Κλείστε τον κύριο

Δεν θα σχολιάσω την υπερασπιστική τακτική του κ. Κούγια στην υπόθεση Λιγνάδη. Αυτή αφορά εκείνον, τον εντολέα του και ενδεχομένως τους αρμόδιους Δικηγορικούς Συλλόγους αν παραβιάζεται η δεοντολογία του επαγγέλματος. Προφανώς έχω έντονα συναισθήματα για όσα ισχυρίζεται ο γνωστός ποινικολόγος , πλην όμως, αυτά δεν έχουν και τόση σημασία.

Σημασία έχουν τα συναισθήματα των θυμάτων. Και των ανθρώπων που δεν έχουν μιλήσει ακόμα.

Αυτό επιδιώκει ο κ. Κούγιας. Να πλήξει την αξιοπιστία όσων έχουν ήδη ανοίξει το στόμα τους και να τρομάξει όσους το σκέφτονται . Να τους πείσει ότι η σιωπή είναι προτιμότερη από την δημόσια διαπόμπευση, την οποία ο ίδιος τους επιφυλάσσει.

Σε γενικές γραμμές, τα ελληνικά ΜΜΕ έχουν διαχειριστεί με σχετική ωριμότητα το ξέσπασμα του #metoo στην χώρα μας. Με εξαίρεση τους γνωστούς και μη εξαιρετέους, χυδαίους ένθεν κακείθεν, οι οποίοι στην προσπάθειά τους να αποκομίσουν πολιτικά- κομματικά οφέλη, επιχειρούν να μετατρέψουν την συζήτηση σε μια ελληνική version της QΑnon, θα έλεγα ότι η προσέγγιση των καναλιών και των παρουσιαστών, ιδίως των γυναικών της πρωινής και της μεσημεριανής ζώνης, ήταν μέχρι στιγμής σωστή. Μετρημένη, με ειλικρινή ευαισθησία, χωρίς περιττούς λαϊκισμούς.

Η εμπλοκή Κούγια θέτει αυτήν την σοβαρότητα σε κίνδυνο.

Ο Αλέξης Κούγιας και τα ΜΜΕ έχουν οργανική σχέση – εκείνος λατρεύει να εμφανίζεται και εκείνα λατρεύουν να τον μισούν, δίνοντας του πάντως ανελλιπώς βήμα εδώ και σχεδόν 30 χρόνια.

Οι περισσότεροι παρουσιαστές και παλιότερα και σήμερα υποπίπτουν στο εξής λάθος με την περίπτωσή του: ξέρουν ότι κάνει νούμερα, ότι μαζί του μπορούν να γίνουν viral και ταυτόχρονα, όσοι έχουν καλές προθέσεις (κάποιοι έχουν), υπερτιμούν τους εαυτούς τους και θεωρούν ότι θα καταφέρουν να τον στριμώξουν και να τον φέρουν σε δύσκολη θέση!

Σου λένε δηλαδή, με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια. Και θα χτυπήσουμε υψηλές τηλεθεάσεις και θα τον ξεμπροστιάσουμε. Έλα όμως που Κούγιας δεν έρχεται ποτέ σε δύσκολη θέση. Όχι επειδή διαθέτει τα επιχειρήματα να απαντήσει πειστικά, ούτε επειδή, όπως λέει ο γιος του, είναι πρώτος μάγκας και δεν μας βλέπει. Αλλά επειδή δεν διαθέτει το αίσθημα της ντροπής. Τίποτα δεν φέρνει τον Αλέξη Κούγια σε δύσκολη θέση, διότι ο άνθρωπος δεν ντρέπεται με τίποτα και για τίποτα – για τίποτα από όσα λέει, για τίποτα από όσα κάνει, για τίποτα από όσα του προσάπτουν, για τίποτα απολύτως. Και για αυτό θα έχει πάντα το πάνω χέρι.

Αν λοιπόν υπήρξε μια στιγμή όπου οι άνθρωποι στα κανάλια οφείλουν να επανεξετάσουν την σχέση τους με τον κ. Κούγια είναι τώρα. Όσα ισχυρίζεται ο Δημήτρης Λιγνάδης γνωστοποιούνται έτσι κι αλλιώς μέσω υπομνημάτων. Η παρουσία του κ. Κούγια δεν προσφέρει κάτι ειδησεογραφικά και δεν δικαιολογείται δημοσιογραφικά. Δεν μας καθιστά σοφότερους. Κάθε τηλεοπτική συζήτηση για την υπόθεση μπορεί να είναι πλήρης και σφαιρική, χωρίς τον Αλέξη Κούγια στο παράθυρο. Δεν τίθεται θέμα αντικειμενικότητας. Αυτή είναι εφικτή με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους.

Άρα όποιος καλεί τον κ. Κούγια, συμμετέχει εν γνώσει του και ηθελημένα στην προσπάθεια να τρομοκρατηθούν οι επόμενοι που θα ήθελαν να μιλήσουν.

Όποιος τον καλεί, δεν δικαιούται πια να επικαλεστεί καλές προθέσεις. Στο βωμό της τηλεθέασης και των κλικ του διαδικτύου, βάζει εμπόδια στην γιγάντωση του #metoo και έχει μερίδιο στην σπίλωση των θυμάτων.

Όποιος συνεχίζει να τον καλεί, γίνεται μέρος του προβλήματος και όχι της λύσης.