Ο Ανδρέας Μπουχαλάκης πέτυχε ένα ΟΝΕΙΡΙΚΟ τέρμα στο «Κλ. Βικελίδης». Ένα γκολ που μας πάει σε άλλες εποχές. Θα πει κανείς είναι ιεροσυλία, αλλά μπορούμε να το πούμε. Θύμισε τον μάγο, τον Τζιοβάνι που αγαπήσαμε όσο κανέναν άλλον. όχι γιατί το γκολ είχε τεχνική, η θα μπορούσε να συνδυαστεί με όσα μας χάρισε ο μάγος, αλλά επειδή μπορεί κάλλιστα κανείς να φέρει στη μνήμη του το τέρμα με την Γαλατάσαράι και το πως ξεφτίλισε τον Μοντραγκόν.
Μπορεί κανείς να το ξεχάσει; Σαφώς και όχι. Ο Μπουχαλάκης λοιπόν με τέτοια ευφυία πέτυχε ένα γκολ ποίημα και δεν είναι άδικο να πούμε ότι λογικά είναι στα τέρματα της χρονιάς. Μυαλό, μυαλό, μυαλό. Τόσο απλά. Έκανε έναν αγώνα να μοιάζει με παρτίδα σκάκι. Τόσο εύκολα.
Θα το πούμε και ας γκρινιάξουν κάποιοι «Θα του το κάνει, θα τον ξεφτιλίσει. Τον ξεφτίλισε!». Μετά από χρόνια βρέθηκε παίκτης να φτάσει στη λογική με μυαλό ενός τέρματος και σίγουρα δεν είναι μάγος. Είναι ο δικός μας Έλληνας, Ανδρέας Μπουχαλάκης.
Να έχει ακούσει τόσα, αλλά να είναι πιστός στρατιώτης. Με πάθος, ψυχή, μυαλό και φαντασία. Είπαμε τόσο απλά…