αυτοί έχουν το δικαίωμα σε «καφενειακό» επίπεδο να λένε ό,τι θέλουν. Ακόμα κι αν είναι μωροί οπαδοί του Αρη και γνωρίζουν πόσο λατρεύει τον Αρη ως σύλλογο ακόμα ο Σωκράτης, παρότι κάποιοι του έβριζαν το σπίτι και την οικογένεια στο “Κλεάνθης Βικελίδης”! Εννοούμε τα media που με υπογραφές φανταστικών και ανύπαρκτων προσώπων ή τελείως ανώνυμα αναπαρήγαγαν αυτές τις φήμες προχθές και χθες το πρωί. Στους συγγραφείς αυτών των κειμένων ευχόμαστε ολόψυχα να μην βιώσουν αυτό που περνά ο Διούδης εφέτος με τις κήλες στη μέση του. Να είναι υγιείς. Και να βρουν το σθένος και την αξιοπρέπεια να μην γράφουν τέτοιου είδους κείμενα. Χρειάζονται κότσια γι’ αυτό, δεν είναι εύκολο! Αλλά θα είναι μια μικρή απόδειξη προς τους εαυτούς τους ότι κάποια στιγμή σ’ αυτή τη ζωή θα αποκτήσουν το δικαίωμα να αποκαλούνται «δημοσιογράφοι» και όχι «φερέφωνα». Κι αυτό δύσκολο είναι στις μέρες μας…