Πως είναι δυνατόν να είναι καλύτερος ο Άρης από τον ΠΑΟΚ του πολύ μεγαλύτερου μπάτζετ; Είναι το ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί. Γράφει ο Σταύρος Κόλκας.
Η Τούμπα χθες θύμισε άλλες εποχές, κάτι που με μαθηματική ακρίβεια θα συνέβαινε αργά ή γρήγορα. Όταν ο οπαδός νιώθει πως η ομάδα του δεν τον αντιπροσωπεύει, η αντανακλαστική του αντίδραση είναι αυτή. Αυτή είναι μία πραγματικότητα που πρέπει ο κάθε σύλλογος να διαχειρίζεται.
Αυτό που επιβεβαιώθηκε χθες λοιπόν είναι πως ο Άρης είναι καλύτερη ομάδα. Η τακτική της στόχευση είναι ξεκάθαρη, ο προπονητής της έχει μοιράσει τους ρόλους δίκαια, το γκρουπ είναι δυνατό και υπάρχει πίστη. Από αυτά τα στοιχεία, ο ΠΑΟΚ δεν έχει κανένα.
Ο ΠΑΟΚ μπήκε φοβισμένος και αυτό μας εκνεύρισε όλους. Κάποιος θα πει αγχωμένος, αλλά αυτό το συναίσθημα καμιά φορά είναι δημιουργικό. Εμένα μου φάνηκε φοβισμένος. Και απέναντι σε ποιον; Τον Άρη του Καρυπίδη. Η εικόνα της ομάδας στη συγκεκριμένη αναμέτρηση είναι μη ανεκτή. Όμως για να φτάσουμε στο σημείο αυτό, θα πρέπει να δούμε την ποδοσφαιρική στόχευση των δύο ομάδων από το καλοκαίρι μέχρι και σήμερα.
Ο Καρυπίδης στοχευμένα ή μη, απέκτησε σε αρκετό βαθμό το νούμερο ένα στοιχείο που πρέπει να έχουν οι παίκτες στο ποδόσφαιρο του 2021. Την ένταση. Είχε τον Σάσα, είχε τον Σούντγκρεν, είχε τον Ρόουζ, πήρε τον Σάκιτς – πρώτος σε κλεψίματα στο πρωτάθλημα – πήρε τον Μάνο, πήρε τον Σίλβα, πήρε τον Γκάνεα και στις μεταγραφές του Γενάρη πήρε και τον Μπρούνο. Αναφέρομαι μόνο στους παίκτες που έχουν έντονα το στοιχείο της έντασης. Από αυτούς τους οκτώ, πέντε με έξι είναι στην ενδεκάδα συνήθως.
Πάμε στον ΠΑΟΚ να δούμε τι έκανε στο ίδιο διάστημα. Πούλησε τέσσερις που είχαν ένταση – Πέλκας, Λημνιός, Άκπομ και Γιαννούλης τον Γενάρη και πόσους έφερε; Κανέναν.
Στην ενδεκάδα που συνήθως χρησιμοποιεί ο Γκαρσία, ένταση έχει μόνο ο Τζόλης στο παιχνίδι του και αυτός όχι σε τεράστιο βαθμό και εννοείται ο Ίνγκασον για αυτό και ξεχωρίζει σαν τη μύγα μες στο γάλα. Άντε να βάλω και τον Κρμέντσικ.
Αυτό το στοιχείο και μόνο, σου δίνει να καταλάβεις πως στον ΠΑΟΚ το ποδοσφαιρικό κομμάτι πάσχει. Και να πεις πως οι ενδείξεις είναι λίγες! Εδώ και σχεδόν δύο χρόνια έχει κερδίσει το 10% των ντέρμπι, εκεί που το στοιχείο της έντασης παίζει τον πλέον καθοριστικό ρόλο. Απλά πέρυσι ήταν ξεκάθαρα η δεύτερη καλύτερη ομάδα στο πρωτάθλημα. Φέτος δεν είναι.
Η απάντηση λοιπόν στο γιατί ο Άρης είναι καλύτερος, ξεκινά από αυτή την κουβέντα. Μετά πάμε και στις υπόλοιπες. Ο Άρης δεν είχε Ευρώπη άρα ήταν εύκολο για αυτόν να χτίσει ψυχολογία με ένα παιχνίδι την εβδομάδα, το καλό του ξεκίνημα μετά τον ευρωπαϊκό του αποκλεισμό και η έλευση του Μάντζιου, έπεισε το γκρουπ πως είναι για ψηλά.
Στον ΠΑΟΚ, αλλαγή προπονητή, με δομημένο ρόστερ για άλλο σχηματισμό και χωρίς ένταση όπως προανέφερα, νέος προπονητής με απειρία, απίστευτα κενά σε κομβικές θέσεις. Τερματοφύλακας, αμυντικό χαφ, αριστερό μπακ για ένα σοβαρό διάστημα, σέντερ φορ για μισή σεζόν, χωρίς 10άρι για μισή σεζόν και χωρίς εξτρέμ γραμμής για να δίνει πλάτος ο προπονητής όταν το χρειάζεται.
Επειδή και εγώ αντιλαμβάνομαι πως ο Όλαφ Ρέμπε ψάχνει την επόμενη ομάδα του, καλό θα ήταν να μας εξηγήσει το πως το σκέφτηκε γενικότερα. Η διαφυγή από το FFP, ήταν το ένα κομμάτι της δουλειάς του. Είχε άλλα τέσσερα – πέντε που αμέλησε εμφατικά.
Για παράδειγμα, η πίεση που άσκησε στον Πάμπλο Γκαρσία δεν αφορούσε το πως η ομάδα θα χτίσει μέταλλο νικητή, αλλά το πως θα δικαιολογήσει τις επιλογές του. Και από την πλευρά του ο Πάμπλο, όταν δηλώνει πως ο Καγκάβα πήρε την ευκαιρία του χθες, μας υπενθυμίζει πως κάτι αντίστοιχο έγινε και με τον Περέιρα, με τον Μιχαηλίδη, με πολλά παιδιά τα οποία ήταν φανερά ανέτοιμα για τον σχηματισμό που επέλεξε και για το επίπεδο του ΠΑΟΚ γενικότερα.
Επίσης στην εποχή Ρέμπε, πολλά παιδιά που έπρεπε να βασιστεί το κλαμπ μέχρι το τέλος της σεζόν, γνώριζαν πως η πρόθεση της ομάδας είναι να αποχωρήσουν. Μπορεί να μου εξηγήσει κάποιος πως ευνοεί το κλαμπ αυτό το γεγονός;
Αν κάποιος μιλήσει με τον Ρέμπε, ο Γερμανός θα του πει για τα λεφτά που έφερε στο κλαμπ. Προς συζήτηση και αυτό, γιατί πολλά από αυτά όπως ήρθαν έφυγαν. Όμως το βασικότερο είναι πως ο ρόλος του τεχνικού διευθυντή δεν είναι αυτός του λογιστή. Είναι λίγο πιο σύνθετος. Και εκεί κάπου το έχασε, αν και αμφιβάλω αν ποτέ το είχε.
Ο ΠΑΟΚ χρειάζεται τομές και μάλιστα μεγάλες. Και να γίνει μία γροθιά, όπως όταν πήρε το πρωτάθλημα. Το έχει κάνει, ώρα να το ξανακάνει. Αυτή τη στιγμή, σίγουρα δεν είναι.
Είμαι προετοιμασμένος εδώ και καιρό για αυτό που συμβαίνει τώρα και απλά περιμένω να τελειώσει η σεζόν. Περιμένω κάποιους μεμονωμένους αγώνες να βγάλει η ομάδα κάτι σε αντίδραση, αλλά έτσι όπως έχει δομηθεί δεν πρόκειται αυτό να έχει διάρκεια. Απλά θα βγούμε – πιστεύω – Ευρώπη, λόγω της κακής κατάστασης της ΑΕΚ και του ΠΑΟ. Όχι για κάποιον άλλο λόγο.
Πάμε στις παραδοσιακές διαμαρτυρίες του Άρη. Στους δύο αγώνες που παίξαμε φέτος, έχουμε ένα κερδισμένο πέναλτι δικό τους που δεν ήταν και πήραν τρεις βαθμούς, ενώ στο ίδιο παιχνίδι δεν πήρε ο ΠΑΟΚ ένα καθαρό. Χθες στο δεύτερο γκολ που βάζουν γίνεται καθαρό φάουλ στον Τσιγγάρα και αυτό είναι το μοναδικό λάθος του Πολωνού.
Αυτή η προσπάθειά τους να αλλοιώσουν την πραγματικότητα, τη στιγμή που δεν υπάρχει ΠΑΟΚτσής που δεν παραδέχεται πως είναι καλύτεροι, αποδεικνύει πως ακόμη και στην εύκολη χρονιά για αυτούς, τα κατάλοιπα που έχουν τους εγκλωβίζουν.
Δεν θα είναι πάντα ρόδινα τα πράγματα για αυτούς, ούτε θα βρούνε τον ανταγωνισμό σε αυτή την άθλια κατάσταση ξανά.