Ο αρχηγός ξανά στο γήπεδο!

Κεφάλαιο πρώτο…

… ο ΠΑΟΚ. Από την Καβάλα και τα πρωταθλήματα της Β’ και Γ’ Εθνικής μεταγραφή στον δικέφαλο του Βορρά. Στις 23 Δεκεμβρίου του 1992 κάνει το ντεμπούτο και είναι σημαδιακό: Θα μπει αλλαγή στο γήπεδο Χαριλάου και ο ΠΑΟΚ θα φύγει νικητής με 2-1. Ο Ζαγοράκης δεν θα βγει ποτέ ξανά από την ενδεκάδα ως το τέλος του πρωταθλήματος. Ξεκινώντας από τον Δεκέμβριο του 1992, θα κλείσει 43 συνεχόμενες εμφανίσεις με τη φανέλα του ΠΑΟΚ, εκ των οποίων μόνο σε μία έγινε αλλαγή. Θα πετύχει και δύο γκολ, ένα κόντρα στη Νάουσα, το οποίο ήταν και νικητήριο, κι ένα απέναντι στον Ολυμπιακό (1-1).

Με την άφιξη του Άρι Χάαν, ο ΠΑΟΚ γυρίζει σελίδα. Τερματίζει στην τρίτη θέση, ο Ζαγοράκης κάνει πολύ καλή χρονιά (σημειώνει τέσσερα γκολ), όμως η τιμωρία της ΟΥΕΦΑ δεν του επιτρέπει να παίξει στην Ευρώπη. Μετά την εντυπωσιακή σεζόν, έρχεται η φθορά. Τα προβλήματα πολλά, οι προπονητές τέσσερις και ο δικέφαλος κλείνει τη χρονιά στην 14η θέση. Ο ΠΑΟΚ τη σεζόν 1996-97 θα βγει στην Ευρώπη με τον Θοδωρή Ζαγοράκη (ως αρχηγός πλέον) να παίζει σε 32 ματς και να σκοράρει δύο φορές. Ξεκινώντας από τα προκριματικά, ο αρχηγός του ΠΑΟΚ σκοράρει απέναντι στη Σπάρτακ Τρνάβα στην Τούμπα (5-2), αλλά και το μοναδικό γκολ του επαναληπτικού. Ζει και οδηγεί τον δικέφαλο στο όνειρο του Χάιμπουρι, πριν αποκλειστεί ο ΠΑΟΚ από την Ατλέτικο και μπει ο Ζαγοράκης στο χειρουργείο. Οι εμφανίσεις του φέρνουν τη Λέστερ στο κατώφλι του ΠΑΟΚ και το αντίο πλησιάζει.

Την 1η Φεβρουαρίου του 1998 ο Θοδωρής Ζαγοράκης ζητάει να αγωνιστεί στην Ξάνθη στο τελευταίο του ματς. Γίνεται αλλαγή, αποθεώνεται από τον κόσμο του ΠΑΟΚ, του χαρίζει τη φανέλα του, και αμφότεροι δίνουν – έστω και ενδόμυχα – ραντεβού για την επανένωση.

Κεφάλαιο δεύτερο…

Ο μοναδικός συλλογικός τίτλος του στην Ελλάδα. Συμβαίνει, έχει συμβεί, σε αρκετούς σπουδαίους ποδοσφαιριστές εκείνης της εποχής: Να είναι οι καλύτεροι, αλλά να μην κατακτούν τίτλους. Η καριέρα του Θοδωρή Ζαγοράκη στην Αγγλία διαρκεί δύο χρόνια, έχει τα πάνω της και τα κάτω της (σ.σ. ανάμεσα στα άλλα έπαιξε και γκολκίπερ για μερικά λεπτά), έχει μερικές αξιομνημόνευτες στιγμές, και η ΑΕΚ τον καλεί να επιστρέψει. Ο Γιάννης Παθιακάκης τον πείθει να έρθει ξανά στην Ελλάδα και σε ηλικία 29 ετών ολοκληρώνεται μια μεταγραφή, η οποία αρχικά δεν ενθουσιάζει ακριβώς τον κόσμο της Ένωσης, που στην πορεία θα τον λατρέψει…

Ξεκινάει τις αγωνιστικές του υποχρεώσεις με την ΑΕΚ στις 16 Σεπτεμβρίου του 2000 κόντρα στον Ηρακλή και θα παραμείνει κάτοικος Ν. Φιλαδέλφειας για τέσσερα χρόνια. Θα διατελέσει αρχηγός της, ενώ θα σηκώσει το κύπελλο του 2002 με την ΑΕΚ να κερδίζει τον Ολυμπιακό στον τελικό. Θα φύγει το καλοκαίρι του 2004 ως αρχηγός και χαρίζοντας στη νέα διοίκηση το υπόλοιπο του συμβολαίου του, όπως και ένα μέρος των δεδουλευμένων του.

Κεφάλαιο τρίτο…

Μπορεί ένα δευτερόλεπτο να αποτελέσει ένα ολόκληρο κεφάλαιο; Εννοείται, αφού δε χρειάζεται περισσότερο χρόνο ακόμα και μια ζωή για να αλλάξει. Η Γαλλία, η οποία ως αντίπαλος έχει φέρει στη χώρα μας μερικές από τις πιο χαρακτηριστικές αθλητικές της στιγμές (σ.σ. «βάλτο αγόρι μου») ήταν η στιγμή του Θοδωρή Ζαγοράκη. 25 Ιουνίου του 2004, λίγο πριν τη συμπλήρωση 65 λεπτών στον αγώνα, ο αρχηγός της Εθνικής ομάδας έκανε μια εντυπωσιακή ντρίμπλα στον Λιζαραζού, έφερε τη μπάλα μπροστά του και με σέντρα ακριβείας έστειλε τη μπάλα στο κεφάλι του Άγγελου Χαριστέα και εκείνος την Ελλάδα στα ημιτελικά.

Κεφάλαιο τέταρτο…

… και συνέχεια από το τρίτο. Αν το δεις σαν μια στιγμή θα είναι όταν τυλιγμένος με τη σημαία σηκώνει την κούπα του ευρωπαϊκού στον ουρανό. Ό,τι πιο απίστευτο για τον ελληνικό αθλητισμό, γινόταν πραγματικότητα. Αν το δεις συνολικά, θα θυμηθείς το καλοκαίρι της ζωής του. Όταν πήγε στην Πορτογαλία τον ήξερε το χωριό (σ.σ. Ελλάδα)… Μετά τον έμαθε η πόλη, η χώρα, ο κόσμος ολόκληρος. Αν ρωτούσες την καρδιά του, δεν θα θυμόταν την ηλικία του. Αν ρωτούσες την ψυχή του, θα σε παραπλανούσε για τα χρόνια που κουβαλούσε στην πλάτη του. Η θέση του δύσκολη, απαιτούσε τρέξιμο και ανεξάντλητες δυνάμεις. Ο Θοδωρής Ζαγοράκης τα έδειξε και με το παραπάνω. Κατέκτησε το τρόπαιο, αναδείχθηκε MVP του τουρνουά, ήταν πολυτιμότερος παίκτης στο εναρκτήριο ματς, αλλά και στον μεγάλο τελικό, ενώ κατέλαβε την 5η θέση στην ψηφοφορία του «France Football» για τον καλύτερο ποδοσφαιριστή της Ευρώπης για το 2004.

Κεφάλαιο πέμπτο…

Ή αλλιώς σύμπτυξη… Πότε γύρισε από την Πορτογαλία, πότε έφυγε για την Ιταλία ώστε να κεφαλοποιήσει την αξία που είχε στην αγορά, πότε γύρισε στον ΠΑΟΚ και πότε έκλεισε την καριέρα του. Το 2005, ο Θοδωρής Ζαγοράκης αφήνει συμβόλαιο 750.000 ευρώ στην Μπολόνια για να φορέσει ξανά την αγαπημένη του φανέλα. Κανείς δεν ξεχνάει το μπλουζάκι του εκείνη την ημέρα, «revolution» θα γράφει για να στείλει το μήνυμα της επανάστασης που θέλει να φέρει στον ΠΑΟΚ. Παίζει για δύο χρόνια. Στις 13 Μαΐου του 2007, σε ηλικία 36 ετών, ανακοινώνει το τέλος της καριέρας του.

«Νιώθω ότι έφτασε η στιγμή να αποσυρθώ από την ενεργό δράση. Ήταν η πιο δύσκολη απόφαση της καριέρας μου μέχρι σήμερα. Χρειάστηκαν ατέλειωτες ώρες σκέψης και προβληματισμού μέχρι να δεχθώ μέσα μου ότι έφτασα στο τέλος της διαδρομής. Αυτό το συναίσθημα και η συμπαράσταση του κόσμου, επώνυμου και ανώνυμου, μου δίνει τη δύναμη, την πίστη και το όραμα να υπηρετήσω την ομάδα από ένα άλλο πόστο. Από μια άλλη θέση. Εκτός του αγωνιστικού χώρου. Σε έναν χώρο άγνωστο μέχρι σήμερα για μένα. Γνωρίζω τις δυσκολίες του. Δεν κρύβομαι πίσω από το δάχτυλό μου. Είμαι εδώ. Για να υπηρετήσω τον ΠΑΟΚ, όπως τον υπηρέτησα ως ποδοσφαιριστής μέχρι σήμερα».

Κεφάλαιο έκτο…

… το γνωστό και ως «Ζαγοράκης ή τανκς». Ένα μήνα αργότερα κι ενώ ο ΠΑΟΚ έχει τεράστια οικονομικά και διοικητικά προβλήματα, ο Θοδωρής Ζαγοράκης ανακοινώνει ότι θα ηγηθεί της διοίκησης που θα οριστεί από το πρωτοδικείο, έχοντας λάβει διαβεβαιώσεις ότι θα γίνει η απαιτούμενη ρύθμιση χρεών. Στις 13 Ιουνίου τόσο ο ίδιος, όσο και η αγαπημένη του ομάδα αλλάζουν σελίδα στην πορεία τους.

«Τώρα ήρθε η ώρα ο λαός του ΠΑΟΚ να γίνει συνοδοιπόρος και συμμέτοχος στην προσπάθεια σωτήριας της ομάδας. Ένας ισχυρός και πρωταγωνιστής ΠΑΟΚ, όπως είναι στην ψυχή του λαού του, έτσι πρέπει να είναι και στη δράση του και στην οργάνωσή του, στη διοίκησή του. Η συμμετοχή των φιλάθλων στην αναγέννηση εκ της τέφρας του Δικεφάλου μπορεί και πρέπει να παίξει καθοριστικό ρόλο. Η αισιοδοξία για ένα καλύτερο μέλλον μπορεί να πηγάζει ΜΟΝΟ μέσα από το λαό του ΠΑΟΚ. Η δύναμη του ΠΑΟΚ είναι ένας ενωμένος κι ενιαίος ΠΑΟΚ. Πρέπει όλοι να πλησιάσουμε πιο κοντά στον ΠΑΟΚ. Πρέπει να μετρήσει το συναίσθημα και η αγάπη για τον ΠΑΟΚ. Προσωπικά πήρα αποφάσεις που ίσως να μην της είχα πάρει αν δεν αγαπούσα τον ΠΑΟΚ. Τις περισσότερες φορές μέτρησε το συναίσθημα. Αυτό που κάνω εγώ και όλοι όσοι αγαπούν την ομάδα, θα πρέπει να το οργανώσουμε τώρα πολύ καλύτερα».

Η πρώτη διοίκηση επί Ζαγοράκη έπιασε δουλειά στις 18 Ιουνίου του 2007 και πέραν του προέδρου θέσεις πήραν σ’ αυτή οι Γιάννης Παπαδόπουλος, Ανδρέας Μανδρίνος, Παναγιώτης Ποικιλίδης και Ηλίας Βιολίδης. Η συγκεκριμένη πεντάδα ανέλαβε ένα πολύ μεγάλο όγκο δουλειάς και παρουσίασε εξαιρετικό έργο μετά από ένα δύσκολο αγωνιστικό εξάμηνο. Το πρώτο καλοκαίρι ήρθε και μαζί η μεγάλη μεταγραφική ενίσχυση με παίκτες όπως ο Γκαρσία, ο Κοντρέρας και ο Μουσλίμοβιτς που ανέβασαν αυτόματα επίπεδο στην ομάδα.

Κεφάλαιο έβδομο…

Ο διοικητικός ηγέτης. Ο ΠΑΟΚ στα καλύτερά του είχε προπονητή τον Φερνάντο Σάντος, έφερνε ποδοσφαιριστές εγνωσμένης ποιότητας και σπουδαίας καριέρας (βλ. Πάμπλο Γκαρσία, Σέρτζιο Κονσεϊσάο), είχε πωλήσεις εισιτηρίων διαρκείας κοντά στις 20.000, έφερνε πίσω – παρά τις αντιδράσεις – στην Τούμπα τον Δημήτρη Σαλπιγγίδη και μεγάλωνε βήμα με το βήμα. Ο ΠΑΟΚ στα χειρότερά του δεν άντεχε το βήμα-βήμα και ήθελε άλματα. Τα έβαζε με τον Φερνάντο Σάντος για την περίφημη δήλωση με τις σαρδέλες, πουλούσε τον Λάζαρο Χριστοδουλόπουλο, κινούταν σε τεντωμένο σκοινί. Οι παράγοντες έρχονταν και έφευγαν, χωρίς να υπάρχει διαφάνεια ως προς του λόγους και στις 8 Οκτωβρίου του 2009, ο Θοδωρής Ζαγοράκης παραιτήθηκε από την προεδρία του ΠΑΟΚ.

«Υπάρχουν μέρες στη ζωή του κάθε ανθρώπου που τα “θέλω” υποκύπτουν σε ανώτερες δυνάμεις. Σήμερα είναι μια τέτοια μέρα για μένα. Είμαι υποχρεωμένος για προσωπικούς λόγους να υποβάλω την παραίτηση μου από το διοικητικό συμβούλιο της ΠΑΕ ΠΑΟΚ. Σύντομα και συγκεκριμένα όταν οι συνθήκες μου το επιτρέψουν θα είμαι σε θέση να εξηγήσω με σαφήνεια – ως οφείλω να κάνω απέναντι στον κόσμο του ΠΑΟΚ και τους χιλιάδες μετόχους που στήριξαν με πίστη και αφοσίωση την προσπάθεια μας για εξυγίανση και αναγέννηση – τους λόγους για τους …..οποίους σήμερα υποβάλω την παραίτηση μου από τη θέση του προέδρου. Ο ΠΑΟΚ έχει παρελθόν, παρόν και μέλλον. Είμαι πεπεισμένος ότι η προσπάθεια για την αναρρίχηση της ομάδας στην κορυφή του Ελληνικού και ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου θα συνεχιστεί με αμείωτη ένταση τόσο από τους φιλάθλους, όσο και από τους ανθρώπους που πριν από 2.5 χρόνια οραματίστηκαν μαζί με μένα έναν ΠΑΟΚ πρωταγωνιστή»

Κεφάλαιο όγδοο…

… η επιστροφή. Μερικούς μήνες μόνο έμεινε μακριά και στις 23 Ιανουαρίου του 2010 επιστρέφει στη θέση του προέδρου με τον Ζήση Βρύζα να γίνεται αντιπρόεδρος της διοίκησης. Η κατάσταση, όμως, δεν ήταν ποτέ η ίδια και τα επεισόδια την άνοιξη του 2011, έπειτα από τον αποκλεισμό στο κύπελλο από την ΑΕΚ, μαρτυρούσε ότι ο Θοδωρής Ζαγοράκης δεν είχε πια τον έλεγχο. Ο άλλοτε αρχηγός του δικεφάλου έβλεπε την ομάδα που είχε φτάσει στην διεκδίκηση του τίτλου το 2010 να κατρακυλάει την επόμενη σεζόν και η κακοδιαχείριση των οικονομικών της ομάδας ανάγκασαν τις πωλήσεις (Βιεϊρίνια, Σταφυλλίδης) και τις αποδεσμεύσεις (Κοντρέρας).

Η αποδυνάμωση του ΠΑΟΚ προκάλεσε εκ νέου αυστηρή κριτική στη διοίκηση με τους οργανωμένους να εκφράζουν πλέον την αντίθεσή τους σε όσα γίνονται. Ο Ζαγοράκης δεν ήταν συνηθισμένος στις αποδοκιμασίες και φαινόταν πως η παραίτησή του είναι θέμα χρόνου. Και όντως έτσι ήταν. Ο αποκλεισμός από τον Ατρόμητο τον Γενάρη του 2012 και οι φωνές εναντίον του έφεραν και το τέλος…

«Οι τελευταίες εξελίξεις στον Σύλλογο, η παρατεταμένη αποσυσπείρωση και οι αντιδράσεις μερίδας -μικρής ή μεγάλης δεν έχει σημασία πια- οπαδών μου δείχνουν ξεκάθαρα το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσω με μόνο γνώμονα το καλό της ομάδας. Δεδομένου ότι το δικό μου μοντέλο διοίκησης είχε ως απαράβατο όρο την ενότητα και τη συσπείρωση, πάνω στα οποία πορευτήκαμε τα τελευταία 4,5 χρόνια, συνέχεια δεν μπορεί να υπάρξει, ειδικά από τη στιγμή που η αντίδραση κάποιων προς το πρόσωπό μου, στοχοποιεί και καταστρέφει την ομάδα που όλοι αγαπάμε. Δεν είναι στιγμή ούτε αυτοκριτικής, ούτε κριτικής. Αν αυτά τα χρόνια έκανα καλό ή κακό, προάσπισα ή όχι τα συμφέροντα της ομάδας, θα τα κρίνει ο χρόνος κι η ιστορία. Ο ΠΑΟΚ για μένα εξακολουθεί να είναι πάνω απ’ όλα…».

Κεφάλαιο ένατο…

Και ο ΠΑΟΚ πάνω απ’ όλα παρέμεινε στάση ζωής. Το απέδειξε πέρυσι τον Ιανουάριο, όταν ακολούθησε τη χιονοστιβάδα αντιδράσεων για το ενδεχόμενο τιμωρίας του ΠΑΟΚ για το θέμα συνιδιοκτησίας με την Ξάνθη. Ο Θοδωρής Ζαγοράκης διαγράφηκε από την κοινοβουλευτική ομάδα της Νέας Δημοκρατίας και επανεντάχθηκε ένα χρόνο μετά, στις 27 Ιανουαρίου του 2021. Στην ανακοίνωσή του, δε, ξεκαθάριζε τη θέση του.

«Το αυτοδιοίκητο του ελληνικού ποδοσφαίρου δεν μπορεί να χρησιμοποιείται ως δικαιολογία. Υπαίτιοι για τη σημερινή κατάσταση που διαμορφώθηκε στο ελληνικό ποδόσφαιρο είναι αυτοί που όρισαν την συγκεκριμένη Επιτροπή. Το μείζον αυτή τη στιγμή είναι να σταματήσει άμεσα η συγκεκριμένη φαρσοκωμωδία. Εάν αυτό δεν γίνει, εάν ο ΠΑΟΚ δεν δικαιωθεί, εγώ δεν μπορώ να συνευρίσκομαι στην ίδια πολιτική στέγη με όλους αυτούς που βάλλουν καθ΄ υπόδειξη τρίτων εναντίον του ΠΑΟΚ και του ίδιου του ελληνικού ποδοσφαίρου. Δεσμεύομαι ότι θα δώσω τον αγώνα μου με όλες τις δυνάμεις που έχω για την δικαίωση του ΠΑΟΚ, απ’ όπου και όπου χρειαστεί».

Κεφάλαιο δέκατο…

… εκείνο που δεν εμφανίζεται πουθενά, αλλά υπάρχει παντού. Ο αρχηγός! Ο ηγέτης. Σε όλη του τη διαδρομή έχει φορέσει το περιβραχιόνιο. Κυρίως, δε, στην Εθνική ομάδα. Ούτε ένας επέλεξε να τον καθαιρέσει και όλοι τον εμπιστεύονταν με κλειστά μάτια. Με τον Κώστα Πολυχρονίου, ο Ζαγοράκης είχε 34 στα 34 ματς, με τον Άνχελ Ιορντανέσκου πέντε στα εφτά, με τον Βασίλη Δανιήλ 20 στα 30, με τον Νίκο Χρηστίδη ένα στο ένα, με τον Ότο Ρεχάγκελ 57 στα 61. Το βασικότερο κεφάλαιο στη ζωή του ανοίγει ξανά. Το ποδόσφαιρο. Ο αρχηγός επιστρέφει στο φυσικό του περιβάλλον.