Όταν το Θηρίο της «εξυγίανσης» ψυχορραγεί γίνεται πάντα επικίνδυνο έστω και αν παίζει την τελευταία του πράξη στα γραφεία στο Γουδί. Όταν ο Ιβάν και ο Τίγρης τα ακούνε από τους οπαδούς των ομάδων τους γιατί ο Ολυμπιακός σε Ελλάδα και Ευρώπη ξεφεύγει τότε το σύστημα τους πρέπει να αντιδράσει.
Αντίδραση όμως, όχι για να βελτιωθούν και να συναγωνιστούν τον Ολυμπιακό σε όλα τα επίπεδα αλλά να τον βλάψουν , να τον γυρίσουν πίσω μπας και τον φτάσουν. Η προσπάθεια μεγάλη και χρονοβόρα με τα εργαλεία της πρώτης γραμμής στα αντικειμενικά μέσα τους να συναγωνίζονται στην λάσπη και στην μυθοπλασία αλλά αποτέλεσμα κανένα . Ολυμπιακός και Βαγγέλης Μαρινάκης αντί να λυγίζουν έφευγαν μπροστά με μεγάλη ταχύτητα και αυτοί έμενα πίσω. Τι και αν επιστράτευσαν Αυλακιώτιδες . Καραλήδες , Λαλάκηδες γεροντοκόρους και γεροντοκόρες οι σφαλιάρες που εισέπρατταν αμέτρητες. Αφού βαρέθηκαν να έχουν κόκκινο σβέρκο αποφάσισαν τα μεγάλα αφεντικά να επιστρατεύσουν τα μεγάλα αλλά ξεχασμένα όπλα. Πώς να αντέξουν και πάλι ο Ολυμπιακός να πετάξει έξω την Άρσεναλ, πώς να αντέξουν την πιθανότητα να συνεχίσει ο Θρύλος εκεί που δεν μπορούν ούτε στα όνειρα τους να φανταστούν.
Για όλα αυτά θυμήθηκαν το δικό τους παιδί τον Θόδωρα Θεοδώρίδη , το παιδί για όλες τα δουλείες του Ιβάν και του Τίγρη. Ενώ είχαμε ξεχάσει έστω για λίγο τον Τεο από τα ανδραγαθήματα που είχε κάνει στο παρελθόν με τους κολλητούς του διαιτητές εις βάρος του Ολυμπιακού να και πάλι που εμφανίζεται ορίζοντας στον κρίσιμο αγώνα με την Άρσεναλ το «πουλέν» του Ντάνιελ Ζίμπερτ . Άνοιξε το ντουλάπι με τους σκελετούς και επέλεξε τον Γερμανό , αφού μέχρι ακόμα και πρόσφατα είχε να ασχοληθεί πως θα ξεμπλέξουν ΠΑΟΚ και ΑΕΚ από τις εκκρεμότητες με την ευρωπαϊκή ομοσπονδία αφού πρώτα καθάρισε για τον Παναθηναϊκό όταν εξασφάλισε την παράταση των οφειλών της Πράσινης ΠΑΕ.
Ο σκοπός του φυσικά δεν χρειάζεται να αναλυθεί αφού υπάρχει φάση μνημείο πλέον για τον Τεο στο δεύτερο γκολ της Άρσεναλ. Μία φάση που δεν χρειαζόταν καν να την συζητάμε , αν και αυτοί που μας εγκαταλείπουν ευτυχώς από το Ελληνικό ποδόσφαιρο τέλος του μήνα πήραν την χαρά ότι ο Ολυμπιακός των τόσων προβλημάτων ηττήθηκε από τους Λονδρέζους.
Ο αγαπημένος Τεο του συστήματος που έδωσε χέρι βοηθείας στα αφεντικά του δεν ξέρω φυσικά αν θα τρίζουν τα κόκκαλα του αείμνηστου Σάββα Θεοδωρίδη αλλά για τελευταία παράσταση καλά τα πήγε. Εύγε Θοδωρή ίσως μια θέση στο μακρινό Ροστόφ σε περιμένει στο μέλλον γατί ξέρεις πολύ καλά ότι στον άλλον δεν θα βρεις ούτε θέση παρκαδόρου στην Αγιά Σοφιά αλλά τουλάχιστον ο σεβασμός ή έστω οι ίσιες αποστάσεις από τον σύλλογο που σου άνοιξε τις πόρτες για την UEFA θα ήταν το λιγότερο που θα περιμέναμε.
Ο καιρός έχει γυρίσματα και απλά όσους Ντάνιελ Ζίμπερτ και αν φέρνεις στον δρόμο του Ολυμπιακού να θυμάσαι ότι το μεγαλείο αυτού του συλλόγου που υπερασπίστηκε ο πατέρας σου μέχρι την τελευταία ανάσα του είναι τόσο μεγάλο που όλοι εσείς δεν υπάρχετε.
ΥΓ. Ξανά κοίτα και πάλι την φάση του 79ου λεπτού κοίτα πίσω το παρελθόν και την ιστορία του Ολυμπιακού και βάλτα στην ζυγαριά να δεις τι αξίζει;
Υπερηφάνεια και τιμή ή ξεφτίλα και Ρούβλια!